ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Fairy tail (NALU) ฉันขอโทษที่ฉันอ่อนแอ

    ลำดับตอนที่ #2 : ไม่นะ

    • อัปเดตล่าสุด 23 เม.ย. 55


     

    ณ วันหนึ่งที่กิลแฟรี่เทล

     

    “นัตสึไปทำงานกัน”เสียงอันแสนร่าเริงของสาวน้อยผมสีสว่างนาม ลูซี่ ได้ส่งเสียงเรียกทักเพื่อนหนุ่มที่นั่งเล่นอยุ่กับแมวน้อยสีฟ้าที่กำลังทานปลาอยู่

    “งานอีกแล้วเหรอลูซี่บ่อยจังเลย”ชายหนุ่มผมสีชมพูนาม นัตสึ พูดเปรยๆ

    “แหม นัตสึก็อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดจ่ายค่าเช่าบ้านแล้วนี่นะๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนกันหน่อยสินะๆๆ”ลูซี่นั่งลงข้างๆนัตสึแล้วเขย่าแขนนัตสึเบาๆเพื่อพยายามง้อ

    “อื้ม!!  ไปก็ไป”ชายหนุ่มพูดจบก็ลุกออกไปจากโต๊ะพร้อมกับลูซี่แมวน้อยสีฟ้านาม แฮปปี้ และเพื่อนคู่กัดอย่าง เกรย์และตามมาด้วยไททาเนียสุดสวยอย่าง เอลซ่า

     

    หนอยยัยนั้นบังอาจมาอ้อนนัตสึของฉันนะ

     

    .

    ..

     

    “เย้!! ขอบคุณนะ นัตสึแค่นี้ฉันก็จะจ่ายค่าเช่าบ้านของเดือนนี้ได้แล้ว”ลูซี่พูดแสดงความดีใจพร้อมกับกระโดดกอด นัตสึ

    “เป็นเพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิใช่ไหมนัตสึ”เอลซ่าเดินเข้ามาพูดพร้อมเกรย์ที่เดิมตามเข้ามา

    “เกรย์เสื้อผ้าล่ะ”เสียงของนางแบบปกนิตยสารนาม มิร่า ดังขึ้นทำให้เจ้าตัวนั้นพึ่งรู้สึกตัว

    “กึ๋ย หายไปเมื่อไรหว่า”เกรย์พูดพร้อมก้มดูสภาพของตัวเอง

    “ว่าแต่ลูซี่แผลเป็นยังไงบ้างล่ะ”นัตสึได้ถามลูซี่ด้วยน้ำสียงที่เป็นห่วง  ถึงมันจะเล็กน้อยแต่มันก็สามารถทำให้ผู้ที่ถูกถามรู้สึกดีใจมาก

    “เฮะๆ ไม่เป็นไรหรอกจ้านัตสึ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะจ้ะ”ลูซี่พูดพร่างยกแขนที่มีรอยบาดแผลเป็นทางยาว แต่ก็มีเลือดสีแดงๆซึมออกมาเล็กน้อย แต่สิ่งที่เธอพูดนั้นตรงข้ามกับสิ่งที่เธอเป็นในตอนนี้โดยที่ไม่มีใครได้รู้เท่านั้นเอง แต่สิ่งนั้นก็ไม่อาจจะลอดพ้นสายตาของเธอผู้นึงไปได้

    “นี้ทุกคนฉันขอตัวกลับก่อนล่ะกันนะจ้ะ”ลูซี่พูดแล้วเดินออกจากบาร์ไปแต่ยังไม่ทันเดินไปได้ไกลเธอกลับ

    ตุบ

    ร่างของเธอได้หล่นลงไปนอนราบกับพื้นกิลล์

    “ลูซี่!!”เหล่าเพื่อนพ้องก็ได้วิ่งวิ่งเข้าไปดูร่างของเธอ

     

    .

    ..

    ...

    ....

     

    (Lucy Say)

    “...ซี่ ...ลูซี่..”ใครกัน ใครเรียกฉัน

    “อ ... อื้ม”

    หมับ

    ร้อนใครกันเนี่ยมันอึดอัดนะ

    “น นัตสึ”ฉันเรียกเพื่อนชายของฉันที่ตอนนี้กำลังกอดฉันอยู่

    “ลูซี่เธอฟื้นแล้วเป็นยังไงบ้าง”

    “ฉ ฉันอยู่ที่ไหน”ทำไมรู้สึกปวดหัวจังเลย

    “ก็ที่บ้านของเธอไงลูซี่” เสียงนี้มัน

    “โลกินายออกมาเองอีกแล้วเหรอ” นายนี้จริงๆเลยชอบออกมาเองอยู่เรื่อยเลย

    “เธอไม่ต้องมาว่าฉันเลย เธอรู้ไหมว่าฉันกับแอเรียส ต้องผลัดกันออกมาดูแลเธอ”แหมๆอะไรก็มีแต่แอเรียสนะย่ะ

    “โลกิฉันว่าแกเข้าไปก่อนเถอะลูซี่จะได้พัก”นัตสึพูดใส่โลกิ แล้วโลกิก็กลับเข้าไปในกุญแจเหมือนเดิม

    “น นัตสึ..”ฉันเรียกนัตสึดูเหมือนนัตสึผอมลงไปยังไงก็ไม่รู้แฮะ

    “เธอไม่เป็นอะไรนะ เธอนอนไปตั้ง 5 วันเต็มเลยนะ” ห๊ะ 5 วัน

    “อื้มๆ ฉันไม่เป็นอะไรแต่ว่านายกินอะไรบ้างรึยังเนี่ย หน้านายดูนายซูบๆลงไปนะ”ฉันเอามือพรางลูหน้าของนัตสึ

    “ฉันไม่เป็นอะไรหรอก”

    “ไม่ได้ ฉันว่านายกลับไปพักก่อนเถอะนะแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาหาฉันใหม่ก็ได้”ฉันพูพร้อมกับยิ้มให้นัตสึ

    “อ อื้ม =///=  ฉันจะรีบกลับไปบอกเอลซ่าล่ะกันยัยนั้นมาหาเธอทุกวันเลย“ นัตสึพูดจบก็เดินออกไปนายเป็นไข้เหรอเมื่อกี้ดูหน้าแดงๆ

    .

    ..

     

    “เอาล่ะนะ  จงเปิดออกประตูแห่งกลุ่มดาวหญิงสาว วอลโก้” ท ท ทำไมถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นล่ะ

    “เอาใหม่ จงเปิดออกประตูแห่งกลุ่มดาวหญิงสาว วอลโก้”ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ

    “ฮะ ๆสงสัยพลังเวทย์ของฉันยังไม่พอมั้งงั้นต้องนี้เลย”ฉันพูดแล้วหยิบกุญแจดอกหนึ่งขึ้นมา กุญแจดอกนี้ถึงจะมีพลังเวทย์ที่น้อยนิดก็สามารถเรียกออกมาได้

     

     

    “จงเปิดออกประตูแห่งกลุ่มดาวลูกหมา พลุ ”แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี ทำไมกันนะ

    “ลูซี่พลังเวทย์ของเธอตอนนี้มันไม่มีเหลือแล้วล่ะ”

    “น นายหมายความว่าไงยังโลกิ”

    “พลังเวทย์ของเธอมันไม่มีเหลือแล้วไงล่ะ”ม ม

    “ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

     

     ตอนแรกจบไปแล้วฮับคิดว่าไงบ้างกรุณาบอกด้วยนะฮับ =w=

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×