เจ้าสาว วิวาห์ไร้รัก

ตอนที่ 6 : บทที่5::ช้ำใจ::100%

บทที่5

ช้ำใจ

วันต่อมา

พาฝันนัดกับกันภัทรตอนบ่าย เพราะเธอจะขอลางานที่บริษัทธันวาครึ่งวัน เพื่อที่จะไปลาออกที่บริษัทของกันภัทร ในที่สุดเธอก็ทำตามใจธันวาจนได้ เพราะคนเห็นแก่ตัวไม่ยอมฟังที่เธอพูดเลยสักนิด

ใกล้ถึงเวลาเที่ยงแล้วพาฝันนั่งอยู่ด้านนอกห้องทำงานของธันวาก็ได้แต่ชะเง้อมองธันวาว่าจะออกมาเมื่อไหร่ เธอจะได้ขอลาเลย

เธอเป็นผู้ช่วยเลขาของนุดีก็จริงแต่เธอได้นั่งอยู่ด้านนอกส่วนนุดีธันวาให้ย้ายไปนั่งทำงานอยู่ในห้องด้วยกัน เพราะผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับเขาที่ตรงนั้นจึงไม่ใช่ของเธอ

แอ๊ดดด

เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด พาฝันก็รีบลุกขึ้นก่อนจะมองคู่รักที่เดินควงแขนกันออกมา พาฝันมองภาพนั้นด้วยหัวใจที่ปวดร้าว เธอเป็นภรรยาของเขาแต่เธอกลับไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น และเธอก็ไม่มีสิทธิ์หึงอะไรเขาได้เลยสักนิดเดียว

“คุณธันคะ คือว่าฉันขอลาครึ่งวันได้ไหม”ธันวาได้ยินสิ่งที่พาฝันขอถึงกับทำหน้าตึงทันที แต่เขาต้องเก็บไว้ในใจเพราะกลัวนุดีจะจับได้

เรื่องที่เขาเอาพาฝันมาทำงานด้วยนุดดีก็งอนเขาแล้ว หาว่าเขาให้ความสำคัญกับเธอ เธอหาว่าเขารักพาฝันเข้าให้แล้ว แต่คนอย่างธันวาไม่มีทางยอมรับตรงๆหรอก เขาไม่ได้รักเธอจริงๆนี่นา

ที่เขาเอาเธอมาทำงานด้วยก็แค่อยากให้อยู่ในสายตาตลอด เพราะกลัวว่าเธอจะไปกับผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่เขา และคนอื่นที่เห็นอาจะเข้าใจผิด และคิดว่าเขาโง่โดนเมียตัวเองหลอก ซึ่งถ้าเกิดขึ้นแบบนั้นจริงๆเขาคงยอมไม่ได้แน่ๆ

เขาบอกนุดีว่าแม่ของเขาฝากเธอไว้ เขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธได้ ขอให้เธอเข้าใจเขาด้วย เขาโกหกเธอเป็นครั้งแรกและโกหกเพราะยัยผู้หญิงที่ชื่อว่าพาฝัน เธอเป็นแม่มดหรือไงถึงทำให้เขาเป็นได้ถึงขนาดนี้

“จะไปไหน”

“ไปลาออกที่บริษัทคุณกันภัทรไงคะ”

“ทำไมต้องไป เธอก็โทรบอกเองสิ”

“คุณธันคะ คุณเป็นถึงประธานบริหารที่นี่ คุณไม่รู้เหรอว่าตามกฎแล้วพนักงานต้องไปยืนซองลาออกเอง”พาฝันตอบกลับไปทำให้ธันวาอึ้งไปนิด เขาลืมไปได้ยังไงกัน

“ใช่ค่ะธัน ตามกฎของบริษัททุกบริษัทต้องให้พนักงานไปยื่นซองลาออกเอง คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ ถึงไม่ให้พาฝันไป”บอกไปเขาก็โดนเธอโกรธเอาอีก ทั้งที่อีกใจเขาไม่อยากให้พาฝันไปไหนที่มันห่างตาเขาเลยสักนิด

แต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้ในเมื่อคนรักของเขายืนอยู่ข้างๆตรงนี้

“รีบไปแล้วก็รีบกลับบ้านละ เดี๋ยวคุณแม่ก็มาดุฉันเอาอีก”สุดท้ายเขาก็จำยอมปล่อยให้พาฝันไป แต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะสั่งให้เธอรีบกลับบ้าน เพราะกลัวว่าเธอจะไปออดอ้อนไอ้ภัทรอีก โดยใช้แม่ของเขาเข้ามาอ้าง

“ค่ะ ฝันจะรีบกลับเมื่อเสร็จธุระแล้ว”พาฝันก้มเก็บกระเป๋าทันทีเมื่อธันวาอนุญาต แต่เขากลับเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันกลับสี่ทุ่มเหมือนเดิมนะ บอกคุณแม่ด้วย”

“ค่ะ ฝันจะเรียนให้ท่านทราบเอง”พาฝันตอบกลับ และมองตามแผ่นหลังของคนตัวสูงที่เดินเคียงข้างกับผู้หญิงของเขาไปจนลับสายตา

พาฝันมาถึงบริษัทของกันภัทรก็เดินตรงไปที่ห้องทำงานของเขาทันที

ก๊อกๆ

“เชิญครับ”

“สวัสดีค่ะ”พาฝันทักทายกันภัทรก่อนจะเดินไปนั่งข้างหน้าเขา

“ฝันมาลาออก”

“ผมก็พอรู้ว่าวันนี้คุณมาทำไม เสียดายคุณจัง”กันภัทรพูดขึ้นอย่างเสียดาย ก่อนจะยอมเซ็นอัตอนุมัติลาออกของพาฝัน

“งันวันนี้ผมเลี้ยงส่งให้คุณนะ”

“จะดีเหรอคะ”พาฝันถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะเธอไม่กล้าไปกับกันภัทรเพราะไม่อยากมีปัญหากับธันวาอีก แต่ฝ่ายนั้นก็ไปกินข้าวกับคนรัก เรื่องแค่นี้คงไม่ทำให้เธอดูเป็นภรรยาที่ไม่ดีอย่างที่เขากล่าวหามาตลอดหรอกนะ

“ดีสิครับ เราจะไม่ได้ทำงานด้วยกันแล้วนะ อีกอย่างเพื่อนที่นี่ของคุณเขาก็เตรียมงานเลี้ยงให้คุณแล้วด้วย”

“งั้นก็ได้ค่ะ งั้น

เดี๋ยวฝันขอตัวสักครู่นะ”พาฝันบอกกับกันภัทรก่อนจะเดินออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอก

เธอจะโทรบอกคุณหญิงมณีรัตน์ เพราะกลัวท่านเป็นห่วง พาฝันรอสายได้ไม่นานคุณหญิงก็รับโทรศัพท์

“คุณแม่คะ”

“มีอะไรโทรหรือเปล่าจ๊ะ ถึงได้โทรหาแม่ได้”

“คือวันนี้หนูไปงานเลี้ยงกับคุณกันนะคะ อาจกลับดึกหน่อย”

“อ้อ จ๊ะแล้วตาธันรู้เรื่องหรือเปล่า”

“คุณธันยังไม่รู้คะ ไม่ได้บอก ฝันบอกคุณแม่ไว้ก่อนไม่อยากให้คุณแม่เป็นห่วง ถ้าหากฝันกลับดึก”

“อ้อ จ๊ะแล้วจะบอกตาธันเองหรือให้แม่บอกดีจ๊ะ”คุณหญิงถามกลับ พาฝันจึงรีบตอบกลับทันที

“เดี๋ยวหนูบอกเองคะ อ้อ คุณธันบอกว่าจะกลับสี่ทุ่มนะค่ะคุณแม่”

“ตาธันก็อีกคน กลับดึกทุกวันเลย หนูรู้หรือเปล่าตาธันไปหาใคร”

“ฝันไม่รู้หรอกคะ คุณแม่คะงันแค่นี้ก่อนนะคะ”

“จ๊ะ อย่ากลับดึกนะลูก”

“ค่ะคุณแม่”

ติ๊ด

พาฝันวางสายก่อนจะเดินเข้าไปหากันภัทรทันที

“เหลือเวลาตั้งหลายชั่วโมง คุณภัทรมีอะไรให้ฝันช่วยหรือเปล่าคะ”พาฝันมองนาฬิกาที่บ่งบอกว่าตอนนี้เวลาสามโมงกว่าแล้ว แล้วเธอไม่รู้จะไปไหนด้วย

“ไม่มีครับ คุณฝันไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเหรอ ไปเปลี่ยนก่อนก็ได้นะ”กันภัทรเอ่ย พาฝันส่ายหน้าไปมาก่อนจะยิ้มหวานส่งกลับไปให้

“คุณก็รู้ว่าฝันไม่ชอบไปที่แบบนั้น แต่ที่ยอมไปเพราะว่าพวกพี่เพื่อนและคุณจะเลี้ยงส่งฝัน ชุดนี้ก็ได้ค่ะสำหรับฝัน”กันภัทรยิ้ม เขาชอบเธอเพราะเธอเป็นแบบนี้ เธอไม่เรื่องมาก แต่เสียดายที่เธอแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเขา และดูเหมือนว่า

การลาออกครั้งนี้เหตุผลคงมีแค่ ธันวาเท่านั้นที่ตอบได้ เขารู้ว่าพาฝันลาออกจากที่นี้เพราะธันวาเป็นคนสั่ง ธันวาทำตัวเหมือนหึงเธอทั้งๆที่เขาก็มีคนรักอยู่แล้ว

“โอเคครับ งั้นคุณนั่งเล่นที่โซฟาก่อนก็ได้ ผมอนุญาต”

“ไม่มีอะไรให้ฝันช่วยจริงหรอค่ะ”พาฝันถามย้ำอีกครั้ง ก่อนจะได้รับคำตอบที่ตอบกลับมาจนทำให้เธออดหัวเราะไม่ได้

“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวเลขาคนใหม่ของผมจะโกรธผมเอา”กันภัทรยิ้มให้พาฝันก่อนที่จะหันกลับไปทำงานของตัวเอง ส่วนพาฝันก็เดินไปนั่งอ่านหนังสือนิตยาสวรที่โต๊ะรับแขกทันที

เวลาเลิกงาน

ทุกคนต่างก็ดีใจที่ถึงเวลาเลิกงานสักที แถมวันนี้ยังได้ไปสังสรรค์ที่ผับเพื่อเป็นการเลี้ยงส่งพาฝันอีกด้วย

ทุกคนต่างรีบเก็บกระเป๋าและรีบลงไปที่หน้าบริษัทเพื่อฟังคำสั่งของเจ้านาย เมื่อได้รับคำสั่งทุกคนก็ขับรถไปที่ผับZสถานที่เที่ยวของนักธุรกิจและนักท่องเที่ยวที่กระเป๋าตังหนักๆทันที

เอาชนจ้า

เสียงของพนักงานที่เป็นเพื่อนพาฝันต่างก็ฉลองกันอย่างมีความสุขและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่พาฝันมีความสุข ตั้งแต่ที่ได้แต่งงานกับคนใจร้ายแบบธันวาเธอก็ไม่ค่อยได้ยิ้มแบบนี้เท่าไร

“ขอให้ฝันโชคดีกับการทำงานนะจ๊ะ”เลขาคนใหม่ของกันภัทรเอ่ยขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน

“ขอบใจจ๊ะ ธัญญ่า”

“อือ”ธัญญ่าคือเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทมากของเธอเลยก็ว่าได้

“เธอก็ตั้งใจทำงานล่ะ คุณกันเลือกเธอแล้วก็แปลว่าเธอเก่งที่สุด”

“คุณกันน่ะเหรอ กวนฉันไปวันๆอ่ะ”สองสาวเม้าท์ชายหนุ่มที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำโดยที่เขาไม่รู้เรื่อง

“เธอก็รู้คุณกันเขาคงอยากสนิทกับเธอให้มากๆไง เขาจะได้ทำงานได้โดยที่เธอไม่ต้องเกรง”

“นั้นสินะ ทำไมฉันไม่คิด ขอบใจนะที่บอกนะ ต่อไปฉันจะได้ไม่คิดว่าคุณกันเขาเกลียดฉัน”

“จะเกลียดได้ไง ถ้าเกลียดคงไม่เอาเธอมาเป็นเลขาหรอกเชื่อสิ”

“มันก็จริง”ธัญญ่าคิดก่อนที่จะถูกพาฝันสะกิด

“อะไร”

“คุณกัน มาแล้ว”

อุ้บ

ธัญญ่าปิดปากตัวเองทันที กันภัทรเดินเข้ามายิ้มหวานให้ทั้งสองก่อนจะเอ่ยถาม

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“เปล่าค่ะ ไม่มี”พาฝันตอบก่อนจะยิ้ม และยกแก้มชนกับกันภัทร

“ชนก่อนคะ”ไม่ใช่ว่าเธอจะเรียบร้อยจนกินไม่เป็นนะเหล้า แต่เธอต้องเข้าสังคมมากมายเธอจึงกินเป็นพิธี แต่ก็ไม่ได้กินบ่อยเหมือนสาวๆทั่วไป

“ได้ครับ”กันภัทรยกแก้วก่อนจะส่งสายตามองไปที่ธัญญ่า

“ชนสิครับคุณเลขา”ธัญญ่าเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ชนก่อนที่พี่ๆเพื่อนๆก็ชนด้วยกัน

“ผมชอบนะครับเวลาที่คุณยิ้ม ดีใจด้วยที่วันนี้คุณมีความสุข คุณฝัน”กันภัทรบอกกับพาฝัน พาฝันจึงยิ้มกลับและตอบ

“ฝันก็รู้สึกดีเหมือนกันคะ”

งานเลี้ยงดำเนินไปเรื่อยๆจากสามทุ่ม เป็นสี่ทุ่ม และเดินไปเรื่อยๆจนทุกคนยอมเลิกลาพาฝันเมานิดหน่อยเพราะเธอไม่ได้ดื่มมากเท่าไร แต่ธัญญ่านี้สิคงดื่มไปมากไม่น้อย

สุดท้ายคนที่อาสาไปส่งเธอและเพื่อนก็คือกันภัทรเพราะพาฝันไม่ได้เอารถมา ตอนมาก็มากับกันภัทรและธัญญ่า

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ฝากยัยธัญญ่าด้วยนะคะคุณกัน”พาฝันก้มลงไปขอบคุณและฝากเพื่อของตนเองเมื่อมาถึงหน้าบ้านตัวเอง

“ครับ ผมจะส่งให้ถึงที่หมายเลยครับ ...หลับฝันดีนะครับ”กันภัทรบอกฝันดีกับพาฝัน พาฝันจึงตอบกลับไปเช่นกัน

“ค่ะ ฝันดีเช่นกันนะคะ”พาฝันโบกมือบ๊ายบายกันภัทรก่อนที่รถจะลับสายตาไป เธอก็เดินเข้าบ้านทันที

พาฝันเดินเข้าไปในบ้านด้วยความเมานิดๆ แต่อยู่ๆแขนเธอกลับถูกดึงจากบุคลปริศนา

“เอ๊ะ”พาฝันอุทานออกมานิดหน่อยก่อนจะรู้ว่าเป็นใครเพราะเธอจำกลิ่นน้ำหอมของเขาได้

“คุณธัน”

“ใช่ฉันเอง ทำไมตกใจอะไร”ธันวาถามด้วยอารมณ์ที่ฉุนมาก

“ก็ตกใจที่คุณมาเงียบๆไงค่ะ มีอะไรทำไมไม่รอคุยที่ห้องมาแบบนี้ฝันก็ตกใจสิ”พาฝันอธิบายให้เขาให้เข้าใจ แต่ธันวากลับพูดจาว่าเธอ

“ที่ตกใจนี้เพราะทำผิดมางั้นสินะ ถึงกลัวว่าฉันจะจับได้”

“คุณพูดไม่รู้เรื่องแล้ว ฝันทำผิดอะไร”เธอถามกลับเพราะเธอยังไม่รู้เลยว่าเธอไปทำผิดอะไรตอนไหน

“หนีเที่ยว แถมเที่ยวกับไอ้กันอีก กลับดึงคงไปกับมันถึงไหนต่อไหนแล้วสินะ”

เพี๊ยะ!!

“ฝันไม่ใช่เหมือนคุณนะที่นอนกกอยู่กับคุณนุดีแบบนั้นทุกวันน่ะ”พาฝันทนไม่ได้กับสิ่งที่เขาพูดออกมา ถ้าหากเธอทำจริงเขาก็ไม่มีสิทธิ์ว่า เพราะเขาก็ทำมันเหมือนกัน ที่เธอยอมมาตลอดยอมทำตามที่เขาสั่งก็เพราะไม่อยากมีปัญหากับเขา

แต่ดูสิ เหมือนจะอยากมีปัญหากับเธอมากเสียเหลือเกิน

‘‘ก็แล้วทำไม ฉันเป็นผู้ชายเธอเป็นผู้หญิง คนที่เสียหายที่สุดคือเธอ”

“คุณคิดเองทั้งนั้น ไม่ว่าใครทำมันก็เสียหายเท่ากัน คุณควงคุณนุดีออกหน้าออกตาขนาดนั้น คนอื่นเขาจะว่าฉันว่ายังไงบ้างคุณรู้เหรอ เอาเวลาที่คุณเตือนฉันไปเตือนตัวเองดีกว่าค่ะ”

“พาฝัน เดี๋ยวนี้กล้าต่อปากต่อคำแล้วสินะ”

“ฝันพูดความจริง ไม่ได้ต่อปากต่อคำกับคุณ ไม่มีอะไรแล้วฝันขอตัวอยากนอนพัก”พาฝันพูดจบก็สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของร่างแกร่งทันที เธอรีบขึ้นบันใดเพื่อจะหนีคนตัวโต เมื่อเข้ามาในห้องเธอก็รีบเข้าห้องน้ำทันที โดยไม่ลืมผ้าขุนหนูที่แขวนไว้ หยิบเข้าไปด้วย

ตึงๆๆๆ

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะพาฝัน”ธันวายังตามมาเคาะประตูห้องน้ำอีก พาฝันทำเป็นไม่สนใจอาบน้ำเปิดน้ำเสียงดัง โดยไม่สนใจคนที่กำลังโกรธอยู่ด้านนอกเลยบางทีเธอก็เหนื่อยนะ กับการที่ต้องเป็นฝ่ายที่เขามองว่าผิดตลอด ทั้งๆที่เขานั้นแหละที่ทำมากกว่าเธอเสียอีก

สิบนาทีผ่านไป

คนใจร้ายเงียบไป พาฝันเดินออกห้องน้ำมาก่อนจะเห็นธันวานั่งรออยู่บนเตียง พาฝันพยายามไม่สนใจเขา เพราะเธอคิดว่าธันวาหลับไปแล้วเสียอีก

พาฝันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบเอาชุดนอนมาสวมใส่ แต่กลับถูกมือหนาแย่งเอาไว้เสียก่อน

“จะบอกได้หรือยังว่าไปไหนมา”คนตัวสูงยังไม่เลิกถามพาฝันจึงบอกไปเพราะอยากให้มันจบไปเสียที

“ไปผับZมาค่ะ คุณกันพาไปเลี้ยงส่ง”ธันวาบีบแขนพาฝันแน่นยิ่งขึ้น

“แน่ใจเหรอ ฉันโทรไปทำไมไม่รับ”พาฝันอึ้งไปนิดเพราะว่าเธอไม่รู้เลยว่ามีสายเข้าจากสามี

“ฝันขอโทษนะคะ ฝันไม่รู้จริงๆว่าคุณโทรมา สงสัยฝันลืมเปิดเสียง”พาฝันขอโทษเขาทันที แต่เขากลับพูดจาดูถูกเธอทันที

“ลืมเปิดเสียง หรือเธอไปมั่วกับมันมากันแน่”

เพี๊ยะ

เขาไม่ชอบให้เธอตบหน้าเขา แต่ดูปากเขาสิมันน่าตบมากไหมล่ะ

“พาฝัน!”ธันวามองหน้าพาฝันอย่างโกรธจัด เขาเสียทีเธอ ถูกเธอตบตั้งกี่ครั้งแล้วนะ คนอย่างพาฝันเขาต้องจัดการยังไง เธอถึงจะอยู่ในโอวาทเขาได้

“คุณดูถูกฝัน ฝันไม่ได้เหมือนคุณนะ”

“ไม่เหมือนยังไง ไหนบอกมาสิว่าเธอดีกว่าฉันตรงไหน”ธันวาบีบแขนพาฝันจนช้ำไปหมด เขาไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน

พาฝันได้แต่เก็บซ่อนความเจ็บและน้ำตาไว้ไม่ให้เขาเห็น เธอไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าเขา เพราะสำหรับเธอแล้วเขาคงหาว่าเธอนั้นสำอ่อย

“ฝันไม่ได้ไปนอนค้างกับใครคนไหน เหมือนคุณ...ฝันไม่เคยมีใคร แต่คุณมีคนรักของคุณ คุณไปอยู่กับเธอเกือบทุกวันนอนด้วยกับเกือบทุกคืน แม้ว่าคุณจะกลับบ้านมาตอนสี่ทุ่มก็ตาม แต่ฉันขอถามคุณเถอะ คุณจะปฏิเสธไหมว่าคุณไม่ได้ร่วมรักกับเธอเลยในเวลาที่เหลือ”

“นั้นมันสิทธิ์ของฉัน เธออย่ามาล้ำเส้นนะพาฝัน มีหน้าที่แค่เป็นเมียฉัน ทำตามที่ฉันสั่งก็พอแล้ว”

“หึ ฝันไม่ทำอะไรทั้งนั้น ต่อไปถ้าคุณยังไม่เลิกยุ่งกับคุณนุดี คุณก็อย่ามายุ่งกับฝันอีก เพราะฝันไม่อยากเป็นคนบาปแย่งสามีชาวบ้าน”

“แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่แย่งหรือไง แต่งงานกับฉันเธอคิดว่ามันไม่แย่งงั้นสิ”ธันวาเถียงกลับอย่างอารมณ์เสีย เขาอยากจับเธอมาจูบสักร้อยครั้งให้หายดื้อไปเลย

พาฝันไม่ว่ามองมุมไหนเธอเรียบร้อยมากแต่ไม่คิดว่าเธอจะดื้อมากขนาดนี้

“ค่ะเรื่องแต่งงานฝันยอมรับทั้งหมดว่าฝันทำผิด เสียใจที่ยอมทำตามที่คุณหญิงสั่ง ถ้ารู้ว่าวันนี้จะเป็นอย่างนี้ฝันคงไม่แต่งหรอกคะ”

“ไม่ใช่เพราะเธออยากจับฉันมากกว่าเหรอ”พาฝันมองหน้าคนที่เธอรักนักรักหนา ก่อนจะสะบัดมือออก

“ฝันไม่เคยต้องการอะไรจากคุณเลยสักนิด ถ้าเราหย่ากันฝันก็ยืนยันเหมือนเดิมว่าฝันจะไม่เอาอะไรจากคุณเลยสักนิดเดียว”พาฝันเกลียดตัวเองที่รักเขาไม่ยอมเลิกรา

“เหรอ ไม่เอาอะไรจากฉัน แต่จะออดอ้อนเอาที่คุณแม่กับคุณพ่อสินะ”

เพี๊ยะ

“คุณธัน มันจะมากไปแล้วนะ”ความอดทนที่มีทะลายลงไปพาฝันตบธันวาอีกครั้งด้วยความที่โกรธจัด

และไมได้รู้เลยว่าการตบครั้งนี้ธันวาจะลงโทษเธอหนักแค่ไหน

 

100%

 .