ความพยายามที่กำลังจะหมดไป

ความพยายามที่เหลือน้อยลงของเรา

ครั้งหนึ่ง ในโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง ที่เด็กคนหนึ่งที่กำลังแอบชอบคนๆนึงอยู่ ขณะที่เธอ กำลังเฝ้ามองเขา ที่ไม่เคยหันมอง.. คนที่ไม่เคยใส่ใจ เขาก็คงรู้แหละว่าเธอชอบเขา .. แต่เขาไม่เคย คิดจะใส่ใจเธอเลย.. ด้วยซ้ำไป..

วันที่20กันยายน พ.ศ. 2554

วันนั้นเป็นวันอังคาร วันนั้นในคาบพละ เขามาทวงของขวัญจากเธอและเพื่อนๆ ซึ่ง เธอเองก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าเขาเกิดวันนี้.. เธอจึงตอบเขาไปว่า ‘เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาให้’ และในคืนนั้นเอง เธอก็ทำการ์ด เพื่อที่จะ เอาไปให้เขาในวันต่อมา ..แต่แล้วเธอเองก็ไม่กล้า.. และเธอเองก็เคยคิดจะให้ .. แต่ก็อายไม่กล้าแม้กระทั่งจะบอกรักเขา

จนกระทั่ง วันหนึ่งในปีต่อมา เธอได้ข่าวจากเพื่อนๆของเธอในห้องนั้นว่า เขากำลังชออบพอกันกับเพื่อนคนหนึ่งอยู่ และเห็นได้ชัดเจนเลยว่า เธอ คนนั้นแอบชอบ คน คนนั้นของเธออยู่ แต่เธอก็ต้องปล่อยไป เพราะ เธอไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปทำร้ายเธอคนนั้น ถ้า .. เขาสองคนรักกัน .. ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ เธอคิดอย่างนี้จึงปล่อยไป .. เพราะ ในเมื่อเธอเองที่ทำให้จากไป..


วันครอบครัวของโรงเรียน
 
'เธอๆ เราขอถ่ายรูปเธอหน่อยสิ '
'ได้สิ' เขาตอบ อย่างชิลๆ
เขาเก็กให้ฉันถ่ายรูป ชูสองนิ้ว แบบ สุดหล่อ ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้
แล้วฉันก็วิ่งออกมา.. อย่างเขินอาย..