ลำดับตอนที่ #43
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : Track42 : Crush-Don't be shy [ongniel]
Crush-Don't be shy
Couple : Ong seungwoo x Kang daniel
Type : Romantic Erotic
Note : enjoy raeding nakaa ;)
“ลับมาแล้วรับ”
ผมเปิประูบ้านหลัลาๆเหมาะสำหรับสอนเ้ามาหลัเลิาน วาู่มวามอรอบัวบ้านที่ไฟถูหรี่ลนเหลือเพียาวน์ไลท์สีส้มโรแมนิ เทียนหอมลิ่นโปรถูุนลอยลุ้รอบบ้าน ผมอมยิ้มยามนึถึภรรยานสวยที่เนรมิบ้านเรียบๆให้เหมาะับวันรบรอบแ่าน
พยายามเปิประูห้อนอนให้เบาที่สุเพราะลัวะไปรบวนภรรยาที่ำลัเพลิเพลินไปับารอาบน้ำ ทรุัวนั่ลปลายเีย มอนสวยอผมที่ยืนอยู่ใ้สายน้ำ เนื่อาห้อน้ำรุระสีำใสั้นระหว่าห้อนอนเท่านั้น ทำให้ผมที่นั่อยู่บนเียเห็นหมว่าน้านในำลัทำอะไรในนั้นบ้า
ฝ่ามือเรียวสวยลูบผิวายสีาวีที่ำลัเปียปอนไป้วยหยาน้ำอุ่น ไอฝาลอยึ้น้านบนาอุหภูมิอน้ำ แผ่นหลัที่ประปราย้วยล้ามเนื้อูน่าย้ำล่อรอยสีุหลาบที่าลให้เ้มึ้น เรียวาู่นั้น็น่าับยพาบ่า บั่นท้ายลมลึ็น่าีให้แเถือ ทุอย่าอั าเนียลูน่ารัแไปเสียหมแถมเวลาเปียน้ำแบบนี้ยิ่เพิ่มวามน่ารัไปอีหลายเท่า
“หึหึ”
ส่เสียหัวเราะเบาๆหลัาที่นในห้อน้ำรับรู้ไ้ถึัวนอผมที่แอบมออยู่นานสอนาน ผมถอไท์เส้นสวยออาลำอทิ้มันละร้าผ้า ลุึ้นเ็มวามสูปลระุมเสื้อออทีละเม็ในะที่วา้อภรรยาัวเอที่หันหน้าหนีมอปลายเท้าเ้าัวเอ ้าวเ้าไปในห้อน้ำ้วยร่าายเปลือยเปล่า ไล้สายามอั้แ่ปลายเท้านถึวาู่เรียวอภรรยานสวยที่พวแ้มึ้นสีอย่าเินอาย
“มาั้แ่อนไหนรับ”
“อนุอาบน้ำไรับ”
โอบรอบเอวอสอบ เนื้อัวนุ่มนิ่มเสียสีับายแร่วนเลิ ฝั่มูลที่พวแ้มเนียนใสระเรื่อไป้วยลิ่นพีหอมๆ าเนียลยแนโอบรอบอผม้วยวามเยิน เรามอบูบให้ันสั้นๆ่อนผมะยอมปล่อยัวนสวยให้อาบน้ำอย่าเป็นสุ
“ผมอบุอนเปียน้ำั”
มอนสวยแ้มแที่ำลัลูบไล้รีมอาบน้ำลิ่นสปอร์บนัวผม อีฝ่ายยู่ปาเ้าหาันไม่ไ้โ้อบผมที่ำลัทำัวเ้าู้ใส่ าเนียลันใบหน้าผมออ ส่เสียู่เบาๆแล้วบ่นไปเรื่อยามสไล์นี้เิน
“ุมันเ้าู้อ ออู”
ไม่นานเรา็อาบน้ำเสร็ ผมอเอวนสวยา้านหลั วาเยเยไหล่ว้า หอมแ้มนี้เินที่มออบนเีย้วยสายาสั่นๆ ปลายนิ้วนเลี่ยอบผ้านหนูที่หมิ่นแหม่รอบสะโพมน ึปมผ้าออเบาๆนมันออยู่ที่ปลายเท้าอีฝ่าย
“อะไรอุเนี่ย”
“อวัรบรอบ5ปีอเราไรับ”
ผมหลุหัวเราะับใบหน้าเหวอๆอนในอ้อมแน ูบที่ออหอม บเม้มปลุปั้นอารม์หวาน นสวยพยายามเบี่ยหลบแ่ไม่สำเร็ ผมูบับหยน้ำที่ออและลาไหล่ นิ้วมือสะิหยอล้อับปลายยอสีอ่อนส่วนอีมือับ้อสัส่วนอ่อนไหว ันำให้แ็ืนพร้อมสำหรับ่ำืนพิเศษ
“ามใผมหน่อยสิรับุ”
“อ้ะ..ออู...ผมอายนะ...ุมัน ฮื่อ!”
าเนียลู่ฟ่อ้วยเสียแหบพร่า วาู่หวานวัมอผม้วยวามไม่พอใ ผมหัวเราะ รปลายมูับอีฝ่าย ส่ายหน้าถูไถันเบาๆเป็นเิอ้อน นสวยเบะปา หน้าอุ้มูน่ารั ผมุ๊บปาอิ่มหลายๆที่อนูบแนบแน่น ประอใบหน้าเรียวไว้้วยสอมือ สอปลายลิ้นพัวพันระหวัแลเปลี่ยนน้ำเื่อมให้ัน อีฝ่ายทำท่าะผละออแ่ผมไม่ยอม ามไปูบ่อนว่าัวเอะพอใ ัวนอผมแนบับร่อสะโพแน่น อีฝ่ายหยุนิ่ะัับวามร้อนที่แนบล
ปรือามอใบหน้าแ่านอภรรยาแล้ว็นึำ ละปาออาัน้วยวามอ้อยอิ่และเสียาย น้ำลายหวานเื่อมปาทั้สอเป็นสาย ผมูบับให้อีฝ่าย มอสบาิโศ อ้อนอให้นสวยามใัวเอในืนนี้
“ใส่ใหู้หน่อยนะรับ นะ”
นัวาวเียบลไปัพั เหลือบมออบนเียสลับับใบหน้าอผม ถอนหายใ้วยใบหน้าแเถือนแทบระเบิ่อนยอมลทำามใผม
“อื้อ”
“ุน่ารัั”
“ุ็เป็นแบบนี้ลออะ”
“ฮ่าๆๆ ะรอนะรับ”
สิบนาทีแล้วที่ผมนอนรอนสวยอยู่บนเีย ไม่ไ้อารม์เสียอะไรหรอแ่รู้สึว่าัวเอำลัื่นเ้นมาๆเท่านั้น อยารู้ะแย่ว่านี้อายอผมะออมาเป็นยัไในุน่ารัๆแบบนั้นแ่ิ็แทบะลั่แล้ว ผิวาวๆเหมาะับสีมพูไม่น้อยเลย
รุ้ริ้
เสียระพรวนใสัึ้นทำให้ผมยยิ้มว้า ประูห้อเปิออมาพร้อมับเรือนร่าาวๆในุสุน่ารั ปลออแมวสีมพูอ่อนส่เสียทุรั้ที่าเนียลยับัว หูแมวสีาวอันให่โผล่ออมาาลุ่มผมสีบลอน์อ่อน เสื้อเิ้สีาวัวให่ปปิไ้แ่้นาเนียนๆแ่ันโว์ไหปลาร้านู้นับแผ่นอาวผ่อ บาส่วนที่ันนู้นึ้นมาทำให้ผมรู้สึว่าภรรยาอัวเอน่าเอ็นู อารม์เร้าที่ทำให้วาโศ่ำหวานะมาาราบไวน์ที่ิมุมปาหรือไม่็ุหาแมว้านหลัที่ผมเป็นนบัับระับแรสั่นารีโมทในมือ
“มานี่สิรับ มาินนมเร็วรับ”
ผมอ้าาออ บัเรียลูแมวนฟู าเนียลยืนำายเสื้อสั่นๆอยู่หน้าห้อ ใบหน้าหวานที่ถึแม้ะเิอารม์แ่ไหน็ยัไม่สามารถลบวามเินอายเอาไว้ไ้ ผมระุยิ้ม ใ้สายามอร่าาวๆให้อีฝ่ายเินอายยิ่ว่าเิม
“ไม่้ออายนะรับ มาเร็ว มานี่สิรับ...อา ู้บอย”
นสวยในราบลูแมวละทิ้วามอาย ลานเ่าึ้นมาบนเีย เสื้อเิ้หล่นึ้นามัหวะ้าวโว์สะโพลมที่มีุแมวโผล่ออมา หาแมวปลอมวัแร่ เสียไวบาร์เอร์อันเล็สั่นรืราทำให้อีฝ่ายหลุราออมาเบาๆ้วยใบหน้าปั้นยาผสมทั้วามอายและวามอยา
“อ้ะ..อ้าส์..ออู ฮื่อ”
“ินสิรับ หิวไม่ใ่เหรอ..หื้ม”
หัวลมให้แนบลับัวนที่แ็ืนรอารปลปล่อย าเนียลว่า่าย ้มลิ้มปลายยอ้วยลิ้นเล็ๆ วัเลียรอบๆน่ำเยิ้มิามปลายลิ้น่อนรอบลีบปาร้อนนผมรา่ำ
“อื่ม...”
เ้าลูแมวยับหัวึ้นล ใ้ฟันมรูามวามยาว ับส่วนปลายูุนสลับละเลลิ้นที่รอยหยัมน าเนียลรู้ีว่าทำยัไผมถึะพอใ ลีลานั้น่ำอส่วนทาับท่าทาวยเิน ส่วนนั้นผม็รู้ีว่าาเนียลเินนแทบระเบิทุรั้ที่ร่วมรัันแ่ภรรยาอผม็น่ารัทุรั้ที่พยายามะเอาอเอาใผม
อย่าเ่นในอนนี้ที่ยอมอสเป็นลูแมวัวาวให้ผมไ้รัแ
รุ้ริ้
“อุ...อ่อ”
เสียอึอัในลำอัลอไปับเสียระพรวนอันเล็ที่ปลออสีมพูอ่อน ผมลูบลุ่มผมสีบลอน์สว่าเบาๆ มอสะโพที่โ้ึ้นนลอยเ่นล่อา เอื้อมมือไปหาหาปลอมนิ่มๆ ับั้วที่ิับไวบาร์เอร์ยับหาปลอมเ้าออ่อทาสีพี นที่ำลัปรนเปรอผมอยู่หยุะั ่อทาหวานระับอนผมยับอเล่นแทบไม่ไ้
วามร้อนถูละห่า ภรรยานสวยุหน้าับัอผม สะโพลมสบัส่ายามัหวะมือหนา หาแมวฟูๆแว่ามัหวะสะโพ าเนียล้อนามอผม่อนหลบสายาอีรอบเพราะนึอายับท่าทาแสนยั่วยวน
“ู้บอย าเนียล ู้บอย..อาส์”
าเนียลยับึ้นร่อมัหลัรวบรวมวามล้าไ้ แนเรียวว้าออผมไว้แน่นุใบหน้าที่ลำอผมเป็นที่หลบ ยืน้วยเ่าสอ้าที่ำลัสั่นสะท้าน ผมูบทำรอยลบนลาไหล่ในส่วนที่อยู่ใ้ร่มผ้า มีเพียหลัหูที่ผมเผลอประทับรอยสี้ำ มือยับหาปลอมถี่รัว เร่แรสั่นภายในนนสวยอผมรารือไม่เป็นภาษาูน่าสสารแ่็น่ารัแในราวเียว เรือนายเร็นึ้นแนวล้ามเนื้อบาๆ เอวอร่อนส่ายามวามเผลอไผล
“อ่ะ ออู..อ๊าส์”
“ผมทนไม่ไหวแล้วละรับ”
รีบับนัวาวนอนราบไปับเียสีฟ้าโบอล์ แยเรียวาสวยออาันแล้วันนิแผ่นอ ับแนายอัวเอถูไถ่อทาหวานที่มีไวบาร์เอร์เื่อมหาแมวอยู่ภายใน ูบปลอบประโลมนใ้ร่า ันัวนแทรเ้าไป้าๆ ผมัฟันรอเมื่อส่วนหัวมนถู่อทาับบีบรันผมแทบเสร็
“อึ...ใเย็นนะรับนสวย อา...อีนิรับ...”
าเนียลสะบัหน้าไปมา หูแมวเอียใล้หลุออาลุ่มผมนุ่มที่ยุ่เหยิเสียสีับเียนอน ผมบรามนึ้นสันระแทเ้าไปทีเียวนหม หอบเบาๆพยายามลั้นอารม์ให้ไม่แประทุ ลูบหัวนสวยเบาๆัหูแมวให้อยู่ในำแหน่เิม หอมแ้มแ่ำไปทีอย่านึมันเี้ยว
“อ้ะ..ออู..อื่อ...หมแล้วอะ..ฮื่อ..ุ...อึ ผมุ”
มือเรียวำทึ้ผ้าปูนยับหย่น แอ่นัวเร็รับัวนอผมเ้าไปนหม ใบหน้าหวานแ่านลามไปทั่วัว วาเรียวสวยสั่นไหวรุนแร่อนที่เปลือสีมุะ่อนวามสะท้านเอาไว้
ผมรู้ว่าาเนียลเินมาน้อหลับาหนีแ่ผมลับอบที่ะ้อภรรยาัวเอยามอยู่ใ้ร่า ผมโน้มหน้าลไปหา ไล้มูับริมฝีปาามใบหน้าิหวาน ส่เสียุ๊บามพื้นที่เนียนอออ้อนนี้อายให้ลืมาึ้นมอัวเอในยามที่เป็นหนึ่เียว
“มอผมหน่อยสินสวย ทุอย่าะโอเ อย่าอายเลยรับ”
“ไม่เอา..ผมอายนะุ..อ้ะ!”
ระแทสะโพเ้าหาอีฝ่ายอนเผลอไผล วาเรียวลืมึ้น้วยวามใ ผมไม่ยอมให้หันหลบไ้ั่ใ ับใบหน้าหวานไว้ให้มอัน เริ่มยับเอวเนิบนาบแ่หนัแน่น นสวยัปาระับวามระสันเสียว ส่เสียหอบหายใแผ่วหวานปะปน้วยลิ่นอายเร้า ยิ่ผมระแทุไว่อสัมผัส็ยิ่เผลอแส้านเ็ี่ออมามาเท่านั้น
ผมโรอบ้านนี้อั าเนียลเลยวะ
รุ้ริ้
ับสอาเรียวพาบ่า ูบน่อเนียนาวเบาๆทั้สอ้า โน้มัว่ำนาอีนเี่ยวลำอ ยื่นใบหน้าเ้าไปูบปาสวย ระแทระทั้นรุนแรามอารม์ที่พุ่สู ไวบาร์เอร์อันเล็ๆสั่นรืราอยู่ภายในเสียสีับแนายอผม เสียระพรวนัแทนเสียหวานที่ผมัเ็บมันไว้้วยรสูบร้อน
รุ้ริ้ รุ้ริ้
“อาส์...ออู..อ้ะ..อ้ะ...อาส์”
าเนียลันใบหน้าผมออ่อนยมือึ้นย้ำเส้นผมสีเ้ม เรียวาไว้ล้ออยู่ที่ลำอผม เสียหวานรวราเรียื่อผมทุรั้ที่ยับระแทัวเ้าไปสู่ทะเลลึ าเนียลหน้าแ่าน้วยวามอายที่ปะปนไปับวามอยา
นสวยอผมน่ารัไม่่าา่ำืนแรที่เป็นอันและัน ไม่ว่าะนานแ่ไหนั าเนียล็เป็นนที่ลัวที่สุสำหรับผม ท่าทา แววา ำพูและเสน่ห์หวานๆหอมๆที่ลอยลุ้ทำให้ผมหลนโ่ไม่ึ้น
ผมอบวามี้อายอภรรยาัวเอที่สุเลย
“ผมอยู่้าในุแล้วนะรับ ุรู้สึมั้ย...หื้ม”
ระิบำพูลาม้าหูนใ้ร่าให้เินอายเพราะยิ่เินนสวยอผม็ะยิ่อรัวามับแน่นทั้สอภายในมาเท่านั้น าเนียลที่รารือเสียหวานอยู่ปรือาึ้นมอผม พวแ้มใสูน่าูบฟัให้้ำพอๆับลีบปาอิ่มที่ผมรู้สึไม่เยเพียพอในหนึู่บ
นี้เินฮึสู้ ระับเรียวาล้ออผมลมานใบหน้าห่าันเพียลมหายใั้น วาู่โศพราวระยับบวับใบหน้าหวานๆนั้นทำให้ผมล้ายนลแไปทุทีและาเนียล็เป็นสารเสพิที่ผม้อเสพทุวัน
รุ้ริ้
“มะ...เหมี้ยว..เ้านาย...าเนียลอยาไ้มาว่านี้...เหมี้ยว”
เหมือนมิ่ลไปในเหวลึับเสียเล็ๆนั้น ผมผลิัวลูแมวว่ำล ับสะโพมนไว้แน่นระแท้นาับ้นหนั่นนเิเสียน่าอาย าเนียลัวอ่อน ร่าาย้านบนแนบิไปับเีย ผมมอร่าอีฝ่ายที่ยับามแร ึรั้ให้สะโพลมสวยยสู แย้อนเนื้อสอ้าออาัน ้มมอแนายอัวเอที่ยับเ้าออ อไม่ไ้ที่ะฟา้นเนียนแรๆนึ้นรอย
นสวยอผมูสวยว่าเิมหลายเท่าเมื่อมอผ่าน้านหลัแบบนี้
“ร้ออีสิรับ อื้อ...ู้บอย”
“เหมี้ยว..อึ..อ้า...มะ..เหมี้-...อาส์...อาส์”
ลูแมวี้อายรวหวาน ผม้มลแนบแผ่นอับหลัเนียน เสยระแทสะโพรุนแร ฟามือับเนื้อาวนเป็นรอยมือ บีบย้ำเอวอสอบนึ้นสี ฟัอีฝ่ายนมอมเีย วัหาแมวึ้น้านบนไม่ให้เะะ บีบยี้ยออแผ่านเสื้อเิ้ให้้ำนน่าัให้า
ภรรยาอผมน่ารัเินไปนผมุมัวเอไม่อยู่ น่ารันผมเผลอรัแรๆไปเสียหลายทีแ่ะโทษผมนเียว็ไม่ไ้เมื่อนี้อายอผมยามนี้สลัภาพลัษ์เอียอายทิ้ไปเหลือแ่ลูแมวน้อยที่อ้อนอารเิมเ็ม
“ให้..อ้ะ...เหมี้ยว...ให้าเนียลนะรับ เหมี้ยว...อึ...อาส์”
ไม่ว่าะรั้ที่2และรั้ที่3ที่ผมเป็นนุมเมส์หรือะเป็นรั้ที่4ที่ลูแมวอมนยับอยู่้านบนหรือไม่อาะเป็นรั้ที่5ที่ท้อฟ้า้านนอเปลี่ยนาสีเ้มเป็นสีเหลือทอผม็ะเิมเ็มให้นที่รวเรียร้อาผมอย่าเ็มใ
“รับ ใหุ้ทุอย่าเลยรับ อย่าเินสิ ผมมีอะไรใหุ้เินหนัว่าำหวานพวนี้อีนะ”
รุ้ริ้
“เหมี้ยว..มะ...เหมี้ยว”
“ีรับ อื้ม...แบบนั้นแหละนสวย”
รุ้ริ้
------------------------------------
Talk Talk
แ้ อยามีแมวเนียลบ้า้อทำยัไะ ฮื่ออออ
พูุยันไ้ที่เิมเลยน้า ะอเพล อฟิเรา็ัให้ อันเ้ามาเยอะๆนะะ ทุนนนน #ฟิเพยล์ลิส
อ่านหนัสือือประโยบอเล่าเยๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น