ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic Khr/Reborn) Inverse รักนี้ต้องกลับกัน (All27)

    ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่6

    • อัปเดตล่าสุด 5 ธ.ค. 54


     

    เวลา 12.30

     “งึมงำ งึมงำ กี่โมงแล้วเนี่ย = =”คามิที่พึ้งลุกขึ้นจากเตียงมองหานาฬิกา

    O.o

    “ว๊ากกกก เที่ยงครึ่งแล้วสายแล้วๆๆๆ”คามิตะโกนดังลั่น”มิ้นทำไมไม่มาปลุกล่ะเนี่ยย”คามิวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

     

    “กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงดั่งลั่น180 เดซิเบลดังมาจากห้องน้ำทันที

     

    ปัง!!

    “บอส/เจ้าห่วย/สัตว์กินพืช เป็นอะไรไปกริ๊ดซะดังลั่นเชียว”โคลมเดินเข้ามาเพราะด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกับฮิบาริ รีบอร์นเข้ามาถามเพราะรำคาญ

    “ร ร รีบอร์นทำไมฉันถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ”คามิรีบพุ่งออกมาจากห้องน้ำทันทีเพราะตอนนี้เธอกลับกลายเป็นชายไปอีกครั้ง

    “อ้อ ฉันลืมบอกนายไปวันในที่พระจันทร์เต็มดวงนายจะกลับเป็นเหมือนเดิมน่ะ พรุ่งนายก็กลับเป็นหญิงแล้ว”รีบอร์นพูดจบก็เดินออกไปเช่นเดียวกับโคลมแต่ถ้าถามว่ามาม่อนอยู่ในตอนนี้นั่งดูเงินในสมุดบัญชีอยู่อย่าไปสนใจเลย = =

     

    สักพักสึนะก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดถึงมันจะเป็นชุดผู้หญิงมันก็คือกางเกงขาสั่นเสื้อสายเดียว (ช่างเลือกซะได้เหมาะสมจริงๆ =.,=)

    “รีบอร์นแล้วทำไมวันนี้ห้ามไม่ให้ฉันไปไหนล่ะ”สึนะถามเสียงใส

    “มันมีเหตุผลถ้านายอยากปลอดภัยก็อยู่ในนี้ ตอนนี้มิ้นไปซื้อข้าวมาทำอยู่ ขึ้นไปรอบนห้องไป”รีบอร์นพูดเสียงเข้มแต่ภายในใจของสึนะก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมถึงไม่ยอมให้สึนะออกไปไหนในร่างนี้ ทั้งๆที่เค้าอยากออกไปเดินข้างนอกแท้

     

    ในขณะที่สึนะจะเดินเข้าไปในห้องนั่นจู่ๆก็มีมือมาฉุดเขาเข้าไปในห้องฝั่งตรงข้าม

    “ค คคุณฮิบาริทำอะไรน่ะครับ”

    “กอดไง”

    “ผมรู้แล้วครับแล้วมากอดผมทำไมล่ะครับเนี่ย”สึนะพยายามดิ้นในอ้อมกอดฮิบาริ

    “อ้อมผมสิแล้วผมจะปล่อย”ฮิบาริเอ๋ยเสียงเรียบ

    “ค ค คุณฮิบาริครับปล่อยปมเถอะนะครับได้โปรดนะครับ ”สึนะพูดจบฮิบาริยิ้มออกมาบางๆ

    “เรียกผมว่าเคียวยะ”ร่างสูงก้มลงไปกระซิบจนร่างบางหน้าขึ้นสี

    “ค ค เคียวยะปล่อยผมเถอะนะครับ นะครับได้โปรดเถอะนะ”

    “หึ น่ารักแบบนี้ต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้ว”ร่างสูงพูดจบก็ประกบปากร่างบางทั้นทีเมื่อร่างบางคิดจะว่ากลับแต่กลับกลายเป็นว่าเปิดโอกาสให้ร่างสูงสอดลิ้นเข้าไปในปากของร่างบาง

    “อ...อื้ม”ร่างบางส่งเสียงครางออกมาจากลำคอเพื่อเหมือนเป็นการแสดงว่าตนนั้นขาดออกกาศหายใจ เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจะปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระอีกครั้ง

    “ผ ผ ผมขอตัวนะครับ”สึนะพูดจบก็รีบวิ่งออกจากห้องของเคียวยะแล้ววิ่งกลับเข้าก้องตนเองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทันที

    ปัง!!

    >/////< คุณฮิบาริจูบเราอีกแล้วทำไมเราถึงไม่ขัดขืนนะทำไมล่ะทำไม ตอนรีบอร์นกับมุคุโร่ก็เช่นกัน >////<”สึนะนอนดิ้นอยู่บนเตียงสักพักก็หยุดแล้วนำนิ้วเรียบบางมาสัมผัสที่ปากของตน

    “ยังอุ่นอยู่เลย  >////< เราคิดอะไรของเราเนี่ย”

    Rrrrrrr~

    “ฮาโหล”

    สวัสดีสึนะคุง

    “ค คคุณเบียคุรันเหรอครับ”

    ใช่จ้าเป็นยังไงบ้างเห.. โว้ยยยยย ไอ้เบียคุรันหัวหงอกมันคุยโทรศัพท์กับยัยเปี๊ยกอยู่โว้ยยย  เธอก็หงอกเหมือนกันนั้นล่ะสควอโล่จัง.... โว้ยยยแบบนี้ อยากมีเรื่องหรือไงวะ

    “เอ่อ...คือ..”

    ชิชิชิ เจ้าหญิงเจ้าชายคิดถึงจังเลย

    “คุณเบลรึเปล่าฮะ คิดถึงเหมือนกันฮะ  เอ่อ...แค่นี้นะฮะรีบอร์นเรียก”

    จ้า ชิชิชิ เจ้าชายรักเจ้าหญิงน๊า บายบีสิ้นเสียงเบลสึนะก็กดวางสายแล้วลงไปข้างล่าง

     

    “รีบอร์นเรียกทำไมเหรอ อ๊ะ กลิ่นอะไรเนี่ยหอมจังเลย”

    “มิ้นมันทำข้าวเสร็จแล้วน่ะ แถมวันนี้ยังเป็นอาหารอิตาลีด้วยนะไปกินไป”

    “ล ล แล้วคุณฮิบาริล่ะครับ”

    “หมอนั้นฉันให้โคลมยกอาหารขึ้นไปให้แล้วล่ะ”รีบอร์นพูดจบก็ลุกแล้วเดินไปทางห้องอาหารทันที

     

    “ป่ะป๋านี้ไวน์ค่ะ”มิ้นพูดแล้วก็แก้วไวน์มาวางด้านข้างจานรีบอร์น

    “ขนาดในบ้านรีบอร์นยังต้องดื่นอีกเหรอเนี่ย”

    “ดื่มให้เข้ากับรสชาติอาหารต่างหาดแล้วนี้มันก็ไม่แรงขนาดนั้นด้วยนะนายก็น่าจะลองกินนะ”รีบอร์นพูดแล้วยกไวน์ขึ้นจิบส่วนสึนะก็ยังคงไม่กล้ากินอยู่ดี

     

    .

    ..

    ...

    “อิ่มแล้วครับ”สึนะพูดพรางเก็บจาน

    “เจ้าห่วยนายยังไม่ได้กินไวน์ในแก้วเลยนะ”

    “ก็ฉันไม่อยากนี่น่าแล้วอีกอย่างฉันก็กินไม่เป็นด้วย”สึนะพูดจบก็สะบัดหน้าหนี

    “นายนี้มันสมกับคำว่าเจ้าห่วยจริงๆเลยแค่นี้ก็กินไม่เป็น”รีบอร์นพูดลอยๆแต่ก็เหมือนการออกแนวยั่วโมโหมากกว่าแล้วมันก็ได้ผลจริง

    “เอออ!! ฉันกินก็ได้”สึนะพูดจบก็วางจานแล้วยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียว

    “เอิ๊ก เห็นไหมว่าฉันก็ดื่มมันได้ เอิ๊กๆ”

    “เจ้าห่วยนี้คออ่อนเป็นบ้าแค่นี้ก็เมาแล้วเรอะ”

    “นายเอาอะไรมาหาว่าฉานมาววววห๊ะ!! ฉันยังไม่มาวววว”

    “ป๋าพาสึนะคุงขึ้นห้องเถอะค่ะเดี๋ยวฉันกับโคลมจังเก็บจานเอง”มิ้นพูดเก็บจานในส่วนของสึนะส่วนรีบอร์นก็อุ้มสึนะขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วเดินไปที่ห้อง

    “แกร๊กๆ”ปรากฏว่าห้องของร่างบางนั้นล๊อกไม่สามารถเข้าได้ร่างสูงจึงต้องพาร่างบางไปนอนที่ห้องของตน  เมื่อเจ้ามาในห้องร่างสูงวางร่างบางลงบนเตียวนุ่มเบาๆ

    “อื้ม...~

     

    ต่อจากนี้เป็น NC ใครอยากได้วางเมลเลยจ้าเดี๋ยวจะส่งไปให้ไรท์กลัวโดนแบน

    PS.พรุ่งนี้ไรท์เปิดเรียนแล้วอาจจะไม่ค่อยได้มาอัพแต่ก็ขออภัยด้วยนะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×