[Fic SEVENTEEN] (coupsboo) The Gate of Love Prediction ประตูทำนายรัก

ตอนที่ 5 : เกมส์กับการสอนเล่นกีต้าร์

เมื่อมีคนมาถามคุณว่าเล่นเกมเป็นไม คุณจะตอบว่าไร สำหรับผมก็ควตอบว่าเล่นเป็นแต่ไม่ค่ายเป็นเท่าไร แต่มีรุ่นพี่คนนึงมาชวนผมเล่น จะไม่ใช่อะไรเลยถ้าแกไม่เล่นเกมโคตรของโคตรเก่งเลย แกเป็นเซี่ยนเกม แต่พวกคุณคงรู้อยู่แล้วผมคงตอบแบบเชิงเล่นไม่เล่นก็แล้วแต่เข้าใจ ไม่ได้แค่อยู่แล้วว่าใครจะมาคิดว่าเราหยิ่งแต่ก็เราหยิ่งจริงๆนี้เนอะ 

       "พี่ถึงแรงส์ไร"

       "ห๊ะ...อ้อแรงส์เหรอ แรงส์ดร้ากอนนะทำไมเหรอ?"

อีเหี้ย!!! แรงส์โคตรสูงแม่งเล่นทั้งวันทั้งคืนเหรอไงวะ กูยังอยู่แรงทวิทรีอยู่เลย ก็คือแรงส์ 2 นั้งแหละ มึงจะเล่นเก่งไปปะวะ

       "พ...พี่ เคยแพ้ปะ"

       "ไม่นะ ....ไม่เห็นจำได้เลยว่าเคยแพ้อ่ะ"

สัส... ไม่เคยแพ้ถ้ากูเล่นกับแกด้วยมีหวังตัวถ่วงทีมทีแท้ทรู กูเคยชนะที่ไหนล่ะ แหมพ่อคนเก่ง พ่อคนหล่อ พ่อคนไปไหนมีแต่คนมอง สาวกริ้ดตื้ม แล้วมองกลับมาที่กูสาวมองที่ไหนมีแต่นินทากูลับหลังเนี้ยว่า อ้วนบ้างล่ะ หน้าบวมบ้างล่ะ ตูดใหญ่บ้างล่ะ หน้ายักษ์บ้างล่ะ โหดบ้างล่ะ เกี่ยวปะ กูไปบวมบนหน้ามึงเหรอจ๊ะ แหมมม พวกมึงสวยตายแหละ หน้าลอยทั้งนั่น

       "เหรอ"

      "มีอะไรเหรอ กังวนไร"

      "เปล่าอ่ะ ถามเฉยๆ"

ใครจะบอกมึงว่ากูอิจฉามึงที่แรงส์สูงว่ากูล่ะ ฝันเถอะ!!

      "แล้วจะเล่นต่อไหม"

      "ไม่อ่ะ ต้องไปทำงานต่อ"

      "ไม่เล่นต่ออีกสักตาเหรอ กำลังเล่นมันๆเลยนะ"

มึงมันไปคนเดียวเถอะ กูไม่มันด้วยกับมึงหลอกสัด! เล่นชะหน้ากูชาเลยกูรู้ว่ากูเล่นไม่เก่งแต่มึงเซียนเกมไปปะ ไม่มีอารมณเล่นแล้วแม่ง เซ้ง!!!

      "ไม่อ่ะ ผมมีงานที่ต้องไปทำต่อ"

      "งานเทศกาลเหลื่ออีกตั้งหลายวันแนะ ค่อยๆคิดก็ได้"

      "ผมรู้ว่ามันเหลือเวลาเยอะ แต่อย่าลืมว่าไม่ใช่แค่กรรมการนักเรียนแต่รวมถึงประธานชมรมอื่นๆและผู้ที่ทำหน้าจัดงานร้องเพลง วงดนตรี เกมซุม ร้านคาเฟ หรือกิจกรรมอื่นอีกแล้วยังบอกว่าค่อยคิดงั้นเหรอ ห๊ะ!!!!"

      "จ้า... ยอมแล้วไปเถอะ"

ปั้ดโธ!!! เฮ้ย!! เกือบจะตีสนิทได้แล้วเชียว ไอตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ซึงกวานมาสนิทด้วย ก็คิดแล้วคิดอีกว่าอะไรดีจนมาคิดได้ว่าเอาสิ่งที่เราทำเก่งและไม่มีใครทำได้ นั่นก็คือ 'การเล่นเกมมมมมม' มันคือชีวิตจิตใจของผมเลยถึงจะเกลียดตรงที่ไอ้ซุนยองชอบมากดแอดเกมมาให้ผมเล่นด้วยก็เถอะ เล่นก็คือเวลาเล่นไม่ใช่เวลานอนแม่งแอดกูมา กูทำงานจนถึงตี 2 กำลังจะนอนแม่งแอดเกมมาให้กูเล่น WTF!! ถ้าจะถามว่าเคยด่ามันไหมเรื่องแอดไม่เป็นเวลาไหม เคย!! แล้วไงบอกมันไปแล้วไงสุดท้ายมันก็ไม่ฟังอยู่ เขาเรียกว่าอะไรนะ ??? อ๋อใช่..เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา มันอยู่ในพวกนั่นแหละ แล้วก็ชอบบ่นว่าไม่ได้นอนนั่นนอนนี้ ก็เลยลองถามมันว่า 'อ้าว...แล้วมึงทำไนรอยู่วะตอนนั่นอ่ะ' มันก็ตอบว่า 'อ๋อ...ก็กูเล่นเกมตั้งแต่กลับบ้านอ่ะ เฮ้ย!!มึงไม่ใช่กูเล่นแค่ตี 2 นะกูเล่นยันเช้าเลย' แถมตอนมันบอกอ่ะมันไม่ได้มองหน้าผมนะมันคิดว่าเพื่อนข้างหน้ามันนะที่ถามอ่ะ กว่ามันจะรู้ตัวอ่ะ เพื่อนข้างหน้ามันสกิดมันถึงจะหัน พอหันเท่านั่นแหละวิ่ง 4 × 100 เลย ใครๆก็รู้ว่ามันนะกลัวผม แม่มันยังฝากมันให้ผมดูแลเลย ถ้าถามว่า ควอนซุนยองกลัวใครที่สุด ทุกคนคงรู้อยู่แล้วว่ามันกลัวผมกว่าแม่มันอีก

อย่าหาว่าผมอธิบายหยืดยาวเลยนะแค่ระบายอ่ะเข้าใจปะ มันอัดอันอ่ะ ถ้าจะใฟ้ผมเล่าต่อคงจะยาวมากๆเลยล่ะ แล้วปมก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำอะไรของพูดเรื่องของมันอีก

      

        "เฮ้อ~ให้ตายเถอะ แบบนี้จะให้ฉันตีสนิทกับนายยังดีอ่ะ เล่นชอบทำหน้าหงุดหงิดตลอดเวลาเห็นแรงส์ฉันอ่ะ..."

คิดอะไรในใจอยู่นานอยู่พอสมควร นานจนไม่รู้ว่านานเท่าไร่จนเพื่อนสนิทมาเรียกสติ

        "เป็นไรอ่ะ หื้ม...วอนวูหน้านิ่งเชียว"

        "คิดอะไรเพลินไปหน่อยนะ"

        "เอ่อ...ใช่เรื่องซึงกวานปะ ถ้าใช่ฉันก็ด้วยอ่ะ ฉันยังคิดเพลงไม่ออกเลยที่สอนซึงกวานเล่นเลยอ่ะ เฮ้อ~"

หลังจากทั้งสองอธิบายความในใจให้กันและกัน ก็มีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละที่ทั้งคู่กลุ้มใจก็คือเรื่องที่จะมัดใจซึงกวานที่เป็นทั้งมารร้ายและเป็นทั้งประธานชมรมที่โคตรโหดสุดยอด  ไม่สิ...ของโคตรของโคตรของโคตรสุดโหดอ่ะ  ไอ้ตอนแรกที่ซึงกวานถูกเลือกเป็นประธานชมรมก็มีคนขัดค้านเยอะอยู่พอสมควร  แต่เราก็เถียงไม่ได้อยู่ดีเพราะคนที่เลือกเป็นประธานชมรมคนก่อน จริงๆตำแหล่งนี้คือซึงชอลแต่ด้วยความ.....เอ่อ แบบ.....อะไรดีอ่ะ บ้ามหาบ้าอ่ะ

คนส่วนใหญ่เลือกเขาแต่สุดท้ายคนที่ได้เป็นคือ เด็กตัวเล็กที่อ้วนและเหมือนโมจิสีขาว ขาวโอโมโคตร แต่ก็เด็กเกรด10 อ่ะ โคตรเด็กเลยสำหรับที่จะเป็นประธานชมรมนะ ไอ้ตอนแรกหมอนั้นก็ไม่อยากเป็นเท่าไรหลอก แต่ก็เพื่อประธานคนขอไว้ไม่งั้นเพื่อนเราได้เป็นแน่ ยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าเพื่อนเราเป็นมันจะวุ่ยวายขนาดไหน เฮ้อ.....

       "นายก็เอาเพลงที่หมอนั้นชอบสิ  เพลงที่นายคิดอาจจะไม่เป็นเพลงที่หมอเลือกก็ได้นะ"

       "เออ...! วะขอบใจเพื่อนไปล่ะ"

       "เออโชคดีเว้ย"

       "นายด้วย"

#คุปส์บู

คิดไม่ออกเว้ยยย ได้แค่นี้แหละ เดี๋ยวมาต่อน้าาาา

เม้น 1 กำลังใจ 1 ให้กำลังใจเราหน่อย เราไม่มีกำลังใจแต่งนะเธอ~