ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Reborn]เปลี่ยนชีวิตรักข้ามคืน [1827]

    ลำดับตอนที่ #11 : +ใกล้หมั่น+

    • อัปเดตล่าสุด 12 มี.ค. 54


    ไรเตอร์กลับมาแล้วทุกคน

    ไรเตอร์ขอโทษที่หายไป(โค_ร)นาน

    -----------------------------------------------------------------------------------------------------
    หลังจากวันที่ชายผู้เย็นชา ฮิบาริ เคียวยะ มาที่บ้านหนูซาวาดะ ซายาโกะ ก็เป็นเวลาถึง 1 เดือน ผ่านมาแล้ว ซึ่งตามกำหนดวันหมั่นของ ซายาโกะ กับฮิบาริเคียวยะคืออีก 1 วัน (ไวโคต_)

    ณ บ้าน ซาวาดะ

    "ซาจัง เดี๋ยวพรุ่งนี้เตรียมเก็บของแล้วไปบ้านเคียวคุงพรุ่งนี้นะจ้ะ"เสียงนานะผู้เป็นมารดาของซายาโกะ

    "ค่าาาาาาาา"เสียงอ่อนหวานได้ตอบกลับผู้เป็นแม่ของตน

    ณ เวลา 12.30 

    [Saya]

    "ซาจังยังไม่ออกไปโรงเรียนอีกเหรอวันนี้แม่ให้ลาแค่ครึ่งวันเองนะ"พอแม่พูดเสร็จตอนนี้ฉันเริ่มไปแต่งตัวทันทีค่ะ 

    "ค่ะ แม่หนูไปแล้วนะค่ะ"ฉันพูดเสร็จก็รีบวิ่งมาโรงเรียนในทันที

    ณ โรงเรียน นามิโมริ

    ตอนนี่ฉันมานั่งกับพวก โกคุเดระคุง แล้วก็ ยามาโมโตะคุง เรียบร้อยได้ และในขณะที่เรากะลังลงไปจากด่านฟ้านั่นเสียงที่ฉันรอมาตลอดก็ดังขึ้น 

    "ซายะมาหาฉันหน่อยสิ"เสียงนี้เป็นเสียงที่เย็นๆ แต่พวกเรานั้นก็รู้กันว่าเป็นใคร แต่พอฉันมองหน้าโกคุเดระคุงกับยามาโมโตะคุงก้อ เหมือนจะบอกว่าไม่อยากให้ฉันไป แต่มันก้อเป็นเรื่องปกติเพราะพวกนี้ยังไม่รู้ว่าฉันจะหมั่นกับเคียวยะคุงเลยนิ อิอิ

    "ไม่เป็นไรหรอก โกคุเดระคุง ยามาโมโตะคุง ไปรอฉันข้างล่างก้อได้ฉันไม่เป็นไรหรอก ^^~"ฉันยิ้มให้พวกเขาเพื่อบอกว่าให้เชื่อฉันว่าฉันจะไม่เป็นอะไร แต่ว่าหน้าของ 2 คนนั้นกลับ O///////////////////O  แบบนี้เลย น่ารักซะจริง อิอิ

    พอพวกเราทั้ง2คนลงไปฉันก็ได้ไปหาเคียวยะคุงในอยู่บนแท๊งน้ำ


    "จะเอ๋ !!เคียวคุง"ฉันขึ้นไปละตะโกนให้เขาตกใจเล่น เหมือนเคียวคุงจะรับมุขฉันแฮะ สะดุ้งด้วย น่ารักจัง

    "ซายะมาตรงนี่สิ"

    "จ้า"ฉันเดินเข้าไปหาเตียวคุงทันทีแต่ทว่า

    "มีอะระ.."ฉันพูดยังไม่ทันจบปากของฉันกับเค้าก็ปะกบกันอย่างแนบชิด เคียงคุงเริ่มสอดลิ้นร้อนๆเข้ามาในโพรงปากฉันราวกลับต้องการอะไรบางอย่าง ตอนนี่ฉันรู้สึกดีมากๆเลยและก็เริ่มหายใจไม่ออกแล้วจนฉันต้องทุบเคียวคุงเบาๆเพื่อบอกว่าฉันหายใจไม่ออกแ้ล้ว สักพักเคียวคุงก้อแพละปากออกจากกับ

    "พรุ่งนี้เราจะหมั่นกันเลยใช่ไหม ซายะ"

    "จ้า เอ่ออ...เคียวคุงเรื่องหมั่นฉันให้โกคุเดระคุงกับยามาโมโตะคุงมาด้วยได้รึป่าวล่ะจ้ะ"ฉันพูดพร้อมกลับเอานิ้วชี้ของตัวเอาจิ้มกันเอง

    "หึ ไอ้สัตว์กินพืชพวกนั้นเป็นเพื่อนเธอนิ ได้อยู่แล้วล่ะ" สักพัก ออด เรียนก็ดังขึ้นเคียวคุงพาฉันไปส่งที่ห้องเรียนอย่างไม่สงบ เพราะตามทางเดินพวกนักเรียนมองฉันเหมือนเป็นตัวปะหลาดยังไม่รู้อ่ะ = ="

    '"เคียวคุงพรุ่งนี้จะมารับฉันไปที่บ้านหรือให้ฉันกลับแม่ไปเองดีจ้ะ"

    ''เดี๋ยวฉันให้คุซาคาเบะ มารับ เพราะฉันก็ไม่ว่าวเหมือนกัน"

    "เคียวคุงทำไมไม่ว่าง  ห๊า..!!"

    "กึ๋ย 555+ ฉันก็ต้องแต่งหล่อรับว่าทีคู่ภรรยาของฉันไงจ้ะ ที่-รัก "

    '"O///////O คะ..เคียวคุงอ่า อย่าแกล้งกันสิ "ตอนนี่เราเดินมาถึงห้องแล้วฉันก็เข้าไปเรียนตามปกติ

    ณ เลิกเรียน


    "รุ่นที่ 10 รัยรึป่าวครับถึงเรียนผมกับเจ้าบ้าเบสบอลมา"

    "มีสิจ้ะ โกคุเดระคุง ยามาโมโตะคุง"

    "มีรัยว่ามาเลยครับ"


    "คะ..คือพรุ่งนี้ฉันกับคุณฮิบาริ จะหมั่นกลับแล้วล่ะพวกนายจะมางานหมั่นกันมั้ยจ้ะ -/////-"

    "ห๊ะ... ว่าไงนะ ซายะ/รุ่นที่10 ไม่จิงใครมั้ย ซายะ/รุ่นที่10"กึ๋ย...ทำไมทั้ง2คนต้องตะโกนพร้อมกันด้วยอ่า เสียงดังจัง x x

    "มันเป็นเรื่องจริง โกคุเดระ ฮายาโตะ ยามาโมโตะทาคาเชิ"พวกเราหันไปมองตามเสียงกันนั้นคือเสียง คุณฮิบาริ

    "แก ฮิบาริ แกทำไรรุ่นที่ 10 แล้วทำไมรุ่นที่10ต้องหมั่นกับแกด้วย"

    "ก็พ่อฉันกลับมาของซายะตกลงกันเองนิ เนอะ ที่รัก ^^"กริ้ดไมเคียวคุงโกหกแบบนั้นล่ะจ้ะ

    "จะ..จ้ะ ใช่แล้วล่ะ ตามที่เคียวคุงบอกนั้นล่ะ -//////-"ฉันพูดพลางก้มหน้าลงเพราะตอนนี้เคียงคุงโอบเอวฉันอยู่ >/////<

    "เคียวคุง เลยเหรอซายะ สงสัยเรียกขนาดนี้คบกันแนนแค่ไหนแล้วซายะ"

    "ก็ตั้งแต่ที่เคียวคุงมาที่ห้องแล้วเคียวคุงเรียกฉันเข้าไปนั้นล่ะจ้ะ"

    "เห้ยยยยยยยยยยยยย"โกคุเดระกับยามาโมโตะตะโกนพร้อมกันหนกหูจังเลยอ่า x x (น่ารำคารเป็นบ้าเลยเจ้าพวกสัตว์กินพืช ฉันแค่ชิงคบกับซายะก่อนพวกแกเท่านั้นเอง / ฮิบาริ)(ไม่แค่นี้นะเว้ย ฮิบาริ แล้วแกรู้ได้ไงว่าเราคิดเรากับ ซายะ/รุ่นที่10 / โกคุ ยามะ)(ก้อฉันมันเทพนิ 5555 / ฮิบาริ)

    -------------------------------------------------------------------------------------------------------
    โทษนะค่ะที่ไรไม่ค่อยได้มาอัพเลย เพราะต้องเรียนตลอดเลยเพื่อจะสอบที่อื่นอ่ะค่ะ

    ก้อเลยต้องเหนื่อยมากมาย 

    เป็นกำลังใจหั้ยไรด้วยนะค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×