คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : 22
เอาล่ะมาต่อกันเถอะหนังจากที่ดองเค็มมาพอสมควร = =”
เช้าวันรุ่นขึ้น
“จริงเหรอรีบอร์นที่รู้ที่อยู่ของพวกเคียวโกะจังแล้ว”สึนะตะโกนออกมาใส่หน้ารีบอร์นจนโดนส้นเท้างามๆของรีบอร์นเข้าไปเต็มๆ
“ใช่ อยู่ที่โกดังตรงท่าเรือ เตรียมตัวออกเดินทางได้เลย”รีบอร์นพูดจบพวกสึนะก็เข้าสภาพพร้อมรบ
“ผมพร้อมแล้วรีบไปเถอะ”ฮิบาริพูดจบก็เดินออกที่ประตูคนแรกแล้วคนอื่นก็ตามไป
โกดังที่ท่าเรือง
“คุฟุฟุ จะเข้าไปเลยดีไหมครับ”มุคุโร่ถามถือสามง่ามอยู่ในมือ
“ชิชิชิ จะช้าทำไมล่ะ เข้าไปเลย”เบลพูดจบก็ใช้มีดตัดประตูเหล็กจนแหลกละเอียดแล้วบุกเข้าไปทันที
“หึมากันแล้วสินะ เหล่าวองโกเล่ เดชิโม่”ร่างสาวชุดดำผมบลอนโผล่ออกมาต่อหน้าพวกสึนะ
“แกเอาพวกเคียวโกะไปไหวที่ไหน”สึนะที่อยู่ในไฮเปอร์โหมดตะโกนขึ้นไป
“หึหึ ของๆพวกแกอยู่ในโกดังนี้ล่ะหาให้เจอล่ะกันหรืไม่ก็เอาตัวรอดแล้วหาให้เจอได้ล่ะกัน”หญิงสาวผมบลอดพุ่งตัวเข้าใส่สึนะทันที แต่สึนะก็ยังใช้มือบล็อกไว้ได้
“ทำไมพวกเธอต้องจับตัวพวกเคียวโกะจังไป” สึนะถาม
“ก็แค่เพื่อความพอใจของพวกฉันเท่านั้น”สาวน้อยพูดจบก็ตวัดกงเล็บเข้าใส่สึนะแต่ก็โดนฮิบาริถีบกระเด่นไปไกล
“คุณน่ะรีบพาผมไปหาเมี้ยวน่าเดี๋ยวนี้เลย”ฮิบาริพูด
“หึเมี้ยวน่าเหรอ? หมายถึงแม่สาวที่เอาแต่เงียบตอนทารุณใช่รึเปล่า อ๊ากก”แค่เพียงแค่ทารุณลอยไปเข้าหูฮิบาริก็หวงทอนฟาเข้าอย่างไม่ยั้ง
“คุณทำอะไรเธอ”ฮิบาริโดนล๊อกตัวโดนยามาโมโตะแล้วตะโกนถาม
“ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่เล่นสนุกๆกับพวกเธอเท่านั้นเอง”จู่ๆก็มีเหงาของสาวๆโดนลงมาต่อหน้าพวกสึนะ
“พวกเธอเป็นใครเหรอจ้ะ”เบียคุรันที่ยืนยิ้มอยู่แล้วพูด
“พวกเราคือดาร์ไนท์ แฟมิลี่ สควอดไม่เป็นอะไรใช่ไหมเธอไปพักก่อนไป”หญิงสาวพูด
“ค่ะท่าเลร่า”พูดจบหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าสควอก็หายไป
“ฮะฮะ มีคนมาเพิ่มเหรอแบบนี้ก็สนุกนิ ว่าแต่พวกเธอเอาพวกผู้หญิงไปไว้ไหน”ยามาโมโตะพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยว
“ก็อย่างที่สควอดพูดนั้นล่ะว่าพวกเธออยู่ภายในนี้แต่หาทางรอดแล้วไปหาให้ได้ล่ะกัน”คนที่ชื่อเลร่าพูดจบ เหงาดับทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังของเลร่าก็กระโดดเข้าโจมตีใส่พวกสึนะ
เพล้ง
360 องศาของสึนะได้ถูกพวกผู้พิทักษ์ได้ป้องกันรอบด้าน
“ME ว่าคุณน่ะรีบพาพวกMEไปหาพวกไดร์ดีกว่านะ”ฟรานพูดโดนใช้ภาพมายาทำเป็นกำแพงกั้นไม่ให้ศัตรูโจมตีได้
“ฮึ อย่าหวังว่าพวกแกจะรอดไปหาได้ง่ายๆนะ”สาวน้อยผมสีม่วงที่อยู่ข้างหน้าฟรานพูด
“ว่างั้นเหอรครับ อาจารย์ครับพร้อมไหมครับ”ฟรานถามอาจารย์ของตน
“พร้อมตั้งนานแล้วล่ะครับเจ้าตัวเล็ก”สิ้นเสียงมุคุโร่ก็มีกลุ่มหมอกขนาดไหนแล้วพวกสึนะก็หายไป
“สุดยอดเลยนะครับท่านมุคุโร่ ท่านฟราน”บาจิลพูด
“ชิชิ เจ้ากบจะทำตัวให้เป็นประโยชน์ก็งานนนี้ล่ะ”
“MEน่ะมีประโยชน์ตั้งนานแล้วแต่รุ่นพี่ดันไม่มีตาเองเลยมองไม่เห็นเอง”
ฉึกๆๆ โดนมีดเสียบตามระเบียบ
“ช่วยด้วยยยย~”
“เฮ้ย พวกนายได้ยินไหม”โกคุเดระตะโกน
“สุดขั้ว มาจากทางนี้”เรียวเฮพูดจบก็วิ่งนำทางไป
“ช่วยด้วย ฮึกๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฮึก”มีเสียงสะอืนดังมาพร้อมกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือ
“ชิชิ เสียงแบบนี้มัน/”เบลพูดจบก็รีบวิ่งนำไปทันที
เมื่อไปจบก็เจอหญิงสาวผมสีชมพูยืนขวางอยู่ที่หน้าประตูน้องอยู่1คน
“ชิชิ เธอหลบไปนะ”เบล
“หลบไปให้โง่สิย่ะสาวน้อยพูดจบก็รีบพุ่งใส่เบล”
“รุ่นพี่สู้ๆนะคร้าบบบบ”ฟรานพูดใส่โทรโข่ง(?)
“ใครก็ได้ช่วยด้วย ทำไงดีเลือดไหลไม่หยุดเลย ไดร์อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ”เสียงดังเล็ดลอดออกมาหลังประตู
“ไดร์!!”ฟรานตะโกนออกมา
”คุณทำอะไรไดร์”ฟรานตั้งท่าสู้
“ก็ไม่มีอะไรก็แค่ยัยมันเหมือนทำท่าจะเก่งหญิบท่อแปปมาทำร้ายฉัน ฉันก็เลยทำให้สงบไปเท่านั้นเอง”
“โถ่เว้ยแก”ฟรานทำท่าจะพุ่งเข้าไปใส่แต่โดนมุคุโร่จับไว้
“อาจารย์ปล่อย ME นะ MEจะไปฆ่ามัน”ฟรานพูดแต่ด้วยความทนไม่ไหนเลยดิ้มโมโหจนหลุดออกมาจากแขนของมุคุโร่
“อย่างแกจะทำอะไรฉันได้”หญิงสาวคนนั้นพูดพร้อมกระโดดหลบมีดยินของเบล
“รุ่นพี่เบลช่วยจัดการด้วยฮะเดี๋ยวมMEล๊อกตัวเอง”ฟรานพูดจบก็มีเหงาดำขึ้นมารัดหญิงสาวคนนั้น
“กระจอก อ๊ากกกกกกก”หญิงสาวคนนั้นทำท่าจะพยายามดิ้นให้ลุดแต่เมื่อใกล้ก็มีเปลวเพลิงลาวาโถมโจมตีเข้าใส่หญิงสาวคนนั้น จนไหม้เกรียม
“ME ถือว่าME เตือนแล้วนะ”ฟรานพูดเสียงเย็นแล้วเดินไปที่ประตูแต่เมื่อมันเปิดไม่ออกเบลจึงจัดการตัดจนเละ เมื่อประตูแหลกล่ะเอียดฟรานก็รีบวิ่งเข้าไปทันที
“เจ้าหญิง/ไดร์”เบลและฟรานตะโกนเรียกหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า
“เบล!! ฟราน!! ช่วยด้วย ไดร์ๆ ไดร์เลือดไหลไม่หยุดเลย ทะ ทำไงดี”
"ไดร์จังไปโดนอะไรมานะ บาดแผลใหญ่เชียว"สึนะตกใจก็ภาพตรงหน้า
"ไดร์โดนยิง มันมีผู้หญิงสีชมพูยิงไดร์"พิมพ์พูดเสียงสั่น
"ชิร์ ยัยเจ๊กระเทย(ลุซซูเลีย)ถึงก็ไม่อยู่ใครธาตุอรุณช่วยไดร์ทีเถอะ me ขอร้อง"ฟรานถึงกับพูดขอร้องมุคุโร่ถึงกับช๊อค
"ฉันช่วยเอง สุดขั้ว"เรียวเฮพูดแล้วเปิดอาวุธกล่องขึ้นมาแล้วนำมันไปจ่อที่แผลไดร์ สักพักแผลนั้นก็หายไป แล้วไดร์ก็ลืมตาขึ้น
"ไดร์แกไม่เป็นไรแล้ว"พิมพ์วิ่งไปกอดไดร์ด้วยความเป็นห่วง
"อื้มแกไม่เป็นไรฉันไม่เป็นไรแล้วไม่ต้องห่วงนะ แต่ตอนนี้ปวดสุดๆเลย"
"ลุกไหวไม"ฟรานพยายามช่วยดึงไดร์ให้ลุกขึ้น
"เมี้ยวน่าอยู่ไหน"ฮิบาริพูดกลางวง
"น่าจะอยู่ใกล้ๆเนี่ยล่ะ"พิมพ์พูดทั้งทีอยู่ในอ้อมกอดเบล(ไปอยู่ตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ)
"งั้นไปกันเลย" ฮิบาริพูดแล้ววิ่งออกนอกประตูไปเลย
"หยุดก่อนครับ ทุกคน"มุคุโร่
"มีอะไรเหรอมุคุโร่คุง"เบียคุรันถาม
"ไอ้ตัวเล็กรู้สึกแบบเดียวกับผมรีเปล่าครับ"มุคุโร่หันไปถามฟราน
"รู้สึกครับอยู่ทางขวามือของเรานี้เอง"ฟรานพูดตอบกลับสร้างความงงงวย(งองูเยอะจริง)ให้คนหลายๆคน
"อะไรกันเหรอมีอะไร"สึนะถาม
"ผมกับเจ้าตัวเล็กรู้สึกได้ถึงไอมายาอ่อนๆน่ะครับผมคิดว่าน่าจะเป็นของโคลม"
"จะคิดทำไมล่ะเข้าหัวพืชไร่ไปดูซะก็จบ"ฮิบาริพูดจบก็วิ่งไปตามทางที่ฟรานพูดคือขวามือ เมื่อวิ่งไปสักพัก สิ่งที่พวกเขาพอเจอคือ...
ความคิดเห็น