ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - GOT7 :: มาร์คแบมวิทย์คณิต #MarkBam

    ลำดับตอนที่ #9 : ❥Special :: MarkBam in Japan eiei

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.15K
      11
      17 มี.ค. 58

    O W E N TM.



    เนื้อหาไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องหลัก









    โรงเรียนมัธยมปลายเมโตกุ ประเทศญี่ปุ่น

    - Meitoku Gijuku Senior High School.

     

    ​กันต์พิมุกต์  ภูวกุล แบมแบม หรือที่เพื่อนๆในโรงเรียนจะเรียกเขาว่า เบมุเบมุ  cawaii สมเป็นญี่ปุ่นจริงๆ ซึ่งจุด

    นี้ร่างเล็กก็ไม่ได้ต่อต้านการเรียกชื่อแบบนี้เท่าไหร่ ก็คนมันชินแล้วนิ...ก็จะมีแต่ หมอนั้นนั้นแหละที่จะเรียกชื่อของเขาถูก

    หมอนั้นที่ว่าไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหนคู่แข่งของเขาเอง มาร์ค ต้วน‘  ทั้งๆที่อยู่คนละสายกันแท้ๆทำไมเวลาแข่งขันวิชาการ

    ต่างๆที่เป็นทางด้านภาษาแบมแบมคนนี้ต้องแพ้มาร์ค ต้วน คนนั้นตลอด! แบบนี้มันน่าหงุดหงิดชะมัด คนที่ได้ที่ 1 ของสาย

    ชั้น แต่มาแพ้ภาษาให้คนแบบนั้นเนี้ยนะพูดแล้วหงุดหงิดเป็นบ้าเลย มาร์ค  ต้วน น่ะ คือคนที่แบมแบมเขียนชื่อสาปแช่ง

    ไว้ในบัญชีดำแหละ! งาน dead note ก็ต้องมา

     

    โรงเรียนของที่ผมอยู่ตอนนี้เป็นโรงขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มากนักเรียนในโรงเรียนมีประมาณ 700 คน ถือว่าไม่น้อยและไม่

    เยอะจนวุ่นวาย โรงเรียนเมโตกุ เป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนต่างชาติเข้ามาเรียนเยอะครับ คนจีน  ไทย เกาหลี แถบยุโรปยังมา

    เลย  แต่อย่างว่าแหละอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นคนญี่ปุ่นก็ต้องเยอะกว่าคนประเทศอื่นใช่ไหมละครับ โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียน

    ประจำครับแต่ถ้าใครอยากกลับบ้านทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ได้ กฎก็ไม่ได้เคร่งขนาดนั้น แต่ใครไม่อยากกลับก็นอนอยู่หอ

    ชิลๆกันไปครับ ดูตัวอย่างคนที่ไม่กลับบ้านแบบผมสิ ฮ่าๆ ก็ที่โรงเรียนน่ะมีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะไปหมด อ่อ! ผมลืมบอก

    อะไรไปอย่างนึงครับ ผมน่ะเป็นประธานชมรมยิงธนูด้วยนะครับ เห็นตัวเล็กๆแบบนี้ใช่ว่าจะไม่เก่งนะครับ นี่ระดับเซียน!

    คนในชมรมที่ผมสนิทด้วยที่สุดก็คงจะเป็นยูคยอมครับ อาจเป็นเพราะว่าอายุเราเท่ากันแล้วยูคยอมเขาก็เป็นเพื่อนในห้อง

    ของผมด้วยมั้ง ทำให้เราสนิทกันเร็ว ผมมีเพื่อนคนเดียวครับคือยูคยอมนั้นแหละ ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ครับไม่ได้

    หยิ่งนะครับแค่อายและก็ไม่ชอบเขาหาใครก่อน

    ภายในอาทิตย์หน้าโรงเรียนของเราจะจัดกิจกรรมกระชับมิตรระหว่างชมรมกันครับแล้วก็ให้ประธานชมรมในแต่ละชมรมไป

    จับฉลากเลือกคู่ ว่าชมรมตัวเองจะต้องไปกระชับมิตรกับชมรมไหน ทำกันมาทุกปีนั้นแหละครับ อารมณ์ก็ประมาณ

    แลกเปลี่ยนความรู้กันอะไรแบบนี้แหละ ให้อีกชมรมมาเรียนยิงธนู ให้ชมรมผมไปทำกิจกรรมของชมรมนู้น ก็ดีครับพบปะ

    สังสรรค์ผู้คนดี ผมกำลังเดินไปที่โรงยิมของโรงเรียนครับเพื่อไปจับฉลากเนี้ยแหละครับ  ขอชมรมไหนก็ได้แต่ขออย่าให้ซวย

    จับได้ชมรมเบสบอลเลยนะ....

     

     

     



     

     

     

    มาร์ค  ต้วน  หนุ่มหล่อแห่งโรงเรียนมัธยมปลายเมโตกุและแถมยังพ่วงตำแหน่งเป็นประธานชมรมเบสบอลอีกต่างหาก ไม่มีใครใน

    โรงเรียนที่ไม่รู้จักเขา มาร์คเป็นคน friendly ทุกคนเข้าหาเขาได้ง่ายๆแต่เข้าหาได้เพียงแค่สถานะเพื่อนเท่านั้นขีดเส้นใต้

    สามเส้นเลยว่าแค่เพื่อน เขามีเพื่อนสนิทอยู่เกือบทุกชมรม อาทิเช่น ยองแจ ประธานชมรมดนตรีสากล  เจบีประธานชมรม

    ยูโด  จินยองประธานชมรมกอลฟ์  แจ็คสันประธานชมรมปิงปอง เรียกได้ว่ามีเพื่อนสนิทแม่ งทุกชมรม แต่คนที่เขาอยาก

    สนิทด้วยที่สุดเห็นจะเป็นประธานชมรมยิงธนูนั้นแหละ คนอะไรก็ไม่รู้คิดว่าเขาคือคู่แข่งอยู่ตลอดเวลาก็สายภาษามันงาน

    หมูๆของมาร์ค ต้วน นี่ครับ แต่พวกสายวิทย์งี้เขาก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งด้วยสักนิดทำไมคนตัวเล็กต้องทำตัวว่าเขาไปแย่ง

    ตำแหน่งบ้าบอไรนั้นด้วยนะ เซ็งชะมัด เซ็งที่อยากเข้าใกล้  แต่อีกฝ่ายกลับตีห่าง แย่! เบมุเบมุ แม่ งแย่! หึ! มาร์ค ต้วน

    ไม่ได้ชอบชื่อญี่ปุ่นของแบมแบมเท่าไหร่ก็แค่เอาไปตั้งชื่อโดเรมอนตัวโปรดก็แค่นั้น ไม่ได้ชอบเลย ไม่ได้เขียนชื่อใส่ไดอารี่

    ทุกกวันด้วย เรื่องแบบนั้นมาร์ค ไม่เคยทำหรอก...

     

    เออพูดถึงโดราเอมอนแล้วนึกขึ้นได้ ผมไม่อยากจะพูดเลยครับ!ว่าที่ผมย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นน่ะ...เพราะไอ้แมวสีฟ้าตัวนี้แท้ๆที่ทำให้ผมตกเป็นทาสมัน ก็เลยบอกให้ป๊าที่รักส่งมาเรียนที่นี่...อิอิ ชีวิตนี้ฉันมีแต่โดราเอมอนเดินตาม ที่ห้องผมมีเป็นคอลเลคชั่น

    ครับ สนใจสักตัวไหมละ J  ข้ามเรื่องโดเรมอนไปเถอะ 

    เอาละครับผมเดินมาถึงโรงยิมแล้วครับเดินมาทำไมก็คงรู้แล้วนะครับ ผมจะไม่ขอพูดซ้ำนะครับ หุหุ

    อยากจับได้ชมรมยิงธนูจังเลยครับ J

    ตึกๆ

    โอ้ะ! ตากระตุกซ้าย เขาว่าขวาร้ายซ้ายดี....ท่าทางผมจะโชคดีแล้วละครับ J

     

     

     

     

     

     

    ตึกๆ

    ตากระตุกอะครับ  ด้ายขวา...ขวาร้ายซ้ายดี หืมมมมมม ไม่หรอกน่ากันต์พิมุกต์ไม่โชคร้ายขนาดนั้นมั้ง

     

    ชมรมยิงธนูกับชมรมเบสบอล

     

    ไม่โชคร้ายกับผีอะดิ!!!!

     

     

    เอ่ออออ...อาจาร์ยครับ คือ แบบ...คือเปลี่ยนชมรมไม่ได้หรอครับ? “

    คู่กับชมรมฉันไม่ดีหรือยังไงละแบมแบม

    เหอะ มันไม่ดีตรงที่มีนายไง!

    เปลี่ยนไม่ได้หรอกนะแบมแบม นี่ยิ่งพวกเธอดูไม่ถูกกันเเล้วยิ่งต้องกระชับมิตรใหญ่เลย เอาล่ะยังไงก็เปลี่ยนไม่ได้ เอ้า! ชมรมฟุตบอลมาจับต่อ

    ดีใจจังที่ได้คู่กับชมรมของนาย  ฝากตัวด้วยนะเเบมเเบม"

    ช่วยดูหน้ากันต์พิมุกต์ด้วยครับว่ายินดีปรีดาด้วยไหมมมมมมมม

     

    หลังจากจับฉลากกันเรียบร้อยการจับคู่ก็เป็นไปดังนี้

     

    ชมรมฟุตบอลกับชมรมเทนนิส

    ชมรมยูโดกับชมรมกอล์ฟ

    ชมรมปิงปองกับชมรมดนตรีสากล

    ชมรมยิงธนูกับชมรมเบสบอล

    ชมรมการแสดงกับชมรมวอลเลย์บอล

     

    ก็คร่าวๆประมาณนี้ครับ

    "เอาล่ะ! ทุกคนก็รู้เเล้วใช่ไหมว่าชมรมตัวเองคู่กับชมรมไหน ในกิจกรรมครั้งนี้ทางโรงเรียนก็เห็นว่าจัดมาทุกปีเเล้วมันก็ดีทุกปีหวังว่าปีนี้ทุกคนจะทำให้มันดีแบบปีที่เเล้วหรือปีก่อนๆนะ เอ้า! แยกย้ายได้! "

     

    หลังจากที่อาจารย์คนเดิมเจ้าเก่าอธิบายรายละเอียดให้ฟังกันคร่าวๆ ก็ถึงเวลาที่พวกเราประธานชมรมกลับไปทำความ

    สะอาดชมรมตัวเองครับ กิจกรรมจะจัดอยู่7วัน 3วันแรกชมรมเบสบอลต้องมาสิงที่ชมรมผม 3วันสุดท้ายผมต้องไปสิงที่

    ชมรมเบสบอลเช่นกัน และวันสุดท้ายเรียกว่าวัน ' มาบอกความรู้สึกกันเถอะ ' ชื่ออาจจะแปลกๆไปบ้างนิดนึง มันก็เหมือนพวกบอกความรู้สึกอะไรแบบนั้นแหละครับ แล้วในตอนเย็นก็จะมีงานเลี้ยง เวลานี้แหละที่ผมรอมานานก็อาหารมันน่ากินทั้งนั้นอะครับ ปลื้มมม

    "แบมแบม" ก่อนที่ผมจะก้าวขาออกไปก็โดนมาร์คคว้าข้อมือไปก่อน ผมรีบชักข้อมือของตัวเองออกจากการจับของอีกคน

    ทันที

    "เอ่อ..ขอโทษนะ"

    "อย่ามาแตะต้องตัวฉันอีกนะ"

    ผมค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัวอะครับ ไม่ใช่อะไรนะผมรู้สึกแปลกๆ

    "อือขอโทษจริงๆ"

    "แล้วมีอะไร?"

    "เอ่อ ขอไลน์ไว้หน่อยดิ จะได้คุยเรื่องที่เราต้องเเลกเปลี่ยนกัน ฉันหมายถึงจะบอกเกี่ยวกับคนในชมรมอะ"

    "อ่าห้ะ  เอามือถือมาดิ"

    ถึงผมจะไม่ชอบมาร์คเเต่ผมก็เเยกแยะออกครับ ว่านี่มันเป็นกิจกรรมที่ทุกคนต้องทำถ้ามัวเเต่คิดว่าไม่ชอบมาร์คคงไม่ได้ทำอะไรกันพอดี

    ผมกดแอดเฟรนด์ตัวเองเเล้วส่งมือถือคืนมาร์ค

    "ไม่มีอะไรเเล้ว ฉันไปนะ"

    "อ่าๆ บายๆนะ"

     

    "เย็นชาชะมัด...แต่ก็ได้ไลน์มาเเล้วก็ถือว่าคุ้มละวะ!"

    หลังจากที่คนตัวเล็กเดินออกไปแล้วมาร์คก็ยืนยิ้มน้อยๆอยู่คนเดียว

     

     

    ทุกคนนนนน  หลังเลิกเรียนอาลืมมาทำความสะอาดกันนะ เราจะให้ชมรมเบสบอลว่าชมรมเราสกปรกไม่ได้ เข้าใจไหม!”

    เข้าใจคร้าบบบบบบบ

    ทุกคนขานรับเป็นอย่างดี ก็จะไม่ให้ทำตามได้ไงละก็ประธานของเขาน่ะออกจะน่ารักขนาดนี้

    แบม อะนี่มีคนเอามาไว้ที่ล็อคเกอร์แบมอีกแล้ว

    อีกแล้วหรอ คราวนี้อะไรอะ

    พวงกุญแจอะ

    ยูคยอมยื่นพวงกุญแจโดราเอมอนมาให้ผม  ผมจะได้ของแบบนี้ทุกอาทิตย์แหละครับช่วงได้แรกๆก็อยากรู้นะว่าใครเป็นคนส่งให้ แต่ช่วงหลังๆนี่ไม่อยากแล้วละ ถ้าเขามีความสุขที่จะส่งให้ผมแบบไม่เผยตัวตนผมก็ยินดีรับนะ ทุกอย่างที่เขาให้ผมผมใช้ทุกชิ้นอะครับ ส่วนมากจะเป็นขนมซะมากกว่าแต่วันนี้มาแปลกแฮะได้พวงกุญแจ เอาไปห้อยกระเป๋าดีกว่า

     

    และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ชมรมเบสบอลต้องมาที่ชมรมผม...

    เมื่อคืนมาร์คก็ไลน์มาบอกจำนวนคนในชมรมว่า มีประมาณ20กว่าคน ก็ถือว่าไม่เยอะ เกือบๆเท่าชมรมผมนั้นแหละ มาร์คส่งมาบอกแค่นั้นผมก็ตอบไปแค่อื้ม ไม่อยากคุยไรด้วยมากอะครับเสียเวลา

     

     

    และวันนี้ก็มาถึงวันเปิดกิจกรรม  5 4 3 2 1 ปุ๊งงง!!!

    พวกเราชมรมยิงธนูยินดีต้อนรับชมรมเบสบอล เฮ!!”

    นี่ไม่ใช่ความคิดใครครับนอกจากยูคยอม ยูคมันบอกว่าเราต้องต้อนรับเขาอบอุ่นๆเขาจะได้ประทับใจ

    ฮ่าๆ ชมรมยิงธนูนี่น่ารักดีนะ

    หนึ่งคนในชมรมเบสบอลพูดขึ้น

    พวกเราชมรมเบสบอลก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

    มาร์คพูดขึ้นแล้วทั้งหมดก็โค้งคำนับให้พวกผม พวกผมเลยโค้งกลับ

     

    หวังว่าคงไปได้ดีนะ...หวังว่า

     

     

     

    เฮ้ยยยย ชมรมเบสบอลอะ ทำไมไม่นั่งให้เป็นระเบียบอะ...

    มึงจะเอาไงกับกู!!”

    อ้าวว เห้ยๆๆๆๆ อย่าพึ่งตีกันในชมรมกูวววววว

     

    เห้ย! ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ออกไปเลยนะ ! ฉันไม่ได้แคร์หรอกนะว่าใครจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้ชมรมเราทั้งคู่รวมกันมันต้องสามัคคีดิวะ แล้วนี่อะไรวันแรกก็จะตีกันซะละ ถ้าไม่ชอบก็ออกไป ! ”

    ขอโทษแทนพวกมันด้วยนะ

    นายก็เหมือนกัน! “

    มาร์คทำหน้างงๆใส่ผม  แล้วหันไปหาเพื่อนเขาทำปากขมุบขมิบว่า กูผิดไรวะ ?

    นายอะ ดูแลคนในชมรมให้ดีๆดิ งานพาลก็มาครับ

    งั้นเรามาหากิจกรรมทำกันเถอะ

    จะทำไรอะ? ชมรมฉันก็มีแต่ธนูกับธนู

    มีธนูจะให้เล่นเก้าอี้ดนตรีมั้ง!”

    แล้วคนทั้งห้องก็พากันหัวเราะ ตลกไรกันอะ! เห้ยยยไม่ชอบ ไม่ชอบเวลาที่ใครทำให้เขาต้องอาย ไม่ชอบมาร์ค ต้วน!

    เหอะ! ไปเล่นคนเดียวเถอะ

    ว้า ดูสิประธานชมรมโกรธแล้ว

    ฉันไม่ได้โกรธ! “

    อ่อหรออออ ทำเสียงแบบนั้นนี่คืออยากโดนลูกธนูแทงอกตายใช่ปะ!

    พวกนายก็สอนพวกฉันยิงธนูดิ จะได้กระชับมิตรแบบแนบแน่น

    ไอ้แนบแน่นนั้นหมายถึงไรวะ

    อือ ก็ได้

    นายสอนฉัน แล้วคนอื่นก็จับคู่กันเองเลย เอ้าจับคู่กันเร็วพวก!”

    มาร์คออกคำสั่ง แล้วคนในชมรมมาร์คก็วิ่งไปหาคนอื่นๆเพื่อจับคู่

    เดี๋ยว! ทำไมฉันต้องคู่กับนาย?

    ก็ประธานกับประธานไง  ใช่ไหมเพื่อนๆ

    ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆ

    ถ้าจะบอกว่าไม่อยากคู่กับมาร์คนี่จะโดนคนในชมรมเบสบอลกระทืบไหม...

    ฉันไม่อยากคู่กับนาย

    ทำไมอะ? ฉันน่ารังเกียจอ่อ ฉันไม่ได้เป็นโรคนะเว้ย

    ก็ไม่อยากคู่อะ! เข้าใจปะ!”

    แต่ก็ต้องคู่ เข้าใจปะ!”

    เหอะ หงุดหงิดชะมัด!

     

     

    หลังจากที่ทุกคนจับคู่กันเรียบร้อยแล้วแล้วก็เตรียมอุปกรณ์กันเสร็จก็ถึงขั้นตอนการสอน

    ขั้นแรก เราก็ยืนคร่อมเส้นยิงซึ่งเส้นยิงอยู่ตรงนี่เส้นสีขาวๆเนี้ย

    ผมชี้ให้ทุกคนดู และคนในชมรมผมก็สอนคู่ของตัวเอง

    และหันไหล่ด้านที่ถือคันธนูเข้าหาเป้า แบบนี้

    ทุกคนต่างสาธิตให้คู่ของตัวเองดู  มาร์คนี่ดูท่าทางจะตั้งใจมากอะครับมองตาไม่กระพริบเชียว

    ต่อไปเป็นการเสียบสายธนู  เสียบลูกธนูบนจุดเสียบลูกธนูบนสาย ให้หางลูกธนูต่างสีตั้งฉากกับสายธนูพร้อมลูกธนูที่พาด

    เมื่อเสียบสายธนูเสร็จแล้ว เราก็ต้องเกี่ยวสายธนู  โดยใช้นิ้วชี้เกี่ยวสายธนูอยู่ด้านบนของลูกธนู ให้นิ้วกลางและนิ้วนางเกี่ยวสายธนูอยู่ด้านล่างของลูกธนู โดยใช้ข้อแรกของนิ้ว

    และเมื่อเราจะเล็งเราต้องชี้ไปทางที่จะยิง ให้แขนตั้งฉากกับลำตัวตลอดเวลา จะเล็กสูงให้เอียงสะเอวขึ้น จะเล็งต่ำให้เอียงสะเอวลง อย่าส่ายเอวละเดี๋ยวเอวพัง

    ฮ่าๆ แล้วทุกคนก็หัวเราะอีกครั้ง ผมไม่เครียดนะครับ สอนแบบชิวๆไปก็สนุกดี

    การน้าวสาย การน้าวสายก็คือการดึงอะ ดึงให้มันลงมาดึงสายธนูให้เข้าหาตัวเอง เราต้องยกคันธนูให้ตั้งฉากกับพื้น  มือซ้ายจับธนูดันไปทางเป้าพร้อมกับน้าวสายธนูด้วยมือขวา

    การยิง เมื่อเล็งไปตำแหน่งเป้าหมายที่ต้องการแล้วให้คลายนิ้วทั้งสามที่น้าวสายธนู โดยที่ส่วนอื่นไม่ขยับ

    และเมื่อปล่อยลูกธนูออกไปแล้วให้ยืนคงสภาพแบบเดิม จนกว่าลูกธนูจะกระทบเป้า แบบนี้

    ฉึบ!”

    ผมปล่อยมือจากสายธนูแล้วลูกธนูก็วิ่งไปถูกกลางเป้าพอดีเป๊ะ! เยี่ยมเลยถือว่าไม่เสียหน้า

    แปะๆทุกครปรบมือให้ผม แฮะๆแอบเขินเหมือนกันนะเนี้ย

    เอาละ ไม่ยากใช่มะ ทุกคนลองเลย

    มาร์คนี่ตอนนี้ยังอยู่สภาพเดิม ไม่ขยับไปไหน นี่กลายเป็นรูปปั้นแล้วหรอ

    มาร์ค นาย มาร์ค!!”

    ห้ะๆๆ เออๆ เก่งๆๆ

    เหมือนเขาจะหลุดจากภวังค์อะไรสักอย่าง นี่เขาตั้งใจฟังผมสอนหรือว่าหลับแบบลืมตาวะเนี้ย

    อะไรของนาย มาขึ้นมาลองยิงได้แล้ว แล้วตั้งใจฟังฉันพูดมั้ย?

    ตั้งใจดิ...

    ตั้งใจจนสติหลุดไปเรื่องอื่นเลย...

    ไหน ยืนแบบไหนทำให้ดูดิ้

    แบบนี้แล้วมาร์คก็ยืนในท่าที่ผมสอน โอเคใช้ได้เลย

    แล้วไงต่อ?

    แล้วก็ใส่ลูกธนู เอ่อ...แบบนี้

    อือใช่ เก่งนี่

    แล้วก็ไงต่อละ ทำสิ

    แล้วก็ด้าว เอ้ยย น้าว...  มาร์คพูดไรนะเมื่อกี้ฟังไม่ถนัด

    พูดไรนะ?

    น้าวๆๆๆๆ น้าวสายธนูแบบนี้ใช่ป้ะ

    ไม่ใช่แล้ว นายต้องเอานิ้วชี้ไว้ด้านบนไม่ใช้เอานิ้วชี้กับนิ้วกลางไว้ด้านบน

    ผมเข้าไปจับนิ้วของมาร์คแล้วจัดให้ในท่าที่ถูกต้อง

    “….”

    แล้วต่อไปก็เล็ง

    ผมเข้าไปช้อนตัวจากด้านหลังมาร์ค ด้วยความสูงที่เอ่อ.. เขาสูงกว่าผมมาร์ค มาร์คเลยย่อตัวให้ผม

    เอ้ยย นายไม่ต้องย่อตัวเดียวเสียสมดุล รอแปปนะ

    ผมเดินเข้าไปหยิบเก้าอี้อันเล็กๆที่วางไว้หลังชมรมออกมา ไม่ต้องมองผมแบบนั้นเลย ผมไม่ได้เตี้ยมาร์คนั้นแหละสูงเอง

    แล้วผมก็เข้าไปช้อนหลังมาร์คเหมือนเดิมแต่ตอนนี้ผมสูงกว่าเขาแล้ว ขอบคุณเก้าอี้มาก... ผมเอื้อมมือไปจับมือของมาร์คให้เลื่อนขึ้นให้พอดีกับสายตา

    นายอย่าเกร็งดิ มันจะทำให้พลาดเป้า

    อะ อืม

    ผมจับศอกของมาร์คให้เลื่อนลงนิดนึง ก็นี่มันสูงไปแล้วจะยิงไปที่วางเป้ารึไง

    นี่นายอยู่แบบนี้แหละ ไม่ต้องขยับแล้วนะ

    แล้วผมก็ลงมาจากเก้าอี้มายืนข้างๆมาร์ค

    โอเคถ้า พร้อมแล้วก็ยิงเลย

    ฉึบ!”

     มาร์คปล่อยลูกธนูออกไป ลูกธนูของมาร์คไม่ได้เข้าเป้าแบบตรงเป๊ะ แต่ถ้าถือว่าครั้งแรกก็ไม่เลว

    ไม่เลวนี่

    แหงดิ ก็ฉันเก่ง

    นายมีครูดีแบบฉันหรอก

    ว้าววว จริงอ่ะงั้นครูครับนักเรียนหิวแล้วอะครับ

    มาร์คส่งสายตาอ้อนๆมาให้ผม  ทำไมเหมือนหมาน้อยแบบนี้เนี้ย

    ทุกคน!! ยิงเสร็จกันยังมีประธานชมรมเบสบอลเขาหิวข้าวอะ เขาบอกด้วยนะว่าจะเลี้ยงข้าว

    เฮ!!!”

    ฉันบอก?

    ใช่นายบอก

    เออ!! วันนี้เลี้ยง!!! ไก่คนละชิ้น

    โห่ววววววววว  ประธานขี้งกว่ะ

    หนึ่งในชมรมเบสบอลพูดขึ้นมา

    นายต้องเลี้ยงมากกว่าไก่แล้วแหละมาร์ค ฮ่าๆ

    ข้าวคนละกล่องพอ เอ้า!!”


     

     

     

     

    อร่อยปะ ท่านประธานชมรม

    อร่อยมากเลย ขอบคุณที่เลี้ยงนะ ถ้าตลอดสามวันนี้นายเลี้ยงฉันนะฉันจะไม่ด่านายเลย

    เลี้ยงทั้งชีวิตยังไหวเลย

    ห้ะ ? อะไรนะ ช่วงนี้หูฉันอื้อๆอะไม่ค่อยได้ยินเลย นายพูดดังๆหน่อยดิ

    ฉันบอกว่าเลี้ยงได้อยู่แล้วบ้านฉันรวย!” จะโทษที่แบมแบมหูอื้อหรือโทษที่เขาป้อดเอง...

    มาร์ค ต้วนน่ะ เป็นคนขี้อายนะ

    ตอนสอนยิงธนูนี่หัวใจแทบวาย แบมแบมจับมือผมอะจับมือผม!!!  เก็บอาการแทบไม่มิดอะครับ ต้วนเขินน ต้วนฟิน ต้วนจาบินนนนนนน

     

    แล้วจากนี้นายจะไปไหนอีกไหม?

    ผมถามในขณะที่แบมแบมยังกินไก่อยู่ ดูดิเคี้ยวตุ้ยๆเลยหมดละลุคเย็นชาๆ เวลากินก็แค่เด็กคนนึงเท่านั้นแหละแบมแบมน่ะ ทำไมผมจะไม่รู้ละ ก็...แอบมองมานานแล้วนี่นา

    ไม่ได้ไปไหนอะ ทำไม?

    ไม่มีไร

    อือ

    ทำไมไม่บอกเขาไปวะว่าไปดูเราซ้อมเบสบอลป่าว

    แล้วนายอะไปไหน?

    ซ้อมเบสบอลอะ แข่งวันที่พวกนายต้องไปอยู่ชมรมฉัน

    จริงอะ ดีเลยจะได้ไม่ต้องไป

    ไปดิต้องไป! นายต้องไปดูฉันซ้อม ไปเชียร์ฉันติดขอบสนามด้วย!”

    มาร์คอยากจะตบปากตัวเอง...

    ฉันหรอ?

    ชมรมนาย เออ ฉันหมายถึงชมรมนาย

    อือก็ได้นะ แล้วแข่งวันไหนอะ วันที่3อะ สองวันที่นายต้องอยู่ชมรมฉันก็ไปดูฉันซ้อม เอ่อ...พวกฉันซ้อมละกันนะ

    ได้เลย ไม่มีปัญหา กินอิ่มแล้วงั้นขอตัวก่อนนะ

    เจอกันพรุ่งนี้นะเบมุ

    เรียกแบมเหมือนเดิมเถอะ ฮ่าๆ ไปละ

    มาร์ค! มึงอย่าป้อดดิถ้าโดนคาบไปแดกมึงจะหนาว (เสียงจากเดวิลมาร์ค)

    แต่นี่ก็ได้คุยกันมากกว่าเดิมแล้วนะ (แองเจิลมาร์ค)

    คุยแล้วได้อะไร มันต้องรุก ไม่รุกก็ไม่ได้ (เดวิลมาร์ค)

    ค่อยเป็นค่อยไปไปนะมาร์ค (แองเจิลมาร์ค)

    หยุด! ฉันจะ...รุกแล้วเว้ย!”

    มาร์คชูมือขึ้นฟ้าท่ามกลางบรรดาผู้คนที่มองมาทางมาร์ค มาร์คไม่ได้เป็นบ้ามาร์คแค่เมาแดด...

     

     

     

    เช้าวันใหม่ก็มาถึง มาร์คมาที่ชมรมยิงธนูเร็วกว่าทุกคนในชมรม

     

     

    อ้าว ทำไมวันนี้นายมาเช้าจังอะแบมแบมที่เป็นคนเปิดห้องชมรมเขาต้องมาเช้ากว่าทุกคนอยู่แล้ว ถามขึ้น

    ก็เออ...เอาของมาให้นายอะ”  ผมยื่นอมยิ้มไปให้ร่างเล็กตรงหน้า

    จะจีบฉันหรอ? ฮ่าๆแบมแบมก็แค่พูดแหย่ไปแค่นั้น

    อือ ถ้าฉันจีบนายอะ

    เคร้ง! พวงกุญแจหลุดจากมือของแบมแบม

    ฮะ.. เอ่ออ ล้อเล่นป้ะ?  นายก็รู้ว่าฉันเกลียดนายอะ

    เกลียดแบบไหนเขาว่าจะได้แบบนั้น

    ฉันไม่อยากได้นายนี่ดิ

    แต่ฉันอยากได้นายนี่...แล้วตอนนี้เราก็อยู่กันสองคน

    ถ้านายคิดเรื่องลามกนายห้ามเข้ามาในชมรมฉัน!”

    ฉันยังไม่คิดอะไรเลยเนี้ย มีแต่นายนั้นแหละที่คิดผมที่เห็นแบมแบมไขกุญแจเสร็จแล้วก็ชิงเปิดประตูก่อนแล้วเดินเข้ามาเลย  ด้านได้อายอด ท่องไว้มาร์คท่องไว้

    แบมแบม...ถึงมันจะใช้เวลานานหรือว่าไม่นานฉันก็จะจีบนาย ฉันมองนายมานานมากพอแล้วหลังจากนี้เตรียมตัวไว้ดีๆละ!”

    อะ...อะไร ก็ ก็ เราเกลียดกัน

    นายเกลียดฉันคนเดียว

    ไม่จริงอะ นายก็เกลียดฉัน

    ใครจะไปเกลียดคนที่ตัวเองชอบได้ลง

    ....

    มาร์คต้วนได้ 10 แต้ม

    เอ่ออออ....แบมแบมถึงกับใช้แดก

    ฉันตั้งใจนะ J

     

     

    แล้วตลอดเช้าแบมแบมก็ไม่เข้าใกล้มาร์คอีกเลย...เขาปรับตัวไม่ทันหรอกนะ อะไรอะ อยู่ๆก็บอกว่าจะจีบเป็นบ้ารึไง ผีอะไรเข้าสิง...แล้วทำไมแบมแบมต้องคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าด้วยล่ะ มันน่าหงุดหงิดจริงๆ... ตลอดเช้าเขาก็ให้ยูคยอมดูแลแทน ส่วนมาร์คน่ะหรอ นู้นนนนน นั่งอยู่หน้าห้องนู้น นั่งหงอยเฝ้าประตูอยู่นู้นแหละ...

    นายจะไปคุยกับฉันจริงดิ! ”  

    แล้วมาร์คมันจะตะโกนไมวะ! คนทั้งชมรมแม่ งหันมามองกันหมดแล้ว

    เออ ถ้านายไม่พูดกับฉันนะ ฉันจะบอกกับทุกคนว่า!”

    นี่ก็เหมือนบอกกับทุกคนละไหม จากหน้าห้องตะโดนมาเกือบหลังห้องเนี้ย

    เห้ย!! พวกมึง! กูกำลังจีบแบมแบมอยู่ใครมาจีบตัดหน้ากูหรือว่าใครกำลังแอบชอบเบมอยู่ตัดใจซะนะ นี่เตือนด้วยความหวังดี!”

    เฮ้ย!! อะไรของนาย

    ยอมพูดด้วยแล้วหรอ

    ผมรีบเดินไปหามาร์คที่อยู่ประตูแล้วลากเขาออกจากห้องชมรมไปทันที

    ทำอะไรของนายวะ!”

    ประกาศว่าฉันกำลังจีบนาย

    แล้วมันใช่เรื่องปะ! ฉันอาย!”

    อายที่คนแบบฉันจีบ?

    ไม่เว้ยยย อายที่ต้องโดนล้อ

    ก็แสดงว่านายก็ชอบฉันดิ

    ผมละเกลียดมาร์คที่เป็นคนขี้โมเมขึ้นมาเองนี่แหละ

    ตรรกะไหนของนาย?

    ไม่รู้อะ อย่างน้อยนายก็กลับมาเข้าใกล้แล้วก็คุยกับฉันแล้วอย่าห่างฉันเลยนะ...

    อือ

    ผมว่าผมแพ้สายตาของมาร์คแหละ...ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

     

    แบม

    แบมแบม

    เบมุเบมุ

    แบมแบม

    แบแบ

    โอ้ยยยย จะเรียกหาพระแสงไรหนักหนาวะครับมาร์ค ต้วน!”

    คิดถึงอะ! “

    เอากับมันสิ...พอยอมอ่อนข้อให้นิดหน่อยก็ใส่ไม่ยั้งเลย T^T

    แบมไปกินข้าวกันเถอะ

    ไม่ว่าง

    ก็ไม่เห็นได้ทำอะไร

    หายใจอยู่ไงไม่ว่าง!”

    แต่หิว T^T”

    ไปยิงธนูให้โดนเป้าก่อนไปเดี๋ยวไปกินด้วย

    ห้ามโกหกนะ

    ไม่โกหก ถ้านายทำได้นะ

    ได้อยู่แล้ว

     

     

     

     

    กินไรดีแบม อันนี้ก็น่ากิน อันนั้นก็น่ากินน่ากินทุกอย่างเลย พอมากินกับนาย

    ขอกลับบ้านอ้วกได้ไหมครับ... ก็นะอย่างว่าแหละทำไมถึงมานั่งอยู่ที่โรงอาหารได้ ก็นะ..ก็มาร์คมันยิงเข้าเป้า ฮือออออออ

    แล้วแต่อะ

    งั้นกินนี่นะ

    แล้วผมกับมาร์คก็กินข้าวกันแบบไม่เงียบก็มาร์คพูดอะครับมันก็เลยไม่เงียบ อยากรู้ว่าเอาเรื่องอะไรมาพูดบ้างก็ไม่รู้

    ตลกดีนะครับ พูดมากๆแต่ผมไม่รำคาญมาร์คเลย

    เออนี่นายเคยดูโดราเอมอนมะ นั้นการ์ตูนเรื่องโปรดฉันเลย

    เคยดิใครจะไม่เคยดูละ  ฉันมีพวงกุญแจด้วยนะแฟนคลับให้อะ

    นั้นฉันให้นายเองแหละ

    ห้ะ! นะ นายให้ เอ่ออออ รวมทั้งขนมต่างๆนาๆ นี่นายให้ฉัน?

    อือ ของฉันทั้งหมดเองแหละ

    ตึกตักตึกตัก.... แล้วหัวใจผมมันจะเต้นทำไมวะครับเนี้ย

    เอ่อออ...ขอบใจมากนะ

    ไม่เป็นไรหรอกเต็มใจน่ะ พอเห็นนายห้อยพวงกุญแจที่ฉันให้ไว้กระเป๋านี่ฉันดีใจมากนะ

    แบมแบมจะไม่บอกหรอกว่าเขาเคยจุ้บไอ้ตุ๊กตาแมวสีฟ้านั่นน่ะ...

     

     

    แบมแบมว่าแบมแบมเริ่มเปิดใจให้มาร์คแล้วแหละ J

    หลังจากวันนั้นมาร์คก็ทำตัวติดกับแบมแบมตลอดเวลาที่ไหนมีมาร์คที่นั่นต้องมีแบม จนหลายคนเริ่มสงสัยว่าแบมแบมเลิกเกลียดมาร์คแล้วหันมารักมาร์คแทนเล้วหรืออย่างไร แต่เวลาทั้งคู่อยู่ด้วยกันมันน่ารักดีนะในสายตาคนมอง  ไม่รู้ว่าการกระชับมิตรชมรมจัดเพื่อกระชับมิตรคนในชมรมหรือประธานชมรมกันแน่

     

    แบมพรุ่งนี้ฉันแข่งแล้วอะ

    อือเดี๋ยวพาคนในชมรมไปดูนะ

    นายก็ต้องมาละ

    อยู่แล้วแหละน่า จะไปเชียร์ติดขอบสนามเลย

    ถ้าไม่เจอนะ น่าดู!”

    ถ้าไม่เจอให้เตะเลย

    เปลี่ยนจากเตะเป็นจุ้บได้ปะ

    จุ้บหมัดฉันไหมละ ไปซ้อมได้แล้ว!”

    โอเคครับ เจอกันพรุ่งนี้นะกำลังใจของมาร์ค

     

     

     

    -วันแข่ง-

     

    แบมแบมมาเชียร์มาร์คติดขอบสนามแบบที่เจ้าตัวบอกมาร์คจริงๆ แถมยังมีคนทั้งชมรมมานั่งเชียร์อีก กว่าจะมาถึงสนามแข่งได้นี่โดนล้อจนหน้าแดงหูแดงไปหลายรอบ

    เมื่อมาร์คเดินลงสนามมากับทีม  มาร์คเห็นแบมแบมมาร์คก็โบกมือทักทาย  มาแล้วกำลังใจของเขา...ถ้าวันนี้ไม่ชนะไม่ใช่มาร์ค!

    มาร์คได้เป็นแบตเตอร์ในทีม (คนตีลูก)  เกมดำเนินไปอย่างดุเดือดผลัดกันรุกผลัดกันรับแต่ตอนนี้ทีมของมาร์คก็นำอยู่อีกเกมเดียวอีกเกมเดียวก็จะจบเกมแล้ว  ถ้ามาร์คตีลูกนี้ไม่ได้ยังไงทีมเขาก็ชนะแต่ก็นะอยากให้ทีมชนะแบบเจ๋งๆให้คนที่อยู่ขอบสนามดูสักหน่อย อยากได้โฮมรันจัง...คงเจ๋งน่าดู

    เอาล่ะ..มาเลยพ่อจะตีให้ออกนอกโลกเลย!”

    เปร้ง!

    มาร์คตีลูกแล้วรีบออกตัววิ่ง มาร์ควิ่งไปที่จุดทั้ง4จุดที่ถูกกำหนดไว้แล้วกลับมาที่เดิม

    yes!! Homerun!!”

    เฮ!!!!”

    ทุกคนในสนามเฮลั่น พระเอกของวันนี้ไม่ใช่ใครเลยก็มาร์ค  ต้วน นั้นแหละ

    ชนะแบบนี้แบมแบมจะมีรางวัลให้เขามั้ยนะ...

     

    หลังจากที่มาร์คเก็บของและแต่งตัวใหม่เรียบร้อยมาร์คก็เดินมาหาแบมแบมที่ขอบสนาม

    ชนะแล้วรางวัลอะ

    อยากได้ไรอะ

    แล้วแต่นายจะให้เลย

    งั้นไว้ก่อนแล้วกันนะฉันไม่รู้จะให้ไรนายอะ

    ใจนายไง

    ...

    ฮ่าๆ ฉันต้องไปฉลองกับเพื่อนต่ออะ...เจอกันพรุ่งนี้นะครับ

    อือ อย่าดื่มหนักละ

    ถ้าฉันเมาอะ

    ฉันจะไม่คุยกับนาย

    งั้นไม่เมา! จะกินแต่นมเลยสัญญา

    ไปได้แล้วเพื่อนๆนายรอ

    มาร์คเร็วๆ ไอ้ ห่ า สวีทอยู่นั้นแหละ! ฮิ้วววว

    ไม่วายถูกแซว...

    ไปแล้วนะ

     

     

     

     

     

     

    วันสุดท้ายของกิจกรรมกระชับมิตรก็มาถึงผมกำลังมองหามาร์คอยู่ครับทำไมไม่มาอะ หายไปไหนของเขา...

    แล้วนี่กระดาษไรติดอนู่ที่หน้าประตูชมรมผมเนี้ย

     

     

     

     

    'มาหาหน่อยสิ อยู่ที่สวนหลังโรงเรียน จะรอนะ จากมาร์ค'





    ผมยืนอ่านกระดาษในมือที่ผมพึ่งเห็น ผมรีบยัดกระดาษลงที่กระเป๋ากางเกงก่อนที่จะรีบสาวเท้าออกไป หาอีก

    คนที่กำลังรออยู่ ผมไม่รู้ว่าทำไมต้องออกไปหาเขาด้วย มันหงุดหงิดทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องมาร์ค มันหงุดหงิดที่หาคำตอบไม่ได้

    ว่าทำไมต้องคิด นี่ผมเป็นอะไรกันแน่นะ...

    "แฮ่กๆ"

    ผมยืนหอบหลังจากที่วิ่งมาหลังโรงเรียน ผมกวาดสายตามองหาร่างของคนที่เรียกเขาออกมาหา

    "อยู่ไหนวะ"

    "หันหลังมาสิ"

    ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาทางด้านหลังของผม ผมรีบหันไปมองคนที่อยู่ด้านหลังทันที

    "นึกว่านายจะไม่มาเเล้ว พอมาเเล้วฉันทำอะไรไม่ถูกเลยแฮะ"

    มาร์คได้เเต่เสตาไปมองทางอื่นเเละมือของเขาก็ลูบท้ายทอยแก้เขิน

    "แบมแบม ไปเดินเล่นกันไหม?"

    ผมไม่ตอบได้เเต่พยักหน้า เเล้วมาร์คก็เดินนำหน้าผม ผมเอื้อมมือไปจับชายเสื้อของมาร์คไว้ มาร์คหันหน้ามามองเล็กน้อย

    "จับหน่อยไม่ได้ไง"

    ผมพูดแล้วก็ก้มมองเท้าของตัวเองที่กำลังเดินอยู่ เอาอีกแล้วความรู้สึกแบบนี้มันมาอีกแล้ว

     หัวใจเต้นผิดจังหวะแบบนี้ผมจะตายไหมครับ...

    "จับมือได้มั้ย?"

    มาร์คพูดขึ้นหลังจากที่ผมกำลังอยู่กับความคิดตัวเอง"

    "ไม่ได้"

    "อือ ก็ได้"

    "นายเคยได้ยินเรื่องของดอกซากุระไหม ที่บอกว่าถ้าใครบอกรักกันที่ใต้ต้นซากุระเเล้วดอกซากุระร่วงแสดงว่าคนคนนั้นจะตกลงคบกับคนที่มาสารภาพ "

    "ไม่เคยอะ"

    "แล้วถ้าฉันจะบอกรักนายอะ นายจะตกลงคบกับฉันไหม แบมแบม"

    "รอดอกซากุระร่วงมาใส่ฉันก่อนเเล้วกันนะ"

    แปะ~

    เห้ยยย! นี่มันไม่ได้บังเอิญหรือมีใครมาจัดฉากไว้ใช่ไหมครับ! ก็...ก็... ดอกซากุระมันร่วงอะครับ! ร่วงหลายดอกด้วย ผมเงยหน้ามองดอกซากุระที่กำลังร่วงลงมา

    "ว้าววว ถือว่าตกลงเเล้วนะ "

    "โมเมไปเองทั้งนั้น"

    "แล้วตกลงไหมละ"

    "...."

    "เบมุเบมุ...คบกันไหม?"

    "ถามใจตัวเองดู"

    "ถามฉัน?"

    "เออ"

    "ถามมาเเล้ว ใจบอกว่ารักเเบมรักแบมรักแบม"

    "พอแล้ว!"

    ผมต่อยไปที่อกของมาร์คเบาๆ

    ขอถามไรก่อนได้ป่าว?อยู่ๆมาร์คก็พูดขึ้น

    อือ ถามมาดิ

    ทำไมนายเกลียดฉัน?

    ก็นาย...แย่งทุกอย่างของฉันไป

    นายก็แย่งของ ของฉันไปเหมือนกันแหละ

    ฉันไปแย่งอะไรนาย?

    หัวใจไง นายแย่งหัวใจฉันไปว่ะแบม

    อหหหหหหหหหหหหหหหหหหห มุกนี้ขอเขินสิบสามวิดิ....

    นายให้ฉันเองนิ

    พูดเองเขินเองครับ โง้ยยยย เขินน

    "แล้วคำตอบละว่าไง?"

    อยู่ๆก็วกมาเรื่องเดิมซะงั้น...

    "ก็..."

    “….”

    มาร์คยืนรอฟังคำตอบ หน้าตอนนี้คือขอถ่ายรูปไว้ก่อนได้ไหมครับ ไอ้การทำแก้มป่องๆรอฟังคำตอบนี่คือไรอะ!

    ก็...ตกลงไง!”  นี่แหละนะรางวัลของนาย

    ผมรีบตอบมาร์คเเล้วรีบเดินหนีออกมาเลยครับ จะอยู่ให้มันล้อไง เเล้วมาร์คก็รีบวิ่งตามผมมา บรรยากาศเต็มไปด้วยต้นซากุระเเล้วดอกซากุระที่เริ่มร่วง มองไปแล้วก็สวยไปอีกแบบนะครับ 

    มีคนเคยบอกผมไว้ว่าดอกซากุระเปรียบเหมือนความรักที่เริ่มการเติบโตค่อยเป็นค่อยไปแล้วสุดท้ายก็จะกลายเป็นความรักที่มั่นคง...

    ไม่ผิดใช่ไหมที่ผมอยากให้ความรักของตัวเองเป็นแบบดอกซากุระน่ะ  :)

     

     

     
     

     

     

     

     

     

    "ที่รักกกกกกก วันนี้ไวท์เดย์นะคะ"

    "แล้ว?"

    ตอนนี้กำลังมีบุคคลที่กำลังทำตัวงอแง1er จะใครละครับมาร์คไง!

    "อยากกินป๊อกกี้"

    "ไปซื้อสิ มาบอกเค้าเเล้วแฟนจะได้กินปะ?"

    อย่าครับอย่าล้อ!  ผมเขิน

    "ก็เค้าอยากได้จากที่รัก"

    มาร์คเดินมาเกาะเเขนผม

    "หลับตาก่อนสิ"

    มาร์คหลับตาตามที่ผมบอกครับ ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ

    ผมเดินไปหยิบป๊อกกี้ที่ผมแอบซื้อมาไว้ตั้งเเต่เมื่อวาน

    "ลืมตาได้ ท๊าดา~!"

    ผมชูกล่องป๊อกกี้แล้วแกว่งไปมา

    "ที่รักน่ารักที่สุดเลยยยย"

    "ให้นะ"

    "ที่รักรู้ปะว่ากินป๊อกกี้ยังไงให้อร่อย"

    "ยังไงอะ?"

    ผมยื่นแท่งป๊อกกี้ไปให้มาร์ค

    "ก็...."

    มาร์คคาบป๊อกกี้ไว้ที่ปากเเล้วยื่นมาจ่อที่ปากผม....อย่าบอกนะว่า

    ผมชี้ไปที่แท่งป๊อกกี้ ประมาณว่าให้เค้ากัด? มาร์คพยักหน้าเเล้วทำหน้ากรุ้มกริ่มมากครับ ไรอะมีแผนชั่วเเน่ๆเลยมาร์ค! เเต่

    ผมก็ดันบ้าจี้กัดป็อกกี้ที่ปลายอีกด้านนี่ดิ มาร์คค่อยๆกัดป๊อกกี้เข้ามาเรื่องๆต่างจากผมที่กัดป๊อกกี้ไว้เฉยๆ ใกล้ไป ใกล้ไป

    แล้ว....ตอนนี้หน้าผมกับมาร์คห่างกันไม่ถึงคืบ ปากของเราแตะกัน ผมได้เเต่ทำตัวเเข็งทื้อทำอะไรไม่ถูก มาร์คแตะปากไว้

    แบบนั้นเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง เหมือนกำลังสับสนว่าควรทำต่อหรือหยุดดี เเต่ร่างเล็กตรงหน้าทำให้เขาหยุดไม่ได้....

    มาร์คค่อยๆบรรจงจูบที่กลีบปากของร่างเล็กเขาไม่รุกล้ำเขาสัมผัสร่างเล็กอย่างอ่อนโยนค่อยเป็นค่อยไป ผ่อนจังหวะให้ร่าง

    เล็กหายใจบ้างเเต่ดูเหมือนมาร์คจะเสพติดการจูบของแบมๆมาร์คบดริมฝีปากไปเรื่อยๆ แบมแบมที่ดูเหมือนจะขาดอากาศ

    หายใจได้แต่ทุบไปที่อกของร่างสูงเพื่อเป็นการบอกว่าหยุดได้เเล้วจะตายเเล้ว มาร์คถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งและงับที่ริมฝีปาก

    ล่างของเเบมแบมเบาๆ การกระทำนี้ทำให้ร่างเล็กที่นั่งหอบหายใจถึงกับหน้าขึ้นสี

     

    "อร่อยเนอะ ป๊อกกี้น่ะ"

    "อือ..."

    "ปากนายก็ด้วย"

    "อะ...ไอ้บ้า!"

    "อะไรนะ? ไอชิเตรุ?"

    "ไอ้บ้า!"

    "รักนะ"

    "ห้ะ?"

    "รักนะ"

    "อะไร อยู่ๆก็พูดแบบนั้น"

    "ก็รักเลยอยากบอก"

    " あいしてる (รักนะ) "

    "I love u"

    "แฮปปี้วันไวท์เดย์"

    "เหมือนกันนะ "

    การอยู่กับแฟนในวันไวท์เดย์นี่มัน....มีความสุขที่สุดในโลกเลยยยยยยยยย

     

    ฮั่นแหน่ะ! อิจฉาผมละเส้! อิจฉามากมั้ยถามใจเธอดู!55555555555555555555555555

      

     











     

    อิจฉามากข่า
    ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น....อ่านเเล้วงงก็ข้ามๆมันไป 55555555
    ตอนเเรกคิดว่าตัวเองแต่งแบมมาร์ค แบมแกเมะไป๊!
    เเต่งยากมากกกก  ฉากจูบนี่ไม่เคยเเต่งเลยเเต่เห็นว่าเราไม่ค่อยได้อัพเลยเออนะ เอาพอกระชุ่มกระชวยหัวใจ
    อิอิ อัพช้าว่าว่าเก๊าาาา
    มีคำผิดบอกเลย นี่ปิดไฟพิมพ์....
    แฮปปี้ไวท์เดย์ย้อนหลังดั้วววว  ไปมีทกอทมาก็...ดี 55555
    แกรรร ฉันคิดถึงพวกเขาาาา ฮือออออ  พอๆๆๆ
    เลิ้บบบ

     







     

    อะแจกต้นรัก 555555555555555555555555555555555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×