คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3
O.O
“ป่ะป๋า!!”มิ้นตะโกนด้วยความตกใจอย่างสุดขีด
ตอนนี้รีบอร์นประกบปากของร่างบางแต่เพราะแรงช๊อคเลยทำให้ร่างบางไม่สามารถตอบโต้หรือขัดขืนได้ ร่างสูงจึงได้โอกาสสอดลิ้นเข้าไปโพรงปากของร่างบางกวาดหาความหวานเหมือนดังที่ตนโหยหาสิ่งนี้มาเป็นเวลานาน จนสุดท้ายก็แผละปากออกไป
“ได้สติรึยังน่ะเจ้าห่วย ^^ “
“O//////O”ยังตะลึงตึงตึงๆ(เห้ย - -)ไม่หาย
“มิ้นว่าคามิจังเค้าคงค้างไปแล้วล่ะแถมยังอดข้าวเช้าแลวด้วยอาหารไหม้หมดแล้ว”
“ยัยมิ้นเธอยังไม่บอกฉันเลยนะว่าทำไมเรียกเจ้าห่วยว่าคามิ เจ้าห่วยที่มันเหมาะกับคำว่าคามิที่แปลว่าพระเจ้ายังไงเนี่ย”
“แล้วป่ะป๋าว่าเหมาะไหมล่ะ อีกอย่างนึงมิ้นเปลี่ยนชื่อให้คามิจังเองจากซาวาดะ สึนะโยชิเป็นคิราฮาระ คามิ เพราะมิ้นคิดว่าสึนะซังอ่ะเหมือนพระเจ้าตัวน้อยๆเลย เลยตั้งให้ว่าคามิ ป่ะป๋าโอเคมะ”
“อื้ม ว่าแต่สึนะไม่สิตอนนี้ต้องเรียกว่าคามิไปทำอาหารมาให้หน่อยสิฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย”รีบอร์นหันไปสั่งคามิ คามิก็ได้แต่พยักหน้าแล้ววิ่งเข้าครัวเพื่อไปปรุงอาหารให้กับร่างสูง
‘ให้ตายสิใส่ผ้ากันเปื่อนแล้วน่ารักเป็นบ้า ถ้ายัยมิ้นไม่อยู่นะฉันพามันขึ้นห้องไปแล้ว’(เห้ย - - ทำไมรีบอร์นทำเงี้ย)
ตัดมาทางสึนะ(คามิ)
‘ม ม ม เมื่อกี้รีบอร์น จ จจูบเรา’พูดคิดพรางเอามือลูบริมฝีปากเหมือนกันเพื่อนสัมพัสไออุ่นที่ได้รับมาเมื่อกี้
ตัดมาทางรีบอร์นเหมือนเดิม
“ป่ะป๋ามิ้นออกไปเที่ยวนะ ไม่อยากอยู่เป็น กขค. เอิ๊กๆ”
“ดีเลยกลับมาซื้อของกินมาให้ด้วยล่ะ”รีบอร์นพูดจบมิ้นก็ออกจากบ้านไป
“อาหารเสร็จแล้วล่ะรีบอร์น”สึนะตะโกนออกมา
“อื้มจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ว่าจบก็เดินไปที่ห้องอาหาร
.
..
...
....
“อร่อยไหม”สึนะถาม
“ไม่รู้สิแต่ว่าสึนะเธอมานี้สิ”รีบอร์นกวักมือเรียกให้สึนะมานั่งข้างๆตนเมื่อสึนะมานั่งรีบอร์นก็ขยับเก้าอี้ให้ชิดกับร่างบางแล้วประกบปากร่างบางอีกครั้ง
“อื้ม!!”คราวนี้สึนะได้สติพยายามขัดขื่นแต่เมื่อตอนนี้ตนเป็นเพียงหญิงสาวร่างบางก็ไม่อาจสามารถต่อกรกับแรงของชายหนุ่มได้
“เป็นอะไรไปสึนะ”รีบอร์นถามด้วยน้ำเสียงแห่งความอ่อนโยน
“ท ท ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะรีบอร์น”คามิถามด้วยน้ำสียงอันเบาบางพรางก้มหน้าหลบสายตาไปอีกทางนึง รีบอร์นเห็นดังนั้นจึงเชยหน้าร่างบางขึ้นมามองตนตรงๆ
“ก็เพราะฉันรักเธอไง”รีบอร์นพูดจบก็โน้มลงไปประกบปากร่างบางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนเพราะครั้งนี้ร่างบางเคลิ้มกับรสจูบอันหอมหวานที่ร่างสูงมอบให้อย่างเต็มใจ
ตุบๆ
ร่างบางทุบอกร่างสูงเพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าตนต้องการอาการเพื่อหายใจ ซึ้งร่างสูงก็ยอมเต็มใจปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ
“เมื่อกี้เคลิ้มเหรอไงเจ้าห่วย” รีบอร์นพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“บ บ บ้า >/////<”คามิพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นห้องนอนตนเองด้วยความเขินอาย
“น่ารักจริงๆนะเจ้าห่วย”
ครือ...ครือออ
“ฮาโล มีอะไร...”
“อื้ม ยังไงก็ช่วยตามต่อให้ด้วยล่ะตอนนี้มีแต่เธอที่จะช่วยหมอนั้นได้ ฉันไว้ใจเธอนะ”
ไรท์อยากถามอ่ะ อยากได้ NC กันรึเปล่าถ้าอยากได้เม้นกันหน่อยนะ
ความคิดเห็น