คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
ฉันเดินไปที่โต๊ะด้วยความอับอายขายขี้หน้า ย้ำ! อับอายขายขี้หน้า นัยย์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยของฉันก็ได้สบเข้ากับ ดวงตาสีดำสนิทของยัยเตย กับดวงตาสีน้ำข้าวของยัยเบล สองคนเนี้ยเพื่อนสนิทฉันเองแหละ แหม.... มาเช้าแทนที่จะจองที่ไว้ให้ เฮอะ! เพื่อนหนอเพื่อน....
ยัยเบลลูกครึ่งอังกฤษชูสองนิ้วให้กำลังใจฉันด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสคงประมาณว่า 'สู้ๆนะ ^ ^ V' แต่ฉันนี่สิชูสองนิ้วกลับไปด้วยหน้าตาที่ห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรงประมาณแบบว่า 'เหอๆ ฉันยังไม่ตายย~~ = ="V'
อ่า~~ส์ส์ นั่นสินะที่นั่งของฉัน เอาเหอะนั่งข้างหลังก็ดี จะได้อู้ได้ไม่ต้องตั้งใจเรียนแบบพวกนั่งข้างหน้า เฮอะ! นี่ฉันกำลังปลอบใจตัวเองอยู่นะไม่ได้แสดงถึงความขี้เกียจแต่อย่างใด =3=
ในที่สุด ในที่สุด ก้นนิ่มๆ ของฉันก็จะได้นั่งบนเก้าอี้ไม้แข็งๆแล้ว~~ ถึงจะแข็งก็เหอะก็ยังดีกว่าไม่ได้นั่งละกัน ^__^
ก้นของฉันค่อยๆหย่อน ค่อยๆ ๆ ๆ
พรื๊ดดดด!!! อุ๊กส์! โครม!!
แว๊กก ก้นของฉันแทนที่มันจะไปประดับไว้บนเก้าอี้แต่ ณ บัดนี้มันร่วงไปอยู่ที่พื้นซะแล้ว! TTOTT
>< โอ๊ยยย!! ยั๊วะแล้วนะ ใครกันๆ ใครมันแกล้งฉัน! วันนี้ซวยมาทั้งวันแล้วนะว๊อย!โกรธจนจมูกบานแล้วเฟ้ยย!! >..<
ฉันหันขวับไปทางซ้าย เจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งโยกเก้าอี้พร้อมกะดิกนิ้วเท้าอย่างสบายใจเฉิบ แหม...พ่อคุณทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ซะเนียนเลยนะ แกต้องเป็นคนที่แกล้งฉันแน่ๆเลย! ฉันไปทำอะไรให้แกฮ๊ะ!! หน้าตาก็ดีหรอกนะ แต่ทำไม๊ ทำไม นิสัยมันเป็นอย่างนี้นะ ฮึ่ยๆๆ
ขณะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้นก็มีมือ มือหนึ่งยื่นมาที่ฉัน ฉันก็เลยจับมือนั้นไว้แล้วดึงตัวขึ้นมา เจ็บก้นเป็นบ้า - - ก่อนที่ฉันจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าตาคนใจดีคนนั้น ฉันก็สะดุดเข้าที่มือ.....
"เฮ้ย! ผู้ชาย!" ฉันรีบสะบัดมือออกทันที
ไม่น่ามือใหญ่แต่มือซ้วยสวย แต่มันเป็นมือผู้ชายอ่ะ เท่าที่ฉันจำได้ตั้งแต่เล็กจนโตฉันไม่เคยแตะตัวผู้ชายเลยนะนอกจากพ่อกับไอ้พี่กอล์ฟ(ก็มันไม่มีใครให้จับนะเซ่!)
ฉันมองหน้าเขาแล้วก็ต้องร้องขึ้นมาอีกที!
"เฮ้ย!!!"คราวนี้ฉันถอยหลังไปแนบกับกำแพงหลังห้องโดยอัตโนมัติ
ก็...คนที่แกล้งฉันกับคนที่ช่วยฉันมันเป็นคนคนเดียวกัน!! O_o!?แต่...เอ๊ะ! บ้าน่า ตอนฉันล้มฉันหันหน้าไปทางซ้าย แล้วไอ้บ้านั่นมันก็นั่งกระดิกนิ้วเท้าอยู่ แต่มือมันยื่นมาทางขวา - -??
ฉันมองทางซ้ายที ขวาที ซ้ายอีกทีเพื่อความแน่ใจ ขวาอีกนิดเพื่อความชัดเจน มองไปมองมา มองแล้วมองอีก
คนที่ช่วยฉันเค้าก็มองฉันนะ แต่ไอ้บ้านั่นมันแกล้งแล้วแกล้งเลย ไม่หันมาเลย ให้ตายเหอะ!ฉันไม่ยอมให้นายมาแกล้งฉันฝ่ายเดียวหรอกน่า!! แฮ่ๆ
"เกศรินทร์!!" นี่สงสัยอาจารย์จะจำชื่อฉันได้แม่นเลยนะเนี่ย - - "
"ค..ค..คะ?" ฉันหันไปมองอาจารย์
"เมื่อไหร่เธอจะนั่งที่ให้เรียบร้อย!" อาจารย์ส่งสายตาดุมาที่ฉัน
"ตะ...แต่....เอ่อ" ฉันกำลังจะอธิบาย
"ว่าไง!" แง๊~~ >< น่ากลัว
"ค่ะ"ฉันนั่งลงทันที
ฉันส่งสายตาอาฆาตเคียดแค้นจงเกลียดจงชังใส่ไอ้บ้านั่นแต่ไหงมันกลับไม่มองฉันสักนิดบ้าที่สุด! เชอะ!
สงสัยสองคนนั้นคงเป็นฝาแฝดกันหล่ะมั๊ง หน้าตาดีทั้งคู่เลย คนที่แกล้งฉัน(ไอ้บ้านั่น) ดูเท่ห์นะแต่ดวงตาเค้าดูแข็งกร้านยังไงไม่รู้ นิสัยคงสู้อีกคนไม่ได้ คนที่ช่วยฉันหน้าตาออกจะน่ารัก ดูอ่อนโยนมากๆเลยแหละ ต้องใจดีแน่ๆเลย กริ๊บกรี้วๆ >< น่ารักจัง
"อ่ะนี่! วิชาแรกเรียนอังกฤษ" เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์
"หะ...หา?" ฉันมองไปตามเสียง
อะเจ้ยย!เพิ่งสังเกตนี่ฉันนั่งคั่นระหว่างฝาแฝดคู่นี้เนี่ยนะ! โธ่! เวรกรรมจริงๆ นั่งติดกันซะได้ TT-TT (นั่งกับคนหล่อด้วย ^__^ อิจฉาหล่ะสิ เหอๆ)
เทพบุตร- - คนนั้นยื่นหนังสือภาษาอังกฤษมาให้ฉัน
"เอ่อ..ขอบใจ" ฉันรับหนังสือมาวางไว้ระหว่างโต๊ะฉันกับโต๊ะเขา
"ฉันชื่อ ซี นะ ^___^" เขาแนะนำตัว อ๊ากก ยิ้มทีน่ารักเป็นบ้า =w=
ซี ซี ซี ที่เป็นฝาแฝดหรอ คุ้นๆนะเนี่ยเหมือนเคยได้ยินแล้วอีกคนนี่ชื่อ....
"ฉันชื่อ เกดนะ เอ่อ ซีคนนั้นชื่อ วี รึเปล่า?" เอ...จะใช่หรือเปล่าน้าแต่คุ้นจริงๆ อ่ะ
ซีทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยถามฉัน "เธอรู้ได้ไงอ่ะ!? ใช่ วีเป็นแฝดพี่ ส่วนฉันเป็นแฝดน้องหน่ะ "
เออ แล้วฉันรู้ได้ไงฟ๊ะ - -!? จะตอบยังไงดีอ่ะ ไม่รู้เหมือนกันฟ่ะ
ฉันหันไปมองไอ้บ้านั่นที่แกล้งฉันซึ่งเป็นฝาแฝดกับเทพบุตร(?)ของฉัน(เมื่อไหร่กัน)
ฉันก็เหลือบไปเห็นสมุดของนายนั่นพอดี
'กวีเวช ทวีวรรณเกษม'
ฉันเลยหยิบสมุดนั่นขึ้นมาให้ซีดู
"นี่ไง กวีเวช น่าจะชื่อวี" ฉันบอกซี เออแล้วถ้าชื่อนายนั่นไม่มีคำว่า วี จะบอกว่าไรฟ๊ะนั่น - -?
"หรอ.....อืม.....เอนี่เดาเก่งจัง" ซีทำหน้าเลื่อมใสใส่ฉัน
โป๊ก!
อ๊อก!! ซี๊ดส์ส์ส์!!
"เฮ้ย! 'ไรฟ๊ะ!!?"
"นายมาเขกกบาลฉันทำบ๊ะไรวะ!"
นายวีไม่พูดจาอะไร เขาดึงสมุดของเขาออกจากมือฉัน
"ถือวิสาสะอะไรมาหยิบสมุดของฉันมิทราบ?"นายวีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ก็....ก็!" เถียงไม่ออกเลยให้ตายสิ ฉันผิดเองแหละที่ไปหยิบสมุดของนายนรกนั่นมา เฮอะ!
"ฉันขอโทษแทนเกดละกัน" ซีพูดแทรกขึ้นมา โอ้ววว เทพบุตรจ๋า =w=
"นี่อย่ามาขอโทษแทนกันได้มั๊ย ฉันถามยัยนี่ไม่ได้ถามนายอย่ามาสอด" นายวีพูดเสียงเข้มทำเอาซีอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดของเขา
อะไรกันสองคนนี้ไม่ถูกกันหรอกหรอ แค่ฉันหยิบสมุดของนายนั่นขึ้นมาแค่เนี้ย ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ นายวีนี่ก็จ้องแต่จะหาเรื่องจริงๆ
"นี่นายฉันไม่ได้ชื่อยัยนี่ฉันชื่อเกด!" ฉันพูดขึ้นมาบ้าง
"ชื่อเกดหรอ?.....มิน่า...."
นายวีลดสายตากวนๆจากที่มองหน้าฉันลดลงมามองที่หน้าอกฉัน!! ><
กรี๊ดดด!!! นายนั่นจ้องหน้าอกที่ไม่ค่อยจะมีของฉัน!! แม่จ๋าทำไมไม่ตั้งชื่อหนูว่า แตงโม ส้มโอ หล่ะคะ เผื่อมันจะบวมออกมาบ้าง~~ ><
ยังจ้องไม่เลิกอีกเรอะ!!
"ไอ้ลามกกกกกก!!!!>O<!!"
ฉันตะโกนออกไปสุดเสียงก็ช่วยไม่ได้นี่นามันทนไม่ไหวแล้วหนิ
ได้ผลนายวีเลิกมองแล้วแต่........
เอ๊ะ!? ทำไมมันเงียบๆ - -" ชักสังหรณ์ใจขึ้นมาแล้วสิ
ความคิดเห็น