คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบเจอ
ในบ้าน(ปราสาท)หลังหนึ่งในประเทศสเปน ภายในห้องโถงใหญ่ยักได้มีเพียงแค่ชายชรากับหญิงสาวส่วมชุดสูทอย่างล่ะคนเท่านั้น
“คุณท่านค่ะให้ดิชั้นเรียกส่งจดหมายรวมตัวสำหรับเด็กพวกนั้นเลยไหมค่ะ”สาวน้อยร่างเล็กพูด
“อื้ม คุณเชลฉันขอฝากด้วยนะ เอ้อฝากให้ไปรวมตัวที่บ้านฉันที่ญี่ปุ่นนะ”ชายชราพูด
“ค่ะ นายท่าน”พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไป
วันต่อมา
ประเทศญี่ปุ่นเมืองนามิโมริ
บรึน แกร๊ก
เสียงรถมอเตอรไซค์คันใหญ่สีแดงได้ถูกจอดลงหน้าปราสาทหลังหนึ่งคนขับได้ถอดหมวกออกมาจนได้เห็นเรือนผมสีแดงยาว
“เฮ้อ ถึงซะทีทำไมฉันต้องมาที่นี้ด้วยเนี่ย”เด็กพรางก้าวลงจากมอเตอร์ไซค์
เอียดดด
ไม่นานนักก็มีรถsportสีดำคันใหญ่มาจอดข้างๆรถมอเตอรไซค์
“คึหึหึ เธอก็มาที่นี้ด้วยเหรอ”สาวน้อยผมสีดำเข้มพูดพรางจับแว่นให้เข้าที แต่คนที่เธอถามด้วยก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่กลับเดินนำเข้าไปในบ้านทันที
“เธอจะเดินตามทำมาทำไมย่ะ”สาวน้อยผมสีแดงถาม
“คึหึหึหึ”เธอพูดเพียงแค่นั้นแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อแล้วเดินตามต่อไป สักพักทั้งสองคนได้เดินเข้ามาถึงห้องอาหารที่มีหญิงสาวอีก3คนนั่งอยู่ หญิงสาวคนแรกเป็นสาวน้อยผมสีน้ำตาลไม่ทำอะไรนอกจากนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนที่เหมือนจะพกมาพร้อมอย่างเดียว คนที่สองนั้นมีเส้นผมสีดำอ่อนนั้นได้แต่นั่งเฉยๆพรางจิบน้ำไปพร้อมกันส่วนคนที่สามนั้นมีเส้นผมสีครีมนั้นทานเค้กอย่างสนุกโดยที่ไม่สนใจอะไรเลย
“เชิญคุณหนูทั้งสองที่โต๊ะเลยค่ะ”พูดจบก็มีหญิงสาวผมสีเหลืองร่างเล็กเดินลงมาจากบันได
“แกเป็นใครวะ”สาวน้อยผมแดงถาม
“ฉันเป็นเลขาของคุณท่าน ชื่อ เชล ฟรอท วาริเอลเจ้าค่ะ”
“ไม่ทราบว่าใครคือคุณท่านค่ะ”สาวน้อยผมสีดำอ่อนพูด
“คุณท่านของพวกเราคือท่านพ่อของพวกคุณหนูเจ้าค่ะ”จู่ๆก็มีสาวน้อยผมสีขาวเดินลงมาจากบันไดอีกคน”พวกคุณหนูอาจจะไม่เชื่องั้นขอเชิญหันไปทางทีวีด้วยค่ะ”
พูดจบสาวๆก็หันหน้าไปทางทีวีต่อมาก็ทีวีก็ฉายภาพชายชราที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
‘ลูกๆ ลูกอาจจะไม่รู้จักกันแต่พ่อบอกว่าพ่อนั้นรู้จักลูกๆทุกคน’ตอนนี้สภาพสายตาของสาวประมาณว่าอึ้งสุดๆ
“พ่อ!!”สาวๆตะโกนออกมาพร้อมกัน
“คึหึหึ พ่อนะพ่อเล่นแบบนี้เลยเหรอ”สาวน้อยดันแว่นแล้วพูดกัตัวเองเบาๆ
“นั้นพ่อฉันไม่ใช่พ่อพวกแกสักหน่อย”สาวน้อยผมแดงตะโกนดังพร้อมทุบโต๊ะ
“พ่อนะพ่อเล่นตามแบบการ์ตูนเลยนะ”สาวน้อยผมน้ำตาลพูดพรางเงยหน้าออกจากการ์ตูนสักพักแล้วก้มหน้าลงไปต่อ
“… พ พ พ่อ”สาวน้อยผมดำเงียบปนช๊อกไปพอสมควร
“เห้ย พ่อ ทำไมเจ้าชู้แบบนี้ล่ะ”สาวน้อยผมสีครีมเปลี่ยนสาวน้อยสุดน่ารักกลายเป็นสาวโหดไปซะงั้น
“ก็บอกแล้วไงนั้นพ่อฉัน ไม่ใช่พ่อพวกแก ไอ้พวกบ้า”สาวน้อยผมแดงโวยวายเสียงดัง
“ช่วยเงียบด้วยค่ะทุกคน”หญิงสาวร่างเล็กผมสีเหลืองพูดเสียงดังจนทำให้ทุกคนเงียบ
‘เอาล่ะลูกๆ พ่อเข้านะว่าพวกลูกทำใจกันลำบาก แต่พวกพ่ออยากให้ลูกๆอยู่ด้วยกัน ตอนนี้พ่อรักษาร่างกายอยู่ถ้าหายเมื่อไรพ่อจะกลับไปหาลูกๆนะ’สิ้นเสียงหน้าจอก็ดับไป
“พ่อ!!!” สาวๆตะโกนออกมาพร้อมกัน
“เอาล่ะค่ะ ทุกคนค่ะพวกเราจะไปส่งพวกคุณที่บ้านหลังหนึ่งนะค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นมีข้อตกลงอยู่นิดหน่อยนะค่ะ”พูดจบสาวน้อยก็หยิบหนังสือเล่นใหญ่จำนวนสามเล่มมาวางข้างหน้าพวกเธอ
“อ อ อย่าบอกนะว่า”สาวน้อยผมแดงช๊อกไปพอสมควร
“ใช่ค่ะ พวกนี้ก็คือกฏเล็กๆน้อยๆที่พวกคุณต้องทำตามกฏค่ะ”สาวน้อยผมขาวพูด
“ฉันจะทำแล้วได้อะไรล่ะ”สาวน้อยผมครีมพูด
“ในเรื่องแบบนี้แบบนี้ก็คงเป็นได้ของจำนวนมาก สุดยอดเลย หรือว่าจะเป็นการ์ตูนทั้งหมดทังโลกที่มี *0* ”สาวน้อยผมสีน้ำตาลพูด
“ไม่ใช่ค่ะ ของที่พวกคุณจะได้คือเงินจำนวน 1000 ล้านเยน”แค่นั้นสาวๆก็เกือบจะสลบแล้วเพียงแค่ได้ยินแค่ 1000 ล้าน “แต่พวกคุณต้องอยู่ด้วยกัน 1 ปีนะค่ะ งั้นเชิญ”พูดจบสาวๆก็ลุกไปแบบไม่ค่อยจะเต็มใจกันเท่าไร
หน้าบ้านหลังหนึ่ง
“พวกฉันขอมาส่งแค่นี้นะค่ะ ขอตัวค่ะ ข้างในนั้นมีคนให้ความสะดวกอยู่ เชิญตามสบายค่ะ”พูดจบสาวน้อยก็ขับรถออกไป
“จะเอายังไงดีค่ะ”สาวน้อยผมสีดำอ่อนพูด
“ก็เข้าไปเซะ !!”สาวน้อยผมแดงพูดจบก็เดินนำไป
หน้าประตูบ้าน
ครือ… จู่ๆก็มีเงาดำลอยผ่านหน้าประดูบ้านไป
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”สาวน้อยผมแดงกริ๊ดแล้ววิ่งไปหลบหลังสาวแว่นที่ยืนอยู่ด้านหลัง
แกร๊ก จู่ๆประตูก็เปิดออกจนพบกับ
“ขออภัยค่ะคุณหนูพอดีลืมเปิดไฟน่ะค่ะ”พบกับสาวน้อยผมสีชมพูอยู่ในชุดกระโปรงของแม่บ้าน
“คือขอเชิญพวกคุณหนูอาศัยอยู่ในนี้ตามสบายนะค่ะ เดี๋ยวฉันจะย้ายขอเข้าไปเองค่ะ”
“คิคิ ไม่ต้องหรอก นำทางไปก็พอ คิหึหึ”พูดจบสาวน้อยแม่บ้านก็นำทางไปที่ห้องของแต่ล่ะคน
เมื่อจัดของเสร็จ
“คือคุณท่านต้องการให้พวกคุณหนูรู้จักการและกันเพราะฉะนั้นช่วยบอกชื่อของแต่ละคนด้วยค่ะ”
“คึหึหึ วาตารุ ยู”สาวน้อยแว่นแดงพูดแค่นั้นก็ก้มหน้าลงไปทำอะไรสักอย่างกับโน๊ตบุ๊กส่วนตัว
“พูเทล เนลเนล จ้า ^0^”สาวน้อยพูดจบก็ก้มลงไปอ่านการ์ตูนต่อ
“เซนริว เอกูริโกะ จบแล้วพอ”สาวน้อยผมแดงพูดจบก็ลงขัดมีดต่อ
“ฟูจิวาระ มิซาโกะค่ะ” สาวน้อยผมสีดำอ่อนพูดจบก็ดื่นกาแฟ
“แคคเธอรีน แมคคาลอฟ จ้ะ”เธอพูดแล้วก้มลงไปกินเค้กกองโตที่เตรียมมา
“งั้นดิฉันขอแนะนะตัวนะค่ะ ฉันชื่อเฮลีน่า เอสเซอร์ เจ้าค่ะ คืนนี้ก็ขอให้ทุกท่านไปพัดผ่อนให้ตามสบายนะค่ะ”พูดจบทุกคนก็ขึ้นไปนอน
ตัดไปที่บ้านหลังหนึ่งในเมืองนามิโมริ เวลานี้คือเวลานอนของชายน้อยร่างเล็กแต่ใจไม่เล็ก
วิ้ง ได้มีแสดงสว่าง สว่างจ้าออกมาจากจุกนมเล็กๆที่อยู่บนตัวของเล็กร่างนั้นที่นอนอยู่เตียงของตน
เช้าวันต่อมา
“ว๊ากกกกกกกกกกกกก!!” เสียงตะโกนดังหลายร้อยเดซิเบล(เวอร์แล้วไม่ใช่สควอโล่นะโว้ย)
“เป็นอะไรของแก สึนะ”ชายหนุ่มเรียกชายร่างเล็ก
“ก็แกน่ะสิรีบอร์น ทำไมนายถึงได้กลายเป็นแบบนี๊~~~”สึนะตะโกนดังลั่นบ้านรอบที่สอง
ความคิดเห็น