คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chocolate Valentine ((5)) [มาประเดิมคู่สุดท้ายค่ะ - -"]
/ - / ขอตัดนิดนึง จะตัดไปหาใครน้า / - /
ตึกตึกตึก เสียงฝีเท้าดังก้องชัดเจน คงเป็นเพราะไม่มีเสียงอะไรอื่นหรืออย่างไรมิทราบ
“..........”
“................”
“.......”
“.............................”
คนหนึ่งเป็นรองกัปตันของทีมเทนนิสชาย อีกคนเป็นหนึ่งในผู้เล่นคู่มือ1ของทีมเทนนิสหญิง
ที่จริงไม่ใช่ว่าอยากจะเดินไปด้วยกันหรอกนะ แต่บังเอิญว่าทางไปที่เรียนพิเศษมันดั๊นมาอยู่ทางเดียวกันนี่สิ
“ทาคาดะ”สุดท้ายคนที่เป็นผู้ทลายความเงียบคือโออิชิ
“.....?”ชิโอริไม่ได้ขานตอบอะไร แต่ก็ยังรอฟังอยู่
“เอ่อ... การเล่นคู่ของเธอกับโอโรงินาว่าดูจะเข้าขากันได้ดีเลยนะ ^_^”โออิชิพยายามหาเรื่องคุย เดินไปเงียบๆแบบนี้มันอึดอัดนะเนี่ย =_=;;
“อืม”
“ว่าแต่ทาคาดะกับโอโรงินาว่ารู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้วล่ะ”โออิชิของเรายังคงหาเรื่องคุยต่อไป
“2 ปี”ตอบตรงคำถามดีมากเลยชิโอริจัง - -“
“นายล่ะ”ชิโอริถามกลับ คงไม่เป็นไรหรอกที่จะหาคนคุยด้วย
“ก็ ตั้งแต่ชั้นย้ายเข้ามาชมรมเทนนิสชายน่ะ”
“หึ แต่ทาทางว่าซัสสึกับคิคุมารุจะไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่เลยนะ”โออิชิพูดต่อ แน่ล่ะ ซัสสึกับคิคุมารุเจอกันทีไรเป็นได้ทะเลาะกันทุกทีไปนี่นา ขนาดตัวเขาเองยังไม่เคยเห็นคิคุมารุมีอคติมากขนาดนี้เลย
“ช่วยไม่ได้หรอก ทางเราก็คงได้แต่ไปห้ามไม่ให้ทะเลาะกันไปใหญ่ก็แค่นั้น”ชิโอริว่า เริ่มปรากฏรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าของหญิงสาวทีละนิด แปลกแฮะ ปกติเธอไม่ใช่พวกยิ้มง่ายขนาดนี้ซะหน่อย
“อืม นั่นสินะ”
บทสนทนายังคงดำเนินต่อไป
กระทั่ง...
“ว่าไงจ้ะน้องสาว มาเดินอะไรแถวนี้เหรอจ้ะ ^_^”ชายร่างใหญ่ใส่เสื้อกล้ามคนหนึ่งเข้ามายืนขวาง สายตาประสงค์ร้ายจับจ้องที่ชิโอริ
“เอ่อ... ขอโทษครับ คือพวกผมกำลังจะไปเรียนพิเศษน่ะครับ กรุณาหลีกทางให้ด้วยได้รึเปล่า”โออิชิขอร้องดีๆเผื่อจะยอมปล่อย
ผัวะ!!! โครม!!!
เสียงแรกเป็นเสียงโออิชิโดนชกเข้าไปแบบเต็มๆ เสียงถัดมาเป็นเสียงโออิชิโดนแรงชกถลาไปชนกำแพงอย่างแรง
“อย่ามาแส่ไม่เข้าเรื่อง!!!”เสียงขู่คำรามตะคอกใส่แบบไม่ไยดี
โออิชิใช้แขนซับเลือดที่ปากแล้วยันตัวลุกขึ้นช้าๆ ท่าทางจะอาการหนักพอควร
นายนักเลงคนนั้นส่งสัญญาณเรียกลูกน้องอีก 2 คนเข้ามาล้อมชิโอริไว้ แต่ละคนมีไม้กระบองคนละท่อน
“น้องจ๋า สนใจไปนั่งรถเล่นกับพี่มั้ยจ้ะ ^O^”
“หรือจะไปเที่ยวบ้านพี่ก็ได้นะ อยู่ไม่ไกลนี่เอง ^O^”
“ว่าไงล่ะน้องสาว”
ชายทั้ง 3 คนนั้นเบียดตัวเข้ามาล้อมชิโอริจนไม่มีทางหนี แต่สีหน้าของชิโอริก็ยังนิ่งเฉยไม่ส่ออารมณ์ใดๆ
โออิชิเดินเข้ามาดันชายคนหนึ่งออกช้าๆตามมารยาท ถึงแม้จะรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่มีประโยชน์ก็เถอะ แต่ก็ต้องลอง
“เอ่อ... คือ... พวกผมต้องรีบไปเรียนพิเศษพิเศษน่ะครับ ขอความกรุณา...”
ปัก!! ปึก!!
กระบอง 2 ท่อน เหวี่ยงฟาดหัวรองกัปตันทีมเทนนิสอย่างแรง (เจ็บมั้ย ^_^;;)
“กูบอกว่าอย่ามาแส่ไงฟะ!!!”
(มิมิซัง / หากมีคำไม่สุภาพไปบ้างก็อย่าถือสาเลยนะคะ -_-)
ลูกน้องสองคนที่มีอาวุธหันไปรุมโออิชิก่อน ส่วนตัวหัวหน้าอีกคนอยู่คุมเชิงชิโอริไม่ให้หนีไป
“อย่าเอาถึงตายนะโว้ย แค่สลบพอ”หัวโจกตะโกนสั่งลูกทีม
“ได้ครับลูกพี่”
รับคำสั่งเสร็จลูกน้องนักเลงทั้งสองคนก็เข้ารุมทำร้ายโออิชิ
ชิโอริที่ดูอยู่กำมือแน่น ตัวสั่นเพราะเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่
“พี่จะบอกให้สองคนนั้นหยุดก็ได้นะ แต่น้องต้องไปกับพี่ แล้วก็ต้องมาเป็นแฟนพี่ด้วยนะจ้ะ ^_^” (เล่นพูดงี้เลยเหรอ หน้าไม่อายแบบนี้มิมิซังชักอยากเอาอีโต้สับเล่นซะแล้วนะเนี่ย - -“)
“......”
“ว่ายังไงน้องสาว ถ้ายอมพี่จะปล่อยไอ้หนูคนนั้นไปก็ได้นะ” (เปลี่ยนใจแล้วค่ะ หน้าอย่างงี้เอา VEGETABLE CHOCOLATE ของฮารุยัดปากน่าจะดีกว่า - -“)
“.....”
“ตอบมาเร็วๆสิจ้ะนะ (น้อง) ...”
ผัวะ!! โครม!!
ชายร่างใหญ่ถูกชกด้วยแรงมหาศาลจนกระเด็นไปชนถังขยะล้มระเนระนาด
“ใครน้องนายมิทราบ”เสียงเหี้ยมน่ากลัวจากปากของหญิงสาวตวาดใส่
“ลูกพี่!!!”นายลูกน้อง 2 ตัวรีบวิ่งไปช่วยหัวหน้าที่โดนชกจนจมูกยุบหมดสติไปเรียบร้อย (555+ สมน้ำหน้าแก ^_^)
“นี่ทำอะไรของเธอ”ชายคนหนึ่งหันมาตะโกนใส่
ชิโอริปัดมือเล็กน้อยแล้วมองไปที่ชายอีก 2 คนด้วยสายตาเย็นชา
“เปล่า ก็แค่จัดการกับหัวหน้าฝูงสุนัขแถวนี้น่ะ ไม่มีอะไรมาก”คำพูดของเธอฟังเหมือนจะเป็นการเยาะเย้ยซะมากกว่า
“หนอย มาหาว่าพวกชั้นเป็นลูกน้องสุนัขรึไง แบบนี้ต้องสั่งสอนกันหน่อยแล้ว!!!”
“บอกไว้ก่อนนะจ้ะ พวกเราออมมือให้ไม่เป็นหรอกนะ เจ็บตัวก็อย่ามาถือโทษกันเลยนะน้อง”
จบประโยค ชายอีก 2 คนที่เหลือวิ่งเข้าใส่หมายจะทำร้ายชิโอริ (ผู้ชายอะไรทำร้ายผู้หญิง > <)
แต่กลับกลายเป็นว่า...
วืด ปึก! แกร๊บ ผัวะ!
เสียงแรกเป็นชายคนหนึ่งที่หมายจะใช้ไม้ฟาดชิโอริ แต่ชิโอริหลบทัน
เสียงที่สองเป็นเสียงชิโอริบุกกลับใช้จระเข้ฟาดหางฟาดคอแบบเต็มๆจนชายคนเมื่อครู่ลงไปนอนหมดสติคาที่
เสียงที่สามเป็นเสียงนายนักเลงอีกคนที่จะเล่นทีเผลอตีเธอจากข้างหลัง แต่ชิโอริไหวตัวทันหันกลับไปจับไม้กระบองแล้วบีบจนยุบด้วยมือเปล่า
และเสียงที่สี่เป็นเสียงชิโอริสวนหมัดกลับไปโดนกลางหน้าอย่างแรงเป็นเหตุให้ชายคนนี้สลบไปอีกราย
เมื่อพวกนักเลงทั้งหลายเดี้ยงไปแล้วหญิงสาวรีบวิ่งไปดูอาการของรองกัปตันทีมเทนนิสชายทันที
“เป็นอะไรมากรึเปล่า”เธอถาม แต่คาดว่าคงจะโดนไปเยอะน่าดูสติของโออิชิจึงเลือนรางเต็มที
“.........”
“นี่ นี่นาย”
ตอนนี้โออิชิแทบจะไม่รู้ตัวแล้วด้วยซ้ำว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นอีกรึเปล่า เขารู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัว แต่สิ่งที่พอจะรู้คือบุคคลที่อยู่กับเขาตอนนี้คือ...
“ทา...คา...ดะ...”ในที่สุด ภาพทุกอย่างค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้าๆ แล้วหายไปพร้อมกับสติที่ดับวูบลง
. . . . . .
“อะ... อืม”ภาพทุกอย่างเริ่มปรากฏขึ้นอีกครั้ง ที่นี่ที่ไหนกัน ไม่ใช่ห้องของเรานี่
“โอ๊ย!!”ความรู้สึกแรกที่รู้สึกได้คือความเจ็บปวดที่กะโหลกศีรษะ จริงสิ เรากับทาคาดะถูกพวกนักเลงแถวนั้นทำร้ายเอา แล้วเราก็โดนฟาดหัวเอาด้วย
โออิชิค่อยๆดันตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ
“อย่าเพิ่งลุกสิ!”เสียงหนึ่งดุขึ้น ทำให้โออิชิต้องหันไปหาเจ้าของสียงโดยอัตโนมัติ
หญิงสาวผมเปียเดินเข้ามาในห้องๆนั้นพร้อมชุดประถมพยาบาล
“เธอได้รับบาดเจ็บรึเปล่า”โออิชิถาม แต่ชิโอริไม่ตอบแล้วนั่งลงบนเตียงข้างๆโออิชิ
แอ๊ด~~~~ มีอีกบุคคลเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“อ้าว ได้สติแล้วเหรอ ไม่เป็นไรมากใช่มั้ยครับ”ชายวัยกลางคนท่าทางใจดีถามขึ้น
“อะ... ครับ”โออิชิตอบแบบตะกุกตะกักเล็กน้อย ชายคนนี้เป็นใครกัน
“ท่าทางจะแข็งแรงดีแล้วนะครับ โชคดีที่ไม่เป็นไรมาก ยังไงอยู่รักษาตัวที่นี่อีกสักพักก็ได้นะครับ”ฟังจากที่พูดชายคนนี้คงเป็นหมอ เอ๊ะ! หรือจะไม่ใช่
“ค่ะ ขอบพระคุณมากนะคะ”ชิโอริก้มหัวเล็กน้อยตามธรรมเนียมญี่ปุ่น
“งั้นถ้าไม่เป็นไรแล้วผมขอตัวนะครับ แฟนอยู่ดูแลแบบนี้หมอก็วางใจ ขอตัวก่อนครับ”ไม่พูดเปล่า ชายคนนั้นรีบสาวเท้าออกจากห้องนั้นทันที
“เดี๋ยวครับ ผมกับเธอไม่ใช่... o///o”ไม่ทันได้แย้งอะไร ชายคนนี้ก็ไปซะแล้ว
“.......”
“................”
“...........”
“.....................................”
“นี่ ทาคาดะ”โออิชิหันไปเรียกชิโอริที่กำลังค้นกล่องปฐมพยาบาลหายาและสำลี
“......”
“ที่นี่ที่ไหนเหรอ”โออิชิถาม โรงพยาบาลก็ไม่น่าจะใช่ แล้วตกลงมันที่ไหนกัน
“ร้านขายยาแถวๆที่นายหมดสติน่ะ หลังจากนายหมดสติไปก็มีคนมาเจอพวกเรา เค้าบอกว่ามีร้านขายยาอยู่แถวๆนั้นให้พานายมารักษาตัวก่อนเพราะท่าทางนายจะอาการหนัก”ชิโอริตอบคำถามไปล่วงหน้าเพราะโออิชิคงต้องถามอีกแน่ว่า ‘แล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง’
ชิโอริใช้สำลีแตะที่แผลบนหน้าผากโออิชิเบาๆ
“อะ...โอ๊ย”ก็นะ ยาอะไรไม่รู้แสบชะมัดเลย -*-
“........”
“เดี๋ยวชั้นทำเองก็ได้ อะ...โอ๊ย”
“ไม่ได้”ชิโอริไม่ฟังที่โออิชิบอก นายน่ะ ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ก็เพราะชั้นนะ
เมื่อรู้ว่าบอกไปยังไงชิโอริก็คงไม่ยอม รองกัปตันของเราจึงจำต้องยอมอยู่นิ่งๆแต่โดยดี
“..............”
“.........”
“...................”
“............”
“ชั้นขอโทษนะ”จู่ๆชิโอริก็พูดขึ้นมาแบบนั้น
“เรื่องอะไรเหรอ ทาคาดะไม่เห็นต้องมาขอโทษชั้นเลยหนิ”
“ก็...”
“............”
ชิโอริเก็บวางมือจากการพยาบาลชั่วคราว
“ถ้าไม่เพราะชั้น นายคงไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้หรอก”หญิงสาวหลุบตาลงต่ำ กำมือแน่นเหมือนกำลังรู้สึกผิด
“.....”
“ถ้าหากว่าชั้น... ตัดสินใจจัดการกับพวกนั้นตั้งแต่แรก นายคงไม่ต้องมานั่งอยู่ตรงนี้หรอก ทุกอย่างมันเป็นเพราะชั้น เพราะชั้น...”เสียงที่ปกติเรียบเยือกเย็นตอนนี้เริ่มสั่น
“ไม่ใช่หรอกนะ”
“เอ๊ะ!?”ชิโอริเงยหน้าขึ้นมาสบตาโออิชิอีกครั้ง
“ตอนนั้นชั้นรนหาที่เองต่างหากล่ะ ถ้าไม่ได้ทาคาดะช่วยไว้ชั้นอาจแย่กว่านี้ก็ได้นะ”โออิชิยิ้มให้อย่างใจดีจนอีกฝ่ายใจเต้นแรงขึ้นมาเฉยๆ
“.... -//-“ชิโอริเอามือแนบที่อก ชั้นไม่เคยเป็นแบบนี้นี่ ชั้นไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน แล้วทำไมตอนนี้...
“ทาคาดะ เป็นอะไรไปรึเปล่า”ชิโอริสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงเรียกของรองกัปตัน
“เปล่า”
“เหรอ งั้นก็ดีและ (แล้ว)...”เสียงของโออิชิขาดหายไปชั่วขณะเมื่อชิโอริยัดเม็ดอะไรก็ไม่รู้ใส่ปากเขา
“เงียบแล้วกินซะ จะได้รู้สึกดีขึ้น”เธอว่า
โออิชิใช้เวลานิดหน่อยในการกลืนไอ้เม็ดนั่นเข้าไป
“รสชาติเหมือน ช็อกโกแลตเลยนะ”เขาเปรย
“ก็ช็อกโกแลตนั่นแหละ”
“เอ๋?”
“ถ้านายไม่เป็นอะไรแล้วชั้นไปก่อนล่ะ”ชิโอริลุกจากเตียง เอากล่องปฐมพยาบาลไปเก็บ แล้วเดินไปที่ประตู
“เดี๋ยวก่อน ทาคาดะ”เสียงโออิชิรั้งเธอไว้ก่อนที่จะทันเดินออกไป
หญิงสาวหันกลับมา
“ทาคาดะ ขอบใจนะ -///-“โออิชิเหลียวสายตามองไปทางอื่น แค่ขอบคุณแค่นี้ทำไมต้อง... -///-
หญิงสาวฟังคำที่อีกฝ่ายพูดก็ยิ้มออกมาหน่อยๆ
“อืม แล้วเจอกัน”
+++++++++++++++++++++++++
คู่นี้มาลงประเดิมส่งท้ายค่ะ ทำไมมันยาวนักก็ไม่รู้นะเนี่ย -*-
ความคิดเห็น