มนตราปาหนัน

สรรถ้อยสลักลง      ดุจตรงกมลมาน

                   ปาหนันประจงจาร            ผิวเจ้าจะเห็นใจ

เสียงขับลำนำหวานเจือเศร้าของใครคนหนึ่งที่อติรุทธ์ได้ยินในความฝันทุกคืน เมื่อตื่นขึ้นก็เห็นดอกปาหนันวางอยู่บนหมอนใบข้างๆ ทุกเช้า เสมือนหนึ่งทวงคำสัญญาจากอดีตกาล ผ่านดอกไม้ที่ได้รับสมญานามว่าเป็นดอกไม้แห่งความลวง

เขาได้รับใบลานปั๊บสาบอกเล่าเรื่องราวของหานไสสูง อุปนิกขิตล้านนาช่วงสมัยของพระเจ้าติโลกราช อุปนิกขิตที่พงศาวดารมิได้จดจารรายละเอียดอื่นใดไว้เลย แต่ใบลานผูกนี้ กลับเป็นใบลานผูกเดียวที่บอกเล่าความเป็นไปของหานไสสูง  

ในเวลาเดียวกัน นางในความฝันที่เธอบอกว่าชื่อ “ลำเจียก” ก็ปรากฏตัวขึ้นในโลกความเป็นจริง ในนาม “ปาหนัน”  

คำสัญญาที่ติดตามมาแต่อดีตกาล ยิ่งค้นหาสาเหตุแห่งที่มา ความยุ่งยากก็เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว สุดท้าย...จึงค้นพบความจริงที่ไม่มีใครคาดคิด

ความจริงนั้นคืออะไร หาคำตอบได้ใน “มนตราปาหนัน” ค่ะ