คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] Just a moment,Wait (잠깐만) (Jisoo X Junghan) {PG} (2/4)
[SF] Just a moment,Wait (잠깐만) (Jisoo X Junghan) {PG} (2/4)
------------------ Junghan Part ----------------
เช้าวันต่อมา...........
ผมลุกขึ้นจากที่นอน เก็บพับให้เรียบร้อย แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน
ผมอยู่บ้านนี้กับแม่สองคน แต่แม่ของผมต้องออกไปทำงานนอกบ้าน และตอนนี้แม่ของผมก็ไปทำงานต่างประเทศด้วย จึงทำให้ผมต้องอยู่บ้านคนเดียว ทำอะไรเองทุกอย่าง แต่ผมก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชินแล้วกับการที่ต้องอยู่คนเดียว ไม่มีใครอยู่ด้วย
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ เขา มารับผมไปโรงเรียนอีกแล้วครับ คนคนนั้นก็คือ จีซู นั่นแหล่ะ จีซูก็มารับผมไปโรงเรียนทุกวัน ทุกๆครั้งที่แม่ผมไม่อยู่บ้าน เขาจะมาเดินเป็นเพื่อนผมไปโรงเรียนทุกวัน ถึงแม้ว่าบ้านเขาจะอยู่คนละซอยก็เหอะ ผมเคยบอกเขาไปแล้วว่า ไม่ต้องมารับอย่างนี้ทุกวันก็ได้ มันจะทำให้เขาเหนื่อยซะเปล่า เขาก็ตอบกลับมาว่า ไม่เป็นไร แค่ได้เห็นผมยิ้มได้ เขาก็หายเหนื่อยแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง แต่ก็คงต้องปล่อยให้มันเลยตามเลยไปแล้วกัน
“อรุณสวัสดิ์ จองฮัน” เขาเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มที่มีความอบอุ่นปนอยู่ด้วย
“อรุณสวัสดิ์” ผมทักตอบเขา แล้วเดินไปด้วยกันตามถนนมุ่งหน้าไปโรงเรียน
@ ห้องเรียน
“นักเรียนทุกคน วันนี้ครูมีข่าวดีจะมาบอก อยากรู้กันมั้ยเอ่ย” ครู นาฮยอนจอง ครูประจำชั้นคนสวยของพวกเราเดินเข้ามาคาบโฮมรูม
“อยากคร้าบบบบบบบบบบบ” สมศักตะโกนตอบไป
“เรื่องอะไรหรอค่ะ” สมหญิงถามขึ้น
“อีก 1 อาทิตย์โรงเรียนของเราจะจัดงานประจำปีขึ้น แล้วทุกห้องจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมด้วย” ครูฮยอนจอง ดูท่าจะตื่นเต้นกับงานประจำปีมาก เห็นพูดไปแล้วดวงตาเป็นประกาย
“โฮ น่าสนุกจังเนอะจองฮัน” จีซูหันมาพูดกับผม
ผมพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าเห็นด้วย
“ว่าแต่ห้องเราจะทำอะไรกันดีอ่ะ” สมศรีถาม
“คาเฟ่ คาเฟ่” เพื่อนคนนึงพูดขึ้น
“เล่นดนตรีดีกว่า” เพื่อนผู้ชายหลังห้องตะโกนบอก
“บ้านผีสิงสิ น่าสนุกดี 5555”
“เอาล่ะๆ ทุกคน ไม่ต้องเถียงกัน ครูมีข้อสรุปแล้ว คือ......” ครูฮยอนจองสงบศึกระหว่างนักเรียนภายในห้อง
นักเรียนทุกคนตั้งใจฟังที่คุณครูสาวสวยจะบอก แล้วจ้องมาที่คุณครูเป็นตาเดียว
“คือทางโรงเรียนบอกว่าจะต้องมีห้องใดห้องหนึ่งทำละครเวทีหนึ่งเรื่อง แล้วก็....”
“แล้วก็....” นักเรียนทุกคนทวนคำพูดคุณครู ทำให้คุณครูคนสวยประหม่า
“ให้ครูประจำชั้นแต่ละห้องไปจับฉลากว่าจะเป็นห้องไหน”
“แล้วห้องไหนล่ะคะคุณครู” สมศรีถาม
“ก็ห้องเรายังไงล่ะจ๊ะ” ครูฮยอนจองยิ้มให้เจือนๆ
“อะไรนะ โอ๊ยไม่เอาอ่ะ”
“ขี้เกียจซ้อมจัง”
“อยากทำคาเฟ่อ่าาาาาาาาาาาา” นักเรียนพากันร้องโอดครวญ
“แล้วเราจะเล่นเรื่องอะไรล่ะคับคุณครู” จีซูยกมือขึ้นถาม ดูเหมือนเค้าจะสนใจละครเวที
“อ่อ ครูไปหามาแล้ว เอาเรื่องนี้ดีมั้ย เอ่อ...โรมิโอแอนจูเลียต โอเคนะ ตกลงเราเอาเรื่องนี้” ครูฮยอนจองพูดตัดบทไม่ให้นักเรียนโต้แย้งได้
“ฟังดูน่าสนุกเนาะ ว่ามั้ย” จีซูหันมาถามผมอีกรอบ
ผมพยักหน้าอีกรอบ
“แล้วใครจะแสดงเป็น โรมิโอกับจูเลียตล่ะค่ะ” สมหญิงถาม
“ครูมีวิธีที่ยุติธรรมที่สุดมานำเสนอจ่ะ แท่นแท๊น จับฉลาก นั่นเอง เรียงคิวกันออกมาจับนะจ๊ะ” ครูฮยอนจองวางกล่องไว้ที่โต๊ะ แล้วให้นักเรียนออกมาจับทีล่ะคน
“ต้นไม้ คือระ??” สมหญิงสบถ
“ก้อนหิน วดฟฟฟฟ” สมศักด้วย
“ได้บทไปแล้วห้ามเปลี่ยนกันนะจ๊ะ” ครูฮยอนจองพูดกำชับ
ผมยืนต่อหลังเป็นคนสุดท้าย ด้านหน้าผมมีจีซู แล้วก็ถึงคิวของจีซู
.
.
.
.
.
เขาหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาแล้วแกะออก
.
.
.
.
‘โรมิโอ’
จีซูได้รับบทเป็นโรมิโอคับ
“บทโรมิโอตกเป็นของ ฮงจีซูนะจ๊ะ แล้วใครได้จูเลียตเอ่ย” ครูฮยอนจองแถลง
“.................” ไม่มีใครตอบ แปลว่า...
ผมลองหยิบกระดาษแผ่นสุดท้ายที่อยู่ในกล่องนั้นออกมาแล้วแกะออกดูปรากฏว่าเป็น
.
.
.
.
‘จูเลียต’
“ห๊าาาาาาาาาา จูเลียต !!!!” ผมตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่า ผมได้เล่นคู่กับจีซูสิเนี่ย
“คุณครูคับ ผมขอเปลี่ยนบทได้มั้ยคับ คือผมเป็นผู้ชายจะให้มาเล่นเป็นจูเลียตนี่มัน เอ่ย...” ผมเข้าไปขอร้องครูฮยอนจอง
“ไม่ได้หรอกจ๊ะ แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะ มีคนพากท์แทนไม่มีบทพูดจ่ะ” คือคุณครูคับ นั่นมันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ แต่ที่สำคัญคือผมเป็นผู้ชายนะคับ
แต่อาจารย์บอกว่าไม่ได้ก็คงต้องทำแหล่ะ ผมไม่กล้าขัดคุณครูหรอกคับ ฮืออออออ
“นายได้บทจูเลียตหรอ สู้ๆนะ” จีซูเดินเข้ามาหาผมแล้วให้กำลังใจผม
“เอ่านักเรียนมาเอาบทของตัวเองไปจำ แล้วเราจะเริ่มซ้อมเย็นนี้ 5 โมงครึ่ง ที่เวทีหอประชุม อย่าเลตนะจ๊ะ” พูดเสร็จครูฮยอนจองก็เดินออกไป
ฮือออออออ ขอร้องไห้ก่อนนะคับ คือผมไม่เคนแสดงละครเลยอ่ะคับตั้งแต่เกิดมา แต่พอมาเรื่องแรกก็จะให้เป็นตัวเอกเลย แถมยังเป็นนางเอกอีก โชคชะตาโหดร้ายกับผมเกินไปแล้ว
“นายอน เธออยากเปลี่ยนบทกับฉันมั้ย” ผมเดินเข้าไปหา ฮันนายอน สาวสวยของห้องเพื่อลองถามเรื่องเปลี่ยนบท
“เอ่า ทำไมล่ะ นายได้บทจูเลียตก็ดีแล้วหนิ หน้าตานายก็โอเคนะ ถ้าแต่งหน้าทำผมอีกนิด ฉันว่าสวยกว่าผู้หญิงบางคนอีก” นายอนตอบกลับมา
“คือ ฉันเล่นละครไม่เป็นอ่ะ นะเปลี่ยนกับฉันนะ” ผมพยายามขอร้องสุดชีวิต ผมไม่อยากเป็นจูเลียตจริงๆนะคับ
“เอาเถอะน่า ครูฮยอนจองบอกว่าไม่ให้เปลี่ยนอ่ะ ฉันก็ไม่อยากขัดคำสั่งแกอ่ะ นายก็เล่นกับจีซูก็โอเคหนิ”
“อะ...อืม ก็ได้” ฮือออออ ปล่อยโฮอีกรอบคับ ผมคงต้องยอมรับชะตากรรมสินะ แง T^T
“นายแสดงละครไม่เป็นหรอ เดี๋ยวฉันเคี่ยวให้ รับรองแป๊บเดียวเดี๋ยวเป็นเอง เชื่อฉัน” จีซูเดินเข้ามาโอบไหล่ผม
“ดูๆไป พวกนายก็เหมาะกันดีเนอะ ถ้าเป็นคนอื่น ฉันว่าจองฮันคงไม่ยอมเล่นแน่ๆเลย” นายอนบอก
หลังจากนั้นนักเรียนก็กลับเข้าสู่สภาพปกติ จนถึงตอนเลิกเรียน ผมกับจีซูเดินไปยังหอประชุมด้วยกัน พร้อมอ่านบทไปพร่าง
เรื่องโรมิโอกับจูเลียตนี้ก็เป็นนิยายรักโรมแมนติกอภิมหาอมตะเลยก็ว่าได้ แค่พูดชื่อเรื่องทุกคนก็ต้องร้อง อ๋อออออ กันแน่ๆ
งั้นเดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องคร่าวๆนะคับ ^_^
โรมิโอแอนจูเลียต เป็นเรื่องของโรมิโอกับจูเลียตที่ครอบครัวของทั้งสองไม่ถูกกัน พอครอบครัวของจูเลียตรู้ว่า จูเลียตกับโรมิโอแอบคบหากัน จึงจับจูเลียตแต่งงานกับผู้ชายที่พ่อหามาให้ แต่ทั้งสองรักกันจึงคิดจะหนีไปด้วยกัน แต่โรมิโอต้องหนีไปเพราะมีเรื่องกับญาติจูเลียต จึงทำให้ทั้งคู่ต้องพลัดพรากจากกัน พอใกล้ถึงวันแต่งงานจูเลียตวางแผนให้คนเขียนจดหมายนัดให้โรมิโอไปพบที่โบสถ์ แล้วจูเลียตก็กินยาที่ทำให้เหมือนตายและเมื่อยาหมดฤทธิ์ทั้งคู่จะได้หนีไปด้วยกัน แต่โรมิโอมาถึงก่อนเวลาที่ยาจะหมดฤทธิ์ จึงคิดว่าจูเลียตตายแล้วจึงฆ่าตัวตายตาม พอจูเลียตตื่นขึ้นมาเห็นโรมิโอนอนตายอยู่ข้างๆก็ฆ่าตัวตายตาม จากนั้นทั้ง 2 ตระกูลก็คืนดีกัน
เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ความคิดเห็น