เขาให้ผมเป็นเกย์ครับ!

ลำดับตอนที่ #2 : :: เขาให้ผมเป็นเกย์ครับ ! :: ฉบับที่ 2:: จุดเริ่มต้นที่ทำให้เรามาเจอกัน 1.1!

 
จางกึนซอก

"เฮ้ ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ" จานกึน เพื่อนคนสนิทของผม ถามเมื่อมันเห็นผมโดนไอ้ฮงกิลากมา



"เหอะๆๆ กูถูกไอ้ฮงกิลากมา !! = =" ผมฟ้องจางกึนเลยครับท่าน =.,=



"อะไรเล่า ก็ชวนมาดีๆแล้ว ไอ้นี้มันไม่ยอมมา เลยต้องลากมาเนี่ย" ฮงกิพูด แล้วนั่งข้างๆ ลิมิน



"ลีมิน นี้มึงมาดูรถแข่งนะเว้ย ไม่ใช่ห้องสมุด .. เอ๊ะ นี้มึงอ่านอะไรกันนี้ !!! =[]=" ฮงกิ พูดขึ้นเมื่อเห็นหนังสือที่มันอ่านอยู่



"วิธีการเรียกวิญญาณ" ลีมินพูด


ปู๊ดดดด !!


จานกึนที่เมื่อกี้กระดกนํ้า พ่นนํ้าออกมาเหมือนมังกรพ่นไฟ .. อี๊.. สกมกชิบ = =^


"=[]=" ฮงกิอ้าปากค้างมองลีมินอย่างเหลือเชื่อ บอกตรงๆคบกับไอ้พวกนี้มานานแสนนาน ผมยังไม่เคยชินกับไอ้ีลีมินเลยจริงๆ หมอนั้นมันน่ากลัวเกิน = =;;


"หึๆ.. กูไปหาที่อ่านเงียบๆนะ" มันพูดแล้วเดินจากไป ผมสังเกตเห็นรังสีออร่าสีดำ พ่นออกกระจายจากตัวมันเลยละ



"เอ่อ.. งั้นกูไปอะไรแดกก่อน เดี๋ยวซื้อมาฝากพวกมึง" จางกึนลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปที่รถเพื่อจะไปหาอะไรซื้อมาให้กิน


ผมกับไอ้ฮงกิ เดินเข้าสนามรถแข่งที่คนรวยๆอย่างพวกผมเท่านั้นที่จะผ่านไปได้ ฮงกิบอกให้ผมไปรอที่นั่งก่อน แล้วเดี๋ยวมันจะตามไป ผมรู้ว่ามันจะไปไหน = =" ไปหาผู้หญิงไงละ ไอ้เวรนี้เห็นนิสัยเด็กๆแบบนี้ ก็หน้าหม้อนะจะบอกให้


อ่ะ ผมมั่วแต่พล่ามๆ จนลืมแนะนำตัวจนได้ อะแฮ้มๆ ผมชื่อลีจุนกิ หน้าตาดี พ่อเป็นเศรษฐี บ้านใหญ่ มีรถขับ วันๆไม่ได้ทำไร ไปเที่ยวตามประสาผู้ชาย ฉายาผมคือ ไอ้หน้าหวานสุดซาตานครับ (ใครเรียกว่าผมหน้าสวย พวกมันปากแตกสถานเดียวครับ เอาให้กินข้าวไม่ทันเลยครับ =.,=)


แต่ตอนนี้ชีวิตผมเป็นเศรษฐีถังแตกครับ(ล้อเล่นครับ วะฮาๆ =.,=) ผมแค่ย้ายมาจากเกาหลีครับ มาอยู่ที่ประเทศไทบกับไอ้เพื่อนอีกสี่ตัวนั้นครับ


ผมได้อยู่โรงแรมใหญ่ที่สุดในประเทศไทยครับ ตอนนี้ผมโสดครับ พอดีผมสวยเกิน ไม่มีใครครับ = =!


ส่วนคนที่นิสัยคล้ายๆเด็ก หน้าตาหวานไม้แพ้ผม มันชื่อลีฮงกิครับ มันให้ผมเรียกมันว่าฮงกิ บ้านรวย นิสัยมันก็รั่วไปวันๆ วันๆป่วนผมอย่างเดียวครับ และชอบใช้นํ้าตาหลอกล่อให้คนตายใจครับ ไอ้หมอนั้นเลวใช่ย่อยนะครัีบ ฉายามันคือ ปีศาจน้อยครับ


ส่วนอีกคนที่นิสัยออกจะเข้ากับอะไรง่ายๆ หน้าตาก็หล่อใช่ได้ ชื่อจางกึนซอกครับ มันให้ผมเรียกว่า จางกึนเฉยๆพอ บ้านรวยติดอันดับเลยนะครับ นิสัยมันก็ ง่ายๆแต่ไม่เหงาครับ มันชอบคิดมากกว่าพูด และใครถูกลียองโกรธแค้น ไม่รอดครับ มีแต่คำว่า" มึงตายชัวร์" ผมขอคอลเฟิร์ม =.,= ฉายาของมันคือ เทวดาตกสวรรค์ครับ เพราะมันนิสัยดีครับ แต่เสรือกมาอยู่กับคนเลวๆอย่างพวกผมครับ 

ส่วนคนสุดท้าย ไอ้นี้เฮี้ยนมากครับ มันชอบทำอะไรแปลกๆ อย่างพวกวิญญาณ และมันก็ชอบเลือดนะครับ มันชื่อว่าลีมินโฮ ผมเรียกมันว่าลีมิน ครับ มันก็รวยครับ ติดอันดับต้นๆเลยนะครับ หน้าตาหล่อโหดครับ นิสัยมันก็ นิ่งเงียบสยบความเคลื่อนที่ครับ ใครที่ไม่รู้จักมันดี มองตามันเกินสิบวิ อันสลบครับ สายตามันน่ากลัวเกิน ผมมองตามัน แค่ห้าวิก็หายใจไม่ออกละครับ ฉายาของมันคือ เจ้าชายชัคกี้ครับ เวลามันจะต่อยใคร มันจะแสดงถึงเลือดเย็นใต้หน้ากากใบยิ้มแย้มที่ชวนขนลุกครับ ยิ่งมันเห็นเลือด มันยิ่งชอบครับ จึงไม่มีใครอยากมีเรื่องกับมัน = ="



ผมมองไปรถแข่งครับ ดูไปเรื่อยๆครับ ไม่มันส์หรือรู้สึกอะไรเลย เซ็งจิตนิดๆครับ = =


เท่าที่ผมเห็นมีรถสีแดง สีขาว สีดำ สีเหลือง และก็อีกหลายๆสี รถสีแดงปาดหน้ารถสีขาวครับ ได้ที่หนึ่งซะด้วย ของรางวัล จะมี เงิน ผู้หญิง และ ผู้ชายครับ


กูละอยากรู้ ผู้ชายเนี่ย มึงเอามาเป็นรางวัลทำไม = ="


แต่ช่างเหอะ รู้สึกปวดฉี่แฮะ ผมมองซ้าย มอง ขวา ฮงกิยังไม่มา งั้นผมไปฉี่ซะหน่อยดีกว่า ผ่อนคลายๆ = =


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


jang geun seok


ผมที่กวาดสายตามองหาของกิน หิวจะบ้าตายอยู่ละ นี้ผมหิวจะเป็นจะตายอยู่ละ กินควายได้ทั้งตัวละ - -*


ผมอิบตะกร้า โยนของกินใส่ตะกร้า อันไหนกินได้ก็ใส่ๆ ผมไม่รู้ว่าพวกมันชอบกินอะไร ซื้อมาเยอะๆ ให้พวกมันเลือกกินซะดีกว่าเนอะ


พอผมเลือกเสร็จ ผมหันกลับไปจะเอาของไปจ่ายเงินครับ แต่ดันชนกับใครไม่รู้เข้าครับ ทำให้ผมเสียหลัก ชนกับของ กระจายไปทั่วเลยครับ


"เฮ้ ! เดินดูทางหน่อยสิ" อ้าวกรรม มึงเป็นคนชนผมไม่ใช่รึ - -?


แต่ช่างเหอะ ผมยังไงก็ได้ ผมโค่งตัวให้ผู้ชายหน้าหล่อคนนั้นแสดงออกว่าขอโทษ ก่อนที่ผมจะหันไปเก็บของที่กระจัดกระจายให้เข้าที่ ก่อนจะเอาของตัวเองไปจ่ายเงิน


แต่ไอ้หมอนั้นที่ชนผมกลับดึงข้อมือผมไว้ครับ ผมหันไปมองมันแบบงงๆ อะไรของมัน ? จะให้กราบตรีนเลยมั๊ยครับ - -


"คิดจะเมินกูรึไง - -"


"เปล่า ผมไม่ได้เมิน" ยังคงความเรียบร้อยไว้


"แล้วทำไม มึงถึงไม่มองหน้ากู" อ้าว แล้วทำไมกูต้องมองหน้ามึงวะ ?


"ต้องมองด้วยเหรอ" ผมถาม


"...." มันไม่พูดอะไร แต่กลับจ้องมองผมเหมือนกับคิดอะไรบ้างอย่าง


"ปล่อย ผมจะกลับไปหาเพื่อน"


มันไม่ปล่อยครับ กลับบีบข้อมือผมแน่น อ๊ากกก กูเจ็บโว้ยยยย -*-


"ขอโทษกูเดี๋ยวนี้" มันพูดครับ เอ๊ะ เมื่อกี้กูขอโทษมึงแล้ว มึงไม่เห็นหรืออะไร - -*


"ผมขอโทษคุณแล้ว ปล่อยผมเถอะครับ ผมรีบ"


"ก็ถ้าไม่ปล่อยจะมีปัญหาอะไรรึเปล่า ?"


"ปล่อย" มันไม่พูดครับ ท้าทางจะไม่ปล่อยผมแล้วนะเนี่ย =_=


ผมเงียบ เราสองคนจ้องมองอย่างกับกินเลือดกินเนื้อ ผมเอามืออีกข้างค้นหาสเปรย์ฉีดดับกลิ่นเหม็น มันอยู่ไหนวะ


อ๊ะ เจอแล้ว ผมอิบขึ้นมาฉีดใส่หน้ามันก่อนจะจ่ายเงินแล้วเตรียมตัวใส่เกียร์หมาหนีมัน

"โอ๊ย! ไอ้เด็กเปรต อย่าให้กูเจอมึงนะโว้ยยย...อ๊ากก"


ชาติหน้าเหอะมึง ที่จะได้เห็นผม = =