คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sky-01 : Saya
Sky-01 : Saya (เด็กสาวผู้ผูกพันธ์กับท้องฟ้า)
" สรุปก็คือชมรมของเราต้องหาสมาชิกเพิ่มอีก 1 คนให้ได้เข้าใจมั้ย ตาบ้าน?? "
" อา นี่รวมชั้นเข้าไปแล้วใช่มั้ย? " เด็กหนุ่มถามเสียงเรียบในขณะที่นั่งท่าคุกเข่าฟังเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าพูด
" ก็ใช่น่ะสิถามเซ้าซี้อยู่ได้มีปัญหารึไงยะ หา!? " เด็กสาวพูดพลางยกกำปั้นขึ้น
" เปล่าครับ ขอประทานโทษ "
" ซายะจัง อย่าไปขู่ ซาจิเอะซัง อย่างนั้นซี่ "
" แหม~โซระจัง.....ก็ช่วงนี้หาคนรองมือรองเท้าไม่ค่อยได้น่ะสิ พวกผู้ชายในห้องก็มีแต่พวกอ่อนแอๆทั้งนั้นเลยด้วย
แล้วพอเห็นตานี่ก็เลยนึกอยากแกล้งขึ้นมาทันทีเลยอ่ะ "
" เพราะเธอมันแรงช้างมากกว่า(แล้วทำไมต้องเป็นตูที่โดนแกล้งวะ) " เด็กหนุ่มพึมพำ
" หา~เมื่อกี้พูดว่าไงนะ "
" เปล่า ไม่ได้พูดครับ "
" งั้นก็ดีไป ช่วงนี้นายต้องพยายามหาคนมามาเข้าชมรมของเราให้ได้มากที่สุด ไม่งั้นหล่ะก็................... "
" มีแต่ ตาย กับ ตาย สถานเดียว "
" คะ ครับ "
" โอเค เรื่องที่จะวานนายก็มีแค่นี้แหละยังไงพรุ่งนี้ก็ตั้งใจทำงานด้วยหล่ะ ตาบ้าน เรากลับกันเถอะ โซระจัง "
" อะ อืม งั้นชั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ ซาจิเอะซัง พรุ่งนี้เจอกันค่ะ "
" ไปก่อนหล่ะตาบ้าน " แล้วเด็กสาวทั้งสองก็หายลับไปหลังจากสิ้นเสียงปิดประตูเหล็กของดาดฟ้า
" ..................................... "
" ........................................................ "
" ........................................................................!!!! "
" มันเกิดอะไรขึ้นกันฟะเนี่ย!!! " เด็กหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่จะทิ้งตัวลงไปนอนแผละลงบนพื้นคอนกรีต
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
" หวาทำไมชั้นถึงมาลอยอยู่บนฟ้าได้ฟะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!! " เด็กหนุ่มดิ้นพล่านไปมาอยู่บนอากาศ โดยไม่
สนใจสายตาอันเวทนาของเด็กสาวที่เตะเขาลงไป
" เฮ้อ~ตาบ้านนี่หนวกหูจริงๆเอาตานั้นลงมาทีสิ โซระจัง "
" แล้ว ซายะจัง เอา ซาจิเอะซังขึ้นไปเองทำไมเล่า....................... "
" เอาหล่ะนะคะ ซาจิเอะซังใจเย็นๆแล้วหยุดดิ้นไปมาซักครู่นะคะ "
" อ่า~ครับ "
" แหมที โซระจัง พูดหล่ะเชื่อฟังจังเลยนะจ๊ะแอบปิ๊งอยู่ใช่มะล่า แต่หน้าตาบ้านๆอย่างนี้คงจะไม่เหมาะสมกับเจ้า
หญิง โซระ ผู้เจิดจรัสหรอก "
" ยังไงก็ยังดีกว่าหล่อนละกัน "
" ทั้งสองช่วยเงียบซักครู่ด้วยนะคะ " เด็กสาวค่อยๆหลับตาลงและทำมือเหมือนกับอธิฐานขอพรจากพระเจ้า และ
พึมพำด้วยเสียงแผ่วเบา
" คุณท้องฟ้าคะ ช่วยนำตัวคนผู้นั้นลงมาบริเวณที่ดิชี้นและ ซายะจังยืนอยู่อย่างนิ่มนวลที่สุดด้วยนะคะ "
" อะ เอ๋ " ร่างของเด็กหนุ่มที่ตัวลอยอยู่บนฟ้าก็เริ่มขยับและค่อยๆลงมาบริเวณที่เด็กสาวทั้งสองยืนอยู่ "
" ขอบพระคุณมากค่ะ คุณท้องฟ้า " เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้น และค่อยๆคลายมือออก
" เมื้อกี้รู้สึกยังไงบ้างคะ?ซาจิเอะซัง "
" ก็.............ไม่รู้สิมันก็อธิบายยากอยู่เหมือนกัน "
" แต่จะยังไงก็แล้วแต่เราก็ได้สมาชิกชมรมเพิ่มมาอีก1คนแล้ว " ซายะ พูดตัดบท
" หา?? "
" ทีนี้ก็เหลือแค่หาสมาชิกเพิ่มมาอีก1คนก็ยื่นใบก่อตั้งชมรมได้แล้วสินะ "
" นี่เธอ.......อั๊ก!! " เด็กสาวใช้แรงผลักเด็กหนุ่มลงไปกองกับพื้นพร้อมๆกับใช้เท้าเหยียบทับบนร่างของเขา
" นี่นายคิดจะมาเถียงกับรองประธานอย่างชั้นงั้นเหรอ?? " เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยแรงอาฆาต
เต็มเปี่ยม
" คะครับ " เด็กหนุ่มตอบด้วยเสียงสั่นเครือ
" อืม ดีมาก " เด็กสาวค่อยๆยกเท้าออกจากร่างของเด็กหนุ่ม
" นี่!! ตาบ้าน "
" คะ ครับ " เด็กหนุ่มพูดพลางค่อยๆพยุงตัวขึ้น
" นั่งคุกเข่าสิ "
" หา?? "
" ชั้นบอกให้นั่งคุกเข่าไงเล่า หูหนวกรึไงตาบ้าน "
" คะ ครับ " เด็กหนุ่มยอมทำตามอย่างว่าง่าย
" เอาล่ะงั้นชั้นจะอธิบายงานของนายที่ต้องปฎิบัติในวันพรุ่ง.......ไม่ใช่สิต้องทำภายในวันนี้ให้ฟัง " เด็กหนุ่มพยัก
หน้าเล็กน้อยแต่สีหน้าของเขาดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจนัก
" งานง่ายๆก็แค่ ให้นายไปทำใบโฆษณาชมรมมาอย่างน้อย500แผ่นเข้าใจมั้ย?? "
" หา!?แต่500แผ่นในวันเดีย..................... " เด็กหนุ่มนิ่งเงียบไปอีกครั้งหลักจากที่เด็กสาวทำตาขวางใส่
" มีปัญหาอะไรมิทราบคะ?? "
" ปะ เปล่าครับ "
" เอาหล่ะงานของนายก็มีแค่นี้แหละ " (แล้วก็ย้อนกลับไปอ่านช่วงแรก)
" เฮ้อ~ทำไมวันนี้ถึงได้ซวยอย่างนี้นะ เอ้า!!ฮึบ " เด็กหนุ่มดีดตัวขึ้น
" วันนี้เราก็ไม่ได้เอากระเป๋านักเรียนมากนี่นะ งั้นกลับเลยละกัน " แล้วร่างของเด็กหนุ่มก็หายลับไปพร้อมๆกับ
เสียงปิดประตูเหล็กของดาดฟ้า..............................................
เมื่อเด็กหนุ่มก้าวเดินพ้นจากรั้วของโรงเรียนมาท้องฟ้าก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีส้ม เด็กหนุ่มแหงนมองไปยังท้องฟ้า
ก่อนที่จะพึมพำด้วยเสียงแผ่วเบาว่า ผู้ร่วมชะตาแห่งท้องฟ้า ........งั้นเหรอ?? แล้วเด็กหนุ่มก็ก้าวเดินออกจากสถานที่แห่ง
นั้นไป...... เด็กหนุ่มก้าวเท้าเดินมาเรื่อยๆจนถึงสนามเด็กเล่น เด็กหนุ่มมองสถานที่แห่งนั้นครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินจาก
ไป...............
เมื่อเข้ามาถึงภายในหอพักเด็กหนุ่มใช้มือขวาบิดลูกบิดประตูเพื่อที่จะเปิดห้องของเขา เมื่อเข้าไปเด็กหนุ่มก็โน้ม
ตัวลงไปนอนแผละบนเตียงของเขาซึ่งอยู่ที่มุมห้อง ผ่านไปครู่หนึ่งเด็กหนุ่มก็พยุงตัวขึ้นแล้วเดินไปที่โต๊ะคอมซึ่งตั้งไว้อยู่
ริมหน้าต่าง แต่ก่อนที่เขาจะกดสวิตซ์เปิดคอม เสียงเพลงเรียกเข้าในโทรศัพท์ของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้น
ปิ๊บ!!
" โทรมามีธุระอะไรฟะ?? โคตะ " เด็กหนุ่มพูดเสียงเรียบ
" ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน? "
" ถามทำไมฟะ?? " เด็กหนุ่มทำหน้างงเล็กน้อย
" นายคิดว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้วหา!! " เด็กหนุ่มเหลือบไปมองนาฬิกา
" 4โมงครึ่ง "
" เค้าเริ่มนัดบอดกัน ห้าโมงนี้นะเฟ้ย!! แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน?? "
" หอพัก........ "
" นายลืมไปได้ยังไงว่าตอนเย็นมีนัดบอดหมู่ฟะ!!! "
" แล้วทำไมตอนที่ชั้นถูกยัยบ้าพลังลากขึ้นไปบนดาดฟ้า นายไม่มาตามชั้นหล่ะ??? "
" ใครบอกไม่ตามฟะ ตั้งแต่ที่ผู้หญิงคนนั้นลากนายไปแล้วซักประมาณ5นาทีชั้นก็ไปตามหานายทั่วทั้งโรงเรียน
เลยนะเฟ้ย!! "
" แล้วทำไมต้องรอตั้ง5น.....................เอ๊ะ!! "
" มาเอ๊ะ?หาอะไรฟะ "
" นี่โคตะ!! ตอนที่นายมาตามชั้นที่ดาดฟ้าน่ะนายมาประมาณกี่โมง?? "
" ชั้นตามเป็นที่แรกเลยเฟ้ย "
" .........................งั้นก็แค่นี้ล่ะนะโคตะ "
" เออ........เฮ้ย!!ซาจิเอะแล้วเรื่องนัดบอ...................... " แล้วสายก็ถูกตัดไป เด็กหนุ่มยืนนิ่งอยู่ครู่นึงก่อนจะ
นั่งลงบนเก้าอี้บริเวณโต๊ะคอมพ์พลางเอามือคลุมขมับขวาไว้ก่อนจะพูดขึ้นว่า
" สงสัยพรุ่งนี้ต้องไปถามยัยนั่นเอาซะแล้ว "
รุ่งขึ้น(ที่หลังตึกเรียน)
" ใบโฆษณาหล่ะยะ? "
" ไม่มีอารมณ์ทำ แต่ชั้นมีเรื่องอยากจะถาม "
" หา!?เรื่องไรยะ? ทำหน้าเครียดเชียว "
" เมื่อวานตอนเย็นเธอพาชั้นไปบนดาดฟ้าใช่มั้ย? "
" ก็ใช่น่ะสิ "
" แน่ใจ? "
" นายนี่ถามอะไรแปลกๆนะยะ มั่นใจร้อยล้านเปอร์เลยย่ะ!! "
" แล้วทำไมเมื่อวานเพื่อนของชั้นไม่เห็นตัวชั้นหล่ะ "
" ? หมายถึงใคร "
" ก็เมื่อวานเพื่อนของชั้นขึ้นไปตามชั้นบนดาดฟ้าแต่เขาบอกว่าไม่เห็นชั้นน่ะสิ "
" แล้วมันทำไม? "
" เธอใช้พลังอะไรใช่มั้ย? "
" ก็นิดหน่อย........ " เด็กสาวตอบสีหน้าเรียบเฉย
" งั้นชั้นขอเป็นฝ่ายถามบ้าง เมื่อไหร่ใบโฆษณาชมรมจะเสร็จ "
" ยังไงชั้นก็ไม่ร่วมสร้างไอ้ชมรมพิลึกพรรค์นี้หรอก เพราะฉะนั้นยังไงก็ไม่มีทาง ไปหล่ะ " เด็กหนุ่มตอบปฎิ
เสธ ก่อนที่ตัวเขาจะหันหลังไป โดยที่คู่สนทนาของเขาก็ตะโกนตามหลังออกมาด้วยความโกรธ
" เมื่อกี้นายว่าไงนะ!!! "
" มาตะโกนโหวกเหวกอะไรอีกหล่ะ ยัยพิลึก "
" เมื่อกี้นายว่าชมรมของเราเป็นชมรมพิลึกใช่มั้ย!!! ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้!! "
" ถ้าชั้นไม่ถอนจะทำไม? "
" เอางั้นก็ได้ " เด็กสาวยกกำปั้นขึ้นแล้วพุ่งตรงมาที่เด็กหนุ่มโดยโดนที่ท้องเข้าอย่างจัง จนตัวเด็กหนุ่มทรุดลงไป
นอนกองกับพื้น
" อั่ก!! หนอยเล่นอะไรของเธอฟะยัยบ้า!!! "
" ถอนคำพูด "
" หา? "
" ชั้นบอกให้นายถอนคำพูดไงไม่งั้นชั้นเอานายตายแน่!! " เด็กสาวเอามือล้วงไปในกระเป๋ากระโปรงแล้วหยิบของ
บางอย่างออกมา
" เฮ้ย!!ยัยบ้า เอามีดออกมาทำไมฟะ!? "
" ถอนคำพูดซะ.............. "
ความคิดเห็น