คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chocolate Valentine ((3))
- ทางด้านรินะบ้างค่า ^O^
2 คนนี้ผิดกับเรียวมะแล้วก็ไอ เดี๋ยวก็คุยกันบ้างเดี๋ยวก็เงียบบ้าง
“ช็อกโกแลตของยากิซาวะอร่อยจังเลยเนอะ ชั้นอยากกินอีกจัง”ฟูจิหาเรื่องคุย แต่คนที่ได้ฟังคำพูดนี้กลับทำหน้าแหยงๆ
“คะ...คุณฟูจินี่กินอะไรก็ได้หมดเลยนะคะ ทั้งชาลงทัณฑ์ของคุณอินุอิ ทั้งช็อกโกแลตของฮารุจัง”รินะพูด
“ก็มันอร่อยดีออกนะ แต่ทำไมไม่ค่อยมีใครชอบเลย”ฟูจิพูดต่อ
“คุณฟูจิเนี่ย มีลิ้นจระเข้เหมือนที่ทุกคนบอกเลยนะคะ ^ ^”รินะว่า แล้วยิ้มออกมาแบบขำๆ
“ดีจังเลยนะเนี่ย”ฟูจิพูดออกมาลอยๆ
“เอ๋?”รินะงงๆ อะไรที่มันดี
“ในที่สุดอายาเสะก็ยอมยิ้มซะที นึกว่าที่ปัญหาอะไรกลุ้มใจซะอีก”ฟูจิพูดอย่างอารมณ์ดี
“o///o”รินะหน้าแดงแจ๋ จู่ๆพูดแบบนี้ใครไม่อายมั้งอ่ะ (มิมิซังไม่อายนะค้า ^O^ อิอิ)
แขนขาขยับไม่ได้ หน้าก็ร้อนผ่าวไปหมด หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อายาเสะ เป็นอะไรรึเปล่า”ฟูจิถามเมื่อเห็นรินะแน่นิ่งไป แต่คนโดนถามนี่สิ ดันสะดุ้งโหยงหยั่งกะเพิ่งตื่นจากฝัน
“อ้อ เปล่าค่ะเปล่า”เธอบอก
ทั้งสองคนเดินข้ามถนนไป เพราะทางนี้มันไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่จึงไม่ได้สนใจดูสัญญาณไฟจราจร
แต่แล้ว...
รถคันหนึ่งพุ่งถลาตรงมายังรินะและฟูจิอย่างเร็ว คนขับรถเมาแอ๋เลยซะด้วย จะรอดมั้ยเนี่ย >_<
รินะตกใจจนขาขยับไม่ได้ชั่วขณะ หลับตาปี๋เพราะคิดว่าต้องตายแน่ๆ
“หลบเร็ว”ฟูจิรีบดึงรินะให้ออกจากวิถีการชน
ปี๊นนนนนนนนน!!!
. . . . .
// อะ...เอ๊ะ นี่ชั้นยังไม่ตายเหรอเนี่ย // รินะรู้สึกถึงไออุ่นที่ส่งผ่านมารอบตัว เธอตัดสินใจลืมตาขึ้นดูสถานการณ์ภายนอก
“อะ... o///o”พูดไม่ออก ถึงจะพูดออกก็คงไม่พูดอยู่ดี นี่คุณฟูจิช่วยชั้นไว้เหรอ แต่อาจจะเกิดเหตุผิดพลาดทางเทคนิกนิดหน่อย จึงทำให้ตอนนี้รินะไปอยู่ในอ้อมแขนของอัจฉริยะฟูจิ (-///-)
“อ๊ะ! คุณฟูจิ!!!”รินะลุกขึ้นนั่ง ที่หัวฟูจิมีเลือดไหลด้วยนี่ แล้วไอ้รถคันเมื่อกี๊... หนีไปซะแล้ว...
รินะหยิบผ้าผืนเล็กผืนหนึ่งออกมา ซับเลือดที่แผล
“คุณฟูจิคะ อย่าเป็นอะไรนะ”เธอพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แล้วพยุงฟูจิขึ้นนั่ง ท่าทางเจ้าตัวจะได้สติแล้ว
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย”คำถามแรกที่ถามออกมา ถามอาการของคนตรงหน้าก่อนโดยไม่ได้สนใจบาดแผลของตนเลยแม้แต่น้อย
“ชั้นไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่าคุณฟูจิน่ะท่าทางจะหัวแตกด้วยนะคะ”รินะพูด แล้วซับเลือดที่แผลนั้นเบาๆ
“อ๋อ นี่น่ะไม่เป็นไรหรอก”เวลาแบบนี้ฟูจิยังยิ้มได้ เก่งจริงๆอัจฉริยะของเรา (=_=;;)
“แต่ว่า...”
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกนะ ^ ^”
“o///o”มามุขนี้รินะพูดไม่ออกเลย เกิดอาการหน้าแดงอย่างฉับพลัน
จู่ๆก็มีมืออุ่นๆวางลงบนหน้าผากของหญิงสาว
“เป็นไข้รึเปล่า หน้าแดงเชียว”ฟูจิถาม ยิ่งทำให้รินะใจเต้นแรงเข้าไปใหญ่ นี่ชั้นเป็นอะไรป๊ายยยยย >O<
เด็กสาวรีบปัดมือออกแล้วลุกขึ้นยืน
“ชั้นไม่เป็นไร ไปกันเถอะค่ะ ถ้าถึงบ้านชั้นแล้วจะปฐมพยาบาลให้”รินะพูด แล้วรีบเดินนำไปก่อน ฟูจิก็ได้แต่ยิ้มแล้วลุกตามไป
ซักพักทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
แกร๊ก~~~ รินะเปิดประตูรั้ว
“เข้ามาทำแผลก่อนสิคะ”รินะชวนเข้าบ้าน แต่ฟูจิดูเหมือนจะเกรงใจยังไงไม่รู้ ก็ดูสิ บ้านปิดไฟไว้หมด แสดงว่าไม่มีคนอยู่แน่ๆ
“ไม่ดีมั้ง บ้านเธอไม่มีคนอยู่ไม่ใช่เหรอ ^ ^;;”ฟูจิว่า
“อ๊ะ o///o ขอโทษค่ะ ชั้นลืมไป”รินะเพิ่งนึกได้ แต่จะให้ทำยังไงล่ะ
“หัวแตกแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกนะ บ้านชั้นก็อยู่ไม่ไกลนี้เอง”ฟูจิบอกแล้วยิ้มเหมือนจะบอกว่า ส.บ.ม.ย.ห.
รินะเห็นว่ามันจะเป็นการไม่ดีถ้าตื๊อให้ฟูจิเข้าไป ถ้าเค้าเข้าใจผิดอะไรขึ้นมามันจะยุ่ง
“กะ...ก็ได้ค่ะ แต่ว่า...”รินะหน้าแดงขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ อย่ามัวแต่อายสิรินะ เธอต้องทำได้ > <
ฟูจิก็กำลังยืนรออยู่ว่ารินะจะทำอะไร
“ชั้นรู้นะคะว่าคุณฟูจิคงจะมีคนมาให้เยอะแล้ว... คือ... -///-“รินะหยิบอะไรบางอย่างออกมา หญิงสาวยิ่งใจเต้นแรงขึ้นไปอีก
“ระ...รับของชั้นไปด้วย ดะ...ได้มั้ยคะ >///<”รินะรวบรวมความกล้าที่ยังหลงเหลือแม้เพียงน้อยนิด (เว่อร์ๆ) พูดออกไป พลางยื่นช็อกโกแลตให้ฟูจิโดยที่ไม่ได้แม้แต่หันไปมองคนรับ ก็คนมันอายนี่ >_<
ฟูจิรับมา ตอนนี้อัจฉริยะของเราลืมตา + หน้าแดง ทำไมต้องหน้าแดงด้วย ได้ช็อกโกแลตมาเกือบ 50 อันยังไม่เห็นเป็นแบบนี้ (รู้สึกจะเนื้อหอมเกิดเหตุ - -“)
“ขะ...ขอบใจ”เขากล่าว แล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ
เกิดความเงียบเข้าปกคลุมทั่วบริเวณ
“ง...งั้นชั้น ขอตัวนะคะ -///-“รินะทำลายความเงียบลง แล้วกล่าวลา
“อืม”
ทั้งสองคนหันหลังกลับแล้วเดินแยกกันไป
ปึก!
รินะปิดประตูบ้านเบาๆ แล้วลงไปทรุดนั่งอยู่กันพื้นที่หน้าประตูตรงนั้นแหละ
“เฮ่อ~~~~~~~~~ ทะ...ทำได้แล้ว”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อิอิ เสร็จไปอีก1
ความคิดเห็น