ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 14
ตอนนี้สึนะ โกคุ เรียวเฮ ยามะ ป๋ามุและฮิบะได้ลากคู่ของตัวเองคือ เคียวโกะ ฮารุ เอ กระต่าย โคลมและเมี้ยวน่าวิ่งเข้าไปป่าแล้วเพื่อหาของส่วน เบียคุรัน เซ้นท์ บาจิล เซน เบล พิมพ์ ฟรานและไดร์อยู่ข้างนอกป่า
"เอาล่ะพวกเธอเดินตามฉันมา"สาวๆเดินตามรีบอร์นเข้าไปในป่า
10 นาทีต่อมา รีบอร์นเดินออกมาจากป่าคนเดียว
"ยัยหนู(เซ้นท์)ของผมล่ะครับ"เบียคุรันถาม
"ตอนนี้พวกเธอถูกฉันขังอยู่ภายในกรงในป่า พวกนายที่ไม่มีแหวนต้องไปหาตัวพวกเธอกลับมา แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะว่ากรงนั้นไม่สามารถทำลายได้และภายในนั้นมีงูอยู่เยอะถ้าไปช้าพวกเธอาจจะตายได้ ส่วนนี้กุญแจเอาไปแล้วไปหาตัวพวกเธอกลับมาให้ได้กติกาเหมือนกับเจ้าพวกสึนะ"รีบอร์นพูดจบก็โดยพวงกุญแจให้หนุ่มซึ้งแต่ละพวกมีกุญแจอยู่ประมาณ15ดอก1ในนั้นคือกุญแจที่เปิดกรงได้ เมื่อหนุ่มๆได้รับก็รีบวิ่งเข้าไปในป่าไป ภายในหัวทุกคนคิดแต่ว่า
"ต้องช่วยเธอ/เจ้าหญิงให้ได้"
สึนะ&เคียวโกะ
"สึนะคุงเราจะหาเลออนจังเจอได้ยังล่ะจ้ะ"เคียวโกะถามตอนนี้เธอเกาะแขนสึนะแน่นเพราะกลัวหลง
"บนฟ้าไง เคียวโกะจัง"เมื่อสึนะตอบแบบนี้เคียวโกะก็ทำหน้างง
"เคียวโกะจังรอผมตรงนี้นะครับเดี๋ยวผมกลับมาแล้วมีเรื่องจะบอก"เคียวโกะพยักหน้าแล้วสึนะก็กินยาดับเครื่องชนแล้วบินขึ้นไปบนฟ้า
10 นาทีต่อมา
"เคียวโกะจังผมมาแล้ว"สึนะตะโกนจากบนฟ้าแล้วสักพักก็บินลงมาพร้อมชูแหวนของตัวเองแต่ในหัวคิอว่า'เมื่อกี้ไปดูไม่เห็นแหวนสายหมอกของมุคุโร่กับแหวนเมฆาของคุณฮิบารินิหายหรือว่าเอาไปแล้วล่ะ'
แต่เมื่อเคียวโกะเห็นสึนะมาเคียวโกะก็วิ่งเข้าไปกอดสึนะ"สึนะคุงมีอะไรจะบอกฉันเหรอจ้ะ"เคียวโกะถาม
"ฉันจะบอกเคียวโกะจังว่า ผมรักเคียวโกะจังนะครับแล้วเคียวโกะจังรักผมไหม"เคียวโกะไม่ตอบอะไรก็ได้รีบปะกบริมฝีปากทันทีสึนะรู้สึกค้างไปสักพักเมื่อตั้งสติได้กูตอบรับจูบนั้น จูบนี้เป็นจูบที่นั้งคู่รอมาตลอด สักพักร่างบานทุบอกร่างสูงเพื่อให้รู้ว่าตนขาดอากาศ
"ฉันน่ะรักสึนะคุงที่สุดเลยล่ะจ้ะ"เคียวโกะตอบแล้วกอดกับสึนะอย่างยาวนาน
โกคุ&ฮารุ
"ฮาฮิเราจะหาเลออนจังเจอได้ที่ไหนค่ะเนี่ย"ฮารุเริ่มบ่น
"อย่าบ่นฮารุ เดินๆไปเดี๋ยวก็เจอเองล่ะ"โกคุบอกฮารุ
ผ่านไป3นาที
"คุณโกคุเดระค่ะข้างบนนั้นใช่คุณสึนะรีป่าวค่ะ"ฮารุเรียกโกคุเดระเพราะฮารุเห็นสึนะบินอยู่
"ใช่ รุ่นที่10แน่รีบไปเร็วถ้าเป็นรุ่นที่10ต้องรู้แน่ว่าเลออนอยุ่ไหน"โกคุรีบจับมือฮารุแล้ววิ่งตามสึนะไปจนเจอเลออน
"คุณโกคุเดระทำไมไม่รีบออกไปล่ะค่ะ"ฮารุถาม
"เราต้องรอรุ่นที่10ไปก่อนเราถึงจะออกไปได้ นั้นไงรุ่นที่10ไปแล้วฉันลุยล่ะนะ"โกคุพูดแล้วเดินออกไปพร้อมหยิบไดนาไมค์
"ร๊อคเกต บอร์ม"โกคุโยนระเบิดจำนวนมากไปทางที่เลออนบินอย่แรงระเบิดทำให้เลออนกระเดนมาทางฮารุ
"ฮารุจับไว้เร็ว"ฮารุทำตามแล้วโกคุก็รีบวิ่งไปหาเลออนเพื่อค้นหาแหวนของตัวเองและเมื่อเจอแล้วก็ปล่อยเลออนไป
"คุณโกคุเดระค่ะฮารุมีคำถามค่ะ"
"อะไรล่ะ"โกคุตอบ
"คุณโกคุเดระมีคนที่ชอบรึยังค่ะ"โกคุเดระค้างกับคำถามที่ไม่คิดว่าฮารุจะถาม
"ฉันน่ะมีคนที่ฉันชอบแล้วล่ะ"เมื่อฮารุได้ยินคำตอบน้ำใสๆก็ร่วงลงมา"มีอะไรล่ะ"โกคุเดระถามฮารุก็เงยหน้าขึ้นมา
"มะ.ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่ฮารุอยากบอกคุณโกคุเดระว่า ฮารุชอบคุณโกคุเดระนะค่ะ"ฮารุพูดจบก็ทำท่าจะวิ่งออกไปแต่แขนข้างซ้ายถูกโกคุเดระจับไว้ก่อนต่อมาแขนข้างนั้นได้ถูกโกคุเดระถึงตัวฮารุก็เอนมาตามแรงที่ถูกดึกและต่อมาโคุเดระได้ประกบจูบที่แสนอ่อนโยนทันที การกระทำี้ทำให้ฮารุค้างไปเช่นกันสักพักโกคุเดระก็ถอดริมฝีปากออก
"คนที่ฉันชอบก็คือเธอนั้นล่ะฮารุ"เมื่อฮารุได้ยินประโยคนี้ก็เข้ากอดโกคุเดระอย่างอบอุ่นทันที
ยามะ&กระต่าย
"เราจะตามหาไอ้บอลลูนเขียวนั้นยังไงอ่ะนาย"กระต่ายถามยามะ
"55 ไม่รู้สิเดินไปเรื่อยๆก็คงเจอเองล่ะ"พูดจบทั้งคู่เดินไปเรื่อยสักพัก
ตูม<<เสียงระเบิด
"นะ..นั้นมันเสียงระเบิดใช่รึป่าว"กระต่ายถาม
"อื้ม...สงสัยโกคุเดระคงเจอเลลอนแล้วมั้ง เสียงดังมาจากแถวนี้คงใกล้ๆล่ะมั้ง"
'แถวนี้คงไกลเป็นไมลมั้ง'<<กระต่ายคิด
ทั้งคู่เดินไปสักพักก็เจอเลออนติดต้นไม้อยู่แต่ติดอยู่สูงเกินที่พวกเขาจะขึ้นไปถึง
"แล้วแบบนี้จะทำไงล่ะเนี่ย "กระต่ายถามยามะ
"เธอมีดาบไหม"ยามะถามกระต่าย
"มะ..มีเอาดาบไม้หรือดาบซามูไรล่ะ"กระต่ายถาม
"เอาซามูไร"ยามะตอบ+คิดว่า'พกดาบซามุไรด้วยสุดยอดเลยแฮะ'เมื่อยามะได้ดาบมาก็ไปด้านตรงข้ามของต้นไม้แล้วตัดทันทีจนต้นไม้ล้มแต่วิถีที่ต้นไม้ล้มนั้นมันผิดทิศไปหน่อยมันล้มไปทางที่ กระต่ายยืนอยู่
"กระต่าย!!"ยามะโยนดาบทิ้งงแล้ววิ่งไปหากระต่าย
โครม<<เสียงต้นไม้ล้ม
"55 เกือบไปแล้วนะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปขึ้นมาฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ย"ยามะนอนกอดกระต่ายไปไว้ ใช่แล้วเมื่อกี้ยามะวิ่งไปรวบตัวกระต่ายออกมา
"ฉันว่านายรีบไปเอาแหวนอะไรนั้นเถอะ"กระต่ายพูดจบยามาโมโตุก็คลายกอดออกแล้วเดินไปหยิบแหวนที่เลออน เมื่อหยิบได้ยามาโมโตะก็ปล่อยเลออนไป
"นี้ฉันสำคัญสำหรับนายเหรอ"กระต่ายถาม
"อื้ม เธอสำคัญกับฉันมากๆเลยล่ะ"ยามาโมโตะตอบด้วยเสียงอันหนักแน่น"ยังไง"กระต่ายถาม
"เพราะฉันรักเธอไงเธอถึงสำคัญ"ยามาโมโตะตอบ
"ระ..รีบกลับเถอะฉันง่วงนอนแล้ว"กระต่ายรีบเปลื่อนเรื่องทันที
เรียวเฮ&เอ
"เฮ้อ.เมื่อไรจะเจอเหรอค่ะคุณเรียวเฮ"เอถาม
"เรียกเรียวเฮเฉยๆเถอะ"เรียวเฮพูด
"ทำไมเหรอค่ะ"เอถาม
"ฉันอยากให้เธอเรียกฉันว่าเรียวเฮมากกว่าน่ะฉันว่าเธอเรียกชื่อฉันแล้วทำให้ฉันมีความสุขน่ะ"เรียวเฮพูด
"ค่ะเรียวเฮ =/////="เอพูด
"อื้ม !! แบบนี้สิเอ ^^"เรียวเฮพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ค่ะ =/////="
ตูม!!<<เสียงระเบิดเจ้าเดิมค่ะ
"กริ้ดดด" เอกระโดดกอดเรียวเฮเพราะตกใจเสียงระเบิด
"55 ถ้ากลัวก็จับมือฉันไว้ก็ได้เสียงเมื่อกี้น่าจะเป็นของเจ้าหัวปลาหมึกน้ะ"เอาไม่รอช้าจับมือเรียวเฮทันทีแต่ก็ยังงงกับคำว่า'เจ้าหัวปลาหมึก'
"เรียวเฮค่ะนั้นใช่สิที่เราหารึป่าวค่ะ"เอชี้ไปบนฟ้าที่มีเลออนลายอยู่
"อื้มใช่แล้วสุดขั้วไปเลยเอ"เรียวเฮพูดชมเอ"รอนี้แปปนึงนะเอ"พูดจบเรียวเฮก็วิ่งไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าเลออน สักพักหนึ่งหนึ่งเรียวก็พุ่งขึ้นมาจากบนยอดต้นไม้แล้วกระโดดจับเลออนได้
"55เสร็จฉันล่ะเลออน"ตอนนี้เรียวเฮกอดเลออนอยู่ในมือแล้วเดินมาหาเอ
"เอ ช่วยหาแหวนที่มีรูปพระอาทิด(ขอเขียนแบบนี้นะค่ะไรท์ขี้เกียจ/ไรท์)ให้หน่อยสิ"เอทำถามที่เรียวเฮพูด
"อันนี้ใช่รึป่าวค่ะ"เอพูดแล้วชูแหวนอรุณขึ้นมา
"อื้มใช่แล้วล่ะ"เรียวเฮพูดจบก็ปล่อยเลออนไปแล้วเดินจุงมือเออกไปภายในหัวเรียวเฮคิดว่า'เอนี่ก็น่ารักจริงๆ'
มุคุโร่&โคลม
"ท่านมุคุโร่ค่ะ"โคลมเรียก
"ครับโคลมที่น่ารักของผม"
"ฉันอยากจะถามท่านมุคุโร่ว่าทำไมเราถึงไม่ใช่วิชามายาไปเอาแหวนล่ะค่ะมัวมาเดินทำไม"โคลมพูดทีทำให้มุคุโร่ถึงกับสะดุดขาตัวเองล้ม
"555 จริงด้วยนะครับเราไปกันเลยเถอะ"พูดจบก็มีกลุ่มหมอกแล้วสักพักกลุ่มหมอกก็หายไปพร้อมกับมุคุโร่และโคลมด้วยเช่นกัน
15นาทีต่อมาก็มีกลุ่มหมอกเกิดขึ้นที่เดิมแต่เมื่อกลุ่มหมอกหายไปร่างของมุคุโร่และโคลมก็ปรากฏ
"ง่ายจริงๆเลยนะครับ โชคดีจริงๆที่เป็นผู้ใช้มายา ถึงได้หาได้เร็วขนาดนี้"มุตุโร่หัวเราะอย่างสบายเพราะว่าตนได้แหวนมาครอบครองอย่างสบายๆ(เฉลยแล้วจ้าทูน่าคุง/ไรท์)
"ท่ามุคุโร่ค่ะ"โคลมถาม"ครับ"
"ท่านมุคุโร่ชอบโคลมจริงๆเหรอค่ะ"
"คนที่ผมชอบไม่ใช่โคลมหรอกครับ คนที่ผมชอบคือนางิต่างหากล่ะครับ"เมื่อโคลม(นางิ)ได้ยินก็ยิ้ม
"ผมเคยคิดนะว่าทุกคนมันก็แค่หุ่นเชิดหรือของเล่นของผมเท่านั้นแต่เสียหรือเบื่อก็เปลี่ยนใหม่ แต่สำหรับคุณไม่ใช่นะนางิ คุณนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าที่ผมจะหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว"เมื่อโคลมได้ยินก็ร้องไห้ออกมา
"ค่ะท่านมุคุโร่ โคลมจะไม่ไปไหนโคลมจะเป็นคนของท่านมุคุโร่ตลอดไปค่ะ"
ฮิบาริ&เมี้ยวน่า
"นี่นายจะเอาแหวนจากไหนน่ะ"เมี้ยวน่าถาม
"เมื่อไรคุณจะเรียกชื่อผมเนี่ย"ฮิบาริพูด
"ก็ได้ค่ะท่านฮิบาริ พอใจไหมค่ะคุณฮิบาริ"เมี้ยวน่าปะชด
"เคียวยะ.."
"ห๋า..."
"ชื่อของผมคือ เคียวยะ และชื่อนี้ผมให้คุณเรียกได้คนเดียวเท่านั้น"ฮิบาริพูดแล้วหันหน้ามาเมี้ยวน่า"ทำไมล่ะ"เมี้ยวน่าถาม
"เพราะคุณคือคนที่ผมยอมรับและจะเป็นคนเดียวเท่านั้นด้วย"ฮิบาริพูด
"ทำไมถึงเป็นฉันคนเดียวล่ะ"เมี้ยวน่าพูด
"เพราะคุณคือคน คนเดียวที่ผมคิดจะทำแบบนี้"
"แบบไหนล..."เมี้ยวน่ายังพูดไม่ทันจบฮิบาริก็ใช่ความเร็วส่วนตัว(อีกแล้ว)เข้ามาปะกบปากของเมี้ยวน่าสักพักฮิบาิริก็ถอดริมฝีปากออก
"แบบนี้ยังไงล่ะและผมอยากจะบอกคุณอีกอย่างนึคือ"ฮิบาริเว้นช่วง
"ผมรักคุณ พอไม่มีคุณแล้วดูเหมือนชีวิตผมไม่ปกติไม่มีคนมาคอยเถียงด้วยผมรู้สึกไม่ดีพอไม่มีคุณ"เมี้ยวน่าได้ยินแล้วก็อึ้งกับคำที่หลุดจากปากของคนที่คนอื่นพูดว่าเขา เย็นชาและรักสันโดด
"ระ..เรื่องแหวนอะไรนั้นจะเอาไงดี"เมี้ยวน่าเปลื่อนเรื่องเพราะตอนนี้เธอรู้สึกเขิลมากๆ
"แหวนนั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะ"เมี้ยวน่างง"เพราะแหวนนั้นผมเอามาตั้งนานแล้วยังไงล่ะ"ฮิบาริชูแหวนที่ตนแอบไปเอามา
"ตะ..ตั้งแต่เมื่อไร"เมี้ยวน่าพูดแบบอึ้งๆ
"ตั้งแต่เริ่มเกมแล้ว แล้วผมจะบอกคุณด้วยนะว่าผมเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในวองโกเล่รุ่น10"
_________________________________________________________________________________________
ตอนหน้าติดตามชมการหาตัวสาวๆของเหล่าผู้ไม่มีแหวน ถ้าอยากอ่านก็เม้นซะ
"เอาล่ะพวกเธอเดินตามฉันมา"สาวๆเดินตามรีบอร์นเข้าไปในป่า
10 นาทีต่อมา รีบอร์นเดินออกมาจากป่าคนเดียว
"ยัยหนู(เซ้นท์)ของผมล่ะครับ"เบียคุรันถาม
"ตอนนี้พวกเธอถูกฉันขังอยู่ภายในกรงในป่า พวกนายที่ไม่มีแหวนต้องไปหาตัวพวกเธอกลับมา แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะว่ากรงนั้นไม่สามารถทำลายได้และภายในนั้นมีงูอยู่เยอะถ้าไปช้าพวกเธอาจจะตายได้ ส่วนนี้กุญแจเอาไปแล้วไปหาตัวพวกเธอกลับมาให้ได้กติกาเหมือนกับเจ้าพวกสึนะ"รีบอร์นพูดจบก็โดยพวงกุญแจให้หนุ่มซึ้งแต่ละพวกมีกุญแจอยู่ประมาณ15ดอก1ในนั้นคือกุญแจที่เปิดกรงได้ เมื่อหนุ่มๆได้รับก็รีบวิ่งเข้าไปในป่าไป ภายในหัวทุกคนคิดแต่ว่า
"ต้องช่วยเธอ/เจ้าหญิงให้ได้"
สึนะ&เคียวโกะ
"สึนะคุงเราจะหาเลออนจังเจอได้ยังล่ะจ้ะ"เคียวโกะถามตอนนี้เธอเกาะแขนสึนะแน่นเพราะกลัวหลง
"บนฟ้าไง เคียวโกะจัง"เมื่อสึนะตอบแบบนี้เคียวโกะก็ทำหน้างง
"เคียวโกะจังรอผมตรงนี้นะครับเดี๋ยวผมกลับมาแล้วมีเรื่องจะบอก"เคียวโกะพยักหน้าแล้วสึนะก็กินยาดับเครื่องชนแล้วบินขึ้นไปบนฟ้า
10 นาทีต่อมา
"เคียวโกะจังผมมาแล้ว"สึนะตะโกนจากบนฟ้าแล้วสักพักก็บินลงมาพร้อมชูแหวนของตัวเองแต่ในหัวคิอว่า'เมื่อกี้ไปดูไม่เห็นแหวนสายหมอกของมุคุโร่กับแหวนเมฆาของคุณฮิบารินิหายหรือว่าเอาไปแล้วล่ะ'
แต่เมื่อเคียวโกะเห็นสึนะมาเคียวโกะก็วิ่งเข้าไปกอดสึนะ"สึนะคุงมีอะไรจะบอกฉันเหรอจ้ะ"เคียวโกะถาม
"ฉันจะบอกเคียวโกะจังว่า ผมรักเคียวโกะจังนะครับแล้วเคียวโกะจังรักผมไหม"เคียวโกะไม่ตอบอะไรก็ได้รีบปะกบริมฝีปากทันทีสึนะรู้สึกค้างไปสักพักเมื่อตั้งสติได้กูตอบรับจูบนั้น จูบนี้เป็นจูบที่นั้งคู่รอมาตลอด สักพักร่างบานทุบอกร่างสูงเพื่อให้รู้ว่าตนขาดอากาศ
"ฉันน่ะรักสึนะคุงที่สุดเลยล่ะจ้ะ"เคียวโกะตอบแล้วกอดกับสึนะอย่างยาวนาน
โกคุ&ฮารุ
"ฮาฮิเราจะหาเลออนจังเจอได้ที่ไหนค่ะเนี่ย"ฮารุเริ่มบ่น
"อย่าบ่นฮารุ เดินๆไปเดี๋ยวก็เจอเองล่ะ"โกคุบอกฮารุ
ผ่านไป3นาที
"คุณโกคุเดระค่ะข้างบนนั้นใช่คุณสึนะรีป่าวค่ะ"ฮารุเรียกโกคุเดระเพราะฮารุเห็นสึนะบินอยู่
"ใช่ รุ่นที่10แน่รีบไปเร็วถ้าเป็นรุ่นที่10ต้องรู้แน่ว่าเลออนอยุ่ไหน"โกคุรีบจับมือฮารุแล้ววิ่งตามสึนะไปจนเจอเลออน
"คุณโกคุเดระทำไมไม่รีบออกไปล่ะค่ะ"ฮารุถาม
"เราต้องรอรุ่นที่10ไปก่อนเราถึงจะออกไปได้ นั้นไงรุ่นที่10ไปแล้วฉันลุยล่ะนะ"โกคุพูดแล้วเดินออกไปพร้อมหยิบไดนาไมค์
"ร๊อคเกต บอร์ม"โกคุโยนระเบิดจำนวนมากไปทางที่เลออนบินอย่แรงระเบิดทำให้เลออนกระเดนมาทางฮารุ
"ฮารุจับไว้เร็ว"ฮารุทำตามแล้วโกคุก็รีบวิ่งไปหาเลออนเพื่อค้นหาแหวนของตัวเองและเมื่อเจอแล้วก็ปล่อยเลออนไป
"คุณโกคุเดระค่ะฮารุมีคำถามค่ะ"
"อะไรล่ะ"โกคุตอบ
"คุณโกคุเดระมีคนที่ชอบรึยังค่ะ"โกคุเดระค้างกับคำถามที่ไม่คิดว่าฮารุจะถาม
"ฉันน่ะมีคนที่ฉันชอบแล้วล่ะ"เมื่อฮารุได้ยินคำตอบน้ำใสๆก็ร่วงลงมา"มีอะไรล่ะ"โกคุเดระถามฮารุก็เงยหน้าขึ้นมา
"มะ.ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่ฮารุอยากบอกคุณโกคุเดระว่า ฮารุชอบคุณโกคุเดระนะค่ะ"ฮารุพูดจบก็ทำท่าจะวิ่งออกไปแต่แขนข้างซ้ายถูกโกคุเดระจับไว้ก่อนต่อมาแขนข้างนั้นได้ถูกโกคุเดระถึงตัวฮารุก็เอนมาตามแรงที่ถูกดึกและต่อมาโคุเดระได้ประกบจูบที่แสนอ่อนโยนทันที การกระทำี้ทำให้ฮารุค้างไปเช่นกันสักพักโกคุเดระก็ถอดริมฝีปากออก
"คนที่ฉันชอบก็คือเธอนั้นล่ะฮารุ"เมื่อฮารุได้ยินประโยคนี้ก็เข้ากอดโกคุเดระอย่างอบอุ่นทันที
ยามะ&กระต่าย
"เราจะตามหาไอ้บอลลูนเขียวนั้นยังไงอ่ะนาย"กระต่ายถามยามะ
"55 ไม่รู้สิเดินไปเรื่อยๆก็คงเจอเองล่ะ"พูดจบทั้งคู่เดินไปเรื่อยสักพัก
ตูม<<เสียงระเบิด
"นะ..นั้นมันเสียงระเบิดใช่รึป่าว"กระต่ายถาม
"อื้ม...สงสัยโกคุเดระคงเจอเลลอนแล้วมั้ง เสียงดังมาจากแถวนี้คงใกล้ๆล่ะมั้ง"
'แถวนี้คงไกลเป็นไมลมั้ง'<<กระต่ายคิด
ทั้งคู่เดินไปสักพักก็เจอเลออนติดต้นไม้อยู่แต่ติดอยู่สูงเกินที่พวกเขาจะขึ้นไปถึง
"แล้วแบบนี้จะทำไงล่ะเนี่ย "กระต่ายถามยามะ
"เธอมีดาบไหม"ยามะถามกระต่าย
"มะ..มีเอาดาบไม้หรือดาบซามูไรล่ะ"กระต่ายถาม
"เอาซามูไร"ยามะตอบ+คิดว่า'พกดาบซามุไรด้วยสุดยอดเลยแฮะ'เมื่อยามะได้ดาบมาก็ไปด้านตรงข้ามของต้นไม้แล้วตัดทันทีจนต้นไม้ล้มแต่วิถีที่ต้นไม้ล้มนั้นมันผิดทิศไปหน่อยมันล้มไปทางที่ กระต่ายยืนอยู่
"กระต่าย!!"ยามะโยนดาบทิ้งงแล้ววิ่งไปหากระต่าย
โครม<<เสียงต้นไม้ล้ม
"55 เกือบไปแล้วนะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปขึ้นมาฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ย"ยามะนอนกอดกระต่ายไปไว้ ใช่แล้วเมื่อกี้ยามะวิ่งไปรวบตัวกระต่ายออกมา
"ฉันว่านายรีบไปเอาแหวนอะไรนั้นเถอะ"กระต่ายพูดจบยามาโมโตุก็คลายกอดออกแล้วเดินไปหยิบแหวนที่เลออน เมื่อหยิบได้ยามาโมโตะก็ปล่อยเลออนไป
"นี้ฉันสำคัญสำหรับนายเหรอ"กระต่ายถาม
"อื้ม เธอสำคัญกับฉันมากๆเลยล่ะ"ยามาโมโตะตอบด้วยเสียงอันหนักแน่น"ยังไง"กระต่ายถาม
"เพราะฉันรักเธอไงเธอถึงสำคัญ"ยามาโมโตะตอบ
"ระ..รีบกลับเถอะฉันง่วงนอนแล้ว"กระต่ายรีบเปลื่อนเรื่องทันที
เรียวเฮ&เอ
"เฮ้อ.เมื่อไรจะเจอเหรอค่ะคุณเรียวเฮ"เอถาม
"เรียกเรียวเฮเฉยๆเถอะ"เรียวเฮพูด
"ทำไมเหรอค่ะ"เอถาม
"ฉันอยากให้เธอเรียกฉันว่าเรียวเฮมากกว่าน่ะฉันว่าเธอเรียกชื่อฉันแล้วทำให้ฉันมีความสุขน่ะ"เรียวเฮพูด
"ค่ะเรียวเฮ =/////="เอพูด
"อื้ม !! แบบนี้สิเอ ^^"เรียวเฮพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ค่ะ =/////="
ตูม!!<<เสียงระเบิดเจ้าเดิมค่ะ
"กริ้ดดด" เอกระโดดกอดเรียวเฮเพราะตกใจเสียงระเบิด
"55 ถ้ากลัวก็จับมือฉันไว้ก็ได้เสียงเมื่อกี้น่าจะเป็นของเจ้าหัวปลาหมึกน้ะ"เอาไม่รอช้าจับมือเรียวเฮทันทีแต่ก็ยังงงกับคำว่า'เจ้าหัวปลาหมึก'
"เรียวเฮค่ะนั้นใช่สิที่เราหารึป่าวค่ะ"เอชี้ไปบนฟ้าที่มีเลออนลายอยู่
"อื้มใช่แล้วสุดขั้วไปเลยเอ"เรียวเฮพูดชมเอ"รอนี้แปปนึงนะเอ"พูดจบเรียวเฮก็วิ่งไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าเลออน สักพักหนึ่งหนึ่งเรียวก็พุ่งขึ้นมาจากบนยอดต้นไม้แล้วกระโดดจับเลออนได้
"55เสร็จฉันล่ะเลออน"ตอนนี้เรียวเฮกอดเลออนอยู่ในมือแล้วเดินมาหาเอ
"เอ ช่วยหาแหวนที่มีรูปพระอาทิด(ขอเขียนแบบนี้นะค่ะไรท์ขี้เกียจ/ไรท์)ให้หน่อยสิ"เอทำถามที่เรียวเฮพูด
"อันนี้ใช่รึป่าวค่ะ"เอพูดแล้วชูแหวนอรุณขึ้นมา
"อื้มใช่แล้วล่ะ"เรียวเฮพูดจบก็ปล่อยเลออนไปแล้วเดินจุงมือเออกไปภายในหัวเรียวเฮคิดว่า'เอนี่ก็น่ารักจริงๆ'
มุคุโร่&โคลม
"ท่านมุคุโร่ค่ะ"โคลมเรียก
"ครับโคลมที่น่ารักของผม"
"ฉันอยากจะถามท่านมุคุโร่ว่าทำไมเราถึงไม่ใช่วิชามายาไปเอาแหวนล่ะค่ะมัวมาเดินทำไม"โคลมพูดทีทำให้มุคุโร่ถึงกับสะดุดขาตัวเองล้ม
"555 จริงด้วยนะครับเราไปกันเลยเถอะ"พูดจบก็มีกลุ่มหมอกแล้วสักพักกลุ่มหมอกก็หายไปพร้อมกับมุคุโร่และโคลมด้วยเช่นกัน
15นาทีต่อมาก็มีกลุ่มหมอกเกิดขึ้นที่เดิมแต่เมื่อกลุ่มหมอกหายไปร่างของมุคุโร่และโคลมก็ปรากฏ
"ง่ายจริงๆเลยนะครับ โชคดีจริงๆที่เป็นผู้ใช้มายา ถึงได้หาได้เร็วขนาดนี้"มุตุโร่หัวเราะอย่างสบายเพราะว่าตนได้แหวนมาครอบครองอย่างสบายๆ(เฉลยแล้วจ้าทูน่าคุง/ไรท์)
"ท่ามุคุโร่ค่ะ"โคลมถาม"ครับ"
"ท่านมุคุโร่ชอบโคลมจริงๆเหรอค่ะ"
"คนที่ผมชอบไม่ใช่โคลมหรอกครับ คนที่ผมชอบคือนางิต่างหากล่ะครับ"เมื่อโคลม(นางิ)ได้ยินก็ยิ้ม
"ผมเคยคิดนะว่าทุกคนมันก็แค่หุ่นเชิดหรือของเล่นของผมเท่านั้นแต่เสียหรือเบื่อก็เปลี่ยนใหม่ แต่สำหรับคุณไม่ใช่นะนางิ คุณนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าที่ผมจะหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว"เมื่อโคลมได้ยินก็ร้องไห้ออกมา
"ค่ะท่านมุคุโร่ โคลมจะไม่ไปไหนโคลมจะเป็นคนของท่านมุคุโร่ตลอดไปค่ะ"
ฮิบาริ&เมี้ยวน่า
"นี่นายจะเอาแหวนจากไหนน่ะ"เมี้ยวน่าถาม
"เมื่อไรคุณจะเรียกชื่อผมเนี่ย"ฮิบาริพูด
"ก็ได้ค่ะท่านฮิบาริ พอใจไหมค่ะคุณฮิบาริ"เมี้ยวน่าปะชด
"เคียวยะ.."
"ห๋า..."
"ชื่อของผมคือ เคียวยะ และชื่อนี้ผมให้คุณเรียกได้คนเดียวเท่านั้น"ฮิบาริพูดแล้วหันหน้ามาเมี้ยวน่า"ทำไมล่ะ"เมี้ยวน่าถาม
"เพราะคุณคือคนที่ผมยอมรับและจะเป็นคนเดียวเท่านั้นด้วย"ฮิบาริพูด
"ทำไมถึงเป็นฉันคนเดียวล่ะ"เมี้ยวน่าพูด
"เพราะคุณคือคน คนเดียวที่ผมคิดจะทำแบบนี้"
"แบบไหนล..."เมี้ยวน่ายังพูดไม่ทันจบฮิบาริก็ใช่ความเร็วส่วนตัว(อีกแล้ว)เข้ามาปะกบปากของเมี้ยวน่าสักพักฮิบาิริก็ถอดริมฝีปากออก
"แบบนี้ยังไงล่ะและผมอยากจะบอกคุณอีกอย่างนึคือ"ฮิบาริเว้นช่วง
"ผมรักคุณ พอไม่มีคุณแล้วดูเหมือนชีวิตผมไม่ปกติไม่มีคนมาคอยเถียงด้วยผมรู้สึกไม่ดีพอไม่มีคุณ"เมี้ยวน่าได้ยินแล้วก็อึ้งกับคำที่หลุดจากปากของคนที่คนอื่นพูดว่าเขา เย็นชาและรักสันโดด
"ระ..เรื่องแหวนอะไรนั้นจะเอาไงดี"เมี้ยวน่าเปลื่อนเรื่องเพราะตอนนี้เธอรู้สึกเขิลมากๆ
"แหวนนั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะ"เมี้ยวน่างง"เพราะแหวนนั้นผมเอามาตั้งนานแล้วยังไงล่ะ"ฮิบาริชูแหวนที่ตนแอบไปเอามา
"ตะ..ตั้งแต่เมื่อไร"เมี้ยวน่าพูดแบบอึ้งๆ
"ตั้งแต่เริ่มเกมแล้ว แล้วผมจะบอกคุณด้วยนะว่าผมเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในวองโกเล่รุ่น10"
_________________________________________________________________________________________
ตอนหน้าติดตามชมการหาตัวสาวๆของเหล่าผู้ไม่มีแหวน ถ้าอยากอ่านก็เม้นซะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น