คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [FICTION EXO] DARKNESS LAND Chapter 13 การฆ่าโดยสายตา (Sight eyes) By Suho
Suho’s Part
“อ๊ะ!”
ทันทีที่ผมสามารถยับัวไ้ วามรู้สึเ็บที่แผ่นหลั็วิ่เ้ามาหานผม้อล้มัวนอนลอีรอบ อนนี้ผมนอนอยู่ลาสวนแห่หนึ่ที่มีแ่แปลุหลาบสีแสราวับเลืออมนุษย์ ไม่เ็บทุรั้ที่พยายามยับัวเพราะหนามุหลาบแหลมมทิ่มำผิวาวอผม แ่ผม็ฝืนัวเอให้ลุออมาาแปลุหลาบนั่นอย่าทุลัทุเล สภาพอผมน่าสมเพที่สุ เสื้อผ้าาวิ่นและเนื้อัวมีแ่บาแผล ผมมอรอบ้า่อนะประเมินสถานาร์ว่าเลวร้ายแ่ไหน แ่ทันทีที่มอึ้นไปบนท้อฟ้าสีเลือนั่นผม็รู้แล้วว่าสถานาร์เลวร้ายสุๆ
ผมมอไปยัปราสาทหลัสีำสนิทั้ระห่านและผม็อยู่ใลาปราสาท นั่น็ือแปลุหลาบ รอบบริเวเป็นลานว้าและอาวุธหลายประเภททั้แบบที่ผมรู้ัและไม่รู้ัเรียั้อย่าเป็นระเบียบ มีลานน้ำพุนาให่ ลานว้านั่นะเป็นสนามประลออย่าไม่้อสสัย
“นี่เทาใเย็นๆ่อน นายะรีบไปล่าเนื้อหรือไ”
เสียอผู้ายนหนึ่ัึ้น ผมหันไปมอ้วยหัวใที่สั่นและเ้นแร้วยวามลัวอย่าถึที่สุ เสียฝีเท้าอนสอน้าวเร็วและอีไม่นาน็ะเอผม ผมมอหาลู่ทาหนีอย่ารวเร็ว ผมฝืนุมไหล่ัวเอลุึ้นและรีบพุ่ัวไปหลบหลัรูปปั้นหินอ่อนรูปร่าล้ายยูนิอร์นนั้นอย่ารวเร็วทันเวลา่อนที่บุลที่มาใหม่ะเอผมพอี ผม่อยๆหันไปมอหน้าพวเา
นหนึ่มีรูปร่าสูโปร่และหุ่นีอย่านที่ออำลัายอย่าสม่ำเสมอ ใบหน้าอเาเรียวและมาย สายาทีู่สุุมและลึลับนั่นทำให้ผมลืมหายใ บอามรว่าเาเป็นผู้ายที่มีเสน่ห์มาที่สุว่าใรนอื่นที่ผมเยพบมา เาวาสายามมอไปรอบๆนผม้อัหน้าลับอย่ารวเร็ว
“ไ ลว่าะบอไ้หรือยัว่านายรีบมาทำอะไร” นหนึ่ที่หน้าาีไม่แพ้ันพู พวเาะเป็นเพื่อนันอย่าไม่้อสสัย
“มนุษย์หลเ้ามาในนี้”
“มนุษย์!!!!!!!!!!!!!!!!”
“นายะแหปาทำไมหา” เาหันไปหาอย่าเอือมระอา แ่ผมลับสะุ้สุัว เพราะรู้ัวแล้วว่ามนุษย์ที่ว่านั่น็ือผมเอ
“มนุษย์ มนุษย์เนี่ยนะ เทา นายะบ้าเหรอ ะมีมนุษย์หลเ้ามาไ้ยัไ!”
“็มันเป็นไปแล้ว และเาเป็นนที่ถูเลือ”
“บ้าบออแ เ้ามาไ้โยไม่มีใรนำทาเนี่ยนะ!”
“อย่าเพิ่ถามน่าโฟรท์ ถ้าหาัวเอ็ะรู้เอนั่นแหละ”
“เออนั่นสิ แ่้อมี้อแลเปลี่ยน”
“อย่ามา่อรอ ที่นี่มันถิ่นัน”
“ถิ่นนาย แ่ันเป็นเพื่อนนาย” ผู้ายนนั้นออและยัิ้ว เทามอเาอย่าไม่พอใ
“เพื่อน ไม่ใ่เมีย อย่ามาสั่!!!!”
“หรือว่าอยาให้วามลับนั่นมันรั่วล่ะ็…”
“ไอ้โฟรท์!” เทาี้หน้าเาอย่าโรธแ้น
“ถ้าแทำ ันะีเนื้อแ!!”
“ั้น็เอา้อ่อรอมาสิ” โฟรท์ยิ้มอย่าเป็น่อ
ผมมวิ้วอย่าสสัย วามลับอะไรันทำให้เทาร้อนรนไ้มานานี้?
แถมยัูโรธสุๆไปเลย้วย…
ผมยืนนิ่แอบฟัพวเาุยัน เทารอาไปมาอย่าอารม์เสีย่อนะพยัหน้าให้โฟรท์อย่าอไปที
“เออๆ รอบหน้าันะพานายไปหาเฮุน็แล้วัน!”
“แหม ถูใที่สุ <3”
แล้วผม็อึ้นแทบะร้อออมาเมื่อโฟรท์หายไปอย่าับวาร์ปไ้!
ไม่ปลอภัย ที่นี่ไม่ปลอภัย ิใ้สำนึอผมสั่ออมาอย่าหวาลัว ฝีเท้าอผมถอยหลัโยอัโนมัิ ผมำลัเอเรื่อบ้าและเลวร้ายอย่าถึที่สุนู่ไม่ลับ ผม้อไปหาทุน ผม้อหนีออไปาที่นี่โยเร็วที่สุ
“ะไปไหน”
ผมะัฝีเท้าที่ำลัถอยหลั ัวาวาบั้แ่หัวใไปนถึปลายเท้า หัวใอผมเ้นแร้วยวามหวาลัวและเหื่อไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้ ผม่มวามลัวในใัวเอ่อนะหันไปมอ้นเสีย แววาอผมะเ็มไป้วยวามลัวเ็มไปหม ยิ่พอเห็นรอยยิ้มเหมือนผู้นะนั่นผม็ยิ่รู้สึว่าัวเอถู ‘่า’ ้วยสายามริบนั่น
“เมื่อระโนเ้ามาในระานแล้ว ็้อเล่นในบเมส์นะ”
“!!!!!!!!!!”
“อนนี้เป็นาอผมแล้ว” เาพูพลา้อหน้าผม่อนที่ะแสยะยิ้ม
“รุา”
(หื้อฮืออออออออ โ้เอ๊ย รูปแแหมาเลยในบรราเพื่อนแอ่ะ! – PPM :D)
ใรไม่เม้น์ ืนนี้ะปล่อยผี (หล่อ >///<) ไปหลอ!
(ืนนี้ หนูะไม่ล็อห้อ ไม่แวนพระ่า >O)
ความคิดเห็น