WR(War Reverse) อ...อะไรนะ ผมต้องโค่นบัลลังก์ผู้กล้า

คำโปรย

“ความดี ความถูกต้อง ธรรมะ สิ่งเหล่านี้มนุษย์เป็นคนบัญญัติมันขึ้นมา

เมตตากรุณา การเห็นใจ มนุษย์ก็บัญญัติมันขึ้นมาเช่นกัน

ความทะเยอทะยาน การแก่งแย่งชิงดี มนุษย์บัญญัติขึ้นมาได้น่าสนใจอีกครั้ง

การเข่นฆ่า การพรากคนสำคัญไปจากคนอื่น มนุษย์ก็บัญญัติมันขึ้นมา น่าแปลกที่พวกเขาสร้างกฏและฉีกบรรทัดฐานของตนได้หน้าตาเฉย ยังไม่นับเอลล์ เผ่าพันธุ์ที่มีปัญญามากกว่าทั้งมวลกลับเห็นด้วยในความถูกต้องของพลัง ผู้เหนือกว่าจึงเหมาะสมที่จะได้ครอบครองโลกทั้งใบ

หากมีคนถามพระเจ้าว่าทำไมต้องสร้างเผ่าที่เห็นแก่ตัวพรรค์นี้ขึ้นมาบนโลกนี้ พระองค์กลับตอบมาว่าเพราะมันน่าเบื่อเกินไปน่ะสิ

เจ้าเชื่อเช่นนั้นไหมล่ะ ท่านลอร์ดของข้า” หญิงสาวที่ไว้ผมแค่พอดีบ่าถามความเห็นอย่างตรงไปตรงมา

“.....” แล็คน่าราชาปิศาจตนปัจจุบันปิดปากเงียบ เขาทำเพียงจ้องตาหญิงสาวด้วยแรงมุ่งมั่นอันแน่วแน่

“อย่างนั้นรึ เจ้าคิดว่ามนุษย์มันมีค่าพอให้ทุกชีวิตบนโลกนี้ต้องเสียสละเชียวรึ”

“พวกเราต่างก็เท่าเทียมกัน ฉันไม่คิดว่ามนุษย์หรือเอลล์สมควรตาย” ท่านลอร์ดบอกออกมาจากใจ

“ทั้งๆที่ท่านมีพลังจะทำทุกอย่างแต่กลับไม่ทำอะไรเลยนอกจากเลือกที่จะฝากอนาคตไว้กับความฝันลมๆแล้งๆ น่าขันสิ้นดี” หญิงสาวยืนขึ้น เธอคงไม่อยากคุยกับท่านลอร์ดไปมากกว่านี้อีกแล้วกระมัง ร่างบางในชุดสีขาวค่อยๆกลายเป็นอณูแสง

“ท่าทางคราวนี้ท่านจะเดินหมากพลาด”

“ไม่หรอก” แล็คน่ามองดวงตาคู่สวยที่ตอนนี้ยืนรอฟังอยู่เงียบๆ  “จริงอยู่ว่าในหมากรุกจะชนะก็ต่อเมื่อรุกฆาตคิงของผีกฝ่ายสำเร็จ แต่ในหมากชีวิต ชัยชนะไม่ได้วัดกันที่ใครจัดการคิงของอีกฝ่ายได้ก่อน แต่วัดกันที่ว่าใครไม่สูญเสียหมากเลยมากกว่า หากตัวเบี้ยคือบรรดาชาวบ้านตาดำๆ จะให้ฉันเอาพวกเขาเดินออกไปตายได้ยังไง เรื่องแบบนั้นฉันทำไม่ได้หรอก สงครามมันก็แค่เกมของคนที่อ้างว่าตนเป็นราชาเท่านั้น”

“หึ เพื่อการนั้นท่านจึงล้มหมากของตนอย่างนั้นรึ งี่เง่าจริงๆ”

“ขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย” แล็คน่าเอามือแตะหลังศรีษะพร้อมกับสายตามองต่ำ

“ช่างเถอะ เพราะอย่างนั้นเจ้าจึงน่าสนใจยังไงล่ะ”  ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ร่างของหญิงสาวก็กลายเป็นแสงนับพันที่ถูกลมหอบหายไปหลังหน้าต่าง ท่านลอร์ดหยุดลงที่หน้าต่างราวกับยืนส่งเธอกลับไปสู่สวรรค์

ในตอนนั้นเองเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอกก่อนจะผลักประตูเข้ามา...เป็นมนุษย์ยืนถือโล่สี่เหลี่ยมยักษ์กับเอลล์สาวชูคฑาประดุจกำลังร่ายคาถา...

“เฮ้อ....” ท่านลอร์ดถอนหายใจเบาๆพลางนึกถึงหนังสือที่เก็บไว้ใต้ชุดเกราะ

-----ฝากด้วยนะ ราชาปิศาจตัวน้อยของฉัน

Fanpage จ้า

https://www.facebook.com/sonosakireika

ลืมบอกไป ติกันได้จ้า ไม่ต้องกลัวเสียใจ ขอติหนักๆตบแรงๆ(แกเป็นMเรอะ)