撒旦之花 ยั่วรักบุปผาท้าใจเหมันต์ [จบบริบูรณ์]

撒旦之花 ยั่วรักบุปผาท้าใจเหมันต์ [บาปบุปผชาติ: ซิ่งฮวา]

บาปริษยา: ดอกแอปริคอทผู้ทระนง

‘ซิ่งฮวา’ เป็นเพียงสาวใช้ธรรมดาในจวนอ๋องแดนประจิม แต่ทว่าดันงามสะดุดตาเกินสตรีนางใดในจวน ซ้ำยังมีคนให้ท้ายคือรัชทายาทแห่งเจิ้งหนานที่ส่งผ้าพับมากมายให้ทุกเดือน จึงถูกเหล่าพระชายาเอก และพระชายารองของ ‘อ๋องห้า หลางไป๋หู่แห่งแคว้นเจิ้งหนาน’ ลอบทำร้ายและรังแกแทบทุกยาม โดยมีอ๋องห้าสมควรตายเป็นใจและคอยให้ท้ายอยู่เสมอ

ขออภัยท่านอ๋อง... นางไปตบหัวบรรพบุรุษของท่านหรือ?

ชีวิตของนางคงจะสงบไปอีกนาน หากไม่เป็นเพราะจู่ๆ ‘อู๋ลี่เหริน’ พระชายาเอกแห่งจวนอ๋องประจิม ผู้เป็นที่รักยิ่งของอ๋องห้าได้หายตัวไป  ซ้ำยังมีข่าวการหนีตามชายชู้เสียอีก มีการซัดทอดว่านางเป็นต้นเหตุบ้างล่ะ กล่าวหาว่านางข่มขู่และทำร้ายพระชายาเอกเพราะทนถูกรังแกไม่ได้บ้างล่ะ จะกล่าวไปก็เถิด ท่านจะไปตามหาพระชายาเอกของท่านที่ไหนก็ไป หยุดมาก่อกวนนางเช่นนี้เสียที!

เริ่มลงเนื้อหา 30/03/2560

วันปิดเรื่อง 11/01/2561

จำนวนตอน 25 ตอน 

ตอนพิเศษ3ตอน

“ตรงนั้นยังมีใบไม้อยู่... นี่เจ้ากวาดแล้วจริงหรือ” ขอประทานอภัยท่านอ๋อง ชาตินี้นางก็กวาดไม่มีทางหมดหรอก ตราบที่ท่านยังเด็ดใบเฟิงทิ้งลงมาเช่นนี้ “เหตุใดทำงานได้ย่ำแย่เช่นนี้ เพราะไม่มีใครมากำกับจึงไม่คิดทุ่มเท ทำงานลวกๆไปงั้นรึ? !”

เอาที่ท่านอ๋องสบายใจเลยเพคะ…

“ในวันนั้นเจ้าอยู่กับลี่เหรินเป็นคนสุดท้าย แล้วลี่เหรินจะหายไปโดยที่เจ้าไม่รู้ตัวได้อย่างไร!”

นางจะไปรู้กับท่านอ๋องหรือ?

“เป็นเจ้าที่ทนรับการกลั่นแกล้งไม่ได้ จึงคิดสังหารชายาเอกของเปิ่นหวางใช่หรือไม่ ซิ่งฮวา!”

ถ้านางทำแบบนั้นได้จริง ท่านคงเป็นคนแรกที่ถูกนางสังหาร...

“พิศมองเจ้าดีๆ เจ้าก็งดงามเหลือคณาจริงๆ... มิแปลกใจที่เหล่าชายาจวนประจิมจะระแวงเจ้าถึงเพียงนั้น”

อ๋องเจ็ด... จะกล่าวก็กล่าวโทษมารดาของนางเถิดที่ส่งทอดความพิลาสนี้มามากเกิน

“สตรีมิคู่ควรกับหยาดน้ำตา... รับผ้าเช็ดหน้านี้ไปเสียเถิด”

อ๋องแปด... นางซาบซึ้งในน้ำใจท่านนัก ขอโยกย้ายถิ่นฐานตามไปได้หรือไม่?

 -MISS SORAKI-