คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขัดดอก ตอนที่ 2
เมื่อกี้ผมฝันแปลกๆด้วยแหละครับ ฝันมาอยู่ในห้องของเฮียแจ็คสันแถมมันยังพูดอะไรแปลกๆอีก
"หือ..."
ทำไมยังอยู่ที่ห้องเฮียวะ
"ฝันซ้อนฝันหรอเนี้ย"
ผมตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ ตบเบาไปสงสัยหลับลึก
เพี๊ยะ!!
"โอ้ยยยย..."
แม่ งไม่ใช่ฝัน เเม่งเอ้ยยย เจ็บสั ส
"เป็นบ้าหรอมึงตบหน้าตัวเองทำไม"
"ก็นึกว่าฝัน แล้วมึงเถอะเฮียมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"มาตั้งเเต่มึงตื่นแล้ว รีบไปล้างหน้าล้างตาเเล้วไปกินข้าวป๊าม๊ากูรออยู่"
"เออๆ"
อย่าบอกเถอะว่านี่เป็นเรื่องจริงอะ...บ้าน่า พ่อกับแม่ผมไม่มีทางไปติดหนี้ใครแน่นอน รึเปล่าวะ
แล้วโทรศัพท์กูอยู่ไหนเนี้ย! ผมล้วงๆคลำๆที่กระเป๋ากางเกงตัวเอง โชคดีที่โทรศัพท์มันอยู่ในกระเป๋ากางเกง ผมรีบกดโทรออกไปหาแม่ผม
ทันที
"ฮัลโหล แม่นี่มันอะไรอะ แม่ติดเงินป๊าเฮียหวังหรอ แล้วทำไมมี่ต้องมาขัดดอกไรนั้นอะ ตอบบบบ ตอบมี่ดิแม่!"
(ใจเย็นนะมี่ แม่ไม่ได้ติดหนี้ใคร เเล้วก็แม่ไม่ได้เอามี่ไปขัดดอกแม่แค่เอามี่ไปฝากไว้กับบ้านหวัง...)
"แล้วที่ว่าขัดดอก?"
(พวกแม่ติดละครกันเลยพูดเล่นๆว่าการฝากเลี้ยงเป็นการขัดดอก โอ๋ๆน้องมี่ของแม่ตกใจแย่เลยสิ)
"มี่งงอะแม่ อธิบายมาเลย! งอนเเล้ว"
(ก็คืองี้ ก็พี่ยองแจไปซัมเมอร์ที่ญี่ปุ่น แม่กับพ่อก็เลยอยากไปฮันนีมูนกัน วรั้ยเขิน เเล้วแม่เป็นห่วงมี่ แม่กลัวมี่เหงาแม่ก็เลย...)
"เอามี่มาฝาก โอ้ยยยเเม่อะ! อยากเที่ยวก็บอกใช่สิ้ มี่มันไม่ใช่ลูกรักนิ!"
พูดไปงั้นแหละครับ ไม่ได้น้อยใจหรอกแค่อยากแกล้ง
(น้องมี่แม่ขอโทษ เดี๋ยวเเม่ซื้อขนมไปฝากนะ เเค่นี้นะลูก รักลูกนะ)
"รักเหมือนกันครับ ฝากบอกพ่อด้วย"
สรุป...คืออยากไปเที่ยวกันสองคนเเล้วเอาลูกมาฝากไว้....บันเทิงไหมละตระกูลคิม!!
"คยอมลงไปกินข้าว คนอื่นเขาหิวรอแกคนเดียวเนี้ย!"
"อ่าว พี่มาร์ค...ครับๆจะลงไปเดี๋ยวนี้เเหละครับ"
"น้องมี่ลงมาเเล้วหรอลูก หม่าม๊าหิวข้าวมากเลยนะรู้ไหม!"
"มี่ขอโทษครับ มี่คุยกับเเม่อะเมื่อกี้หม่าม๊าไม่โกรธมี่น๊า"
ผมว่าจบก็เข้าไปออเซาะหม่าม๊าของเฮียแจ็คสันทันที
ทุกคนในบ้านนี้รักผมครับ พออยู่ต่อหน้าคนที่ผมเคารพผมจะแทนตัวเองว่ามี่ตลอดแหละครับ มันดูมุ้งมิ้งงุ้งงิ้ง
"ว๊าาาา หมาหัวเน่าเลยกู! เอ้ากินข้าว!!"
เฮียแจ็คสันที่นั่งอยู่ตรงข้ามพูดขึ้นก่อนจะตักข้าวเข้าปากตัวเอง
"ไปตายอดตายอยากมาจากไหนกากา น้องมี่ไปนั่งข้างพี่หวังนะ"
ประโยคแรกป๊าเฮียมันพูดกับเฮีย แต่ประโยคหลังป๊าหันมาพูดกับผม
"ครับป๊า"
อย่างว่าแหละครอบครัวผมกับครอบครัวเฮียสนิทกันมาก
"ที่เต็ม!"
"เต็มไรของมึงเฮีย"
"เนี้ยเต็มละ"
แจ็คสันยกขาขึ้นมาวางบนเก้าอี้
"กากา ทำไรน่ะลูก!"
"ก็ที่เต็มอะม๊า มึงไปนั่งข้างไอ้มาร์คดิ"
"เต็มมากมั้ง ปัญญาอ่อน"
ผมดึงเก้าอี้ออกทำให้ขาของเฮียมันตกลงพื้น ก่อนที่ผมจะเอาเก้าอี้เข้าที่เดิมเเล้วนั่งลง หึ จะเล่นกับมี่มันเร็วไป
"ม๊าาาาา มันแกล้งหวัง!!"
"แกแหละแกล้งน้อง!!"
ทั้งโต๊ะที่มีป๊าม๊าเเล้วก็พี่มาร์คพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย สงสารหมายเนอะไม่มีคนนัด...ถุย!
"เสื้อผ้าน้องมี่อยู่ในห้องเเล้วนะ ลูกน้องเอามาให้เเล้ว"
"ขอบคุณครับม๊า ฝันดีนะครับ ป๊าด้วย"
"ฝันดีจ้า"
ห้องผมมันตรงข้ามกับเฮียหวัง...ถัดไปอีกสองห้องก็ห้องพี่มาร์ค
งงละสิว่าทำไมพี่มาร์คนอนอยู่ในบ้านด้วย ก็พี่มาร์คเป็นญาติกับครอบครัวนี้ไงละ แต่นิสัยแกแปลกๆ ไม่อยากจะยุ่ง กลัว!
"เข้านอนสิมึง ยืนทำไรอยู่หน้าห้อง"
"ยืนรอให้มึงถามไง! บาย"
ผมรีบเข้ามาในห้องตัวเองทันที ทำไมต้องกัดกับเฮียมันตั้งแต่เด็กจนโตเลยวะ แม่ ง นิสัยก็ไม่เคยจะเปลี่ยนปัญญาอ่อนยังไงก็ยัง
ปัญญาอ่อนแบบนั้น
ผมละเบื่อหน้าไอ้ยูคมันจริงๆ เจอกันทีไรต้องกัดกันตลอด พอมันมานะผมจะกลายเป็นหมาหัวเน่าไม่มีใครสนใจ ทุกคนจะสนใจแต่มัน
เพราะมันขี้ประจบ มี่อย่างนั้นมี่อย่างนู้น แม่ ง คิดว่าน่ารักมากดิตัวก็เท่าหมีควายคิดว่าตัวเองน่ารักแบบหมีคุมะ หึ มึงคิดผิด!
คอยดูนะตลอดเวลาที่มึงอยู่บ้านกู มึงจะต้องไม่มีความสุข!!! เเต่เดี๋ยวก่อนผมมีเรื่องที่ต้องให้มันช่วยนี่นา....
ณ เวลา ตี 2….
มือเรียวของคิมยูคยอมไล่ไปตามแป้นคีย์บอร์ดของโน๊คบุ๊คคู่ใจ ดีจริงๆที่ลูกน้องของเขาเก็บโน๊ตบุ๊คมาให้ด้วย ยามวิกาลแบบนี้เปิดโน๊ตบุ๊ค
แบบนี้เปลี่ยวใจแบบนี้จะทำอะไรได้ถ้าไม่ใช่...มิยาบิไคเต็น พี่มาแล้วจ้า
อุ้ยๆๆ ตอนใหม่...งี้ต้องรีบดูก่อนที่กระทรวงวัฒนธรรม กระทรวงแรงงาน และองค์กรอาหารและยาจะมาลบ
ก๊อกๆ
โว้ยยยยยย ใครมันมาเคาะห้องตอนนี้วะ ไม่หลับไม่นอนไง!
ผมเดินหงุดหงิดไปเปิดประตู โดยที่ไม่ลืมปิดหน้าของหนังที่ค้างไว้ลง
“อะไรมึงเนี้ยยยย มาอะไรตอนนี้เฮีย!”
ไอ้เฮียแจ็คสัน...มึงมันมารขัดความสุขก็จริงๆ
“กูมีเรื่องให้ช่วย”
“ช่วยhere ไร ไปช่วยตัวเองไปมึงน่ะ”
“sus! ไม่ใช่ช่วยแบบนั้น แหม่เอะอะลากเข้าเรื่องโลกสวยด้วยมือเรานะมึง”
“ก็เฮียแม่ งมาขัดความสุข มีไรก็รีบพูดมา น้องมิยาบิรอผมอยู่”
“บ้านกูมึงยังไม่เว้น!! เออๆ พรุ่งนี้ไกป์ไปหาน้องยองแจให้หน่อยดิ”
“เรื่อง? ใช่เรื่องปะ”
“ก็กูอยากเห็นหน้าน้องแจขานี่นา”
“แล้วทำไมคุณเฮียมึงไม่ไปไกป์หาพี่แจเองละ”
“เขารับกูจัง “
“ลืมว่าพี่แจไม่ได้รักเฮีย งิงิ”
“พ่ อ ง ตาย”
“ด่าพ่อเก๊าตะไม เออๆช่วยก็ได้แค่ต้องมีค่าจ้างนิดๆหน่อย”
“200 ก็หรูละ”
“5000 ขาดตัว ไม่จ่ายสดก็ไม่ไกป์ให้ บัยส์”
ผมปิดประตูห้องตัวเอง แต่เฮียแจ็คสันมันเอามือมาขวางไว้เลยโดนประตูหนีบเกือบเต็มแรง จะสมน้ำหน้ามันหรือสมน้ำหน้ามันดีวะ
55555555555555555555555555
“โอ้ยยย ไอ้เห้ มือกู๊วววว”
“ใครบอกให้เฮียโง่อะ แล้วจะยอมจ่ายช้ะ?”
“เออ!! พรุ่งนี้นะมึง”
“จ้า เงินสดนะจ๊ะ ฝันดีนะกากา”
“กากาพ่อ ง มึงห้ามเรียก! นังตุ๊ด!”
ด่ากูตุ๊ดนี่ไม่ดูตัวเองเลย โถ่อิตุ๊ดเตี้ย
“ถึงตุ๊ดก็ทำให้ทรุดได้นะคร้าบบบบบบบบบ”
ได้เวลาอัพเเล้ว...อยากแต่งยาวกว่านี้เเค่เค้นไม่ออกจีจี
เเต่งแล้วอึนๆอะ มันไม่ฮาเลยแป้กแบบแปลกๆ 555555
ช่างเผือกช่างมัน
#ขัดดอกกับน้องมี่
ความคิดเห็น