คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ขัดดอก ตอนที่ 3
เช้าๆวันหยุดแบบนี้พวกคุณๆทำอะไรกันครับ ให้ผมเดานะทุกคนต้องตื่นสายๆอะไรแบบนี้ใช่ปะ แต่แจ็คสัน หวัง ผู้นี้ไม่
ครับ! นี่แหกขี้ตาตื่นมาดูโมเดิร์นไนท์การ์ตูน...มันเป็นเรื่องปกติของทุกวันหยุดแบบนี้แล้วครับ ไม่ลงมาดูสิแปลก แล้วเช้านี้
ก็เพิ่งได้รับสารจากผู้เป็นบิดาและมารดรว่าไปฮ่องกงจ้า...ทิ้งลูกไปฮ่องกงจ้า ทิ้งลูกให้อยู่กับอิเด็กยักษ์ยูคยอมจ้า!!!
งานนี้ต้องมีการนองเลือด!!! เลือดที่ผมฆ่ายุง...ถุย มุกไรวะไปเล่นกับหมาที่บ้านไป๊!
เออ...การ์ตูนจบแล้วครับ ผมว่านะเขาควรจะเอาพวกการ์ตูนดังๆฮิตๆมานี่เอามาก็ฮิตนะ แต่มันเก่าแล้วปะวะ ฉายแต่ตอน
ซ้ำๆ กูจะโดนเขาฟ้องไหมเนี้ยไอ้ห่ า...
สายป่านนี้ไอ้ยูคมันยังไม่ลงมาจากห้องเลยครับ นอนกินบ้านกินเมืองอยู่นั้นแหละ เป็นนักการเมืองหรอมึง กรี๊ดดดคุก!
หยุดพูดเถอะ 55555555555555
“มีไรกินบ้างงงงงง”
นั้นไง มันพาร่างหมีอ้วนๆของมันลงมาจากห้องแล้วครับ แหมกลิ่นน้ำหอมมึงนี่...ฟุ้งไปถึงหน้าปากซอย
“มีแต่ตีนอะครับแด กไหม?”
“แด กเองเถอะ ได้ข่าวว่าชอบกิน”
“เหอะ เออป๊าม๊าก็ไม่อยู่นะ ทำตัวดีๆกับกูและเชื่อฟังกูด้วยล่ะเข้าใจ๊”
“พี่มาร์ค มาทานด้วยกันดิครับ”
..... อิมี่!!!!
ผมพาร่างของตัวเองเดินไปที่ห้องโถงที่เอาไว้สำหรับรับประทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาแบบครอบครัว แต่
ตอนนี้มีแค่ผมกับไอ้ยูคเนี้ย เห็นหน้าแล้วกินไม่ลง...ล้อเล่น
“จะมองหน้ากูอีกนานไหมเฮีย? หน้ากูเหมือนผอสระผัวในอนาคตมึง?”
“อยากจะอ้วกแต่กูก็เสียดายข้าว”
ผมก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มในชามจนหมด ข้าวทุกเม็ดต้องทานให้หมดเพื่อแม่บ้านจะได้ไม่เสียกำลังใจ
“มี่ขออีกชามครับ”
ยูคยอมหันไปยิ้มให้กับบรรดาแม่บ้าน
“คุณหนูมี่ทานเก่งจังเลยค่ะ ทานเยอะๆนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ทานเก่งห่ าไรล่ะตรรกะล่ะสิไม่ว่า ผมเบะปากเบาๆ
“ด่ากูในใจอะดิ”
“เปล๊า อย่าลืมไกป์หาน้องแจให้กูนะเย็นนี้”
“เงินอะ”
“กูจะจ่ายตอนเย็น กูไม่เบี้ยวมึงหรอกน่า”
“ตามนั้น”
หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จผมก็มานั่งดูทีวีต่อไม่มีไรดูแล้วเนี้ย ดูซีรีย์สักหน่อยดีไหม...กลัวติดว่ะ ตอนนั้นก็ติดเรื่อง
pinocchio ไป พระเอกหล่อหมาตายความล้มเลยแหละแกรเอ้ยยย อุ๊ยเก็บนอด้วยค่ะ...
แล้วนี่มีคนบอกเรื่อ school15 พระเอกหล่อพระรองแซ่บใช่ปะ...ดูดีไหมน้า จริงๆผมแมนนะครับที่พูดข้างบนคือการแสดง
อิอิ
“เฮียดูไรวะ”
ยูคยอมเดินดูดกล่องนมมาหาผมแล้วมันก็ยืนอยู่หน้าผม คือมึงครับบังทีวี!!
“นั่งลงดิ้มึง บังทีวีกูเนี้ย”
ผมใช้รีโมทตบก้นมันเบาๆ สาบานว่าไม่ได้คิดอะไร
“แตะอั๋งกูว่ะเฮีย”
พูดจบมันก็นั่งลง...นั่งตรงไหนไม่นั่งสอใส่เกือกนั่งตักผม!!!! มึงคุณคิมยูคยอม!!!
“ไอ้มี่!! ขากูจะหักกกก ลุกกก ลุกกกเดี๋ยวนี้!”
ผมพยายามดันหลังมัน แต่มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย...โอ้ยยยยยย ขากูชาแล้วท่านผู้อ่านครับบบบ
“ไรวะเฮียนั่งตักก็ไม่ได้”
มันพูดจบก็ลุกขึ้นจากตักผมเดินไปไหนก็ไม่รู้ซึ่งดีแล้ว อยู่ใกล้ๆแม่ งรกตา
“แบมแบมมาแล้ววววววววววว”
หือ...แบมแบม นี่บ้านกูหรือสวนสนุกวะมีคนเข้าออกทุกวัน!
“อ้าวแบมมางะ...”
“พี่มาร์คคคคคค”
แบมแบมรีบวิ่งเข้าไปกอดมาร์คทันที่ น้องมันเห็นผมนั่งหล่ออยู่ตรงนี้ไม่น่ะ ทำงี้หวังเสียใจ!
“แบมแบมกลับมาจากเที่ยวที่เกาหลีแล้วนะ ซื้อของฝากมาฝากพี่มาร์คเต็มเลย แล้วเย็นนี้ไปกินติมด้วยกันนะ”
“วันนี้พี่ต้องช่วยงานคุณแจ็คสันมันน่ะ”
ถ้าจะเรียกคุณแจ็คสันแล้วมีคำว่ามันต่อท้ายมึงไม่ต้องเรียกก็ได้เพื่อนรัก
“เออ มันจะช่วยงานเฮีย”
ก็มีงานจริงๆนี่หว่า
“อ้าวเฮียมาตั้งแต่เมื่อไหร่อะ?”
แบมแบมถามขึ้น คือกูอยู่ตรงนี้นานแล้วไหมสังคมประวัติศาสตร์ แม่ งไรท์แต่งเรื่องไหนพอมีบทกับอิพวกนี้กูนี่กลายเป็น
อากาศตลอดเลยอะ แง เอามันมาหลอกหลอนเรื่องของหนูตะไม
“เออ ช่างเฮียเถอะ”
“เฮียจ๋า วันนี้ไม่ต้องทำงานหรอกเนอะ”
แบมแบมเดินเข้ามากอดแขนผมอ้อนๆ
“ถ้าบอกว่าไม่”
“หนี้ที่เฮียยืม...แล้วก็เรื่องที่เฮีย...”
“จ่ะๆๆๆ ยอมจ่ะ เฮียยอมแล้วครับน้องรักเชิญไปเที่ยวกันตามสบาย ไปสิมึงกูให้มึงเลิกงานแล้ว ไสหัวไป๊!”
“อ้าวน้องแบม”
“พี่มี่! ไม่เจอกันนานเลยยยย”
นานของแบม = 7 วัน
“ไปเที่ยวมาเป็นไงเรา”
ผมไม่สนใจนั่งดูทีวีต่อไปเรื่อยๆ ไอ้มาร์คก็ไปเปลี่ยนชุดจะไปเที่ยวกับแบมแบมของมัน กูขอแช่งให้ตำรวจจับมึงข้อหาพราก
ผู้เยาว์!
“สนุกกกกก เออแบมมีของฝาก!”
แล้วแบมแบมก็ไปค้นถุงที่น้องมันหอบมาด้วย
“ของที่พี่มี่ฝากแบมซื้อ แล้วนี่ก็ของฝาก”
“ขอบใจมากน้องรัก”
“แล้วนี่ก็ของเฮีย”
แบมแบมโยนกล่องอะไรก็ไม่รู้มาใส่หลังผม...กูยังเป็นพี่มึงไหมวะ
“แบมพี่เสร็จแล้วไปกันเถอะ”
“พี่มาร์คหล่อจังงงงง”
แล้วคู่รักแห่งปีก็พากันออกไปจากบ้าน...
“เฮียมึงได้ไรวะ?”
ยูคยอมเดินมานั่งข้างๆผม พร้อมกับถือกล่องของตัวเองมาแกะๆ
“ไม่รู้ว่ะ เสื้อมั้ง “
ผมก้มลงแกะกล่องของตัวเองบ้าง
“O_O”
พอเห็นของในกล่องถึงกับอึ้งกิมจิ...กิมกี่ก็ได้
แบมมึงไปถึงเกาหลงเหาหลีมึงซื้อถุงเท้ามาให้กูทำไม!!!!!
“เฮียกูก็ได้แบบมึง...ลายเดียวกันด้วยแต่คนละสี”
“กูจะไม่ใส่ กูขอสาบานตรงนี้ต่อหน้าญาญ่า...”
ตอนนี้โฆษณาญาญ่าฉายพอดี...
“แล้วมึงฝากน้องซื้อไร?”
“เสือ ก”
เออรู้เรื่อง....
ถึงเวลาที่ทุกท่านรอยคอเอ้ย! รอคอยยยย มันคือเวลา...ที่จะเจอกับน้องแตงงงงงง วรั้ยๆๆๆ เขินน ผมหล่อยังอะครับ
“เฮีย มึงฉีดน้ำหอมให้ใครดมให้กู? ฉีดขนาดนี้พี่แจไม่ได้กลิ่นหรอก โง่!”
“เออกูลืมได้ไหมละ”
“เงินมา”
“งกจริงๆมึง”
ผมหยิบแบงค์สีเทาออกมาทั้งหมดห้าใบด้วยกันนับแล้วไม่ขาดไม่เกินเลยส่งให้เด็กอ้วนตรงหน้าไป
“มีเงินซื้อรองเท้าใหม่แล้วคิมยูคยอม งิงิ”
“โทรสักที!!”
“เออครับ”
ยูคยอมกดคอลไปหายองแจทันที รอไม่นานยองแจก็รับสาย ยองแจในชุดลำลองสบายๆกำลังยิ้มแล้วโบกมือไปมาให้กับ
ยูคยอม
“โหลมี่ เป็นไงบ้างงง คิดถึงพี่ไหม”
“คิดถึง”
ไม่ใช่เสียงยูคยอมครับเสียงผมเอง
“หวัดดีครับพี่แจ็คสัน ดูแลน้องแจดีไหมเนี้ย คุยกับใครอะคะที่รัก”
ยองแจพูดจบก็มีเสียงปริศนาโผล่มาทันที โผล่แต่เสียงไม่พอนะมันโผล่หน้ามาด้วย!!! ไอ้เจบี! ไอ้มารรรรร
“อ้าวหวัดดีน้องมี่หวัดดีเจเอส”
ไม่ต้องมาเรียกกูวววววว
“นี่พี่เจบีกับพี่แตงอยู่ด้วยกันหรอครับ”
ยูคยอมเห็นท่าไม่ดีเลยถามขึ้น แต่คำถามนี่มึงกรองยังห้ะ! ถามได้จี้ใจดำกูสัด
“ช่ายยยย พี่อยู่กับเจบีแล้วมี่กินข้าวยัง ผอมลงไหมเนี้ย”
“มี่กำลังฟิตหุ่นอยู่หรอกพี่แจ อ้าวเฮียมึงคุยดิ”
“…”
“สงสัยแม่ งช็อค... เออพี่แจมี่ฝากซื้อบุหรี่หน่อยดิ อยากลองของนอกอะเอารสพวกผลไม้นะ เออแล้วก็หาไอ้บุหรี่สายรุ้งไร
นั้นให้หน่อยดิ”
“ให้พี่เจบีไปซื้อให้เลย ได้ยินไหมเจบี ได้ยินครับผม เดี๋ยวพี่ซื้อให้เว้ย ”
“ขอบคุณนะครับ เออขอขนมมาด้วยนะขนมาเยอะๆเลย”
“โอเคเลยน้องใครเนี้ยเห็นแก่กินชะมัด ตัวกำลังว่าน้องเค้านะ! เค้าล้อเล่นน่า”
“อย่าพึ่งทะเลาะกันนะครับพวกพี่”
ปัง!!
ผมทนไม่ไหวกับภาพบาดตาตรงหน้า กูเสียเงินห้าพันเพื่อมาเห็นเขารักกันหรอวะ...มันเจ็บทุกการกระทำ
โอ้ยยยย อยากเมา!! เต่พรุ่งนี้มีประชุมเมาไม่ได้...
“เฮียมึง...โอเคนะ?”
ยูคยอมเดินมาแตะไหล่ผม
“ไม่ว่ะ”
“มึงยังไม่ชินอีกหรอ เห็นเขารักกันมาตั้งหลายปี ไม่สิ มึงยังไม่ตัดใจอีกหรอ?”
“ตัดใจไม่ลงงงงงงงง”
“ตัดใจไม่ลงหรือมึงไม่ทำ”
“…”
“เฮียมึงแม่ งก็มองข้ามคนอื่น”
“มองข้ามห่าไรมีแต่คนมองข้ามกูเนี้ย กูเตี้ย!”
เดี๋ยวๆ กูว่าไม่ใช่ละ
“เฮ้อออออ แล้วแต่มึงเลย”
“มึงสูบบุหรี่ด้วย?”
“เออ”
“สูบทำไม?”
“ไม่เสือ กสักเรื่องดิ”
“เลววววว”
“มึงยิ้มได้แล้วทำหน้าแบบนี้กูนึกว่าหมาปั๊ก”
“สัด!”
แต่ผมก็ดันยิ้มออกมานี่ดิ ตลกชะมัด หน้าผมเหมือนหมาปั๊กจริงดิ
“เนี้ย ยิ้มแล้วค่อยน่ารัก...เอ่อ หมายถึงน่ารักขึ้น โว้ะ แบบเป็นคนขึ้นอะ เออ! กูไปนอนแล้วนะเฮีย”
“นอนพ่องเพิ่งห้าโมงเย็น...”
“สัดนี่ก็ดักทางกูจัง...กูไปสักที่ของกูแหละไปละ ยิ้มเยอะๆนะกากา”
“กูบอกว่าอย่าเรียกกากา!!!!”
อัพเเล้วววววววว ดองนานมากไหม...5555555555555
อัพสองเรื่องเลยเว้ยวันนี้ โอ้ยยง่วงมากเเต่ก็คึกมากเหมือนกัน
เเต่งไปเริ่มงงตัวเอง คือเรื่องนี้มี 5 ตอนมั้งที่วางไว้งั้นก็ = ใกล้จบ 55555555
ฝากฟิคเรื่องใหม่เเละก็ฟิคเรื่องเก่าด้วยงัย จุ้บๆ
เม้นวันละนิดจิตเเจ่มใส
#ขัดดอกกับน้องมี่
ความคิดเห็น