คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผิดกฏ
‘คุณหนูค่ะตื่นได้แล้วค่ะ ได้เวลาตื่นได้แล้วนะค่ะ ของเครื่องใช้ทุกอย่างฉันได้เตรียมให้คุณหนูหมดแล้วนะค่ะ’สิ้นเสียงเด็กสาวก็มีทำนองเพลงเสียงดัง ดังตลอดจนทุกคนลงมายังห้องอาหารเสียงเพลงก็จบลง
“ชิจะรีบปลุกฉันทำไมเนี่ย”เอกูลิโกะสถบ
“พวกคุณหนูต้องรีบตื่นนะค่ะวันนี้ทุกคนต้องย้ายมาเรียนที่โรงเรียนนามิโมรินะค่ะ”เฮลีน่าที่อยู่ในแบบของแม่บ้านพูดพร้อมกันยกแก้วนมอุ่นๆมาวางข้างหน้าของแต่ละคน
“คิหึหึ โรงเรียนเหรอ”ยูพูดพรางกดแก้วนมขึ้นดื่มพร้อมกับกดแป้นพิมพ์บนโน๊ตบุ๊กของตัวเอง
“น่าสนุกดีนะค่ะ”มิซาโกะพูด
“นั้นสินะค่ะ คุณเนลว่าแบบนั้นไหมค่ะ”แคดเธอรีนพูดพร้อมงับเค้กเข้าปากแล้วหันไปถามเนลเนล
“ถ้าพวกคุณหนูพร้อมแล้วก็ไปเถอะค่ะ”เฮลีน่าพูดพร้อมไปเดินนำไปที่ประตูและวทุกคนก็เดินออกไป
ระหว่างเดินทางไปโรงเรียน
“เห้อ ทำไมฉันต้องเดินมาโรงเรียนด้วยเนี่ย ฉันอยากขับรถของฉันมากกว่านะ”เอกูลิโกะสถบ
“คิหึหึหึฮะๆๆ ฉันยังไงก็ได้”ยูพูดแล้วก็กดโน๊ตบุ๊กอย่างเมามันส์
“เฮ้อ จบล่ะ”เนลเนลปิดหนังสือการ์ตูนของตัวเอง
“คุณเนลค่ะอ่านจบก็ถึงพอดีแล้วเนี่ย”แคดเธอรีนพูดพร้อมชี้ไปที่หน้าประตู
“พวกคุณนี้มันสายแล้วนะ”เสียงเข้มๆดัง ข้างหน้าของพวกเธอตอนนี้มีนักเรียนชายที่ใส่เสื้อคลุมสีดำแล้วมีปลอกแขนสีแดงที่เขียนว่า’กรรมการคุมกฏ’
“สายตรงไหนย่ะ”เอกูลิโกะพูด
“แล้วนี้คุณคิดว่ามันกี่โมงแล้วล่ะ”ชายภายข้างหน้าพูด
“แล้วมันกี่โมงล่ะย่ะ”เอกูลอโกะเถียงแล้วเดินเข้าไปแต่กลับถูกจับโดนกลุ่มนักเรียนชายทรงผมรีเจ้น(ถูกรึเปล่า??)
“เธอจะรีบไปไหนน่ะ ต้องมารับโทษที่มาช้า”
“ช้าตรงไหนล่ะโว้ยเดี๋ยวแม่บัดตบคว่ำเลย”เอกูลิโกะสะบัดแขนของตัวเองขนหลุดจากการจับกุมแล้วกระโดดหนีออกไป
“เดี๋ยวสิเธอ…”ชายผมทรงรีเจ้นที่คาบหน้าอ่อนอยู่ในปากพูดแต่กลัวถูกขัดด้วยคำว่า “เท็ดสึปล่อยไป”
“คุรเอกูลิโกะ ปล่อยไปแบบนั้นดีแล้วเหรอค่ะ”มิซาโกะพูด
“กูลิโกะไม่ผิดนิ เราพึ่งเคยมาแล้วทำไมเราต้องมารับโทษล่ะ”
“คิหึหึ ฮ่าๆ เธอนี้มันบ้าจริงๆ”
“ตามในการ์ตูนถ้าเจอกันแบบนี้ก็มักจะได้เจออีกบ่อยๆชัวร์เลย”เนลเนลพูดพร่างอ่านการ์ตูนต่อ(มีกี่เล่มเนี่ย)พร้อมกับเดินขึ้นบันไดไปอีก
“ห้องนี้รึเปล่าค่ะ”แคดเธอรีนพูดแล้วเดนมาหยุดที่หน้าห้อง 2-A
“หึหึ คงใช่นะ”ยูพูดแล้วเปิดประตูเข้าไปเข้าไปข้างในพบกับชายใส่สูทร่างสูงยืนอยู่หน้าห้อง
“พวกเธอ…เด็กใหม่เรอะ”ชายร่างสูงพูด
“ประมาณนั้นค่ะ”แคดเธอรีนพูดพร้อมโยนลูกอมช๊อกโกแลตเข้าปาก
“ทามขนมเป็นเด็กเลยนะยัยนี้”ร่างสูงพูด
ผึ้ง!!
“แกว่าใครเด็กวะ แบบนี้อยากมีเรื่องเหรอวะ”แคดเธอรีนเปลี่ยนไปกันแบบอย่างงงๆ
“เป็นเด็กแปลกประหลาด”ชายร่างสูงพูด
“เอ่อคือขอฉันเข้าห้องได้ไหมคะ”มิซาโกะพูดแบบเบาแต่ร่างสูงด้านหน้าก็ได้ยินชัด
“อื้ม เข้ามาแล้วแนะนำตัวซะ พอแนะนำตัวเสร็จก็ไปนั่งข้างหลังที่ว่างซะ”ชายร่างสูงพูด
“คิหึหึ วาตารุ ยู”ยูพูดจบก็เดินไปนั่งข้างหลังที่มีที่ว่างอยู่แล้วหยิบโน๊ตบุ๊กขึ้นมาแทนหลังสือเรียน
“เซนริว เอกูริโกะ”กูลิโกะเดินไปนั่งโต๊ะที่ห่างจากของยูประมาณโต๊ะนึง
“พูเทล เนลเนล”เนลพูดทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้าคนอื่นแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะที่อยู่ระหว่างยูและกูลิโกะ
“ฟูจิวาระ มิซาโกะค่ะ”มิซาโกะเดินนิ่งไปนั่งที่โต๊ะของตน
“แคดเธอรีน แมคคาลอฟ”แคดเธอรีนพูดแล้วเดินอมลูกอมแล้วไปนั่งที่โต๊ะ
“ฉันรีบอร์นตั้งแต่วันนี้เป็นครูสอนเลข”
“ครูค่ะ มีโต๊ะว่างอยู่อีกโต๊ะหนึ่งค่ะ โต๊ะนั้งของใครเหรอค่ะ”มิซาโกะถาม
“ขอโทษค่ะที่มาสาย”ประตูไปถูกเปิดออกแล้วพบกับ
“มาสายอีกแล้วนะเฮลีน่า”
“ขอโทษค่ะ”เฮลีน่าอยู่ในเครื่องแบบของนามิโมริพูดแบบเนียมอาย
“ฮะฮะ วันแรกเลยนะฮะที่เฮเลีน่าจังสายเนี่ย”ชายผมสีน้ำตาลไหม้ทักเฮลีน่า
“นั้นสิเนอะสึนะโยชิคุง”เฮลีน่าตอบ
“เจ้าห่วยอย่ามั่วแต่จีบหญิงไปนั่งทีซะเฮลีน่า”รีบอร์นไล่เฮลีน่า
“ครูนี่น่าเบื่อจัง”เฮลีน่าเดินไปนั่งข้างๆแคดเธอรีน
“คุณเฮลีน่าทำไม”แคดเธอรีนออกแนวอึ้งๆพอสมควร
“แฮะๆ ขอโทษนะค่ะพอดีฉันเรียนอยู่ที่นี้อยู่แล้วน่ะค่ะ”เฮลีน่าพูดพลางหยิบหนังสือขึ้นมาแต่กลับหน้าซีดพอสมควร
ครือ
“เฮลีน่า เอสเซอร์มาพบฉันที่ห้องกรรมการคุมกฏด่วน”ร่างที่พบหลังประตูถูกเปิดคืด กรรมการคุมกฎแห่งโรงเรียนนามิโมรินาม ฮิบาริ เคียวยะ
“ค คุณฮิบาริ”เฮลีน่าสั่นกลัว
“นายมาอีกแล้วเหรอย่ะ”กูลิโกะทุบโต๊ะแล้วยืนขึ้น
“อ่าวอยู่ด้วยกันพอดีเลยงั้นมาพร้อมกันเลยนะพวกคุณ”ฮิบาริพูด
“เดี๋ยวก่อนฮิบาริ”รีบอร์นพูดขัดแล้วฮิบาริชะงัก
“คุณคือ…”
“ดีจ้า”รีบอร์นทักในแบบของตัวเอง
“เจ้าหนูเองเหรอ”ฮิบาริพูด
“ใช่ฉันเองตอนนี้ปล่อยยังเด็กสอง’ตัว’นี้ไปก่อนแล้วค่อยมาคิดบัญชีเอาทีหลังนะ”
“ผมให้แค่วันนี้นะ”ฮิบาริพูดจบก็เดินออกไป
“โถ่เจ้าบ้านั้น นี้ครูล่ะทำเป็นยอม คอยดูเถอะเจอครั้งหน้าแม่ซัดหน้าหงายแน่”กูลิโกะพูด
“ไม่ใช่หรอกนะค่ะคุณหนูเอกูลิโกะ ปรกติคุณฮิบาริเค้าน่ะไม่ฝังใครเลยแถวมีข่าวลือว่าคุณฮิบารินั้นกินเขตทั้งเมืองนามิโมริเลยนะค่ะ”เฮลีน่าพูด
พักกลางวัน
“คุณเคยเจอคุณฮิบาริด้วยเหรอครับ”สึนะโยชิเดินมาหามพวกกูลิโกะ
“เออ เจ้าบ้านั้นมันน่าซัดให้หนาหงายจริงๆ”กูลิโกะพูด
“คิหึหึหึ ปากแข็งจังเลยเนอะ”ยูที่เงียบมาตลอดทั้งคาบเรียนแต่จะเรียกว่าเรียนก็ไม่ได้เพราะยูหลับตลอดเลย ภ้าไม่รับก็ตื่นขึ้นมาทำอะไรสักอย่างกับโน๊ตบุ๊ก ว่างๆอยู่ดีๆก็ส่งเสียงประหลาดๆออกมา
“เจ้านี้เองเหรอที่เป็นต้นเหตุของเสียงแปลกๆน่ะ”ชายผมสีควันทรงปลาหมึกเดิน
“เรื่องของฉัน คิฮะฮะฮะฮะ”
“ให้ตายเถอะ พวกหัวเราะแปลกๆแบบนี้มีแต่เจ้าบ้านั้นก็พอแล้ว”โกคุเดระพูด
“ฮะฮะ แบบนี้เป็นไรหรอกโกคุเดระ แบบนี้จะได้ไม่เบื่อไง”ชายร่างสูงผมสีดำเดินมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“แต่ก็จริงนะยูจังเล่นหัวเราะแบบนั้นฉันก็อ่านการ์ตูนไม่รู้เรื่องเหมือนกันนะ”เนลบ่นพร้อมเปิดการ์ตูนอ่านต่อ
‘เหอะๆคุณพูเทลไม่คิดจะเรียนแล้วใช่ไหมเนี่ย’ สึนะคิดในใจพร้อมยิ้มเจือยๆ
“ทำไม ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไง”เนลขึ้นเสียงแล้วมองหางตาไปทางสึนะ
“กึ๋ย!!”
“แกมองอะไรรุ่นที่ 10 อยากมีเรื่องรึไงวะ ”โกคุเดระพูดพรางถกแขนเสื้อขึ้น
“พวกบ้าชอบหาเรื่องคนอื่น”แคดเธอรีนพูดพร้อมหยิบลูกอมขึ้นมาอม
“รุ่นที่10??”สาวๆทุกคนพูดพร้อมกันแต่นี้ยกเว้นวาตารุเท่านั้นเอาแต่พิมพ์บางอย่างลงโน๊ตบุ๊กอย่างเมามันส์
กริ๊งงงงงงงงงงง
ครือออออออออ
“เอาพวกแกนั่งทีซะ”รีบอร์นเดินเข้ามาแบบชิวๆอีกรอบ
“เอาล่ะจะมีนักเรียนใหม่กลุ่มนึงนะ เอ้าเข้ามาซะพวกแก”สิ้นเสียงของรีบอร์นก็ได้พบกับ….
ขอสัก 5 เม้นนะค่ะ แลจะมาอัพต่อให้ต่อตอนต่อไปนะค่ะ
ความคิดเห็น