[Fic Reborn]เปลี่ยนชีวิตรักข้ามคืน [1827]

ลำดับตอนที่ #10 : +แขกที่ไม่ต้องการ+

ตอนที่แล้วหลายคนคงงนะค่ะว่าทำไมมีรอบเดือนแล้วท้อง
มิ้นบอกให้ค่ะ
มิ้นพอจายยยยยย อิอิ 
เหตุผม ปยอ.ค่ะ 
--------------------------------------------
[Saya]

วันนี้ตอนเย็นเลิกเรียนต้องรอเคียวยะคุง เพราะเคียวยะคุงต้องไปบ้านเราวันนี่ อิอิ

"เจ้าห่วยวันนี้รีบกลับแบบด่วนเลย"เสียงเจ้ารีบอร์นนี่หว่ามากจากไหนอ่ะ แล้วไมบอกให้รีบวะ

"ไมเหรอรีบอร์น"

"ก็แม่น่ะซิทำออาหารเต็มโต๊ะจนไม่มีที่วางอยู่แล้ว ฉันกับเบียงกี้เซงกันจะตายแล้วนะเนี่ยที่ต้องมาช่วยแม่วางอาหารตามโต๊ะต่างๆอ่ะรีบกลับ ถ้าไม่รีบมรึง..ม่อง แน่ๆ"แล้วไอ้รีบอร์นก็กระโดดออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนี่ผมเดินมาถึงหน้าห้องแฟนผมแล้ว >.<~ 
ก็อกๆ

"ซาวาดะคร่า ^o^ "ร่าเริ่งหน่อย

"เข้ามาสิ"พูดจบแล้วผมจะรอช้าอยู่ ใย เหตุฉไหนไม่เข้าไปเล่า 55555(ไอ้บ้า / ไร)(ไม่โกดถ้าบ้าเพราะเคียวยะคุง / ซายะ)

"เคียวคุงกลับบ้านกันเถอะนะ รีบอร์นบอกให้รีบกลับอาหารเต็มโต๊ะจนไม่มีที่วางแล้วนะ จ้ะ"ผมพูดไปพร้อมโดดไปหาบุคลที่เป็นที่รัก

"นั้นสิ เมื่อกี้เจ้าหนูก็มางั้นเรากลับกันเถอะ ^^~ " พวกเราก็ไม่รอช้ารีบเดินลงจากตึกเรียนไปทันที แต่ตอนนี่ฉันเป็นผู้หญิงพอเดินเร็วมันเลยทำให้เหนื่อยมาก

"เหนื่อยแล้วเหรอซายะ"

"ป่าวจ้า(แต่สีหน้าแบบเต็มที่ว่าเหนื่อย)"ตอนนี่ผมกำลังจะเดินต่อแต่ว่า ... เคียวยะคุงเขาดันมาอุ้มฉันในท่าเจ้าสาว และวิ่งไปที่บ้านผมทันที

18.27 นาทีต่อมา
ใกล้ถึงหน้าบ้านแล้วแต่หว่ามันมีหมอกมาปกคลุมพอเราไว้ก่อนเนี่ยสิเลยรู้สึกเซง

"คุฟุฟุฟุฟุฟุ" นั้นคือเสียงที่ออกมาจากหมอกทำให้ผมตัวสั้นในทันที เคียวคุงก็เห็นผมเป็นแบบนั้นจึงวางผมลงแล้วเอาผมไปอยู่ด้านหลังเขา

"อย่าออกห่างจากตัวฉันนะซายะ ฉันรู้เธอกลัวและเคยเป็นอะไรกับมันมาก่อน"ฉันไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้นตอนนี้บอกได้แค่ว่า กลัววววววววว

"แกมาทำไมไอ้สัตว์กินพืชหัวสัปปรด"

"ผมก็มาหาอดีตแฟนผมน่ะสิครับ"ผมได้ยินมุคุโร่บอกว่าอดีตแฟนมันทำให้ผมถึงกลับมีน้ำตาไหลอาบแก้มในทันที

[Hibari]

"สึนะตายไปแล้วก็เพราะแกไงไอ้พืชหัวสัปรด"ผมรีบตอบแบบนั้นออกไปเพื่อหวังว่ามันจะเชื่อแล้วกลับไป

"คุฟุฟุฟุ หลอกผมไม่ได้หรอกคับ ผมรู้นะว่าสึนะอยู่ข้างหลังคุณ"

"นี่ไม่ใช่สึนะ นี่มันแฟนฉัน"แฟนฉันชื่อซายาโกะ ไม่ใช่สึนะ นะเว้ย ไอ้งี่เง่า แต่พอผมหันไปดูซายะอีกทีเธอก็ไม้อยู่แล้วหลังผมอีกแล้วแต่กลับไปอยู่ในอ้อมกอดของไอ้หัวสัปปานั้น 

"นี่เหรอครับแฟนคุณน่ารักจริงๆ"มันพูดแล้วก็เอาลิ้นเลียไปที่แก้มขอเธอ ตอนนี้ผมรู้แค่ว่าผมจะฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนน บังอาจมาทำแฟนนผม

"แก.."ตอนนี่ผมรีบวิ่งเข้าไปหาตัวเจ้านั้นแต่ก็

ปัง

ผมหันไปมองตามเสียง

"มุคุโร่ปล่อยซายะซะ เจ้านั้นมันไม่ใช่สึนะของแกแล้วนะอย่าลืมสิแกทิ้งสึนะแล้วไปหาผู้หญิงอื่น"เจ้าหนูนั้นเองที่มายิงห้ามรบไว้

"ส่วนนายฮิบาริรีบไปบ้านฉันได้แล้วไม่มีที่วางอาหารแล้วเนี่ย = =""

"ถ้าอันโกบาเร่โน่ ว่าแบบนั้นผมก็ขอตัวก่อนนะครับ"มันพูดแล้วก็หายไป

ที่บ้านสึนะ
พอผมเปิดประตูเข้าไปก็

"ซาจังกลับมาแล้วเหรอจ้ะ ไหนจ้ะลูกเขยแม่"แม่ของแฟนผมนี่ดูตื่นเต้นจังเลยเนอะ = ="

"นี่ค่แม่"ซายะชี้มาทางผม ผมก็ไม่มีอะไรทำนอกจาก

"ฮิบาริ เคียวยะ คับ"หลังจากผมแนะนำตัวเสร็จแม่ของซายะก็มาดูผมรอบๆ วงไปวนมา จนให้เข้าไปกินข้าวกัน ตอนนี่ผมเชื่อเจ้าหนูแล้วว่ามันจะไม่มีที่วางอาหารแล้วเพราะที่โต๊กที่แต่อาหารจานใหญ่ๆ วางเต็มไปหมด ตอนนี่คิดได้ว่า ลาปปากแล้วจ้า ผมก็ลงมือกินในทันทีพอเสร็จกินตอนทานอาหารผมก็ขอตัวกลับ

แต่ในระหว่างนั้ แม่ขอซายะก็เดินมา
"แม่ฝากซาจังไว้กับหนูนะ แม่ดูก็รู้แล้วว่าหนูรักซาจังมาก แม่ถามนิดนึงนะว่าหนูรักซาจังตอนไหน และตรงไหน"

"รักเมื่อสึนะเข้ามาเรียนที่นี่ปีแรกแล้วครับ และชอบตรงที่เป็นคน อ่อนโยนคครับ"

"นี่หนูชอบผู้ชายเหรอจ้ะ O.o "

"ป่าวครับตอนเป็นผู้ชายผมชอบแค่นิสัยแล้วก็ชอบคิดกับตัวเองเสมอว่าถ้ามีแฟนแบบนี้ ผมจะขอเธอแต่งงานทันที "

"อ่อ แบบนี่เองเหรอจ้ะ ^^"แม่ของซายะยิ้มแล้วก็เดินกลีบไป และปมก็เดินกลับบ้านในทันทั
--------------------------------------------------------------------------------------------------------