lockers } k l a n g .

ลำดับตอนที่ #6 : ลำดับตอนที่ 6

ใบสมัคร 

ชื่อ : อวาลอน / อลินเซีย อัครวัฒประทีป (ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน)

ชื่อเล่น : อวาลอน  /  ลิน

อายุ : 22 ปีทั้งคู่จ้า :D

รูป :  อวาลอน  l  อลินเซีย

ลักษณะหน้าตา : อวาลอนจะมีใบหน้าติดจะหวานไปสักเล็กน้อย โครงหน้ารูปไข่ล้อมกรอบด้วยเรือนผมสีฟ้าน้ำทะเลสดใสยาวระต้นคอ ดวงตาคมกริบสีเดียวกันที่มักส่องประกายซุกซนปนๆหื่นกาม(ห๊ะ!!) ผิวขาวสะอาดตามเชื้อฝรั่ง รูปร่างสูงโปร่ง สูงราวๆ 184 ซม. จัดว่าเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเลยล่ะ
                              ส่วนอลินเซีย เธอคนนี้มีหน้าตาคล้ายกับอวาลอนเกือบทุกประการ จะต่างกันตรงที่สีตาและสีผมของอลินเซียจะเป็นสีเขียวเข้มเท่านั้น อลินเซียไว้ผมยาวประบ่า และมีรูปร่างสูง(ราวๆ 172) หุ่นค่อนข้างดี ผิวสีขาวออกแทนน้อยๆเพราะตากแดดบ่อย

ลักษณะนิสัย : จะแบ่งสีไว้นะคะ เพื่อความเข้าใจง่าย(?) สีน้ำเงินคืออวาลอน สีเลือดหมูคืออลินเซียฮร่ะ!

 ‘อวาลอน’ แฝดน้องเพศชายของตระกูลอัครมนตประทีป ผู้เป็นเจ้าของสมญานาม ‘เจ้าพ่อลั้ลลาหน้าม่อตลอดศก!’ เพราะบุคลิกนิสัยเป็นคนยิ้มง่าย คุยเก่ง และมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศศ พึ่งรู้จักกันไม่ถึงนาที หมอนี่ก็ชวนคุยจ้อเหมือนรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน =__= นอกจากนั้นมันยังเห็นสาวสวยเป็นไม่ได้ ต้องเข้าไปคุยเจ๊าะแจ๊ะหน้าม่อหรือไม่ก็ชอบไปยิ้มโปรยเสน่ห์ใส่สาวอยู่เรื่อย! สกิลการจีบสาวสูงปรี๊ดดดดด ชนิดที่ว่าสามารถเห็นสาวสวยได้ในระยะหลายสิบเมตร! #อ่อมส์ หลังจากนั้นสายตาอันคมกริบของอวาลอนก็จะแสกนสาวคนนั้นทุกรูขุมขน! อกเท่าไหร่ เอวเท่าไหร่ หน้าตาสวยพอมั้ย บุคลิกดีหรือเปล่า ถ้าสาวๆเหล่านั้นหน้าตาสวยหุ่นเป๊ะเกณฑ์ผ่านการประเมิน(?) อวาลอนก็จะเร่งเข้าไปจีบทันที!!! #ห๊ะ!!! เห็นม้า พ่อหนุ่มคนนี้น่ะไม่ได้จีบสาวไปมั่วๆนะยะ มันเลือกจีบสาวระดับมีคลาสเท่านั้นแหละ!! ถ้าอ้วนดำล่ำเตี้ยท่านอวาลอนไม่มองหรอกย่ะ เชอะ!!!  คนอย่างอวาลอนถือคติที่ว่า ‘ผู้ชายไม่เจ้าชู้ก็เหมือนงูไม่มีพิษ!’ #กรรม เวลาคุยกับสาวคารมคมคายนี่จะดีมาก พูดจาจะโคตรหวานเลี่ยน! มีมุกเสี่ยวๆชวนอ้วกอยู่เป็นกระบุง!! ใครอยากขอเคล็ดลับการจีบสาวมาขอได้ที่ไอ้หมอนี่เลย! มันน่ะเป็นเจ้าพ่อแห่งการจีบสาวตัวจริงเสียงจริง!

       ต่อกันที่แฝดผู้พี่ ‘อลินเซีย’ สาวน้อยรูปร่างสะโองสะองค์หุ่นดีไม่แพ้สาวคนไหน แต่หล่อนกลับมีนิสัยแปลกประหลาดและค่อนข้างพิลึกพิลั่น คือแม่นี่เป็นพวกคลั่งไคล้อาวุธสงครามและระเบิดทุกประเภทค่ะ! คลั่งไคล้ชนิดที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธสงครามและระเบิด’ เลยล่ะชีแกจะใช้ความสามารถด้านทางการวิทยาศาสตร์มาประดิษฐ์อาวุธค่ะ! คือวันๆจะไม่ทำอะไรนอกจากนั่งประดิษฐ์ระเบิดหรือไม่ก็อาวุธใหม่ๆนี่แหละ! และอาวุธหรือระเบิดที่หล่อนประดิษฐ์ดันมีอานุภาพที่รุนแรงอย่างร้ายกาจเสียด้วยสิ! พูดถึงความสามารถแล้วก็มาพูดถึงนิสัยกันบ้างดีกว่า... แม้หล่อนจะมีใบหน้าหวานปานนางฟ้าแต่นิสัยชีแกกไม่แพ้ผู้ชายใดในโลก! #ห๊ะ ออกแนวห้าวๆแก่นๆ ม้าดีดกะโหลก พูดจาลงวะลงโว้ย ท่าทางและบุคลิกแลดูเหมือนผู้ชายอย่างไม่ผิดเพี้ยน!!! เรียกได้ว่าถอดแบบผู้ชายมาอย่างเด๊ะๆ!!! แม่นี่น่ะไร้ซึ่งความเป็นสุภาพสตรีและยังไม่มีมารยาทสุดๆ! งานบ้านงานเรือนห่วยเข้าขั้นแต่ดันไปเก่งการเมืองการรบแทนซะงั้น =_= เรียกได้ว่าอลินเซียคนนี้สมบุกสมบัน(???)ประดุจชายชาตรี(??????)คนหนึ่งเลยล่ะ!

ประวัติ : ทางบ้านจัดว่าฐานะดีพอสมควร พ่อเป็นคนไทย และแม่เป็นคนเยอรมัน โดยที่พ่อและแม่ทำอาชีพเป็นนักวิทยาศาสตร์ทั้งคู่ แต่ตอนนี้ทั้งสองหายสาบสูญจากการทำทดลองบางอย่างไปเป็นเวลาเกือบ 7 ปี ทิ้งให้ฝาแฝดชายหญิงอยู่กันตามลำพังในบ้านหลังขนาดกลาง อลินเซียมักจะเข้าออกศูนย์วิทยาศาสตร์อยู่เสมอๆ และมักจะหอบสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆกลับมาทำที่บ้าน ส่วนอวาลอนส่วนใหญ่จะใช้เวลาไปจีบสาว(?)ซะมากกว่า ทั้งๆที่อวาลอนเองก็ค่อนข้างมีสมอง(?)แต่ไม่คิดจะใช้เท่าไหร่นัก ชอบโดดงานตัวเองหนีไปเที่ยวกับสาวอยู่บ่อยๆ

ลักษณะการพูด: สำหรับอวาลอน คำพูดจะออกแนวสบายๆเป็นกันเองเหมือนคุยกับเพื่อนฝูง จะแฝงความกวนตินไว้เล็กน้อยถึงปานกลาง แต่ถ้าพูดกับสาวๆ มันจะม่อและปากหวานไว้ก่อนฮร่ะ

สำหรับอลินเซีย คำพูดออกแนวโผงผาง พูดจาขวานผ่าซาก ไม่ลงท้ายห้างเสียง จะลงวะลงโว้ยแทนมากกว่า 

ตัวอย่างคำพูด : (แบ่งสีไว้เช่นเคยนะฮระ สีน้ำเงินคืออวาลอน สีเลือดหมูคืออลินเซียฮร่ะ)

“สาวๆครับ หากไม่มีอะไรทำก็มานั่งในหัวใจของผมได้นะครับ! มันว่างสำหรับคุณเสมอ!”

“เฮ้นาย! ไอ้หัวหงอกท่าทางเบ๊อะเซอะไม่ได้เรื่องตรงนั้นน่ะ! ชื่ออะไรหรอ ฉันชื่ออวาลอนนะ ยินดีที่ได้รู้จัก!”

“แล้วสาวน้อยคนสวยนี่ล่ะครับ ชื่ออะไร (ก้มลงจุมพิตหลังมือ)”

“พวกแกจะหยุดทะเลาะกันได้มั้ย! ฉันคุยกับสาวไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย!!”

“หือ ไอ้น้อง! การจะจีบสาวน่ะมันต้องทำอย่างนี้! เดี๋ยวพี่จะแสดงให้ดู!!”

“โธ๋ น้องสาวคร้าบ อย่าเมินพี่สุดหล่อคนนี้สิครับ รู้มั้ยว่าพี่เจ็บนะ มันเจ็บตรงนี้อะ เจ็บสุดๆเลย...(ชี้ที่หัวใจ)”

“ถ้าว่างๆไม่มีอะไรทำเราก็มาเลิฟๆกันมั้ยน้องสาว (ชูมือโป้งชี้ก้อย)”

 “อาวุธของฉันน่ะน่ารักที่สุดเลย! แกว่ามั้ย!”

“อะไรของนายกันวะ! นี่พูดจาไม่รู้เรื่องรึไง!!!!”

“เฮ้ย!! ถ้าจะทำแบบนี้ก็มาต่อยกันเลยดีกว่า!!!”

“นี่แกอยากมีเรื่อง? โอเค๊!! ท่านอลินเซียคนนี้ก็จะสนองให้!”

อาชีพ : อวาลอน :: นักศึกษา คณะ วิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์

            อลินเซีย :: นักวิทยาศาสตร์

ความสามารถ : อวาลอน :: ม่อสาว(?)เก่ง ถนัดเรื่องการใช้คำพูดโน้มน้าวจิตใจคน

อลินเซีย :: ความเป็นผู้นำสูง ออกคำสั่งได้อย่างเด็ดขาด เก่งในทักษะด้านการต่อสู้พอสมควร

ความสามารถพิเศษ : อวาลอน ::  เก่งในเรื่องการใช้คอมพ์ค่ะ ขอแค่มีคอมพ์หมอนี่ก็สามารถทำอะไรๆได้หมด ไม่ว่าจะสร้างโปรแกรม ป้อนโปรแกรมไฮเทคเทคโนโลยีหรืออะไรก็ตามแต่ตลอดจนไปถึงการแฮคเข้าข้อมูลของรัฐค่ะ!

อลินเซีย :: ยัยนี่เป็นอัจฉริยะด้านวิทยาศาสตร์ค่ะ! ได้เป็นนักวิทยาศาสตร์เต็มตัวตั้งแต่อายุ 20 แต่จะใช้ความสามารถของตัวเองประดิษฐ์พวกอาวุธหรือระเบิดมากกว่า

อาวุธ : อวาลอน :: สมอง หรือไม่ก็อาวุธไฮเทคที่พี่สาวตัวเองประดิษฐ์ให้ใช้ ส่วนมากจะเป็นอาวุธประเภทปืนค่ะ เจ้าตัวไม่ถนัดในด้านการต่อสู้เท่าไหร่ ถนัดในเรื่องใช้คอมพ์สอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน(โดยเฉพาะเรื่องสาวๆ)มากกว่า

อลินเซีย :: อาวุธก็เป็นบรรดาสิ่งประดิษฐ์ไฮเทคที่คุณเธอสร้างขึ้นนั่นแหละ! หรือไม่ก็เป็นอาวุธดั้งเดิมที่เธอมาต่อเติมสร้างใหม่ ตัวอย่างเช่น ปืนไรเฟิลซุ่มยิงชนิดมีลำกล้อง เธอก็จะปรับแต่งให้กล้องสามารถซูมได้มากกว่าเดิมประมาณ 4-5 เท่า หรือไม่ก็เสริมให้ปืนไม่ต้องรอโหลดกระสุนสามารถยิงติดต่อกันได้หลายๆนัดเลยเป็นต้นค่ะ

สิ่งที่พกติดตัวเป็นประจำ : อวาลอน :: โน้ตบุ๊คส่วนตัว / โทรศัพท์มือถือ / กล้องส่องทางไกล(สิ่งสำคัญในการถ้ำมองสาวๆ??)

อลินเซีย :: อุปกรณ์การช่างชนิดครบครัน / เป้สะพายหลัง(ไว้ใส่อุปกรณ์การช่าง) / ปากกาปืนสองสามด้านที่เธอพัฒนาขึ้นให้มีศักยภาพในการยิงแรงกว่าเดิมเล็กน้อย

ชอบ/เกลียด/กลัว : อวาลอน :: สาวสวยๆ (เข้าไปม่อทันที)   /   กะเทย (ถอยห่างระยะสิบเมตร)   /   แมงมุม!! (อ้าปากพะงาบๆ ก่อนจะถลาออกห่างจากแมงมุมไปทันที!)

อลินเซีย :: การได้ทดลองประดิษฐ์สิ่งใหม่ๆ , อาวุธและระเบิด (จะทำหน้าตื่นเต้นดีใจเหมือนได้ของเล่นใหม่ และจะนั่งปักหลักสำรวจอาวุธนั้นๆทันที)   /   สิ่งประดิษฐ์ล้มเหลวใช้งานไม่ได้ (หงุดหงิด ก่อนจะเริ่มอาละวาดเหวี่ยงใส่คนอื่น)   /   ที่แคบๆ (ตัวจะสั่นน้อยๆ หน้าซีด ไม่พูดไม่จา และถ้าอยู่ต่อไปนานๆเธอจะเป็นลมล้มพับไปในทันที)

เพิ่มเติม : -

มุมทรงออริ (แบ่งสีไว้เช่นเคยนะฮระ สีน้ำเงินคืออวาลอน สีเลือดหมูคืออลินเซียฮร่ะ)

- “สวัสดี.. คุณ.. เป็นใครน่ะ !?”

(ตอบ.) “นายหมายถึงฉัน?” ผมพูดด้วยน้ำเสียงงงๆ พลางเบนสายตามาสบกับคู่สนทนา แล้วกระแอมไอเล็กๆน้อยๆพอเป็นพิธี(?) ก่อนจะเสยผมพยายามเก๊กท่าที่คิดว่าเท่และหล่อที่สุดในปฐพี “อะแฮ่ม!! ฉันชื่ออวาลอน แต่นายจะเรียกฉันว่าท่านอวาลอนสุดหล่อผู้มาดแมนและแสนจะเพอร์เฟ็คท์ก็ได้นะ ฉันไม่ถือ!” ผมพูดก่อนจะตบบ่าคู่สนทนาอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะชี้นิ้วไปที่ยัยพี่สาวฝาแฝด “ส่วนยัยนั่นน่ะชื่ออลินเซีย พี่สาวฝาแฝดสุดเพี้ยนและแสนจะถึกอึดทนของฉันเอง” ผมกระซิบ

“นี่แกพูดว่าอะไรนะไอ้อวาลอน!” ฉันหันไปตะโกนว่าใส่ไอ้น้องชายงี่เง่าก่อนจะหันไปเขวี้ยงไขควงใส่หัวมันทันที!

- “อ่า.. งั้นหรอ ยินดีที่ได้รู้จักล่ะกัน ผมชื่อเซฟิลธ์ และ.. อย่าได้ถามว่าผมเป็นใคร เพราะเดี๋ยวคุณก็รู้เองล่ะนะ ว่าแต่ว่า ที่นี่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย.. *ยีหัวตัวเองเบาๆพร้อมทำหน้ามึนๆ*” 

(ตอบ.) “นี่นายสมองเสื่อมหรือเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย” ผมขมวดคิ้วงงๆ ก่อนจะลูบหัวป้อยๆ ด้วยความเจ็บ ยัยอลินเซียงี่เง่าเอ๊ย! ดันปาไขควงมาซะได้!! เจ็บชิหาย!!! ผมบ่นในใจพึมพำก่อนจะหันไปตอบคำถาม “แล้วนายไม่รู้จักที่นี่รึไง ไปมุดท่ออยู่ที่ไหนมาน่ะ ที่นี่คือห้างพาราไดซ์! ห้างที่รวมแหล่งสาวหน้าตาดีที่สุดไงล่ะไอ้น้อง! ลองหันไปดูรอบตัวดิ! มีแต่สาวอกอึ๋มหุ่นน่าเจี๊ยะเดินกันให้ว่อนเลยน่ะเห็นป่ะ แล้วดูนั่น!!!” ผมชี้ไปที่หญิงสาวคนหนึ่งก่อนจะทำนัยน์ตาหวานเยิ้ม “แม่สาวผิวแทนสุดเซ็กซี่คนนั้นน่ะ!!! อื้อหือ!!! ไซส์พี่บึ้มหุ่นโคตรอึ๋ม!!! ...แล้วดูนู่น! สาวน้อยผมทองสุดน่าร้ากกกน่าชังน่าจับมาฟัดเสียนี่กระไร! แล้วยังมีนั่นอีก!!! โอ๊ยย สุดหล่อคนนี้จะละลาย! ที่นี่น่ะมีแต่สาวสวยสุดงามเงิบเต็มไปหมด! อาห์... ห้างนี่ช่างเป็นสวรรค์สำหรับฉันจริงๆให้ตาย!”

            “ใช่ซะที่ไหนล่ะไอ้งั่ง!” ฉันตวาดใส่ไอ้อวาลอน ก่อนจะเดินไปเขกหัวมันแรงๆ อีกหนึ่งที “ที่นี่น่ะคือห้างพาราไดซ์ที่ขายหน้ากากกันพิษต่างหากเว้ย! แล้วนี่! ไม่ต้องหันไปมองผู้หญิงเลยนะ!! หัดเก็บสายตาวิตถารของแกไว้บ้างเถอะ!!” ฉันบีบคางน้องชาย ก่อนจะพูดเสียงขู่ ให้ตายเถอะ!! จะมีผู้ชายคนไหนที่หื่นเท่ามันอีกมั้ยเนี่ย!!

- “งั้นหรอ.. ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน ..ช่างเถอะ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับการที่อากาศมันมีพิษแบบนี้น่ะ !?”

(ตอบ.) ผมด่าพี่สาวในใจอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะหันมาทำหน้ามุ่ยใส่คู่สนทนาใหม่ ก็นี่ผมอุตส่าห์สาธยายข้อดี(?)ของห้างนี่ไปตั้งเยอะ แต่ดูเหมือนไอ้หมอนี่จะไม่สนใจฟังเลยสักนิด! ให้ตายเถอะ!! เสียเวลาชะมัดเลย! ผมส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอก่อนจะตอบส่งๆออกไป “มันก็ไม่ดีน่ะสิ อากาศที่มีแต่พิษแบบนี้ทำให้สาวๆ ต้องใส่หน้ากากกันพิษกันหมด ทำให้ฉันอดเห็นใบหน้าสวยๆ ของพวกเธอไปด้วยเลยซะงั้น มันโคตรจะแย่!!!”

       “นี่สรุปแกคิดเป็นแต่เรื่องผู้หญิงใช่มั้ยวะ” ฉันบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับเซฟิลธ์พลางเลิกคิ้วขึ้น “แล้วที่นายถามแบบนี้หมายความว่าไง เป็นสปายมาจากที่ไหนรึเปล่าน่ะ ท่าทางมีพิรุธชอบกล” ฉันหรี่ตาอย่างจับผิด

-“คำตอบก็ดูสมเป็นคุณดีนะ.. แล้วคุณคิดยังไงกับเหล่าเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกกันล่ะ?”

(ตอบ.) “ฉันก็คิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนน่ะสิ! แน่ล่ะ เดี๋ยวนี้โลกเริ่มอยู่ยากขึ้นทุกวันๆ ฉันคิดว่าเวลานี้ควรจะหาเพื่อนดีๆ สักกลุ่มคอยกันช่วยประคองชีวิตให้อยู่รอดตลอดฝั่งก็แค่นั้นเอง” ผมตอบด้วยท่าทีพระเอกสุดๆ ก่อนหันไปกระซิบ “แต่จะดีมากเลยนะถ้าเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกคนนั้นเป็นผู้หญิง...โอ๊ย!”

            ฉันฟาดไขควงเข้าที่สีข้างของน้องชายเข้าเต็มแรง “แกจะมองโลกในแง่ดีไปมั้งไอ้อวาลอน! ยังไงฉันก็ไม่คิดว่าเพื่อนมนุษย์จะช่วยให้เรามีชีวิตรอดหรอกนะ ถ้าอยู่รวมกันเป็นกลุ่มๆ ก็รังแต่จะเกิดปัญหามากกว่า สู้อยู่คนเดียวโดดๆ ดีกว่าเยอะเป็นไหนๆ” ฉันพูดเสียงเรียบๆ “อีกอย่างฉันก็ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ด้วย ถ้าฉันจะรับใครสักคนเป็นเพื่อนก็คงต้องใช้เวลาพิจารณานานพอดูล่ะ”

- “ขอบคุณในทุกคำถามของคุณนะครับ.. มันทำให้ผมได้รู้ตัวตนของคุณเยอะเลยล่ะ เสียเวลามาพอสมควรแล้ว ผมเองก็ขอตัวนะครับ ดูเหมือนผมจะหลงทาง.. โชคดีนะครับคุณ”

(ตอบ.) “อ้าวเฮ้! สรุปว่านายสมองเสื่อมรึเปล่าเนี่ย!” ผมพยายามตะโกนเรียกแต่ก็โดนยัยพี่สาวกระชากแขนไว้ก่อน

            “ช่างมันเถอะน่ะ!” ฉันว่าใส่น้องชายอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลากอวาลอนให้มานั่งที่โต๊ะ “มาช่วยฉันสร้างอาวุธชิ้นนี้ที! รู้สึกว่ามันจะมีข้อผิดพลาดตรงไหนสักแห่งนี่แหละ เอ...”

            และสองพี่น้องก็นั่งจุ่มหัวช่วยกันสร้างอาวุธใหม่โดยไม่สนใจเซฟิลธ์คนนั้นอีกเลย.. #จบปิ๊ง

มุมตอบคำถามของผปค.

สวัสดีครับผมมมม. ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณที่มาสมัครมากๆเลยนะครับ !

: ค่า ขอบคุณเช่นกันนะคะที่เปิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา แอร๊ย!

คิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้หรอครับ ? จากรายละเอียดที่ผมให้ไปคงจะงงกันล่ะซี่ หุหุ (?)

: ก็งงนิดหน่อยค่ะ 555555555 แต่จะพยายามเข้าใจ(?)นะคะ

อ่ะ แต่ก็อย่าเพิ่งงงก่อนนะครับ ! อย่าหนีผมไปนะครับ ! เดี๋ยวถ้าในอ่านในเรื่องต้องไม่งงแน่ๆครับ !!

: ค่า ไม่หนีค่ะไม่หนี 55555555

ผมขอให้ลูกคุณได้เป็นตัวเอกนะครับผม !

: แฮ่ แล้วแต่ท่านจะพิจารณาเลยค่ะ จะส่งลูกๆไปเป็นตัวประกอบฉากโผล่มาสองวิแล้วม่องเท่ง(??)ก็ได้นะเออ เราไม่ซีเรียสๆ 5555

อย่าลืมเม้นท์ทุกตอนและแอดแฟบด้วยน้า ไม่งั้นงอนอ่ะ T3T

: จ้า อันนี้แน่น่อนอยู่แบ้ววว อร๊ายย

ขอบคุณอีกครั้งครับ ขอบคุณมาก

: เช่นกันค่ะ เป็นกำลังใจให้ในการแต่งนะคะ! สู้ๆ!

G  Minor!