คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
ตอนที่2 ถึงซะที
เวลา13.30 น. ตามเวลาประเทศไทย
“ถึงซะทีเอาเป็นว่าไปตามแผนที่ที่รีบอร์นให้ไว้ก่อนดีกว่า”สึนะเดินออกไปนอนสนามบินแล้วตรงไปที่รถแท๊กซี่
“เออ...คือไปตามแผนที่นี้ค่ะ”สึนะที่พูดภาษาไทยไม่ค่อยถนัดไม่กล้าพูดอะไรมากเลยทำการนำสถานที่ที่รีบอร์นให้มาให้กับคนขับเลย
ผ่านไป30นาที
“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ” สึนะลงจากรถแท็กซี่แล้วตรงมาที่บ้านหลังใหญ่หรือเรียกว่าได้ว่าเป็นคฤหาสน์จะถูกกว่า “บ้านใหญ่ชะมัดเลยแฮะเจ้ารีบอร์น”สึนะบ่นพึมพำกับตนเอง
“เอ่อ..เธอใช่คนที่ป่ะป๋าส่งมารึเปล่า”มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นสึนะจึงหันไปตามเสียงพบกับเด็กสาวผมดำใส่แว่นถือกระเป๋านักเรียนพร้อมกับถุงจากซุปเปอร์ฯและถุงผ้าใบใหญ่
“ป่ะป๋า??”สึนะท่วนคำพูดของเจ้าหล่อน
“อ่อหมายถึงคุณรีบอร์นนะค่ะ พอดีเค้าช่วยฉันไว้ฉันก็เลยติดเรียกเค้าแบบนั้น”
“อื้มใช่ค่ะ รีบอร์นส่งฉันมางั้นเธอ...”สึนะพูดอ้ำๆอึ้งๆเพราะไม่รู้จะเรียกเธอผู้นี้ว่าอะไรดี
“มิ้นค่ะ เรียกฉันว่ามิ้นล่ะกันคุณซาวาดะ สึนะโยชิ”เจ้าหล่อนพูดพรางยิ้มให้
“ทำไมถึงรู้ชื่อของฉันล่ะ”
“ป่ะป๋าบอกตอนคุณโทรศัพท์กันเมื่อวานน่ะค่ะเข้าบ้านเถอะข้างนอกร้อนจะตายไป”มิ้นพูดจบก็เดินไปเปิดประตู
“เข้ามานั่งก่อนสิค่ะคุณซาวาดะ”มิ้นเชิญสึนะให้นั่งที่โซฟาตัวใหญ่เมื่อสึนะนั่ง มิ้นก็ลงมานั่งตามในฝั่งตรงข้ามแล้วเอาแต่งจ้องหน้าสึนะอย่างเดียว
“เอ่อ...คือหน้าผมมีอะไรติดอยู่เหรอ ^^ ”
“เอ่อฉันกำลังคิดว่าหน้าคุณน่ารักดีน่ะค่ะ แต่ไงทำไมชื่อคล้ายผู้ชายจังเลยล่ะ”
ฉึก!! มิ้นพูดทำเอาสึนะเหมือนกับโดนมีดแทงลงกลางใจ
“เอ่อคือมันมีสาเหตุน่ะครับคือมันเป็นแบบนี้....”สึนะก็จัดการเล่าเรื่องทุกอย่างให้มิ้นฟัง
“อ่อ เหลือเชื่อเลยนะค่ะ ฉันคิอว่าจะมีแต่ในนิยายซะอีก”(ก็นี้ฟิคอะฮะ)
“นั้นสินะครับผมก็คิดแบบนั้นเช่นกัน”
“ฮิฮิ ฉันว่าคุณควรเปลี่ยนชื่อดีไหมเพราะชื่อมันเหมือนกับของเด็กผู้ชายเลย แถมป่ะป๋าบอกว่าถ้าเจอคุณเมื่อไรให้จับเข้าเรียนทันที”มิ้นพูดจบก็ยื่นถุงผ้าให้สึนะเมื่อเปิดดูข้างในนั้นก็พบชุดนักเรียนมากมาย
“เอ๋...รีบอร์นให้เอาแบบนั้นเลยเหรอครับแล้วแบบนี้จะให้ผมชื่อว่าอะไรล่ะครับ”
“เอาล่ะวันนี้จะมีนักเรียนมาใหม่นะจ้ะ แนะนำตัวเลยจ้ะ”
“คิราฮาระ คามิค่ะ จะเรียกว่าคามิก็ได้นะค่ะ”คามิพรางก้มตัวแสดงความน้อบน้อม
“เชิญหนูคามิไปนั่งข้างศิรดาเลยจ้ะเธอเป็นหัวหน้าห้องเรา ยังไงก็ฝากด้วยล่ะ”คามิมองไปตามมือของอาจารย์ก็พบกับมิ้นที่นั่งอยู่ตรงนั้น
“มิ้นนี้สุดยอดเลยเนอะได้เป็นหัวหน้าห้องด้วย”คามิพูด(กระซิบ)กับมิ้น
“แฮะๆ ยัยมิ้นไม่ได้เป็นแค่หัวหน้าห้องนะยังเป็นประธานนักเรียนด้วย สวัสดี ฉันชื่อยายาเพื่อนสนิทยัยมิ้น”สาวแว่นด้านหน้าอีกคนได้หลันหลังกลับมาพูดคุยกับสึนะแล้วก็หันหลังกับไป
“สวัสดีค่ะ ยายา”
“ไม่ต้องเรียกมันแบบนั้นก็ได้เรียกมันว่าไอ้ย่าเถอะ ใช่มะไอ้ย่า”
“เสียเสียเนอะไอ้เปาเดี๋ยวแม่ตบฟันร่วงเลย”
โป๊ก
“นี่พวกเธอนี้มันชั่วโมงเรียนอย่าเอาแต่คุยกันสิ ครูรู้ว่าอยากรู้จักกับเพื่อนใหม่แต่นี้มันชั่วโมงเรียนนะ”
“ครูขาเลิกเอาสันหนังสือมาฟาดหัวหนูสักทีเถอะค่ะ”ยายาพูดพรางลูบหัวตัวเอง ใช่แล้วเมื่กี้เธอโดนสันหนังสือวิชาเลขสุดหนาเข้าไปเต็มๆ
ทางอิตาลี
“ห๊ะ!! อะไรนะ รุ่นที่10/สึนะx2/ซาวาดะ/วองโกเล่x2/เจ้าสัตว์กินพืช/ไอ้สวะ/เจ้เปี๊ยก/เจ้าหญิง/สึนะคุง ไปไทยงั้นเหรอ”หนุ่ม(เหล่าเมะทั้งหลาย)
“พวกมันหนวกหูชะมัด ฉันแค่จะมาบอกรุ่นที่9กับอิเอมิสึเท่านั้นเอง”
“แล้วนี้พวกแกจะไปไหน”รีบอร์นพยับหมวกก่อนจะมองไปที่หน้าประตูที่เหล่าเมะพยายามจะเดิมออกไป
“ก็ไปหารุ่นที่10/สึนะx2/ซาวาดะ/วองโกเล่x2/เจ้าสัตว์กินพืช/ไอ้สวะ/เจ้เปี๊ยก/เจ้าหญิง/สึนะคุง ที่ไทยน่ะสิ”เหล่าเมะพูดพร้อมกัน
“พวกแกรู้เหรอไงว่าสึนะอู่ส่วนไหนของไทย ประเทศไทยมีตั้ง76จังหวัดนะเว้ย”
“งั้นคุณรีบอร์นช่วยบอกซธหน่อยเถอะครับ”โกคุเดระอ้อนวอน
“บอกได้แค่อยู่ที่ไทยจังหวัด YY เขต RR และเรียนที่โรงเรียน RLXS”รีบอร์นยังพูดไม่ทันจบพอหันหลังกลับไปพวกนั้น(เมะ)ก็หายไปหมดแล้ว
“ฉันยังไม่ได้บอกที่อยู่เลยนะพวกนายนิ”รีบอร์นพูดพรางขยับหมวกแล้วก็เดินออกไปนอกห้อง
กลับมาที่ไทย
“นี้พรุ่งนี้วันหยุดไปเทียวกันไมคามิจัง”ยายาชวนคามิออกเที่ยว
“ขอบคุณที่ชวนค่ะ ฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ”คามิพูดแล้วก้มหน้าแสดงความน้อบน้อม
เช้าวันต่อมา
เวลา10.00 น.
ปิ้งป่องงงงงง
“คร้า”มิ้นพูดพรางวิ่งไปเปิดประตู จนพบชายหนุ่มรูปงานจำนวนหลายต่อหลายคน
“มิ้นจังใครมาเหรอค่ะ??”คามิเดินออกมาจากห้องครัวด้วยชุดผ้ากันเปื่อน
“สึนะ -///- ”รีบอร์นพูดเบาๆ
“เอ่อ รู้คามิจังด้วยเหรอ”
“ร ร รีบอร์น มาได้ยังไงเนี่ย”
“สึนะเธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันบอกว่าจะมา”
“แล้วคนอื่นๆล่ะ”
“ไม่รู้พวกมันนั่งเครื่องบินมาก่อนฉันอีกนะ”
“เป็นว่าเข้ามาก่อนเถอะค่ะป่ะป๋า”
“มิ้นเหรอโตขึ้นเยอะเลยนะ”รีบอร์นตอบกลับ
“คามิจังไอ้กลิ่นอาหารไหม้รึเปล่า”มิ้นสะกิดคามิแต่ก็ไร้การตอบรับ
“ป่ะป๋าคามิจังเค้าค้างไปแล้วอ่ะ”
“ทำไมถึงเรียกเจ้าห่วยนี้ว่าคามิล่ะมิ้น ว่าแต่เธอหลบไปก่อนเดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”รีบอร์นพูดจบก็เดินไปข้างหน้าสึนะพร้อมก้มตัวลงไปประกบปากของร่างบาง
O.O
“ป่ะป๋า!!”
______________________________________________________
ไรท์พอรู้ตัวว่าแต่งวายไม่ค่อยจะสุนกเพราะแต่งไม่ค่อยเป็นแต่ยังไงก็ยังต้องการกำลังใจนะค่ะ
ความคิดเห็น