คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ลำดับตอนที่ 11
♦Application♦
รูป :
ชื่อ-นามสกุล : เชสเตอร์ บาร์ตัน
ชื่อเล่น : เชส
เพศ : เคะราชินี ชาย
อายุ : 18 ปี วัยกำลังใส อรั๊ย!
ลักษณะรูปร่าง : เด็กหนุ่มเจ้าของใบหน้าหวานราวอิสตรี ประกอบกับเรือนผมสีบลอนด์ทองอ่อนนุ่มยาวระต้นคอก็ยิ่งขับให้ใบหน้านั้นดูหวานสวยขึ้นไปอีก จนบางคนถึงกับเข้าใจผิดคิดว่าเชสเตอร์เป็นผู้หญิง (แน่นอนว่าเชสอาละวาดเม้งแตกไล่กระทืบคนนั้นๆจนสาหัสล่ะ =__=;;) ดวงตากลมโตสีเขียวสดใส จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากบางสีระเรื่อตามฉบับเด็กหนุ่มสุขภาพดี ผิวขาวสะอาด รูปร่างที่ค่อนข้างเล็กและเตี้ยพกพาสะดวก #โดนตบ เอ่อ.. ส่วนสูงประมาณ 167 ซม. ค่ะ!
อุปนิสัย : เชสเตอร์ ผู้ชายเจ้าของสันดานเลวๆนิสัยที่เย่อหยิ่งประดุจราชินีเคะ! นาง(?)ทั้งหยิ่ง ทั้งเริ่ด ทั้งเชิด!! ชอบทำตัวประดุจเจ้านาย ชี้นิ้วสั่งคนอื่น เห็นคนอื่นเป็นดั่งขี้ข้า =_= เอะอะอะไรก็สั่งๆๆๆ สั่งแม่มลูกเดียว ไม่เคยคิดจะลงมือทำอะไรกับเขาร้อก และถ้าใครทำอะไรไม่ตรงตามคำสั่งมัน มันก็จะบ่นยาวด่ายาว ง้องแง้งงุ้งงิ้งเหมือนเด็กๆ และจะด่าไม่หยุดจนกว่าคนๆนั้นจะปฏิบัติตาม และวาจาแต่ละคำที่พ่นออกมานั้นทั้งดุดันและร้ายกาจ พูดตรงจนขวานผ่าซาก และเกลียดความพ่ายแพ้ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองผิดแต่มันก็จะเถียงอยู่อย่างนั้นล่ะ เถียงๆๆๆๆเถียงชนิดหูดับตับไหม้ จะไม่เถียงไม่หยุดจนกว่ามันจะเป็นผู้ชนะ! #อ่อมส์ ชอบพูดจาแฝงคำจิกกัด แถมลงวะลงโว้ย ไม่มีหรอกที่จะพูดจาสุภาพๆกับคนอื่นเขาน่ะ -_- เผลอๆอาจพูดคำหยาบซะด้วยซ้ำ... เชสเตอร์ชอบเป็นที่หนึ่ง ดังนั้นมันจึงไม่ค่อยถูกกับหัวหน้าคณะละครสัตว์เท่าไหร่(“ท่านเชสเตอร์ยอมไม่ได้! ทำไมไ-อ้เจ้าคนนั้นถึงต้องเป็นหัวหน้าคณะด้วย ข้าไม่ยอมมม ท่านเชสเตอร์ผู้แสนจะยิ่งใหญ่และมาดแมนเพอร์เฟ็คคนนี้รับไม่ได้เว้ยย” – เชสเตอร์) =__= หมอนี่น่ะเป็นสุดยอดแห่งความหลงตัวเองค่ะ หลงตัวเองเข้าขั้นโคม่า ชนิดเอายามารักษาที่ไหนก็ไม่หาย -_- วันๆจะไม่ทำอะไรนอกจากส่องกระจก พูดจาเยินยอตัวเอง =__=;; สามารถสรรเสริญยกยอปอปั้นตัวเองได้ไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมง ว่าข้าหล่ออย่างงั้น ข้าหล่ออย่างงี้(ทั้งๆที่สารร่างตัวเองสวยสง่าประดุจผู้หญิง) เป็นประเภทที่ไม่ชอบให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวตัวเอง "แกเป็นใครมาจากไหน อย่าบังอาจมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน เจ้าคนโสโครก!!" (กลัวคราบความสกปรกของคนอื่นประมาณนั้น =_= ) และห่วงรูปหน้าตัวเองม๊ากมาก อย่าเผลอไปทำอะไรขีดข่วนใบหน้าของหมอนี่ล่ะ มันจะจองล้างจองผลาญ ไล่เอามีดควานไส้ติ่ง ทะลวงตับม้าม ชำแหละแล้วโยนให้หมาแด๊กทันที!!! และเป็นประเภทเอาแต่ใจได้โล่ อยากได้อะไรก็ต้องได้! เมื่อหมายตาอะไรแล้วสิ่งๆนั้นต้องเป็นของเขาเว้ยเฮ้ย!! แถมถ้าถูกใจคนไหนแล้ว หมอนี่จะแสดงอาการหวงเป็นเจ้าของทันที ขู่ฟ่อๆไม่ให้คนอื่นมายุ่งตอแยกับคนของเขา แต่มันไม่ค่อยจะยอมรับร้อก ว่าตัวเองหวงน่ะ ทำปากแข็งบอกไม่ได้ห๊วงไม่ได้ห่วง ทั้งๆที่ท่าทีของมันแสดงอาการหวงอย่างเห็นได้ชัด -_- ชอบพูดจาปกปิดการกระทำห่วงๆหึงๆของตัวเอง แม้มันจะปิดไม่มิดก็ถอะนะ =__=;; เป็นประเภทซึนเดเระ ถนัดรักนะแต่ไม่แสดงออกนั่นแหละ คนอย่างเขาไม่มีวันพูดคำว่ารักเด็ดขาด! ก...ก็ทำไงได้ล่ะ..คนมันเขินนี่นา!!! เวลาเขินจะแกล้งทำเป็นด่าๆ กอดอก เชิดหน้า ทำตัวเม้งแตก ทั้งๆที่หน้าน่ะขึ้นสีแดงเรื่อ!! ซึนตัวพ่อล่ะจ้ะหมอนี่น่ะ... เอาล่ะ! ถึงมันจะนิสัยเสียไป(ไม่)นิดก็เถอะ แต่ข้อดีของมันก็คือมันเป็นคนรักเพื่อนค่ะ(แน่นอนว่ารักแบบไม่แสดงออกอีกตามเคย) และค่อนข้างซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อคณะละครสัตว์ของตนเองมาก ชนิดที่ว่าไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายคณะของตัวเองเลยล่ะ!
ลักษณะคำพูด : พูดจาเย่อหยิ่ง และชอบพูดเยินยอสรรเสริญ(?)ตัวเองค่ะ แทบทุกครั้งจะมีถ้อยคำจิกกัดใส่ลงไปในคำพูด ยกตัวอย่างประโยคนะเออว์
“ข้าคือท่านเชสเตอร์! รองหัวหน้าคณะละครสัตว์แห่งนี้! แล้วเจ้าล่ะเป็นใคร?... บุกคลิกท่าทางใช้ได้นี่นา สนใจมาเป็นขี้ข้าของข้ามั้ย! เจ้าจะรู้สึกเป็นเกียรติมากนะที่ได้มาเป็นขี้ข้าของท่านเชสเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้!”
“ข้าชื่อเชสเตอร์! ถ้าจะให้ดี... กรุณาเรียกข้าว่า ‘ท่าน’ เชสเตอร์ด้วย! เข้าใจมั้ย!!!”
ประวัติ : เป็นเด็กหนุ่มที่เกิดมาในตระกูลร่ำรวยและค่อนข้างมีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องการค้าขายส่งออกอัญมณีและเพชร ถึงแม้ชีวิตจะหรูหราฟูฟ่าและสุขสบาย แต่เชสเตอร์กลับถูกทิ้งขว้าง ถูกพ่อแม่ปล่อยปละละเลย พวกท่านอ้างว่ามีงานยุ่งให้ต้องทำ พ่อและแม่ของเชสเตอร์ออกไปทำงานนอกบ้านทุกครั้ง และจะไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อยๆ น้อยครั้งที่จะได้อยู่เล่นกับเชสเตอร์ ทำให้เขาเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่น กลายเป็นเด็กชอบเรียกร้องความสนใจ และนิสัยเสียพอสมควร ในช่วงเวลาว่างๆ แม่นมที่คอยเลี้ยงดูเชสเตอร์จะพาเขาไปดูการแสดงที่คณะละครสัตว์ ทำให้เชสได้ยินเสียงหัวเราะและภาพอันน่าตื่นตาตื่นใจจากกการแสดงเหล่านั้น เชสเตอร์รู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกเห็น จากนั้นมา เมื่อเชสอายุได้ 12 ปี เชสก็หนีออกจากบ้าน ทำการปิดบังนามสกุลที่แท้จริงของตัวเอง ไม่ให้คนอื่นรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองนามสกุล 'เดอ อลันตาร์' ไม่ใช่ 'บาร์ตัน' หลังจากนั้นเชสก็เข้าสมัครเป็นส่วนหนึ่งในคณะละครสัตว์ และทำงานอยู่ที่นั่นจนถึงปัจจุบัน.
บท : รองหัวหน้าคณะละครสัตว์ค่ะ = w =
อาวุธ : ปากจัดๆ(?)ของตัวเอง / ดาบคู่คมกริบเงาวับ สลักลวดลายวิจิตรงดงาม เล่มหนึ่งมีเม็ดโกเมนฝังอยู่ที่ด้ามดาบ อีกเล่มเป็นเม็ดทับทิม
ความสามารถ : เป็นอัจฉริยะเรื่องการใช้ดาบคู่ / เล่นมายากลเก่ง โดยเฉพาะมายากลที่เกี่ยวกับไพ่
ความสามารถพิเศษ : เมื่อจับวัตถุอะไรแล้ว เชสเตอร์สามารถใช้พลังทำให้วัตถุนั้นเป็นพิษที่มีฤทธิ์ร้ายแรงถึงตายได้ แม้จะแตะวัตถุนั้นเพียงแค่นิดเดียวก็ตาม.. และเชสเตอร์มักจะใช้พลังนี้กับดาบของตนเองบ่อยๆ(นั่นทำให้ดาบของเชสกลายเป็นดาบอาบยาพิษ)
ชอบ / แพ้ / เกลียด: หน้าตาที่แสนเพอร์เฟ็คท์ของตนเอง(?) , ของหรูหรา , มีคนยกยอสรรเสริญ , มีขี้ข้าคอยรับใช้อยู่ไม่ห่าง , การได้อยู่เหนือคนอื่น / ของทะเล(กินแล้วผื่นจะขึ้นตามตัว) / ใครก็ตามที่ขัดคำสั่ง , เสื้อผ้าเลอะเปรอะเปื้อน , ของโสโครก (จะหงุดหงิด วีนแตก และด่ายาวเหยียดดดดดดด)
เพิ่มเติม : -
< สัมภาษณ์ตัวละคร >
"ไง แนะนำตัวหน่อยสิ "
- "หา? นี่เจ้าพูดว่ายังไงนะ!" เสียงชวนหาเรื่องดังขึ้น เชสเตอร์กอดอก ก่อนจะสะบัดผมสีทองของตัวเองด้วยท่าทีที่คิดว่าหล่อและเริ่ดที่สุดปฐพี(?) ร่างเล็กปรายตามองคนถามด้วยแววตาดูถูกแบบหล่อๆ(?) ก่อนที่เสียงหวานประดุจอิสตรีจะเอ่ยขึ้นอย่างมีอารมณ์อีกครั้ง
"เจ้าไม่รู้รึไงว่าข้าเป็นใคร! เจ้าสามัญชนผู้ต่ำต้อยเอ๊ย! อันที่จริง...เจ้าไม่มีสิทธิ์มาเสวนากับท่านเชสเตอร์ผู้สูงส่งอย่างข้าซะด้วยซ้ำ!" เชสเตอร์ถากถาง ก่อนจะยิ้มเยาะเย้ย
"แล้วอีกอย่างนะ ตามมารยาทผู้ดีแล้ว เจ้าควรจะแนะนำตัวเองก่อนที่จะถามชื่อคนอื่นเซ่!!"
"วิธีทำให้คนมีความสุขของเจ้าคืออะไร? "
- "นอกจากจะไม่แนะนำตัวแล้ว ยังจะมาถามคำถามอะไรไร้สาระอีกนะ" เชสเตอร์พูดลากเสียงอย่างรำคาญ ก่อนจะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วไขว่ห้างประดุจเจ้าชายผู้แสนจะเพอร์เฟ็คท์ ร่างเล็กยืดตัวตรงเล็กน้อยแบบผู้ดี๊ผู้ดี ก่อนจะเริ่มตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งและถือตัวสุดๆ
"ก็ชักชวนให้คนๆนั้นมาเป็นขี้ข้าของข้าไงล่ะ! ข้าว่าคนๆนั้นต้องมีความสุขมากแน่ๆที่ได้มาคอยรับใช้คนอย่างข้า!" เชสเตอร์ยอตัวเองสักเล็กน้อย(?)
"ก็อย่างที่คนทั่วไปรู้อ่ะนะ ข้าน่ะทั้งหล่อเหลามาดแมน เพอร์เฟ็คเลอเลิศราวกับเทวดามาเกิด แถมยังจิตใจดีมีเมตตา รักสัตว์รักเด็ก เฮ้อ.... ข้านี่มันเป็นคนดีจริงๆ... เพราะเหตุผลหลายข้อนี้ ข้าเลยคิดว่าคนทั่วไปต้องยอมศิโรราบแทบฝ่าพระบาทสวยๆและแสนจะเนียนนุ่มนิ่มของข้า คอยติดตามรับใช้ข้าอย่างไม่ปริปากบ่นแน่ๆ ข้าคิดว่างั้นนะ"
"งั้นหรอๆ เจ้าคิดยังไงกับเจ้าแกะน้อยอาวิสล่ะ?"
- "แกะน้อยอาวิส? มันอะไรล่ะนั่น ชื่อปุ๋ยคอกยี่ห้อใหม่หรือไง...??" เชสเตอร์ขมวดคิ้ว พยายามใช้ความคิดอย่างหนักที่จะนึกให้ออกว่า 'แกะน้อยอาวิส' นี่คือใครหรือตัวอะไร พลัน ใบหน้านิ่งๆแอบกวนประสาทของอาวิสก็ลอยเข้ามาในสมอง ทำให้เชสเตอร์ถึงกับเบ้ปากไปหนึ่งที ก่อนจะหันกลับมาเก๊กหล่อเหมือนเดิม
"ถ้าหมายถึงอาวิส เจ้าแกะท่าท่างไม่เต็มเต็งนั่นน่ะนะ?" เชสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงถากถาง ก่อนจะระบายลมหายใจพรืด "ช่างเป็นเจ้าแกะที่ประหลาด พิลึก ปกติก็เห็นเป็นคนเงียบๆเหมือนซากศพเดินได้นะ แต่บางวันมันก็ดูสติแตกอย่างกับผู้หญิงเมนส์ไม่มายังไงยังงั้น ข้าว่าไ-อ้หมอนี่ท่าทางจิตจะไม่ปกติล่ะ ...แล้วที่สำคัญ! เจ้าแกะท่าทางไม่เต็มเต็งนั่นก็ไม่ค่อยจะฟังคำสั่งข้าเท่าไหร่ด้วย!!" ประโยคสุดท้ายเชสเตอร์ลงน้ำหนักเสียงมากเป็นพิเศษด้วยโทสะ
"หมอนั่นควรจะฟังคำสั่งคนที่ยิ่งใหญ่และสูงส่งอย่างท่านเชสเตอร์คนนี้สิ!!"
"ฮ่ะๆ ขอสุดท้ายเจ้านี่สเป้คข้าเลย เป็นแฟนข้าไหม? "
- "......................................................"
เชสเตอร์ค้างไปศูนย์จุดศูนย์ห้าวินาที ก่อนจะกะพริบตาปริบๆไล่ความตะลึงออก
"เจ้าพูดใหม่อีกรอบสิ เจ้าสามัญชน........" เชสเตอร์พูดเสียงธรรมดาที่แลดูเยือกเย็นหน่อยๆ ก่อนจะยิ้มหวานหยดย้อย "ข้าก็เข้าใจนะว่าคนที่หล่อเหลาและเพอร์เฟ็คท์งดงามไร้ที่ติอย่างข้าจะมีคนมาชอบเยอะแยะ..."
เชสเตอร์ระบายลมหายใจ "ก็นะ คนมันหล่อช่วยไม่ได้นี่ ทำไงได้ล่ะ ชีวิตข้ามันช่างลำบากจริงๆ"
เชสเตอร์เงียบไปอีกครั้ง ก่อนจะปรายตามองคู่สนทนาตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ขอโทษนะ คนที่อัปลักษณ์อย่างเจ้าไม่คู่ควรกับคนอย่างข้าหรอก ข้าว่าเจ้าไปหาคนใหม่ที่มีหน้าตาขี้เหร่พอๆกับเจ้าเป็นแฟนดีกว่านะ นี่ข้าพูดจริงจากใจเลย ขอบอก"
"เฮ้ๆ ที่ข้าบอกไปข้าล้อเล่น เจ้าอย่าทำท่าแบบนั้นสิ บ๊ายบาย ซียู!"
- "อ้าวเฮ้ย!! จะรีบไปไหนล่ะวะ!! แล้วนี่เจ้ากล้าดียังไงมาล้อเล่นกับคนอย่างท่านเชสเตอร์!!! อย่าพึ่งไปนะเฮ้ย!!!! มาฟังข้าด่าก่อนเดี๋ยวนี้เลยนะ!! นี่คือคำสั่ง!! ปฏิบัติ!!!!!"
< สัมภาษณ์ผู้ปกครอง >
"สวัสดีค่ะ ชื่ออะไรหรอค่ะ? "
- ชื่อนับสองค่ะ แต่จะเรียกมิสเตอร์ทูก็ได้ ไม่มีปัญหานะเธอวว์
"ขอบคุณที่มาสมัครนะค่ะ >w< "
- ขอบคุณที่เปิดเรื่องดีๆอย่างนี้เช่นกันฮร่าา
"ถ้าไม่ติดจะให้ยัดบทหรือรับกลับค่ะ? "
- อาห์.. ยัดบทดีกว่าค่ะ ไหนๆก็สมัครมาแล้วเนอะ ; w ;
"สุดท้าย คิดยังไงกับอาวิสกันค่ะ (ถามเพื่อ?) "
- สเป็คค่ะ! ฮร๊ายยค์ แบบว่ารูปของอาวิสหล่อเวอร์วีว่ามากอะค่ะ เห็นแล้วบับ.. ใจจะละลายยยย
"ขอบคุณที่สละเวลาอันมีค่ามาตอบนะค่ะ (ก้มกราบ?) "
- (ก้มกราบกลับแบบงดงามหาใครเปรียบ??) ขอบคุณเช่นกันค่า!
ความคิดเห็น