ตอนที่ 3 : บทที่2::นางบำเรอ::100%(RE-UP)
บทที่2
นางบำเรอ
เช้าวันใหม่
พาฝันตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปทำงานตามปกติของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะไปทำงานเธอมักจะลงมาช่วยแม่บ้านของที่นี่ทำกับข้าวก่อนเสมอเพราะมันเป็นหน้าที่ของเธอตั้งแต่ที่เธออยู่บ้านหลังนี้มา และเธอก็พยายามที่จะเป็นภรรยาที่ดีให้กับธันวา
แม้ว่าธันวาจะไม่เคยต้องการมันเลยก็ตาม
“นมอุ่น มีอะไรให้ฝันช่วยหรือเปล่าคะ”พาฝันเดินเข้าห้องครัวมาก็ถามนมอุ่นทันที นมอุ่นคือแม่นมของธันวา และเธอก็มักจะเรียกชื่อนี้จนชินไปเสียแล้ว ถ้าเกิดธันวาเข้ามาได้ยินเธอคงโดนด่ายับแน่
พาฝันคิดในใจก่อนจะเดินเข้าไปกอดนมอุ่น ที่ท่านก็ช่วยเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กเหมือนกัน
“หอมจังเลยค่ะ นมอุ่น”พาฝันชมนมอุ่นก่อนจะแอบหอมแก้มนมอุ่นไปสองที ทั้งสองข้าง
“หนูฝันก็ ทำเป็นเด็กๆไปได้ โตแล้วนะคะ แถมแต่งงานแล้วด้วย”
“โตที่ไหน ฝันยังเป็นหนูน้อยในสายตานมอุ่นเสมอค่ะ”
“แหนะ ยังมาย้อนอีกนะคะ”นมอุ่นค้อนพาฝันเข้าให้ก่อนที่ จะบอกหญิงสาว
“ไม่มีอะไรให้หนูฝัน ทำแล้วค่ะ นมทำหมดแล้ววันนี้หนูฝันพักผ่อนเถอะนะคะ เมื่อคืนคงเหนื่อยกับงานแต่งงานมากแล้ว”นมอุ่นบอกพาฝันอย่างอดห่วงไม่ได้
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ งั้นฝันทานข้าวก่อนเลยนะคะ”เมื่อเห็นว่าอาหารที่นมอุ่นทำเสร็จแล้วเธอก็ขอชิงทานก่อนก็แล้วกัน เพราะเธอต้องการไปทำงานแต่เช้าเพื่อหลบหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอเสียใจจากเรื่องเมื่อคืน
“อ้าว หนูฝันไม่รอทานพร้อมคุณหญิงเหรอ”
“วันนี้ขอไม่ดีกว่าค่ะ ฝันรีบไปทำงาน”นมอุ่นมองใบหน้าหวานอย่างมีพิรุธก่อนจะพูดแทงใจของเธอ
“ทะเลาะกับ คุณชายหรือเปล่าคะ”
“ไม่เลยค่ะ”พาฝันปรับสีหน้า ก่อนจะทำตัวปกติและตอบกลับไปอย่างว่องไว
“แน่นะคะ แล้วเมื่อคืนคุณชายไปไหนคะ ถ้าไม่ได้ทะเลาะกัน”นมอุ่นรู้งั้นเหรอ พาฝันคิดในใจก่อนที่สายตาจะเปลี่ยนเป็นเศร้าทันที
“ไม่รู้ค่ะ ฝันไม่อยากถามเขา”แม้ในใจจะรู้ว่าเขาไปไหนมา แต่เธอก็คงไม่กล้าบอกกับนมอุ่นอยู่ดี เพราะเดี๋ยวธันวาก็จะกล่าวหาเธอ ว่าเป็นเด็กขี้ฟ้องอีก
“เห้อ คุณชายนะคุณชายคืนเข้าหอยังออกไปข้างนอกอีก มันไม่ดีไม่รู้เหรอคะ”นมอุ่นมองสบตาของพาฝันด้วยความสงสารเมื่อเห็นสายตาที่กำลังเศร้าหมอง
“รู้ค่ะ แต่คุณธันไม่ฟังฝันเลย”นมอุ่นไม่อยากเห็นสายตาเศร้าสร้อยของพาฝันจึงพาเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง
“เอาเถอะค่ะ หนูฝันไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารเลยนะเดี๋ยวนมตักข้าวต้มไปให้”
“ไม่เอาค่ะ ฝันตักเองฝันจะทานที่ห้องครัวนี้ค่ะ”ว่าเสร็จพาฝันก็เดินไปตักข้าวต้มเองก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะกลางห้องครัวและลงมือทานอย่างอร่อย
“อิ่มจังเลยค่ะ นม”พาฝันกินอิ่ม ก็ลูบท้องมองใบหน้าที่ยังมีเคล้าความสวยอยู่บ้างของนมอุ่นอย่างสุขใจ
“อร่อยเหมือนหนูฝันทำไหม”นมอุ่นถามกลับไป พาฝันจึงรีบบอกกลับทันที
“จะอร่อยน้อยกว่าฝันได้ไงคะนม นมเป็นคนสอนลูกศิษย์คนนี้นะคะ ของฝันจะอร่อยเท่านมได้ยังไงกัน ใช่ไหม”ไม่ว่าเปล่าพาฝันก็ลุกขึ้นเดินอ้อมไปกอดนมอุ่นอีกครั้งทันที
“ขอบคุณสำหรับอาหารเช้านะคะ จุ๊บ”
“หนูฝันนี่ละก็”นมอุ่นว่าพาฝันก่อนจะยิ้มส่งกลับไปให้อย่างเอ็นดู พาฝันในวัยเด็กกับวัยที่โตขึ้น ไม่ว่าเธอจะอยู่วัยไหนก็ทำตัวเหมือนเดิม เป็นเด็กขี้อ้อนเสมอต้นเสมอปลาย นิสัยก็ดีเหมือนเดิม แล้วแบบนี้คุณหญิงมณีรัตน์และเธอจะไม่รัก พาฝันได้ยังไงกัน
“ฝันไปแล้วนะคะ”พาฝันล้างถ้วยที่ตนเองกินเสร็จ ก็หันหลังมาบอกนมอุ่นที่ยืนรอเธออยู่
นมอุ่นก็ลูบหัวพาฝันอย่างเอ็นดู ก่อนจะอวยพรให้กับพาฝันเหมือนเช่นทุกวันที่เธอออกไปทำงาน
“เดินทางปลอดภัยนะคะ วันนี้ขอให้ทำงานดีๆ ไม่โดนหัวหน้าด่าเอานะ”นมอุ่นพูดติดตลกจนพาฝันยิ้มแก้มปริ
“ค่ะ ขอบคุณนะคะนมอุ่น”พาฝันกอดนมอุ่นอีกครั้งก่อนจะพาตัวเองไปขึ้นรถแท็กซี่หน้าบ้านทันที
จริงๆแล้วคุณหญิงมณีรัตน์ก็อยากให้เธอขึ้นรถของที่บ้านไปแต่เธอไม่อยากรบกวนก็เลยขอไปทำงานแบบนี้ดีกว่า และเหตุผลของเธอทำให้คุณหญิงปฏิเสธไม่ได้ ก็เลยยอมตามใจเธอ
ร่างเล็กเดินออกบ้านไปแล้ว แต่คนตัวสูงกำลังตื่นนอนนอนในเวลา เจ็ดโมงเช้า
ธันวาหันไปมองร่างเล็กที่นอนอยูบนโซฟาตัวโตข้างห้อง แต่มันกลับว่างเปล่าไร้ร่างบางที่เขาคิดว่าเธอคงจะนอนสบาย ไม่ยอมตื่น คิดว่าจะด่าเสียหน่อยแต่กลับเป็นเขาที่ตื่นช้ากว่าเธอ
ธันวาหงุดหงิดมากที่เขาไม่เห็นร่างบางนอนอยู่ที่โซฟาอย่างที่ควรจะเป็น เขาจึงรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวทันที
“ไปไหนของเธอแต่เช้า ยัยจืด”ธันวาบ่นกับตัวเองก่อนจะหวีผมเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการแต่งตัว ธันวาเดินลงมาชั้นล่างก่อนจะหาร่างบางที่เขาต้องการเจอทันที
เขาเดินหาจนไปถึงห้องทานอาหาร แต่ก็ไร้วี่แววของร่างเล็ก มีเพียงพ่อกับแม่เขาเท่านั้นที่นั่งกินกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์กันอยู่
“อ้าวตาธันตื่นแล้วเหรอ นึกว่าวันนี้จะขี้เซาตื่นสายเสียอีก”คุณหญิงมณีรัตน์เอ่ยขึ้น จนธันวาต้องรีบไปนั่งข้างๆท่านทันที
“แม่ก็รู้ว่าผมไม่ใช่คนแบบนั้นนะครับ”
“เหรอ แม่ก็นึกว่าเราจะเที่ยวจนดึกดื่นในวันเข้าหอเสียอีก”มารดาเขารู้ และไม่ต้องบอกว่าใครไปฟ้องแม่เขาถ้าหากไม่ใช่ผู้หญิงขี้ฟ้องคนนั้น ยัยจืดไง
“โธ่แม่ แม่ก็ฟังคำพูดยัยเด็กเลี้ยงแกะ แบบพาฝัน ผมไม่ได้ไปไหนเลยนะครับ”
“พาผันไม่ได้บอกแม่ คนที่บอกคือนมอุ่น”
“นมอุ่นใจร้าย”เมื่อความจริงเปิดเผยเขาก็หันไปทำหน้ายักษ์ใส่นมอุ่นทันที
“คุณชายเกเรเองค่ะ นมต้องรายงานคุณหญิง”
“นมอุ่นเข้าข้างยัยจืด”
“นมอุ่นไม่ได้เข้าข้างใครคะ”นมอุ่นเถียงคุณชายจอมดื้อจนคุณหญิงสั่งให้หยุดทั้งสอง
“พอๆ ทำตัวเป็นเด็กไปได้ตาธัน โตๆกันแล้วนะ”ใช่เขาโตแล้วแต่สำหรับนมอุ่นเขาก็ยังอยากอ้อนท่านเหมือนตอนเด็กๆนี่นา ถึงเขาจะทำตัวเย็นชา ใจร้ายกับพาฝันหรือใครๆที่เขาไม่ชอบหน้า แต่สำหรับนมอุ่นเขายังเห็นเป็นบุคคลที่น่าอ้อนมากคนหนึ่งในบ้านหลังนี้
“ก็ผมไม่อยากให้นมเข้าข้างยัยจืดนี้ครับ”
“เรียกน้องแบบนั้นได้ไง นั่นเมียเรานะ”คุณหญิงมณีรัตน์ตำหนิลูกชายตัวเองทันที
เมียเหรอ อย่างพาฝันได้เป็นแค่เมียบำเรอสำหรับเขาเท่านั้น
ธันวาคิดในใจก่อนที่เขาจะเอ่ยถามหาหญิงสาว
“แล้วสะใภ้สุดที่รักของแม่ล่ะ อยู่ไหน”
“อ้าว แม่ก็นึกว่าหนูฝันยังไม่ตื่นเสียอีก”คุณหญิงมณีรัตน์พูดขึ้น
“หนูฝันไปทำงานแล้วค่ะ”นมอุ่นบอกทุกคนบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะยิ้มรับเมื่อคุณหญิงมณีรัตน์เอ่ยชมสะใภ้ของตัวเอง
“เห็นไหม ขนาดเมื่อวานแต่งงานเหนื่อยกายแทบแย่แถมเหนื่อยใจเรื่องสามี แต่หนูฝันก็ยังไปทำงาน ขยันอะไรแบบนี้”
“เหอะ”ธันวาหัวเราะกับสิ่งที่แม่เขาพูดมา แอบจิกเขาด้วย
“ขนาดบอกให้ลางานแล้วนะ ยังดื้ออยู่ กลับมาแม่ต้องบอกให้พักบ้างแล้วล่ะ”
“ให้เขาทำงานไปก็ดีแล้วนะครับแม่ เดี๋ยวให้หยุดนั่นนี่ เดี๋ยวเหลิงกันพอดี”
“เอ๊ะ ตาธันแกว่าหนูฝันแบบนี้ได้ไง แม่เลี้ยงของแม่มา หนูฝันไม่ได้มีนิสัยแบบนี้นะ จะบอกให้”
“ใช่ค่ะ นมก็เลี้ยงของนมมา นมรู้ว่าหนูฝันไม่ใช่คนนิสัยไม่ดีแบบนั้น”เอาเข้าไปยัยนั้นมีดีอะไร ทำไมเธอถึงทำให้คนในบ้านของเขารักนักรักหนา
“เอาเถอะครับ ลูกรักของแม่กับนมนี่ ผมจะว่าอะไรได้ล่ะ จริงไหมคุณพ่อ”คุณอนันต์ที่เงียบอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก็ชะงักก่อนจะพยักหน้าเข้าข้างลูกทันที
ไม่ใช่ว่าเขาเกลียดพาฝันเหมือนธันวา เพียงแต่เขาพยักหน้าตามลูกไปก็เท่านั้น เพราะถ้าเขาเข้าข้างพาฝันเดี๋ยวลูกตัวดีก็จะหาเรื่องรังแก พาฝันอีก เขาไม่อยากให้ทั้งสองต้องทะเลาะกันอีก
“อืม...”
“คุณอนันต์”
“โอ้ยยย!!”เขาช่วยพาฝันแต่กลับถูกคุณหญิงมณีรัตน์หยิกเข้าที่แขนของเขาอย่างเจ็บแสบไม่ยุติธรรมเลย
“เข้าข้างลูกเหรอ”
“อ้าวก็ลูกผม ผมต้องเข้าข้างสิ หยิกมาได้ผมเจ็บนะ”
“ก็คุณนะเข้าข้างลูก ให้ท้ายลูกลูกถึงได้เสียนิสัยแบบนี้”คนที่ถูกพูดถึง ถึงกลับทำตาโต
“โฮ้ ว่าผมเหรอแม่”
“ใช่ หึ”คุณหญิงทำท่างอนบุตรชายและหันหน้าไปมองคุณอนันต์อย่างงอนก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ฉันไม่คุยกับคุณกับแกแล้วตาธัน พูดแล้วปวดหัว ฉันขอตัวนะคุณอนันต์!บ้า”
ลับร่างของคุณหญิงสองชายก็หัวเราะกันอย่างมีความสุขก่อนที่ธันวาจะขอตัวไปทำงานก่อนเพราะกลัวจะสายมากไปกว่านี้
ครอบครัวเขามีความสุขมากอย่างที่ทุกคนเห็น แต่ชีวิตเขาต้องมาทุกข์ใจ เพราะผู้หญิงที่แม่เขาเก็บมาเลี้ยง ถ้าบ้านหลังนี้ไม่มีพาฝัน
ครอบครัวของเขาและเขาคงมีความสุขมากกว่านี้แน่ๆ
พาฝันมาทำงานตามปกติเธอเป็นเลขาให้กับ กันภัทร หลานชายของคุณหญิงมณีรัตน์ที่ตั้งบริษัทเอง ด้วยเงินลงทุนจากพ่อแม่เขาที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชน
พาฝันเข้ามาที่นี้ได้เพราะความสามารถไม่ใช่เพราะใช่เส้นอย่างที่ใครๆเข้าใจเธอไม่ยอมให้คุณหญิงช่วยเธอเลยและเธอก็ไม่เคยบอกใครว่าเธอคือเด็กของบ้านคุณหญิงมณีรัตน์ เธอได้งานนี้มาอย่างใสๆ
วันนี้เธอกับกันภัทรต้องไปเจรจากับธันวาเรื่องงานที่กำลังจะทำร่วมกันในวันข้างหน้า พาฝันเพิ่งรู้ว่าจะต้องเจอกับธันวา ทั้งๆที่เธอคิดที่จะหลบหน้าเขา
ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับเธอนัก เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“คุณแต่งงานกับพี่ธันแล้ว ต่อไปนี้ผมคงไม่มีสิทธ์หยอกคุณเล่นเหมือนเมื่อก่อน”กันภัทรพูดอย่างเซ็งๆ เขาคิดกับพาฝันมากกว่าเพื่อนร่วมงานแต่ฝันต้องสลายเมื่อเธอแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเขา
“ได้สิ ได้เหมือนเดิมค่ะ เพราะคุณธันเขาไม่ว่าอะไรหรอก”
“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะ”กันภัทรถามเธอ ก่อนที่จะสบสายตาเศร้าๆของพาฝัน ทำให้เขารู้ว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ก็...เออช่างมันเถอะค่ะ”พาฝันตัดบทเพราะไม่อยากพูดถึงสามีที่ไม่รักเธออีก ไม่อยากคิดถึง คิดถึงแล้วเธอก็จะเอาแต่คิดถึงสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอเมื่อคืน
“งั้นเราไปกันเถอะครับ”
“ค่ะ”พาฝันเดินตามหลังกันภัทรไปติดๆ เธอไม่อยากพูดถึงเขา ส่วนกันภัทรก็ไม่อยากพูดให้พาฝันดูเศร้าลงแบบนี้
ร้านอาหาร
ทั้งสองมาถึงร้านอาหารแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองที่เขาได้โทรมาจองไว้แล้ว สักพักธันวาก็มาถึง แต่เขาไม่ได้มาคนเดียว เขามากับนุดีผู้หญิงของเขา
พาฝันเงยหน้าขึ้นมาทันที ต่างฝ่ายต่างก็อึ้ง พาฝันไม่คิดว่าจะเจอเขาพาคนรักมาเย้ยกันขนาดนี้ ส่วนธันวาเองก็ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่กับกันภัทร ลูกพี่ลูกน้องของเขาเช่นกัน
“เชิญครับ”กันภัทรเชิญธันวานั่งก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงพร้อมกัน
“สวัสดีพี่ธันครับ ขอบคุณที่มาตามนัดของผม”เพราะธันวาเป็นคนที่หยิ่งมากๆคนหนึ่งในเกมธุรกิจ เขาจะไม่มีทางร่วมงานกับใครง่ายๆ
แต่เพราะกันภัทรเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา แม่เขาขอด้วย เขาถึงตกลงแต่ไม่คิดว่าพาฝันจะทำงานกับกันภัทร เรื่องนี้มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเพราะทั้งสองนั่งข้างกันดูสนิทสนมกันมาก
“เออ พี่คงรู้แล้วว่าฝันเป็นเลขาของผม”ธันวาพยักหน้าทั้งๆที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน ก่อนที่เขาจะแนะนำนุดีให้กันภัทรรู้จัก
“นี่นุดี เลขาของพี่”
“สวัสดีครับคุณนุดี”
“สวัสดีค่ะคุณกันภัทร”
“พี่ลืมบอกไป อีกอย่าง นุดีเป็นคนรักของพี่ด้วย”ธันวาประกาศตรงหน้าพาฝัน และ กันภัทร นั่นทำให้กันภัทรตะลึงขึ้นอีก และรู้สาเหตุที่พาฝันดูเศร้าทันที กันภัทรจึงยิ้มแล้วถามกลับไป
“พี่อำผมเล่นใช่ไหม ก็เมื่อคืนพี่แต่งงานกับฝันนี่ครับ”กันภัทรยิ้มแห้งๆ
“แต่งงานกับเจ้าสาวที่ไม่ได้รัก ก็แปลว่างานแต่งนั้นปลอมทั้งนั้นแหละ”ร่างเล็กที่นั่งฟังอยู่เริ่มหายใจแรงขึ้นเพราะหัวใจถูกผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามีกำลังหักหน้ากลางโต๊ะอาหาร
“…”แค่คำพูดที่ธันวาพูดมาก็เหมือนไม่ให้เกียรติพาฝัน ทำให้เขาเริ่มไม่ชอบลูกพี่ลูกน้องของตัวเองเอาเสียแล้ว
“เพราะคนที่พี่รักคือ นุดี ไม่ใช่พาฝัน”
“แล้วพี่ไม่ได้รักฝันพี่แต่งงานกับฝันทำไม”จากที่มาคุยเรื่องงานกลับเป็นเรื่องส่วนตัว
“ถูกบังคับจบไหม ภัทรน่าจะรู้ว่าพี่ไม่ชอบคนจืดชืดแบบนี้”กันภัทรเก็บอารมณ์โกรธเอาไว้ในใจเพราะธุรกิจกับเรื่องส่วนตัวมันคนละเรื่องกันถ้าเขาเอามันเข้ามาทำลาย ธุรกิจที่เขาคิดไว้อาจจะล้มไม่เป็นท่า
“งั้นถ้าพี่ไม่ชอบ ผมขอแล้วกันนะ”กันภัทรพูดขึ้น ธันวามองใบหน้าหวานทันที กล้าขอต่อหน้าเขาตรงๆแบบนี้กล้ามากไปแล้วนะ
ธันวาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองก็หักหน้าพาฝันตรงหน้าเหมือนกัน เขาให้ความสำคัญกับคนรักมากกว่าภรรยาของตัวเอง
“ก็คงแล้วแต่พาฝัน”ธันวาโยนมาให้พาฝันเฉย พาฝันที่เจ็บใจที่ธันวาไม่รักษาหน้าให้เธอเลยเธอจึงตอบกลับไปด้วยความโกรธ
“ถ้าพี่ภัทรจริงใจกับฝัน ฝันอาจจะคบกับพี่จริงๆก็ได้ เมื่อฝันหย่ากับคุณธัน”พาฝันมองหน้าธันวาอย่างไม่เกรงกลัว เพราะในใจเธอก็เจ็บไปทั้งหัวใจแล้ว
ให้มันได้อย่างนี้สิ
ธันวาคิดในใจ ส่วนกันภัทรยิ้มร่า ดีใจที่พาฝันยอมรับตนเอง หากเขาจริงใจ ต่อไปนี้เขาคงต้องทำคะแนนกับพาฝันมากขึ้นเสียแล้ว เมื่อตกลงเรื่องไม่เป็นเรื่องจบแล้ว กันภัทรก็ดึงทุกคนเข้ากลับมาในโหมดทำงานต่อทันที
ระหว่างที่พาฝันกำลังคุยงานเธอก็ถูกเท้าของธันวาสะกิดอยู่ตลอดเวลา เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมก็ถูกเขามองด้วยสายตาจิกกัด เธอจึงพยายามหันหน้าหนีและเลี่ยงที่จะไม่สบตาเขาอีกเลย
สมาธิของเธอถูกธันวาริบรอนไปหมด เธอจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำทันที
“ฝันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”พาฝันกล่าวจบเธอก็เดินออกมาทันที เพราะสายตาคมของธันวาทำให้เธอไม่มีสมาธิทำอะไรเลย
ห้องน้ำ
พาฝันลูบหน้าตัวเองเมื่อล้างหน้าเสร็จ ก่อนจะมองใบหน้าของตัวเองอย่างเศร้าสร้อย ธันวาใจร้ายกับเธอมากเกินไป มาคุยงานแบบนี้เขาน่าจะให้เกียรติเธอบ้าง แต่เปล่าเลยเขาประกาศต่อหน้ากันภัทรว่า เขาไม่ได้รักเธอ แต่งงานกับเขามันก็แค่เรื่องจอมปลอม
“คนใจร้าย”พาฝันว่าก่อนจะเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วเดินออกจากห้องน้ำทันที เธอยังเดินไปได้ไม่ถึงไหนก็ถูกบุคคลปริศนากระชากเข้าข้างๆกำแพงที่ลับพอสมควร
“เอ๊ะ ปล่อยนะ”พาฝันออกตัวช่วยตัวเองทันที แต่คนตัวสูงก็ปิดปากเธอเอาไว้เสียก่อน เธอไม่รู้หรอกนะว่าใครกล้าทำกับเธอแบบนี้ในร้านอาหารดัง
แต่ตอนนี้เธอควรคิดว่าจะช่วยตัวเองก่อนยังไงดี
100%
RE-UP จ้า ใครที่เข้ามาอ่อนใหม่เจอคำผิดอีก บอกไรท์ได้น่าส์^^
ฝากอุดหนุนคุณธันไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เรขา- เลขา