คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 Master & Servant
ตอบคอมเม้นท์ค่า
เมื่อวานเจอประกาศิตมาม้าบอกให้หยุดเล่น เลยตอบไม่ทัน เลยมาตอบที่นี่ก่อน
คห.10 มาอัพแล้วจ้า
คห.11 เราก็สงสารเซียเหมือนกัน แต่อย่างว่า เรามันโรคจิต เอายุนแจมาลงให้แล้ว
คห.12 ถ้าเป็นลิซคงบ้าตายเหมือนกัน คนนึงขอยุนแจ คนนึงขอมิคเซีย จะพยายามลงให้ แต่ต้องเว้นที่ไว้ให้คู่อื่นบ้างนะ
วันนี้มาตอบแค่นี้ก่อน เพราะนี่มันคือเวลาเรียน แต่อาจารย์ไม่เข้าสอน
อ้อ... ประกาศอีกเรื่องนึง ขณะนี้เปิดเทอมแล้ว ดังนั้นลิซจะขอเลื่อนเวลาอัพเป็นทุก 7 วันนะคะ
ด้วยไมตรีจิต -ลิซชี่-
อย่าลืมเม้นท์น้า
............................................................................
Chapter 5 Master & Servant
ผมก็แค่... อยากมีเพื่อนนี่ครับ
ให้ผมรับใช้คุณนะครับ...
...เจ้านาย...
............................................................................
มือหนาลูบลงที่หลังของคนตัวเล็กที่ขณะนี้ยังคงอาเจียนไม่หยุดอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากหยักได้รูปเผยอราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วร่างสูงก็ตัดสินใจกลืนคำพูดเหล่านั้นลงคอไป
สายตาคมยังคงไม่ละไปจากแผ่นหลังของร่างเล็ก ดวงตาที่เย็นชาเสมอ บัดนี้กลับแสดงออกถึงความห่วงใยอย่างชัดเจน แต่ร่างเล็กที่หันหลังให้ก็ไม่มีโอกาสเห็นมัน
...รู้ว่ามันกินไม่ได้แล้วยังจะกินเข้าไปอีก...
ชายหนุ่มรู้นิสัยของร่างเล็กตรงหน้าดี จุนซูเป็นคนขี้เกรงใจ ถึงแม้จะฝืนอยู่บ้าง แต่ถ้าจะทำให้ใครเสียใจนั้นคงเป็นไปไม่ได้ ยิ่งเมื่อเห็นสายตาแบบนั้นของแจจุงเข้า คงจะไม่กล้าปฏิเสธอยู่ดี... รู้ถึงขนาดนี้ แต่กลับทำเป็นไม่รู้ว่าคนตัวเล็กรักตัวเองมากแค่ไหนนะ ปาร์คยูชอน
เมื่อเห็นว่าร่างเล็กอาเจียนออกมาจนหมดไส้หมดพุงแล้ว ยูชอนก็ประคองร่างเล็กกลับเข้าไปในห้อง ปล่อยให้ร่างปวกเปียกนั่งลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่กลางห้อง แล้วยื่นแก้วน้ำให้ ร่างเล็กรับแก้วน้ำมาและดื่มเข้าไปรวดเดียวหมด น้ำใสไหลผ่านริมฝีปากอิ่มและย้อยออกมาตามใบหน้าเนียน
ยูชอนก้มลงใช้ผ้าเช็ดน้ำที่ไหลออกมาตามคางอย่างนุ่มนวล การกระทำนี้ทำให้ร่างเล็กสงสัยมากขึ้นไปอีก
...หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ยูชอนไม่เคยอ่อนโยนกับเขาแบบนี้เลย ที่สัมผัสได้ มีแต่ความเย็นชาและความร้อนแรงเท่านั้น!!!...
"ขะ...ขอบคุณครับ" กล่าวขอบคุณอย่างตะกุกตะกัก เพราะไม่ชินกับการเปลี่ยนแปลงของร่างสูง
ร่างสูงยิ้มที่มุมปากน้อยๆ โน้มตัวลงมาใกล้ใบหน้าของร่างเล็กและขึ้นคร่อมร่างเล็กที่รีบกระถดตัวหนีทันที แต่ขาสองข้างถูกร่างสูงยึดไว้ ทำให้ตอนนี้ร่างเล็กอยู่ในท่าร่อแร่เต็มที นอนราบอยู่บนเตียงโดยมีร่างสูงคร่อมทับอยู่!!!
"ได้เวลาตอบแทนแล้ว" เสียงทุ้มดังอยู่ข้างๆ ใบหู เม้มติ่งหูเบาๆ ก็เรียกเสียงครางหวานจากร่างที่อยู่ข้างใต้ได้
"อ๊ะ..."
"ยะ...อย่าครับ คุณยูชอน" บอกเสียงตะกุกตะกัก สองมือเล็กพยายามดันร่างสูงที่คร่อมทับตัวเองอยู่ออก แต่แทบจะไม่ได้ใส่แรงอะไรเลย เพราะยังไม่มีแรงและกลัวร่างสูงเจ็บ?
"นายไม่มีสิทธิมาสั่งชั้น... คิมจุนซู" เสียงเรียบเด็ดขาด สองมือแกร่งรวบแขนผอมไว้ ก่อนจะมัดไว้กับหัวเตียงด้วยผ้าห่มผืนบาง
...นั่นสินะ เรามันก็แค่ตุ๊กตา จะมาหวังให้มิคกี้กลับมาเหมือนเดิม มันมากไปมั้ง...
ร่างสูงซุกหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของร่างเล็ก จมูกโด่งสูดดมความหอมก่อนที่ลิ้นชื้นจะลากไปตามลำคอขาว ขบเม้มทำให้เกิดรอยตลอดทางที่ลากผ่าน
"ร้องออกมาสิ ฉันอยากได้ยินเสียงนายนะ... จุนซู" สั่งเสียงดัง เมื่อเห็นว่าร่างเล็กตรงหน้าพยายามกัดริมฝีปากไว้ไม่ให้เสียงครางน่าอายหลุดออกมาจนตอนนี้ริมฝีปากอิ่มนั้นห้อเลือดแล้ว
ร่างสูงละจากซอกคอหอม หันมาครอบครองริมฝีปากอิ่มแทน ร่างสูงมอบจุมพิตเบาอ่อนโยนให้ ค่อยๆเล็มไปตามริมฝีปากอิ่ม รับรู้รสเค็มปร่าของเลือด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อลิ้นหนาของยูชอนลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็ก กวาดหาความหวานจากโพรงปาก ก่อนจะไล่บดเบียดกับลิ้นเล็ก
จูบหวานดำเนินไปเรื่อยๆ จนในที่สุดร่างสูงก็ยอมละจากโพรงปากหวาน เพราะกลัวว่าคนข้างใต้จะหมดลมหายใจซะก่อน
"ทีนี้ก็เตรียมร้องให้สุดเสียงได้เลยนะ"
แล้วบทรักร้อนแรงที่มีเสียงครางหวานของร่างเล็กคอยขับกล่อมก็เริ่มขึ้น
............................................................................
"อ๊า...อื้อ..." เสียงครางหวานยังดังลอดเข้ามาในห้องเรื่อยๆ กระทบโสตประสาทของเจ้าของห้อง เรียกอารมณ์ขุ่นมัวได้เป็นอย่างดี
คิบอมทิ้งตัวลงกับเตียงขนาดใหญ่ใจกลางห้องอย่างเบื่อหน่าย มาอยู่ที่นี่แค่วันแรกเขาก็เจออะไรดีๆ เข้าแล้ว เมื่อห้องข้างๆ นั้นเกิดนึกมีอารมณ์อยากจะมีซัมติงกันก็ทำเลย โดยไม่สนใจคนข้างห้องอย่างเขาเลย
...ไม่รู้จักเกรงใจกันมั่ง...
...มันเป็นความซวยอย่างแสนสาหัส ที่มีห้องอยู่ข้างๆ ปาร์คยูชอนและคิมจุนซู!!!
"มาแล้วครับ" เสียงหวานไม่แพ้ห้องข้างๆ ดังขึ้นจากทางด้านหน้าประตู เมื่อหันไปดูต้นเสียง ร่างบางกำลังประคองถาดใส่แก้วน้ำ 2 แก้วเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะบรรจงวางแก้วน้ำไว้ด้านหน้าร่างสูง และทรุดตัวลงนั่งตรงพื้นใกล้ๆ ชายหนุ่ม
"อ๊าาาาาาาาา" เสียงหวีดร้องดังมาจากห้องข้างๆ อีกครั้ง
...เมื่อไหร่พวกมันจะเลิกซะทีเนี่ย เดี๋ยวอื้อ เดี๋ยวอ้า เมื่อคืนก็ล่อกันทั้งคืนแล้ว เช้านี้ยังไม่เลิกอีกหรอเนี่ย...
คิบอมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เขาก็ฟังจนชินเสียแล้ว แต่ร่างบางที่ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อไปถึงใบหูด้วยความไม่ประสา นัยน์ตากลมเบิกโพลงทันที
คิบอมมองไปที่ร่างบางอย่างเบื่อหน่ายไม่แพ้กัน
..นี่ก็อีกคน ทำตัวเป็นเด็กไร้เดียงสาไปได้...
เมื่อเสียงจากห้องข้างๆ เงียบหายไปแล้ว ร่างบางที่ยังคงก้มหน้างุดอยู่ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ดวงหน้าหวานยังไม่หายแดงระเรื่อ
"คุณคิบอมฮะ... รู้มั้ยฮะ !#%$^%*^(_)+^&$@%..." ร่างบางเริ่มจ้อไม่หยุด เสียงเจื้อยแจ้วดังกระทบโสตประสาทชายหนุ่มเรื่อยๆ
เป็นอย่างนี้ทุกวันตั้งแต่มีร่างบางเข้ามาในชีวิต ปกติคิบอมเป็นคนขี้เบื่อ ไม่ค่อยสนใจอะไร แต่เมื่อดงแฮเข้ามา ทุกวัน ร่างบางก็จะเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่ตนเองไปฟังหรือรู้มาจากคนอื่นให้กับร่างสูงฟัง คิบอมก็เพียงแต่พยักหน้ารับรู้น้อยๆ เท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้ร่างบางมีความสุขแล้ว เมื่อพบว่าสิ่งที่ตนเล่านั้นสามารถเข้าไปอยู่ในโสตประสาทการรับรู้ของร่างสูงได้
แม้แต่ดงแฮเองก็ยังไม่ค่อยรู้จักชายหนุ่มตรงหน้านี้นัก อดีตและประวัติของเขาเสมือนเงาอันดำมืดที่ไม่มีใครเคยได้รับรู้ และดูเหมือนร่างสูงก็ต้องการเช่นนั้นด้วย ดังนั้น หากใครที่คิดจะก้าวก่ายเรื่องส่วนของเขาคงจะเป็นความคิดที่ไม่ดีนัก เหมือนกับเป็นข้อตกลงที่ตั้งขึ้นกับร่างบาง เส้นแบ่งที่มองเห็นได้ขีดกำหนดไว้แล้ว ถ้าเกิดร่างบางล้ำเส้นนั้นเข้าไป ทุกอย่างก็จะจบลงทันที...
เหมือนร่างบางจะรู้ดีว่าอะไรควรอะไรไม่ควร สำหรับคิบอมแล้ว เขามีสถานะเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น แทบจะไม่ได้มีความสำคัญใดๆ กับชายหนุ่มเสียด้วยซ้ำ ร่างสูงอาจจะเบื่อหน่ายเขาด้วยก็ได้ ดังนั้นถึงแม้ว่าร่างบางจะอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเจ้านายมากแค่ไหน ก็ต้องเก็บเงียบไว้
...การปฏิบัติตามความต้องการของชายหนุ่ม...
...มันเป็นทางเดียวที่คนไร้ค่าอย่างเขา จะสามารถยื้อเวลาให้ได้อยู่กับเจ้านายที่ตนรักได้นานที่สุด...
++++++++++++++++ Talk With ZeNeRitZ++++++++++++++++
วันนี้ลิซขอมาอัพแค่นี้ก่อนน้า
ต้องขอโทษด้วยที่เมื่อวานมาอัพไม่ได้ วเพราะมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้น
อ่านให้สนุกน้า
ความคิดเห็น