คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~OH SEHUN PART~
~OH SEHUN PART~
"ผมรักเขา ถนุถนอมเขา ดูแลเอาใจใส่เขา แต่ผมมีความลับกับเขา ความลับที่ถ้าเขารู้เขาคงเกลียดผม ผมไม่อยากให้เขารู้ แต่ผมก็เลิกทำมันไม่ได้ ผมมันเลว ผมรู้ตัวดี" ผมชอบพี่ของผม แต่ผมรักเขา ผมรู้ว่าผมผิด แต่ผมก็เลิกไม่ได้
คำว่า"รัก"กับคำว่า"ชอบ"มันแตกต่างกันนะ
~ขอผมจับขอผม touch (อย่าทำทะลึ่งเบเบ๋) นอนบนตักพี่ซักพัก(อย่าทำทะลึ่งเบเบ๋) ขอสัมผัสได้มั้ยจ๊ะ (อย่าทำทะลึ่งเบเบ๋)~
"อะ อืม เซ อืม ฮุน อึก อ่า"เสียงร้องที่ไม่รู้จะห้าม หรือจะให้ทำแรงกว่าเดิมดังขึ้น
"หืม ว่าไงฮยอง"เซฮุนพูดพลางแลกลิ้นกับซูโฮต่อ
"พะ พอ พอก่อน เซ อืม เซฮุน" ซูโฮพูดพลางหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วดูเบอร์คนโทรเข้า เบอร์โทรเข้าล่าสุด ปรากฏว่าเป็นเบอร์ "เทา" แฟนสุดที่รัก
"เซฮุน!!! พอ เมื่อกี๊เทาโทรมา"จากเสียงที่ร้องห้ามกลาย เป็นตวาดทันทีที่ห้ามเซฮุนแล้วไม่ฟัง
"เฮ้อ ฮยองอ่ะ พอก็ได้"เซฮุนพูดพลางทำหน้าเซ็งใส่ซูโฮ พี่ชายแท้ๆที่พึ่งมีอะไรกันไป
พอเซฮุนหยุดตามที่สั่งซูโฮก็รีบกดโทรศัพท์โทรออกหา เทาทันที
"ทำไมไม่รับอ่ะ"ซูโฮพูดพลางรีบแต่งตัว
"ไปนะ"พอซูโฮฮยองแต่งตัวเสร็จก็รีบออกไปจากห้องน้ำทันที
"เฮ้อ ช่วยตัวเองอีกแล้วหรอวะ ฟินเลย"เซฮุนพูดกับ ตัวเองเซ็งๆ พลางจัดการธุระตัวเอง
"ลูลู่ อยู่ไหนอ่ะ"ผมโทรหาที่รักของผม ลู่ห่านไง
"อยู่โรงพยาบาล"เสียงลู่ห่านตอบแบบไม่ค่อยมีแรง
"ลูลู่อยู่โรง'บาลไหน ฮุนฮุนจะไปหาลูลู่"
"ไม่เป็นไรหรอก ฮุนฮุนเรียนต่อเถอะ เดี๋ยวลูลู่ตรวจร่างกายเสร็จ ลูลู่ก็กลับบ้านแล้ว"
"แล้วลูลู่จะกลับยังไงอ่ะ ตอนนี้อยู่กับใคร"ผมถามอย่าง เป็นห่วง ด้วยน้ำเสียงกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ตอนนี้ลูลู่อยู่กับเทาเทาอ่ะ"
"เดี๋ยวฉันไปส่งเสี่ยวลู่ที่บ้านเอง"เสียงเทาเล็ดลอดออก มาจากโทรศัพท์
"ฮุนฮุน เทาเทาบอกว่าจะไปส่งลูลู่ ฮุนฮุนไม่ต้องห่วงลูลู่หรอก"
"ขอคุยกับมันหน่อยเสี่ยวลู่"เสียงเทาขอคุยกับผม
"ฮัลโหล"สงสัยลูลู่จะยื่นโทรศัพท์ให้มัน เพื่อให้มันคุยกับผม
"ว่าไง"ผมตอบมันด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าอารมณ์เสีย เป็นอย่างมาก
"นี่มึงไปอยู่ไหนมา กูกับเสี่ยวลู่เดินตามหามึงทั่ว โรงเรียนแล้วเนี่ยก็ยังไม่เห็นเงาหัวเลย ถ้ากูไม่มากับ เสี่ยวลู่ แล้วเกิดเสี่ยวลู่ตามหามึงคนเดียว เสี่ยวลู่จะเป็น อย่างไง นี่แกดูแลเสี่ยวลู่ยังไงถึงหายหัวไปแบบนี้"เสียง ไอ้เทาตะโกนด่าผมจากโทรศัพท์ท่าทางจะอารมณ์เสีย ไม่น้อย
"กูทำธุระอยู่เว้ย"ผมพยายามตอบมันด้วยน้ำเสียงที่เป็น ปกติ
"กูไม่ได้กวนมึงนะ แต่กูไม่เชื่อว่ะ มึงทำอะไรมึงก็รู้อยู่ ู่แก่ใจ เสี่ยวลู่เป็นคนดีเกินกว่าที่มึงจะได้แตะด้วยซ้ำ สำนึกไว้ซะด้วย ว่ามึงมีบุญขนาดไหน ถ้ามีเรื่องอะไรที่ทำให้เสี่ยวลู่เสียใจล่ะก็ ไม่ใช่กูคนเดียวที่มึงจะเจอ แต่มีอีกหลายคน มีคนรอต่อมึงอีกเยอะที่เค้าพร้อมจะดูเสี่ยวลู่ต่อจากมึงนะกูเตือนมึงไว้ ปรับปรุงตัวเองซะ"
"...กะ กู อึก"
"ตอนนี้ที่ลู่ห่านเลือกมึงเพราะหลงผิด และให้โอกาสคนเลวๆอย่างมึง มึงควรสำนึกได้แล้ว ว่ามึงไม่เหมาะกับคนดีๆอย่างลู่ห่าน"
"อึก!"ผมรู้สึกจุกจนพูดอะไรไม่ออกที่ได้ยิน
แล้วมันก็วางสายใส่ผม
"โธ่เว้ย!!!!!!"ผมสบถ
.
.
.
.
.
.
คุณรู้รึยังว่าความลับของผมคืออะไร!!!!
......................................
เย้ ในที่สุด chapter2 ก็ออกมา ^_______^
เม้นหน่อยสิ เค้าอยากรู้ว่าเค้าแต่งรู้เรื่องไหมT_T
ความคิดเห็น