คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่6 ทำพลาดซะแล้ว
คอนที่6 ทำพลาดซะแล้ว
“ไม้กั้นพร้อมมั้ย”เทียร์ตะโกน
“พร้อม!!”ลูน่าและลีน่าพูดพร้อมกันแล้วลากที่กั้นมากั้นระหว่างห้อง
“อาวุธพร้อมมั้ย”อาโอะตะโกน
“พร้อม!!”ชิโระและโซระตอบพร้อมกัน
“ว่าแต่ชิโระกับโซระเอามาจากไหนอ่ะอาวุธอ่ะ”ขิมถาม
“ง่ายๆ ก็โทรหาพี่โทคิยะเอามาให้ไงง่ายนิดเดียวเอง”ชิโระตอบสบายๆ
“สุดยอด = = d”สาวตอบพร้อมยกนิ้วให้
“สาวๆจะเอาของพวกนั้นมาทำไมเหรอจ้ะ”เบียคุรันพูดพร้อมยิ้มระรื่น
“เอามากั้นหมา”สาวตอบพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย
“ไม่ต้องกันหรอกเนอะ ว่าไหมพี่อิเอยะสึ”
“นั้นสิ พวกเราไม่ทำอะไรพวกเธอหรอกน่ะ”
“พวกฉันแน่นหลักกันไว้ดีกว่าแก้ย่ะ”โฮฟุพูด
“ยัยเตี้ยแบบนี้ไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอก”อเลาดิพูดลอยๆ
“โซระขอมีดสั้นดิ”
“จัดไป!!”โซระยื่นมีดให้
“แบบนี้ต้องเรียกว่าจิ๋วแต่แสบสินะ”ซันซัสพูดเบาๆ
“เลิกพูดแล้วปิดไฟซะ ผมง่วงแล้วนะ”เคียวยะไม่พูดอะไรมากมายแล้วก็จัดการเดินไปปิดไฟ
“นายจะปิดไฟทำบ้าอะไรฉันยังไม่ได้เล่นเกมรอบดึกเลยนะโว้ย”ซัมโวย
“เธอนี้มันมาค่ายนะยังจะมาเล่นเกมอีกเรอะ”เคียวยะส่วนกลับ
ปีง!!
ซัมดันประตูที่กั้นระหว่างห้องทั้งสอง
“ฉันจะเล่นฉันไม่อยากพกโน๊ตุบุ๊กมาเสียเที่ยวนะย่ะ”
“เฮ้อทำไมครูถึงให้เรามานอนกับพวกบ้าๆพวกนี้ด้วยนะ”อูกิบ่น
“นั้นสิฉันอยากจะฆ่าครูจริงๆถ้ามันไม่บาปนะคืนนี้ฉันขอสัญญาว่าฉันจะไม่นอน”อูกิบ่นต่อ
“ชิชิชิ ถ้านอนไม่หลับเจ้าจะทำให้เหนื่อยจนหลับเลยเอามะ”เสียงเบลเล็กลอดออกมา
“แกอยากหลับไม่ตื่นมะ เดี๋ยวฉันจะเอาลูกตะกั่วให้นายกิน”
“ชิชิชิ ไม่เอาดีกว่า ฉันนอนล่ะ”
“ฉันว่าฉันอ่านนิยายต่อดีกว่า”ชิโระก้มลงอ่านนิยายต่อ
“มาอ่านข้างmeไหมครับ”
“ก็ได้นะ....แต่ฉันขอเอาปืนไปนั่งข้างๆนายได้มะ”ชิโระพูดเสียงเรียบ
“ทำไมพวกเธอพกของเล่นมากันหมดเลยล่ะฉันยังไม่ได้พกอะไรมาเลยนะ”ลูน่าบ่นแบบเอื้อมๆ
“นั้นสิฉันก็ไม่ได้เอามาเหมือนกัน เฮ้อ..”ลีน่าตอบกลับแล้วถอนหายใจ
“ไปนอนมั้งดีกว่ามะแบบซึโกะอ่ะ”ลีน่าถาม
“ไม่ใช่แค่ซึโกะคนเดียวแล้วยัยซันก็หลับสนิดไปแล้วมั้งเนี่ย ไปเถอะ”ลูน่าพูดแล้วคลานไปตรงที่นอน
“มาเรียจะนอนยัง”
“ยังอ่ะชิโระไปนอนก่อนเลยฉันยังเหลือนิยายอีก4เล่มไม่ต้องห่วง”
ผ่านไป1ชั่วโมง
…………….แต่ละคนหลับสนิด..................
ชิโระ ลูน่า ลีน่า ซัน ซึโกะ เดีย โซระนอนที่ฟูกอย่างสบาย
ไนท์ อาโอะ โฮฟุ พิงกันหลับ
เทียร์ ขิมหลับคาไอแพ็ด
อูกิ ซัม หลังคาโน๊ตบุ๊ก
มาเรียหลับคาหนังสือ
“หลับกันหมดแล้วล่ะ”
“โอเคเลยสึนะตามแผนโอเคไหมครับพี่ๆ”
“คุฟุฟุ ผมรอเวลานี้อยู่เลยล่ะครับ”
“ยัยพวกนี้ตอนหลับก็น่ารักดีนะ แต่พอตอนตื่นยังกับว่าในปากเลี้ยงฟาร์มสุนัขไว้เลย”ซันซัสพูดเบาๆ
“โวยไอ้ถึกหน้าปากฉันจะฆ่าแก”โซระละเมอขึ้นมาด่าซันซัส(ยังอุสาห์ขึ้นมาด่าเนอะ - - )
“ฉันชื่อซันซัสหัดจำซะหน่อยสิยัยสวะ”
“ไอ้เวรให้ด่าฉันเตี้ย ฉันจะฆ่ามานนนนนนน”
กึ๋ย
“เฮ้อออ ยัยพวกนี้พอๆกันเลย”หนุ่มๆพูดพร้อมกัน
“ฉันอยากรู้จังว่ายัยพวกนี้จำชื่อพวกเราได้รึเปล่า”อิเอยะสึพูดพร่างลูบหัวของเทียร์
“อย่างน้อยฉันคนนึงล่ะว่าที่ยัยนี้จำชื่อฉันได้”สควอโล่พูดพร่างเล่นผมของขิมโดยการม้วนไปม้วนมา
“คึหึหึ ตอนนอนก็น่ารักจังไม่แพ้ตอนตื่นจริงๆ ”เดม่อนพูดพร่างมองหน้าตอนนอนของโฮฟุ
“น่ารักจริงๆนางฟ้าของผม”แรมโบ้พยามก้มหน้าไปหาลีน่า แต่กับต้องหยุดเพราะมีของแหลมคมยาวที่เรียกว่าคานาตะมาจ่ออยู่ตรงคอของแรมโบ้
“นายลองใกล้กว่านี้สิ หัวได้ขาดแน่ๆ”เสียงเย็นๆของชิโรทำให้แรมโบ้ขนลุก
“ท ท ท เธอตื่นตั้งแต่เมื่อไรน่ะ”ดีโน่ถามเสียงสั่น
“ตั้งแต่พวกนายเข้ามาแล้ว”
“งั้นก็ดีmeกะว่าจะแอบเข้ามานอนกอดซะหน่อยถ้าตื่นก่อนแบบนี้ก็ได้นิ่มๆ”
“ก่อนแกจะกอดฉันจะเอามีดนี้เสียบนายก่อนเลย”
“พวกนายมาก็ดีฉันจะได้ถามพวกนายอย่างนึง”จู่โฮฟุก็ลุกขึ้นมานั่ง
“ว่ามาสิครับ คึหึหึ”
“พวกนายไปเอาเบอร์โทรพวกฉันมาจากไหน”ขิมลุกถามจาก
“ความลับ”
“บอกมาสควอโล่”ขิมพูดกระแทกเสียง
“ไอ้สวะไม่บอกก็คือไม่บอกไงไม่รู้จักภาษาญี่ปุ่นเรอะ”
ผลัก โครม
“ใครมาว่าเพื่อนฉันมันต้องโดนจระเข้ฟาดหาง”โซระที่ลุกขึ้นมาเมื่อไรไม่รู้มาถึงก็ฟาดใส่ซันซัสเลย
“หึหึ พวกผมไม่บอกหรอก แล้วอีกอย่างพวกผมไม่ได้มีแค่เบอร์โทรหรอกนะ”เบียคุรันพูดแล้วเอามาชเมโล่เข้าปาก แต่ก่อนที่จะเอามันไปได้นั้นจู่ๆก็มีมีดมาปักที่มาชเมลโล่นั้นพอดี
“ทำไมถึงไม่บอกล่ะ หาววว”มาเรียพูดพร่างหาวแต่ในมือน่ะยังมีมีดอยู่เลย
“คึหึหึ ก็ความลับยังไงล่ะครับ”เด่ม่อนพูดพร้อมแสยะยิ้ม
“คุฟุฟุ พี่ผมพูดถูกแล้วล่ะ”
“พวกนายสองคนอยากมีเรื่องนักใช่ไหม”โฮฟูตั้งกาดพร้อมสู้
“นั้นสิพวกนายอยากมีนักใช่ไหม”อูกิก็ตามาสมทบ
“ชิชิชิ จะบอกหรือไม่มันก็เป็นสิทธิของพวกเราไม่ใช่เรอะ ชิชิชิ”
“ก็ฉันจะให้พวกนายบอก ได้ยิมไหม”ซันเกิดการโวยทันทีหลังจากรำคาญมานาน
“ฮะฮะ ใจเย็นสิซันจัง สักวันพวกเราก็จะบอกอยู่แล้วล่ะ”ยามาโมโตะพูดแก้ขัด
“ไม่ฉันอยากรู้ตอนนี้ บอกมา!!”ซึโกะเริ่มฟิวขาด
“เฮ้ย พวกเธอจะเอาอะไรมากวะก็แค่เบอร์โทรเอง”โกคุเดระส่วนกลับเพราะก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“ก็แค่เบอร์โทรเหรอพวกนั้นมันเป็นสิทธิส่วนบุคคลว่าคนๆนั้นจะให้รึเปล่าไม่ใช่ขโมยมาแบบนี้”
“ขโมยเหรอ คุณกล้าใช้คำนี้ด้วยเหรอผมแค่ไปขอมาจากคนๆนึงเท่านั้นเอง”
“หึ พวกนายคงก็เดินเข้าไปลากคอเสื้อเพื่อเข้น...อุ๊บ”โซระยังพูดไม่ทันจะจบจู่ๆก็มีริมฝีปากของใครบางคนมาประกบกับริมฝีปากของเธอ
“พวกเธอเอาแต่ว่าพวกฉันเสียหายแบบนี้ ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบางรึไงไอ้สวะ”
เพี้ยยยย~
“นายกล้าดียังไงมาทำแบบนี้ แล้วพวกฉันก็ไม่ใช่สวะ คนที่ว่าคนอื่นว่าสวะนั้นล่ะที่ย่ำยิ่งกว่าวะ”โซระตบหน้าของซันซัสเข้าไปเต็มๆจนมีรอยแดง แถมยังพูดด้วยเสียงจะร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า
ปัง!!
โซระพูดจบก็วิ่งออกไปจากห้อง
“โซระ ธ ธ เธอ.. พวกนายพลาดแล้ว”เดียพูดจบก็เดินตามโซระออกไป
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ว่าฉันเกลียดพวกนาย แต่เดิมก็เกลียดอยู่แล้วยิ่งถ้านายไม่ให้ความเคารพกับผู้หญิงแบบนี้พวกฉันว่าพวกนายอย่ามายุ่งกับพวกฉันเลยดีกว่า”เทียร์พูดจบก็เดินออกไปแล้วตามด้วยคนอื่นๆ
“ชิร์ อะไรของยัยสวะพวกนั้นแค่จูบแค่นี้ทำเป็นหวงตัว”
“โวยยซันซัสเข้าใจซธหน่อยสิวะยัยผู้หญิงพวกนั้นไม่เหมือนกับที่เคยเจอมาแกเข้าใจหน่อยสิวะ”
“อันนี้meก็เห็นด้วยนะ สาวๆพวกนี้ไม่ได้ตอนตอแยยพวกเราเหมือนพวกที่เหลือ”
“ชิชิชิ ในเมื่อมันเป็นแบบนี้จะทำไงดีล่ะเนี่ย”
“ซันซัสพี่ว่าน้องควรจะไปขอโทษเค้านะ”อิเอยะสึพูดเสียงเรียบ
“แฮอะ ทำไมฉันติองไปขอโทษยัยสวะนั้นด้วย”
“ผมว่านายควรให้ความเคารพกับพวกเธอบ้างนะ แต่ถ้านายยังหยิ่งแบบนี้ก็ไม่มีใครช่วยอะไรนายได้”อเลาดิพูดจบแล้วก็เดินไปนอน
Creme brulee
ความคิดเห็น