ตอนที่ 4 : บทที่3::จะทนได้นานแค่ไหน::100%(RE-UP)
บทที่3
จะทนได้นานแค่ไหน
“เงียบ ถ้าไม่อยากเจอดี”ตามมาด้วยเสียง แสนคุ้นเคย
“อือ”เมื่อรู้ว่าเป็นใครเธอก็หยุดนิ่งและบอกให้คนตัวสูงกว่ารู้ว่า ปล่อยเธอได้แล้ว ธันวาปล่อยมือออกจากปากเล็ก ก่อนที่พาฝันจะถามขึ้น
“ทำอะไรของคุณ”
“เธอนั้นแหละทำอะไร กล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าฉันได้ยังไง”ธันวาจิกเธอตอบ ทำให้พาฝันรู้ว่าเขาโกรธเธอเรื่องอะไร
“คุณก็พูดไม่ให้เกียรติฝันเหมือนกัน”
“จำไว้นะ พาฝันไม่ว่าเธอจะทำอะไรกับใคร โปรดจำเอาไว้ว่าเธอแต่งงานกับฉันแล้ว ใครมาเห็นเขาจะคิดว่าไง”
“...”
“ไม่คิดว่าเธอสวมเขาให้ฉันหรือไง คนเขาคงคิดว่าฉันโง่เสียเต็มประดา”
“แล้วสิ่งที่คุณทำละ ทำไมถึงไม่คิดบ้างว่าฉันจะเป็นยังไง”
“เป็นอะไร ทำไมเธอหึงฉันหรือไง ฮะ”คนตัวสูงขยับเข้าใกล้ร่างบางขึ้นก่อนจะเท้ามือเข้ากับกำแพงยืนสบตากับเธอ
“ฉันไม่ได้หึง คุณอย่ามาหาเรื่องฉันนะ ฉันก็กลัวคนอื่นมองเหมือนกันหนิว่าคุณสวมเขาให้ฉัน”พาฝันตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงเธอจะรักเขามากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปหึงเขาได้หรอก เพราะเธอรู้จุดยืนของเธอดี
“ก็ดีที่คิดแบบนั้น เพราะถ้าเธอหึงฉันขึ้นมาจริง เราคงต้องพูดกันยาวหน่อย”
“แล้วคุณต้องการอะไรกันแน่ คุณธันคุณทำได้คนเดียวใช่ไหม แต่ฝันไม่สามารถทำอะไรได้เลยแบบนั้นเหรอคะ รู้ไหมถ้าทำแบบนั้นจริงๆ คุณมันเห็นแก่ตัวมากเลยนะ รู้ตัวไหม”
“ใช่ไง ผมเห็นแก่ตัว ผมจะบอกคุณไว้เลยนะว่า ไม่ว่าผมจะทำอะไรกับใครที่ไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของผม แต่คุณห้ามไปไหนกับใครที่เป็นผู้ชายอีก ถ้าผมรู้คุณกับได้เห็นดีกันแน่”ธันวาพูดด้วยความเห็นแก่ตัวและนึกหวงร่างบางที่เมื่อคิดว่าเธอจะไปกับผู้ชายคนอื่น
ตกเป็นของคนอื่นด้วยที่ไม่ใช่เขา เขาก็รู้สึกอยากจัดการแม่ตัวดีมาอยู่ใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาไปไหนเลย
“ฝันไม่ทำค่ะ อย่าลืมสิคะว่าฝันต้องทำงานกับคุณกันภัทร ถ้าผู้ชายคนนั้นหมายถึงคุณภัทรด้วย ฝันคงต้องขอโทษด้วยที่ทำตามที่คุณสั่งไม่ได้”พาฝันก็ไม่ยอมแพ้เขาเหมือนกัน เพราะสิ่งที่เขาพูดมามันเห็นแก่ตัวมากเกินไปจริงๆ
“ไอ้ภัทรมันลีลาดีกว่าฉันหรือไง เธอถึงได้ติดใจมันนัก”คำดูถูกเอ่ยออกมาจากปากหนา ทำให้พาฝันลืมตัวตบเขาไปฉาดหนึ่ง
เพี๊ยะ!!
ธันวาหน้าหันไปตามแรงเหวี่ยงของมือบาง เขาไม่คิดเลยว่าตัวเล็กแบบพาฝันจะตบได้แรงมากขนาดนี้
“เธอกล้าตบฉันอีกแล้วนะ ที่สั่งสอนไปไม่หลาบจำใช่ไหมฮะ”เมื่อธันวาหันกลับมาได้ เขาก็กระชากไหล่เล็กเข้ากับตัวก่อนจะจับท้ายทอยของพาฝันไว้แน่น ไม่รอช้าเขาก็จัดการจูบพาฝันทันที
“อือออ อ่อย อ๊ะ”พาฝันทุบตีธันวาทันทีเมื่อร่างสูงพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามาในโพล่งปากของเธอ
ตุบๆๆๆ
“อืออออ”พาฝันพยายามที่จะปิดเม้มริมฝีปากของตัวเองไว้อย่างแน่นหนาแต่ร่างสูงก็ใช่แรงที่มีเหนือกว่า ขบเม้ม กัดริมฝีปากบางจนร่างบางยอมให้เขาจูบได้อย่างเต็มที่
เมื่อเขาทำสำเร็จธันวาก็จัดการสัมผัสพาฝันอย่างร้อนแรง จูบที่ค่อนข้างแรงกลับแรงมากยิ่งข้นเมื่อเขาคิดว่าเขาต้องสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ให้หลาบจำ
เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าเขาเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย และ ตามพฤตินัยแล้ว เพราะฉะนั้นเธอจะไม่มีสิทธิ์ไปกับใคร หากเขายังไม่เบื่อและปล่อยเธอ
ถึงเวลาเขาจะเขี่ยทิ้งเอง โดยที่เธอไม่ต้องมาคร่ำครวญไปหาชายอื่นเลย วันนี้เขาจะทำให้เธอรู้ว่าเขามีสิทธิ์มากแค่ไหนในตัวเธอ ถึงจะรู้ว่าสิ่งที่เขากำลังทำมันเห็นแก่ตัวแค่ไหน เลวมากแค่ไหนในสายตาคนอื่น
แต่ความพอใจของเขา ใครก็ห้ามไม่ได้
ผลัก
พาฝันผลักธันวาออกได้สำเร็จก่อนที่เธอจะเช็ดริมฝีปากตัวเองอย่างรังเกียจ ธันว่าเห็นแบบนั้นก็ยิ่งโกรธจัด
“รังเกียจงั้นเหรอ งั้นเธอคงต้องตรอมใจตายก่อนนะที่จะพ้นจากมัน คืนนี้ทำหน้าที่เมียให้ดีด้วย ฉันจะกลับบ้านสี่ทุ่ม อย่าให้ต้องพูดมากล่ะ ฉันไม่ชอบ”
“ฝันไม่มีทางยอมให้คุณแตะต้องตัวฝันอีกแน่”
“เหรอ งั้นคืนนี้เรามาลองดูกัน”ธันวาพูดขึ้นก่อนจะผลักพาฝันล้มลงกับพื้นและชี้หน้าเธอและสั่งเป็นการปิดท้าย
“อย่าให้ฉันเห็นว่าเธออยู่กับไอ้ภัทรอีก ถ้าอยากอยู่ด้วยกันมากก็รอให้ฉันเบื่อเธอและทิ้งเธอก่อน ค่อยไปอ้อนมัน ให้หย่ากับฉันก่อนแล้วค่อยไปให้มันกินของเหลือเดนฉัน!”ธันวาเดินออกไปจากที่ตรงนั้น ตรงที่เขาพูดจาหยาบคายใส่เธอ ดูถูกเธอ เธอต้องทำงานนะและเธอเป็นเลขาของกันภัทร เขาจะมาสั่งห้ามแบบนี้ได้ยังไง
นอกจากเธอจะลาออกจากบริษัทของกันภัทรเท่านั้นถึงจะทำตามที่เขาสั่งได้ ซึ่งสิ่งที่เขาสั่งนั้น เธอทำไม่ได้เลยกว่าจะได้งานดีๆแบบนี้เธอหาแทบตาย จะมาลาออก เพราะคำสั่งไร้สาระงั้นเหรอ เธอคงไม่ทำ
พาฝันพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนจะจัดเสื้อผ้า และผมของเธอให้เรียบร้อยก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทันที
เมื่อมาถึงโต๊ะก็ไร้วี่แววของชายหนุ่มที่รังแกเธอไปเมื่อกี้
“กลับกันเถอะครับ”
“เออ เสร็จแล้วเหรอคะ”พาฝันถามอย่างงง
“ครับ พี่ธันเซ็นเรียบร้อยแล้ว”กันภัทรยิ้มอย่างดีใจที่งานของเราสำเร็จไปแล้วอีกหนึ่งงาน
“ขอโทษนะคะ ฝันมาช้าไป เข้าห้องน้ำนานไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรครับ ป่ะเรากลับบริษัทกันเถอะ”เมื่องานสำเร็จกันภัทรกับพาฝันก็เดินออกจากร้านอาหารทันที เมื่อเดินไปที่จอดรถพาฝันก็เกิดสะดุดล้มจนกันภัทรต้องวิ่งเข้ามาช่วยและทั้งคู่ก็อยู่ในท่าที่กอดกัน
เป็นโชคร้ายของพาฝันเมื่อธันวาขับรถออกมาเห็นเข้าพอดี สายตาคมกริบมองอย่างโกรธจัดก่อนจะบึ่งรถใส่เธอทันที
เมื่อเสียงรถที่ดังจนเธอแสบหูก็หันกลับไปมอง จึงรู้ว่าเป็นใครที่ขับรถบ้าๆแบบนี้ กันภัทรมองตาก็มองยิ้ม
“ขับรถกวนเหมือนกันนะพี่ธัน จริงไหมครับคุณฝัน”
“ค่ะ กวนมากเลย”พาฝันได้แต่ตอบกลับไปก่อนที่เธอจะขึ้นรถกลับบริษัทของกันภัทร
“คุณอารมณ์ไม่ดีอะไรคะ ขับรถเร็วแบบนี้นุดีก็กลัวนะ”นุดีเอ่ยขึ้นเมื่อธันวาขับรถเร็วจนเธอรู้สึกกลัว
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมอยากขับเร็วก็แค่นั้น แต่ถ้าคุณกลัวผมขับช้าๆก็ได้”
“ขอบคุณค่ะ”นุดีกล่าวขอบคุณธันวา ก่อนที่เธอจะจับมือแกร่งก่อนจะซบที่ไหล่หนาทันที
“คุณโกรธที่ภรรยาของคุณ มากับคุณกันเหรอคะ”นุดีถามขึ้นเพราะจากที่เธอมองเธอก็พอจะรู้ว่า ธันวาโกรธเรื่องอะไร
แต่เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธผู้หญิงคนนั้นเพราะเธอต่อปากต่อคำหรือเธอมากับผู้ชายกันแน่ เธออยากจะคิดว่าเขาโกรธที่เธอคนนั้นต่อปากต่อคำกับเขา เพราะถ้าธันวาโกรธเธอเรื่องผู้ชาย เธอเองคงจะเจ็บปวดไม่น้อยเพราะ นั้นหมายถึงว่าธันวากำลังหวั่นไหวกับเธอคนนั้น
พาฝันไม่ใช่ผู้หญิงขี้เหร่ แต่เธอเป็นสาวสวยและมีเสน่ห์เธอกลัว กลัวเหลือเกินว่าธันวาจะรักพาฝันมากกว่าเธอ
“เปล่านะครับ ทำไมเหรอคุณอย่าบอกนะว่าคิดมากอีกแล้ว”ธันวามองเธอด้วยสายตาแห่งความรัก เขารักเธอมากนะ เขาไม่มีทางรักใครได้อีกนอกจากเธอ
“ค่ะ นุดีคิดมากไป แต่ไม่เป็นไรนุดีเชื่อใจคุณคะ”
“ผมรักนุดีก็เพราะนุดีเป็นผู้หญิงแบบนี้”ธันวาจับมือเล็กไว้แน่น เขาคิดเสมอว่าเขารักนุดี ส่วนพาฝันเขาก็แค่ไม่อยากเสียหน้าให้เธอมาสวมเขาให้ก็แค่นั้น
“ค่ะ นุดีก็รักธันนะคะ”ทั้งสองนั่งด้วยกันแนบชิด ก่อนที่ธันวาจะขับรถพานุดีไปที่คอนโดที่เขาซื้อไว้ให้เธออยู่ และเป็นรังรักของเขาและเธอ
พาฝันกลับบ้านมาในเวลาห้าโมงเย็นกว่า เมื่อถึงก็วิ่งเข้าห้องครัวทันที เพราะมันเป็นกิจวัตรประจำวันของเธอเพื่อช่วยนมอุ่นทำกับข้าว
“มาแล้วคะ นมอุ่น มีอะไรให้ช่วยไหมคะวันนี้”
“ไม่มีคะ”
“แหนะ ตลอดเลยฝันอยากช่วยนี่คะ มาค่ะ”พาฝันไม่ฟังที่นมอุ่นบอกเธอเห็นอะไรเธอก็ช่วยนั่นช่วยนี้จนนมอุ่นเหนื่อยใจและยิ้มกับความน่ารักของพาฝัน
“มาค่ะเดี๋ยวนมเอาไปเสิร์ฟเอง คุณฝันไปนั่งทานเถอะคุณหญิงอยากคุยด้วย ท่านฝากบอกแต่เช้าแล้ว”
“ค่ะ งั้นฝันไปก่อนนะ”เมื่อพูดจบพาฝันก็เดินไปที่ห้องอาหารทันที ที่โต๊ะอาหารมีคุณหญิงกับคุณอนันต์นั่งรออยู่
“หนูฝันมาแล้วเหรอ มานั่งนี่มา”คุณหญิงชวนก่อนที่พาฝันจะนั่งลงข้างๆ
“มีอะไรกับฝันหรือเปล่า”
“เมื่อคืนตาธันกลับมากี่โมงจ๊ะแม่ขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรคะ ฝันไม่ได้เป็นอะไร”
“เฮ้อแล้วนี่ตาธันบอกหรือเปล่าว่าจะกลับกี่โมง”คุณอนันต์ถามพาฝัน บางครั้งเขาก็กลัวว่าเจ้าลูกชายจะทำให้พาฝันเสียใจแบบที่เขาเคยทำกับภรรยาของเขา และสุดท้ายลูกชายของเขานั้นแหละจะมาเป็นบ้าเป็นหลังทีหลังเมื่อต้องเสียหนูฝันไป
“คุณธันบอกว่าจะกลับมาสี่ทุ่มคะ”
“สี่ทุ่ม ตายๆทำตัวเป็นสามีที่ไม่ดีเอาเสียเลย”
“…”พาฝันเงียบก่อนที่คุณหญิงจะถามขึ้น
“หนูฝัน ตาธันยังคบกับยัยหนูนุดีอะไรนั่นอยู่ไหม”
“ไม่รู้คะ ฝันไม่ได้ยุ่งเรื่องของคุณธันเลย”พาฝันโกหกเพราะไม่อยากให้แม่กับลูกต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องของเธอ
“ไม่ได้แล้ว เดี๋ยวแม่จะโทรตามตาธันกลับมา”
“คุณหญิง เอ้ย คุณแม่ไม่ต้องโทรไปหรอกค่ะ คุณธันอาจมีธุระจริงๆก็ได้”
“แต่ว่า....”
“อ่ะ อาหารมาแล้วคะ เราทานกันดีกว่านะคะวันนี้ฝันทำน้ำพริกมะเขือให้คุณแม่ด้วยนะ”พาฝันเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อเห็นนมอุ่นเริ่มยกอาหารเข้มาแล้ว
“หนูฝัน”
“น่าคุณ ให้เป็นเรื่องของเด็กๆเขา”คุณอนันต์เบรกคุณหญิงไว้ ท่านจึงหันมามองหน้าพาฝันอย่างเหนื่อยใจ
หลังอาหารมื้อเย็นจบพาฝันก็เดินขึ้นห้อง ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็จัดการหยิบชุดนอนของธันวาขึ้นมาและพับไว้บนเตียง ก่อนจะเดินไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้และบีบยาสีฟันใส่แปรงฟัน เมื่อเห็นว่าเธอเตรียมหมดแล้วก็เดินไปเปิดตู้ หยิบเอาหมอนและผ้าห่มมาไว้ที่โซฟา
ก่อนจะพาตัวเองเดินไปที่หน้าต่างเพื่อรอธันวากลับมา
สี่ทุ่มครึ่ง
เสียงรถธันวากลับมาแล้ว พาฝันจึงเดินไปที่โซฟาและล้มตัวนอนลงทันที
มันแปลกนะที่เธอนอนไม่หลับเลยเมื่อธันวายังไม่กลับมา แต่เมื่อเขากลับมาเธอก็รู้สึกง่วงขึ้นมาทันที
ธันวาเดินเข้าห้องมาอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะมองร่างบางที่นอนอยู่บนโซฟาโดยมีผ้าห่มคลุมโปรงอยู่ ไม่รอช้าธันวาก็เดินเข้าไปปลุกหญิงสาวทันที
ธันวาปลุกพาฝันด้วยการกกระชากเธอให้ลุกขึ้น คนที่หลับไปได้งีบหนึ่งก็ทำหน้างง ก่อนจะถามว่า
“มีอะไรคะคุณธัน”
“มีอะไรอีก เมื่อเช้าฉันบอกว่าไง”
“ก็ฝันเตรียมไว้ให้หมดแล้วไงคะ”พาฝันมองไปที่เตียงนอน ธันวามองตามก่อนจะแสยะยิ้มร้ายขึ้นมา จนพาฝันร้อนไปทั่งร่างกาย
“ฉันบอกเธอว่าคืนนี้เธอต้องทำหน้าที่เมีย หน้าที่เมียคือเรื่องอย่างว่าที่สามีกับภรรยาเขาทำกัน ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจ”
“คุณมีคนรักแล้วนะคะ ทำแบบนี้กับฝันไม่ได้นะ”
“ทำไมจะไม่ได้ละ ในเมื่อเธอก็อยากเป็นเมียฉันจนตัวสั่น”ธันวาพูดจาดูถูกเธออีกแล้ว พาฝันกำลังจะตบคืน แต่คนอย่างธันวาไม่มีทางให้ผู้หญิงต่ำต้อยอย่างพาฝันตบเขาได้อีกแน่ๆ
“โอ้ย!”
“อย่าคิดว่าจะตบฉันได้อีก”
“คุณธัน!”ธันว่ายิ้มไม่ฟังเสียงของพาฝันเลยสักนิด เขาจัดการกระชากร่างบางเข้าห้องน้ำและเหวี่ยงไปที่อ่างอาบน้ำทันที
“อาบน้ำให้ฉัน”พูดจบก็ถอดเสื้อออกจากร่างกายทันที พาฝันได้แต่อึ้งกิมกิเพราะธันวาไม่รอฟังอะไรก็ก้าวลงไปในอ่างพร้อมสั่งให้เธอลงมาด้วย
“ยืนบื้ออะไร ถอดเสื้อแล้วลงมาได้แล้ว”
‘‘แต่ฝันอาบน้ำแล้วนะคะ”
“มันใช่เรื่องที่ฉันต้องรู้ไหม สิ่งที่ฉันต้องการคือเธอต้องอาบน้ำให้ฉัน”
“ฝันไม่อาบ”พาฝันเดินหนีออกมาจากห้องน้ำ โดยมีธันวาเดินตามออกมา
“หาเรื่องสินะ”
“ฝันไม่ได้หาเรื่อง”
“ต้องให้บังคับใช่ไหม ได้”ธันวาพูดจบก็อุ้มพาฝันขึ้นบนบ่าก่อนจะโยนลงในอ่างน้ำทั้งเสื้อผ้า
“คุณธัน!!”ธันวากระโดดคร่อมร่างบางก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าออกจนหมดร่างกาย
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อ เธอควรทำหน้าที่เมียให้ดีกว่านี้นะ”ธันวากล่าวก่อนจะนั่งหันหลังให้พาฝันขัดหลังให้
“อะไร”แต่พาฝันไม่เคยอาบน้ำให้ใคร เธอจึงไม่รู้
“ฉันต้องสอนเธออีกแล้วใช่ไหมเนี่ย เดี๋ยวฉันจะสาธิตให้ดู”ธันวาหันหน้าเข้ามาหาพาฝันก่อนจะจับเธอหันหลังไปและเขาก็เริ่มกดสบู่ใส่มือและถูลงบนหลังของพาฝันอย่างแผ่วเบา
ผิวพาฝันทำให้เขาแทบครั่ง ผิวขาวอมชมพูที่ทำให้เขาหลงใหลเนียนมากขนาดนุดียังเนียนได้ไม่เท่าเธอคนนี้ ธันวาไล้ลูบไปทั่วร่างกายของเธอก่อนที่จะจบลงที่อกอิ่ม
เขาอยากสัมผัสมันและไม่รอช้ามือแกร่งก็สั่งการบีบขย้ำมันอย่างอ่อนโยน
‘‘คุณธัน คุณไม่ควรทำแบบนี้นะ ไหนว่าจะอาบน้ำไงคะ”พาฝันเตือนสติของคนที่กำลังกระเจิง แต่ธันวากลับทำหน้าตายก่อนจะยิ้มกริ่ม
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ไม่อาบแล้วละน้ำ ฉันจะอยากรักเธอแทนพาฝัน”พูดจบธันวาก็จัดการพลิกร่างบางเข้ามาหาก่อนจะเริ่มบทรักของเขาและเธอขึ้น
cut cut
#ขอตัดฉากไม่เหมาะสมออกนะคะ^^ (ติดตามในแบบรูปเล่มและE-BOOK นะคะ)
เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาอยากรักเธอทุกวันไม่มีเบื่อหน่าย
100%
#ขอตัดฉากไม่เหมาะสมออกนะคะ^^
(RE-UP)จ้า แก้ไขคำผิด ใครที่เข้ามาอ่านใหม่ ยังเจอคำผิดอยู๋บอกไรท์ด้วยน่าส์^^
ฝากคุณธันไว้ในอ้อมอกด้วยคะ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พาฝันก็ระวังให้ตัวหน่อยนะ