ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : WHY ?
ฉันชันตัวลุกขึ้นด้วยความตกใจ
\"นี้เธอทำบ้าอะไรเนี้ย\"-_-^^
\"ฉันน่าจะเป็นคนพูดมากกว่า ฉันเป็นผู้หญิงฉันเสียหายนะ\"
ToTน้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมา แล้วขาเจ้ากรรมก็เริ่มอ่อน ฉันทรุดตัวลงไปกองกับพื้นทำให้เขาดูตกใจมากเลย เขาเลยเอามือมาแตะไหล่ฉันอย่างนุ่มนวล แล้วมองฉันแววตาที่อ่อนโยนซึ่งฉันเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ทำให้น้ำตาที่เคยไหลกลับแห้งเหือดไปกับสายลมที่พัดมาอ่อนๆ
\"ไม่เป็นไรนะ เมื้อกี้เป็นความผิดฉันเอง ฉันขอโทษแล้วกัน วันนี้ฉันจะพาเธอไปส่งบ้านเองนะ อย่าร้องไห้ซิ\"
\" ...............\" -_-ฉันไม้ได้ตอบอะไรได้แต่มองหน้าเขานิ่ง ซึ่งนั้นคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนั้นแล้ว
เราค่อยๆเดินจากโรงเก็บของผ่านสนามหญ้าหลังโรงเรียนแล้วออกทางประตูหลัง
\"แล้วบ้านเธออยู่ไหนหล่ะ\"
\"บ้านฉันก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนนี้แหละ เดินไปอีก2ป้ายรถเมลล์ก็ถึงแล้ว\"
\"เนี้ยนะใกล้ โหยไกลจะตายตั้ง 2 ป้านรถเมลล์\"-_-^
\"บ่นอยู่ได้ ไหนบอกจะไปส่งฉันไง รีบๆเดินไปเลย\"-_-\'
ตลอดทางที่เดินฉันไม่ได้พูออะไรกับเขาอีกจนถึงบ้านของฉัน
\"ถึงบ้านฉันแล้ว\"^0^
\"อยู่ไปได้ไง เล็กยังกับลังหนู\"O_o
\"เชอะ อยู่แล้วก็มีความสุขแล้วกัน\"-_- \"ฉันเข้าบ้านแล้วนะ บาย\"
\"เดี๋ยวนี้ไม่คิดจะขอบคุณฉันเลยรึไง\"-_-^
\"ก็ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายมาส่งซักหน่อย\"
\"ไม่มีสมบัติผู้ดีเอาซะเลย ฉันซื้อให้ซักเล่มไหม\"
\"มี แต่อ่านไม่ออก555+ถึงนายจะซื้อมาก็ไม่มีประโยชน์หรอก\"-0^
\"เอ๊ะ!เธอนี้ แล้วอีกอย่างฉันอายุมากกว่าเธอนะ เธอต้องเรียกฉันว่าพี่มันถึงจะถูก เข้าใจไหม\"
\"ไม่เข้าใจ ไม่เรียกมีไรไหม แบร่\" ฉันรับวิ่งเข้าบ้านก่อนที่ฉันจะโดนทำร้ายร่างกายอีกรอบ น่ากลัวจริงๆ-_-\"
ในขณะที่โมเน่วิ่งเข้าบ้าน ยูธก็ยืนมองสาวปากดีคนนั้นหายลับไปจากสายตา แล้วก็พึมพำกับตัวเอง พรางเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว
\"ผู้หญิงอะไรแปลกชะมัด เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ หึ\"
เมื่อมองไปบนท้องฟ้ายามราตรีก็รู้ได้ว่ามันดึกมากแล้ว ยูธจึงเดินกลับไปตามทางที่เดินมา
แต่การเดินทางของความรักที่มิอาจย้อนกลับ กงล้อแห่งโชคชะตายังคงหมุนไปตามวันแวลาที่ดำเนินเรื่อยมา
หญิงสาวที่เป็นความทรงจำของเขาในอดีตที่ไม่อาจลืม
ไม่อาจลืม แม้จะตายไปแล้วกี่พันครั้งก็ไม่อาจตัดใจจากเธอไปได้
การเดิมพันครั้งนี้ ที่สุดจะเป็นอย่างไรก็ไม่อาจมีใครรู้
แ ต่
ทั้งชีวิตของ เ ข า และ หัวใจของ เ ธ อ คงจะต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล
.................................................................................................................................................................................
\"นี้เธอทำบ้าอะไรเนี้ย\"-_-^^
\"ฉันน่าจะเป็นคนพูดมากกว่า ฉันเป็นผู้หญิงฉันเสียหายนะ\"
ToTน้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมา แล้วขาเจ้ากรรมก็เริ่มอ่อน ฉันทรุดตัวลงไปกองกับพื้นทำให้เขาดูตกใจมากเลย เขาเลยเอามือมาแตะไหล่ฉันอย่างนุ่มนวล แล้วมองฉันแววตาที่อ่อนโยนซึ่งฉันเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ทำให้น้ำตาที่เคยไหลกลับแห้งเหือดไปกับสายลมที่พัดมาอ่อนๆ
\"ไม่เป็นไรนะ เมื้อกี้เป็นความผิดฉันเอง ฉันขอโทษแล้วกัน วันนี้ฉันจะพาเธอไปส่งบ้านเองนะ อย่าร้องไห้ซิ\"
\" ...............\" -_-ฉันไม้ได้ตอบอะไรได้แต่มองหน้าเขานิ่ง ซึ่งนั้นคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนั้นแล้ว
เราค่อยๆเดินจากโรงเก็บของผ่านสนามหญ้าหลังโรงเรียนแล้วออกทางประตูหลัง
\"แล้วบ้านเธออยู่ไหนหล่ะ\"
\"บ้านฉันก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนนี้แหละ เดินไปอีก2ป้ายรถเมลล์ก็ถึงแล้ว\"
\"เนี้ยนะใกล้ โหยไกลจะตายตั้ง 2 ป้านรถเมลล์\"-_-^
\"บ่นอยู่ได้ ไหนบอกจะไปส่งฉันไง รีบๆเดินไปเลย\"-_-\'
ตลอดทางที่เดินฉันไม่ได้พูออะไรกับเขาอีกจนถึงบ้านของฉัน
\"ถึงบ้านฉันแล้ว\"^0^
\"อยู่ไปได้ไง เล็กยังกับลังหนู\"O_o
\"เชอะ อยู่แล้วก็มีความสุขแล้วกัน\"-_- \"ฉันเข้าบ้านแล้วนะ บาย\"
\"เดี๋ยวนี้ไม่คิดจะขอบคุณฉันเลยรึไง\"-_-^
\"ก็ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายมาส่งซักหน่อย\"
\"ไม่มีสมบัติผู้ดีเอาซะเลย ฉันซื้อให้ซักเล่มไหม\"
\"มี แต่อ่านไม่ออก555+ถึงนายจะซื้อมาก็ไม่มีประโยชน์หรอก\"-0^
\"เอ๊ะ!เธอนี้ แล้วอีกอย่างฉันอายุมากกว่าเธอนะ เธอต้องเรียกฉันว่าพี่มันถึงจะถูก เข้าใจไหม\"
\"ไม่เข้าใจ ไม่เรียกมีไรไหม แบร่\" ฉันรับวิ่งเข้าบ้านก่อนที่ฉันจะโดนทำร้ายร่างกายอีกรอบ น่ากลัวจริงๆ-_-\"
ในขณะที่โมเน่วิ่งเข้าบ้าน ยูธก็ยืนมองสาวปากดีคนนั้นหายลับไปจากสายตา แล้วก็พึมพำกับตัวเอง พรางเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว
\"ผู้หญิงอะไรแปลกชะมัด เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ หึ\"
เมื่อมองไปบนท้องฟ้ายามราตรีก็รู้ได้ว่ามันดึกมากแล้ว ยูธจึงเดินกลับไปตามทางที่เดินมา
แต่การเดินทางของความรักที่มิอาจย้อนกลับ กงล้อแห่งโชคชะตายังคงหมุนไปตามวันแวลาที่ดำเนินเรื่อยมา
หญิงสาวที่เป็นความทรงจำของเขาในอดีตที่ไม่อาจลืม
ไม่อาจลืม แม้จะตายไปแล้วกี่พันครั้งก็ไม่อาจตัดใจจากเธอไปได้
การเดิมพันครั้งนี้ ที่สุดจะเป็นอย่างไรก็ไม่อาจมีใครรู้
แ ต่
ทั้งชีวิตของ เ ข า และ หัวใจของ เ ธ อ คงจะต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล
.................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น