คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
ตอนที่1 จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย
‘หึหึ เจ้าห่วยสึนะขอเป็นหนูทดลองให้ไอ้เวลเด้หน่อยล่ะกันนะ’สิ้นเสียงก็ได้มีร่างเล็กๆ กระโดดขึ้นไปบนเตียงที่มีหนุ่มน้อยร่างบางที่สุดแสนจะโมเอะ(เริ่มเพ้อล่ะ)ที่กำลังนอนหลับสบาย ก่อนจะเทของเหลวสีใส่เข้าไปในปากร่างเล็ก
“เท่านี้ก็เรียบร้อย รอดูผลตอนเช้าสินะเจ้าเวลเด้”
เช้าวันต่อมา
ปัง!!
“ฮะฮะ วันนี้คุณแรมโบ้ตื่นเช้า เพื่อมาฆ่าแกเลยนะเจ้ารีบอร์นเตรียมรับมือ”
“ไอ้โง่คนที่เค้าจะมาฆ่าคนอื่นเค้ามามาแบบโวยวายแบบนี้หรอกเอานี้ไปกิน”รีบอร์นว่าจบก็มีค้อนหนัก1ตันสีเขียมมาที่หัวคุณแรมโบ้
“แง แง แง คุณแรมโบ้ไม่ยอมจริงๆด้วย”แรมโบ้พยายามเอาบาซูก้า ทศวรรษตออกมาจากหัว
“อย่างแกมันจะทำอะไรได้”รีบอร์นว่าแล้วก็ซัดเข้าไปด้านข้างลำตัวของแรมโบ้จนทำให้บาซูก้าตกลงที่พื้นอย่างรุนแรงจนเกิดการเสียหายจนสุดท้ายก็....ระเบิด
ตูม!!
“งึมงำ งึมงำ อะไรน่ะรีบอร์นส่งเสียตั้งแต่เช้าเลย”ร่าบางลุกจากเตียงพร้อมขยี้ตา
“ก็เจ้าวัวบ้าเนี่ยสิเกิดเรื่องจนได้”
O.o
“เห้ยย!! X2 นาย/เธอ เป็นใครทำไมมาอยู่ในห้องฉัน/เจ้าห่วยสึนะ ได้”ทั้งสองพูดพร้อมกัน
“ก็ฉันเนี่ยล่ะสึนะนายล่ะเป็นใครแล้วเจ้ารีบอร์นไปไหน”
“ฉันก็รีบอร์นไงเจ้าวัวบ้ามันเล่นบาซูก้ามาโดนฉัน”
.....
แล้วทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบเช่นเดิม
“นายดูเปลี่ยนไปนะรีบอร์น”
“ว่าแต่ฉันแกเองก็เหมือนกันนั้นล่ะ -*- ”รีบอร์นพูดจนสึนะทำหน้าเอ๋อ..
“ฉันเปลี่ยนยังไงอ่ะรีบอร์น”สึนะถามพรางเอียงคอเล็กน้อย
“แกเลิกทำแบบนั้นเถอะแล้วมาดูนี่ -///-”
“นายเป็นไรอ่ะรีบอร์นหน้าแดงๆไม่สบาย แล้วนายจะให้ดูกระจก ทำ ม.... กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”สึนะกริ๊ดทันทีหลังจากเห็นภาพตนเองในกระจก เพราะตอนนี้เค้าไม่เหมือนหรือเรียกง่ายๆคือไม่หลงเหลือความเป็นผู้ชายเลย ทั้งเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนยาว หน้าอกน้ำเสียงและอะไรต่อมิอะไรที่เปลี่ยนไปอีกมากมาย
“น น นนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย มันเกิดอะไรกับฉันเนี่ย มันเกิดอะไรขึ้น”สึนะรีบวิ่งไปหารีบอร์นทันทีเพราะรีบอร์นน่าจะรู้แน่ๆ
“เอ่อ...-///- เอาเป็นว่าฉันจะรับผิดชอบเองล่ะกันนะ”
“รับผิดชอบ!! รับผิดชอบเรื่องอะไรรีบอร์น!!”
“ก็รับผิดชอบที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้น่ะสิตอนนี้พวกหม๊าม้าไม่อยู่ฉันจะส่งแกไปไทยระกันที่นั้นฉันมีบ้านพักอยู่ - /// - ”
“แต่แบบนี้จะเอายังไงล่ะไหนจะเรื่องโรงเรียนอีกอะไรต่อมิอะไรอีกถ้าฉันไปแล้วพวกโกคุเดระคุงล่ะ”
“เดี๋ยวเรื่องพวกนั้นฉันจะจัดการเองพวกแกได้เจอกันแน่นอน แกมีพาสปอร์ดใช่ไม”สึนะไม่พูดอะไรเพียงแค่พยักหน้ารับเฉยๆ
“เอาเป็นว่าฉันจะโทรไปสั่งตั๋วเครื่องบินให้แกไปจัดกระเป๋าซะ”รีบอร์นพูดจบสึนะก็ได้เพียงแค่พยักหน้าแล้วไปจัดของ
1 ชั่วโมงผ่านไป
“เสร็จแล้วรีบอร์น”สึนะในร่างหญิงสาวแสนโมเอะ (>///<) ลากกระเป๋าเดินทางมาให้ชายหนุ่ม
“อ่ะนี้ที่อยู่นะ ส่วนรถก็มารอพอดี แกไปที่ไทยก่อนแล้วเดี๋ยวสักพักฉันจัดการเรื่องทางนี้เสร็จแล้วจะตามไป”รีบอร์นยื่นระดาษแผ่นหนึ่งให้กับสึนะ
“ขอบคุณนะ”
“อ้อ ใช่แล้วสึนะที่บ้านหลังนั้นจะมีเด็กที่ฉันเก็บมาเลี้ยงอาศัยอยู่นะเธอบอกไปว่ารู้จักกับฉันก็พอแล้ว”รีบอร์นพูดก็ก้มตัวลงไปหาร่างเล็กแล้วจูบที่ผาก สึนะที่ได้รับไออุ่นนั้นก็หน้าขึ้นสี สักพักรีบอร์นก็แผละปากออกไปแล้วยิ้มบางๆ
“o/////o ร ร รีบอร์น”สึนะหน้าแดงจนพูดไม่ออก
“รีบไปเถอะนะสึนะ แล้วเราค่อยเจอกันใหม่นะ”รีบอร์นพูดจบสึนะก็ลากกระเป๋ษแล้วตรงไปที่หน้าประตูทันที
‘ลาก่อน้านเกิดของฉัน แล้วสักวันฉันจะกลับมานะ’(นายจะไปตายไหนอ่ะสึนะ//คนแต่ง)(อย่าแช่งกันสิครับคนแต่ง =[ ]=/สึนะ)
เม้นกันซะหน่อยสิค่ะ สงสารไรท์บ้าง ไรท์อยากได้แค่เม้นและกำลังใจเท่านั้นเอง
ความคิดเห็น