ลวะรัตน์เทวี (ชื่อนี้อาจเปลี่ยนแปลงภายหลัง)

 

แหะๆ ขอกลับเอามาลงใหม่อีกครั้งด้วยเหตุผลที่บอกผู้ใดมิได้ (เอ้า แล้วจะยั่วให้อยากรู้ทำม้ายยย)

เห็นคำโปรยแปลกๆ ไม่ต้องแปลกใจ นี่คือร่างใหม่ที่บอกไว้คราวก่อนค่ะ ^^"

“...แผ่นทองที่ข้าจารอักษรอยู่เพลานี้ ข้าไม่รู้ว่ามันจักขืนสู้อำนาจกาลได้สักเพียงใด มาตรแม้นมันยังอยู่ดีในกาลเบื้องหน้าโพ้น ผู้ใดที่พบพานขอจงรู้ เนื้อความทั้งสิ้นนี้คือเบื้องลึกแห่งใจของผู้ที่ยอมตนเป็นฐาน ส่งผู้เป็นที่รักขึ้นสู่เบื้องสูงสุดด้วยมือของตนเอง...”

จารึกลานทองที่เพิ่งได้มา นำนักโบราณคดีหนุ่มเข้าสู่ห้วงอดีตผ่านอักษรปัลลวะ ในความพอใจที่ได้ติดตามเรื่องราวในอดีต คำถามหนึ่งผุดวาบขึ้นกลางใจ ทำไมต้องเป็นเขา ขณะเดียวกัน สิ่งที่ได้รู้ก็ทำให้เขาต้องยอมรับในหัวใจสองดวงที่พันผูก กับคนอื่นๆ เขาไม่รู้ แต่กับคนคู่นี้ เขาประจักษ์ใจ


 

ได้อำนาจ ใช่เสียรัก

ได้รัก ใช่เสียอำนาจ

                    การก้าวขึ้นสู่อำนาจ ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง

                    และไม่ง่ายอีกเช่นกัน ที่จะธำรงไว้

                    ด้วยสองมือแห่งนาง ข้าเชื่อว่านางทำได้

                    แต่ถ้าฐานบัลลังก์ไม่มั่นคงพอ คงยากสำเร็จได้ดังใจ



มาร่วมติดตามเรื่องราวของพระนางจามเทวีกับพระยารามราช และร่วมค้นหาคำตอบไปกับนภศูลกันค่ะ ^^