คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
ตอนที่ 3
“พี่จุนซู” เฮ้อ~ พี่จุนซูช่วยชีวิต
“เอ่อ โทษทีฉันคงเข้ามาผิดเวลาน่ะ”พี่จุนซูบอกพร้อมกับยิ้มแหยๆและยกมือเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะหันหลังจะเดินจากไป ผมรีบผลักไอ้หล่อนี่ออก ก่อนจะอธิบายให้พี่เค้าฟังอย่างเร่งรัด
“ไม่มีอะไรครับพี่ หมอนี่มันแค่แกล้งเล่นเฉยๆเอง”ผมยิ้มแห้งๆก่อนจะใช้ศอกถองไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างๆเบาๆ ที่จุนซูจึงหันกลับมายิ้มให้ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะของพี่แทคยอนที่เป็นรองประธานนักเรียน
“แล้วทำไมมาอยู่กันในนี้ล่ะ?”พี่จุนซูถามคณะที่ดูเอกสารบนโต๊ะนั้นอย่างตั้งใจ
“อ๋อ คือพวกผมถูกครูคิมทำโทษน่ะครับ…ว่าแต่พี่ล่ะ?”ผมถามกลับไป พี่จุนซูเงยหน้าขึ้นมายิ้มเล็กน้อย ถ้าเป็นสาวๆเห็นภาพแบบนี้คงกรี๊ดสลบอ่ะ คนอะไรหล่อจริงๆ เอ๊ะ!เพิ่งเห็นว่ารอบๆตัวผมมีแต่คนหล่อ อ๊ากกก ผมคงจะมีความสุขมาก ถ้า…ผมไม่ใช่ผู้ชายอ่ะนะ = =
“พี่เอารายชื่อเด็กในชมรมถ่ายภาพมาส่งอ่ะ แล้วชมรมดนตรีของนายเสร็จรึยังล่ะ? หมดเขตวันนี้แล้วนะ”อะไรนะ!!! หมดเขตวันนี้ ยังไม่ได้ซื้อกระดาษเลยด้วยซ้ำ ผมลุกลี้ลุกลนสุดขีด ไอ้โฮก็ไม่ยอมบอกเลยเว้ย! ไอ้เพื่อนคนนี้นี่
“ผมต้องรีบและ ไปนะครับพี่จุนซู”ผมโบกมือลาพี่จุนซูที่ตกใจกับท่าทีรีบร้อนของผมไม่น้อย ผมรีบวิ่งอย่างรวดเร็วแต่ทำไมตัวผมยังอยู่ที่เดิม เอ๊า!ไอ้บ้านี่จะดึงไว้ทำไมคนยิ่งรีบๆนะเฮ้ย!
“อะไร!!”
“นายจะไปไหน?”นิชคุณถามผมอย่างเชื่องช้า ถึงจะปกติของมันแต่ก็เชื่องช้าของผมแหละน่า
“ไปชมรม นายก็ไปหาชมรมเข้าซะ ฉันรีบไปนะ”ผมสะบัดมือของไอ้หล่อออก ก่อนจะวิ่งไปที่ห้องชมรมด้วยความเร็วสูง จะชนใครไม่สนแล้ว ไว้มาขอโทษที่หลังละกัน ใครที่โดนผมวิ่งชนก็จำหน้าผมไว้แล้วค่อยมาทวงคำขอโทษละกัน ตอนนี้รีบมากที่สุดในชีวิต
ป้าบบ!
“โอ๊ยย ตบไมวะ?”ไอ้โฮโวยวายลั่นเมื่อผมวิ่งมาถึงห้องชมรมดนตรีแล้วโดนผมโบกหัวเอา ก็ดูมันดิ มานั่งนอนชิลๆฟังเพลงสบายใจเฉิ่ม งานนี่ไม่สนใจเลยใช่มั้ย? อย่างน้อยก็ช่วยไปฝึกรุ่นน้องหน่อยก็ได้เหอะ
“มันน่ามั้ยล่ะ? มีงงมีงานนี่ไม่คิดจะทำหรอกนะ ก็รู้อยู่ว่ารายชื่อเด็กใหม่ต้องส่งวันนี้แล้วทำไมไม่ทำวะ?”ผมด่ามันฉาดใหญ่ก่อนจะเดินไปนั่งที่คอมของชมรมแล้วรีบปิดเกมส์ที่ไอ้โฮมันออนไว้(ไอ้เลวนี่ยังมีเวลามาเล่นเกมเนอะ) ก่อนจะเริ่มพิมพ์รายชื่ออย่างรวดเร็ว โดยดูจากสมุดที่จดไว้ แต่ก็ต้องตั้งใจหน่อยเดี๋ยวตกหล่นขึ้นมาล่ะซวยกูอีก
“ก็กะจะบอกแล้ว ก็เล่นตัดสายทิ้งก่อนนี่หว่า”ไอ้โฮลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ก่อนจะช่วยบอกชื่อของเด็กใหม่แต่ละคน
“ยังโยซอบ ซนดงอุง ลีซึงโฮ ลีวอนฮยอก คิมชอนดุง จองจินอุน คิมคีบอม…”ไอ้โฮพ่นชื่อออกมาอย่างรวดเร็ว แกคนพูด ฉันคนพิมพ์ไง ให้เวลากันหน่อยดิ๊
“เฮ้ย! พิมพ์ไม่ทันเว้ย ไปสอนรุ่นน้องนู้นไป เดี๋ยวทำเองน่าจะเร็วกว่า”ผมกระชากสมุดรายชื่อกลับมาพร้อมกับลงมือพิมพ์รายชื่อด้วยตัวเอง หวังพึ่งไอ้เพื่อนตี๋นี่ เสร็จพรุ่งนี้เช้าเลยมั้ง น่าจะดีกว่าถ้าให้มันไปทำอย่างอื่น
“นู้น เด็กใหม่ ไอ้ดูจุนกับโจควอน ดูแลเรียบร้อยแล้ว ฮันไม่มีอะไรทำไงถึงได้นั่งๆนอนๆแบบเมื่อกี้อ่ะ” ไอ้โฮชี้ไปที่รุ่นน้องที่กำลังเรียนเรื่องทฤษฏีดนตรีกับโจควอน และอีกฝั่งนึงก็เรียนปฏิบัติกับดูจุนอยู่ เอิ่ม…
“ถ้าว่างขนาดนั้น ไปนอนเหอะไป๊”ผมไล่มัน ตั้งใจจะประชด แต่ไอ้นี่กลับยิ้มร่าและเดินไปหาที่นอน พร้อมดึงผ้าห่มจากตู้เก็บของไปห่มอีกแน่ะ หนอย! ถ้าไม่ติดว่ารีบทำงานอยู่ล่ะก็ จะไปถีบให้กลิ้งไปรอบห้องชมรมเลย หมั่นไส้!
ผมนั่งพิมพ์จนตาลายเลยแหะ กว่าจะเสร็จได้ก็ปาไปเกือบสองชั่วโมง ทำไมเด็กเข้าชมรมใหม่เยอะจังวะ เอ้อ แต่ช่างมันเหอะ ก็ดีแล้วจะได้ดูดังขึ้นกว่าเดิม แบบเดินไปไหนก็มีแต่คนรู้จัก ฮ่าๆๆ คิดแล้วภูมิใจ แต่มันไม่ใช่เวลาเลย ต้องรีบปริ้นท์ซะแล้ว ผมสั่งปริ้นท์ไป และรอให้กระดาษออกมาอย่างเร่งรีบอีกสิบห้านาทีก็จะหมดเวลาส่งแล้ว เดี๋ยวโดนน้องๆในชมรมรุมด่าว่าทำไมไม่มีชื่ออยู่ในชมรมแล้วผมจะซวยอีก อ้าวเฮ่ย!ทำไมกระดาษยังเป็นสีขาวเหมือนเดิมอ่ะ หมึกหมด!โอ๊ยย! วันนี้มันวันอะไรแว๊? ผมรีบถามหาแฟลชไดรว์จากน้องๆในชมรม ดีนะโยซอบพกมาเพราะต้องส่งงาน ผมเลยรีบกดเซฟก่อนจะวิ่งไปที่ร้านคอมข้างๆโรงเรียน แล้วรีบวิ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว เฮ้ย!อีกนาทีเดียวเร็วสิๆ
ปัง!
แอ๊ดด!
“เฮ่อๆ ผม…เอารายชื่อ เฮ่อ…เด็กในชมรมมาส่งครับ…เฮ่อๆ”ผมเอามือเท้าเข่าไว้เพราะอาการเหนื่อยอย่างมาก ก็เล่นวิ่งตั้งแต่ข้างโรงเรียนเข้ามาถึงห้องคณะกรรมการนั่งเรียนเนี่ย มันไกลนะ!
“อ้าว! พี่กำลังจะไปทวงที่ห้องชมรมพอดีเลย ขอบใจนะอูยอง”พี่เจบอมเดินมาตบบ่าเบาๆพร้อมกับดึงกระดาษในมือไป เฮ้อ~ในที่สุดก็รอดนะเรา นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว ผมนั่งลงอยู่หน้าห้องคณะกรรมการนักเรียนด้วยความหมดแรง
“เหนื่อยเหรอ? เดี๋ยวพี่ผายปอดให้เอามั้ย?”น่าน~ยังจะมีกะจิตกะใจมาแซวอีก ไม่มีแรงเถียงแล้วครับพี่แทค ตอนนี้เหนื่อยมากๆ ผมจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไป พี่แทคหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะยื่นน้ำมาให้ผมยิ้มรับมันก่อนจะกระดกทีเดียวก็ปาไปครึ่งขวดแล้ว
“นี่นิชคุณที่เป็นเด็กใหม่น่ะ เป็นไงบ้าง?”พี่แทคถามผมเมื่อเห็นว่าค่อยๆหายเหนื่อยลงเรื่อยๆด้วยน้ำเพียงขวดเดียว ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะตอบออกไป
“ก็…ดีครับ”ผมตอบสั้นๆไป ถ้าจะให้พูดถึงไอ้หล่อนั่นถึงความร้ายกาจของหมอนั่นคงจะอีกยาวนะ ที่พูดแบบนี้กลัวว่าไอ้หล่อจะเสียภาพพจน์หรอกนะ เชอะ!
“ก็ดี นี่คือชอบเขาเหรอ?”พี่แทคยิ้มกริ่มกับคำถามนั่นที่ตัวเองเป็นคนคิด ผมจึงได้แต่อึ้ง จะบ้าเหรอ? ใครจะไปชอบเล่า นี่พี่ใช้อะไรคิดเนี่ย แค่ตอบว่าก็ดีแล้วต้องชอบด้วยเหรอไง??
“เปล่านะพี่!”ผมปฏิเสธเสียงแข็ง พี่แทคได้แต่นั่งกุมท้องขำอย่างอารมณ์ดี แล้วตกลงผมน่าขำตรงไหนเนี่ย? ผมได้แต่ทำแก้มป่องก่อนจะลุกขึ้นเดินเอาขวดน้ำไปวางไว้บนโต๊ะที่พี่แทคนั่งอยู่ก่อน
“ลืมไปๆ ว่านายมีพี่แล้วทั้งคนจะชอบคนอื่นได้ไงเนอะ ฮ่าๆๆ”ห๊า! ต่อไปนี้นะถ้าเจอพี่แทคเมื่อไรล่ะก็จะอัดเสียงไว้เลย แล้วเอาไปให้พี่เจย์ฟังดูซิว่ายังจะกล้าพูดจาแบบนี้อยู่รึป่าว? เห็นแบบนี้พี่แทคน่ะเชื่อฟังพี่เจย์สุดๆเลยนะ
“พี่อยากให้ผมฟ้องพี่เจย์มั้ยครับ?”ผมยิ้มถามอย่างใจดี(?)
“เย้ย! แค่ล้อเล่นเอง อย่าบอกเจย์นะเดี๋ยวฉันอาจจะเจ็บตัวได้”พี่แทคอ้อนวอน ผมก็แค่พูดเล่นไปงั้นแหละ ไม่อยากทำให้ใครแตกแยกหรอก ฮ่าๆๆๆ ผมจึงขอลาแล้วเดินกลับห้องชมรมอย่างอารมณ์ดี ก็ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วนี่เนอะ เมื่อเดินกลับมาผมก็ได้ยินเสียงดนตรีหลากชนิดบรรเลงอย่างไม่เป็นเพลงเท่าไร แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะรุ่นน้องเพิ่งมาใหม่ก็ต้องค่อยๆฝึกกันไป แต่ไอ้นี่มันรองประธานชมรมแล้วมานอนแผ่อยู่บนเก้าอี้เปียโนผมเนี่ยนะ ไอ้ตี๋เอ๊ย!
ผลั่ก!
“โอ๊ยย! ไอ้แก้มบวม! ถีบทำไมวะ? กำลังฝันดี”ยังจะมีหน้ามาถามอีกเนอะคุณจุนโฮ หลังจากที่ผมถีบมันหล่นเก้าอี้ ผมก็นั่งลงแทนและเริ่มบรรเลงเปียโนเพื่อเป็นการพักผ่อนสายตาและโสตประสาทที่ได้ทำงานหนักมาทั้งวัน แต่เพียงไม่นานความผ่อนคลายของผมก็หายไป และความเอือมระอาเข้ามาแทนที่ทันทีที่…
แต๊ แด่ แน๊วๆ แต้ แด๊ แหน่ว~
เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าของไอ้โฮดังขึ้น ซึ่งขัดกับเสียงเปียโนที่ผมเล่นอย่างสิ้นเชิง ผมมองหน้ามันนิ่ง ก่อนจะกระตุกยิ้มนิดหน่อย ได้เลย~ จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย? ผมบรรเลงเปียโนด้วยจังหวะที่เร็วและหนักแน่นขึ้น ทำให้ไอ้ตี๋อึ้งไปสักพัก ก่อนที่มันจะดีดกีต้าร์แบบโซโล่ขั้นเทพ เชอะ! คิดเหรอฉันจะยอม เก่งได้แค่นี้สินะ ผมเพิ่มความเร็วและหนักแน่นขึ้นอีกเพื่อแข่งกับเสียงกีต้าร์ที่ฟังขัดหูนั้น ซึ่งแน่นอนไอ้โฮก็ไม่ยอมแพ้ ถึงมันจะไม่ช่วยให้ผมผ่อนคลาย แต่มันก็กลายเป็นความสนุกสนาน ถึงไอ้ตี๋นี่ จะกวนประสาทเท้าผมอยู่บ่อยๆ แต่มันก็เป็นคนเดียวที่อยู่ข้างผมเสมอ แม้จะไม่ได้ดีเลิศ แต่ก้ดีที่สุดสำหรับผมละกัน
น้องๆในชมรม และเพื่อนร่วมรุ่น หรือแม้แต่รุ่นพี่ ต่างก็จับจ้องมาที่พวกเราสองคน อาจจะเป็นเพราะเสียงดนตรีที่ขัดกันอย่างสิ้นเชิง หรือเป็นเพราะไปขัดจังหวะการเรียนการสอน หรืออาจจะเพราะว่าเห็นความเทพของพวกเราสองคน(ไม่ค่อยเลย) ทุกคนจึงต่างสนใจกันแบบนี้ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็หยุดมองดูเช่นกัน และไม่นานเสียงดนตรีของผมกับไอ้ตี่ก้หยุดลงพร้อมกับเสียงปรบมือของใครหลายคน และเสียงก่นด่าประมาณว่า ’หยุดสักทีนะ’ ฮ่าๆๆ ผมกับโฮหายใจหอบพร้อมกับนอนลงกับพื้น ใครบอกว่าเล่นดนตรีไม่เหนื่อยกัน มันเหนื่อยมากๆเลยต่างหาก เฮ้อ~
“กลับบ้านกันเลยป้ะ?”โฮเอ่ยถามขึ้นทั้งๆที่นอนอยู่ข้างๆกัน
“หายเหนื่อยหรือยังล่ะ?”ผมหันหน้าไปถามกลับ เห็นเหงื่อผุดออกมาตรงหน้าผากของไอ้ตี๋สองสามเม็ด ผมจึงยกมือไปปาดให้ อ๊ะอา อย่าจิ้นนะครับ ผมกับมันเป็นแค่เพื่อนสนิทกันจริงๆ แต่พอผมเป็นคนอ่อนโยนก็เท่านั้น(อ้อเหรอ ~) โฮหันมายิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะใช้ฝ่ามือตบลงที่หน้าผากเบาๆก่อนจะปาดเหงื่อผมออกเช่นกัน
“แต๊ะอั๋ง ฉันเหรอไอ้อ้วน?” ไอ้นี่! คนอุตส่าหวังดียังมาเรียกว่าไอ้อ้วน แถมยังมาหาว่าแต๊ะอั๋งอีก ไอ้ตี๋เอ๊ย!
“อย่างแกใครจะไปเอาวะ อ๋อ มีคนนึงนี่หว่า”ผมพูดพลางใช้มือยันพื้นลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะหันหน้าไปหาจุนโฮที่เพิ่งจะลุกขึ้นตามมานั่งติดๆด้วยความสงสัย
“ชานซองไง”ทันทีที่ผมเอ่ยจบ จุนโฮก็ใช้มือผลักหัวผมทันที ก็เข้าใจนะว่า ไม่อยากคบกับคนที่อายุน้อยกว่า และมันก็เป็นผู้ชายด้วย แต่ชานซองอุตส่าห์ตามตื้อมาตั้งนาน ไม่เคยเห็นมันใจอ่อนสักครั้งเลย
“แหม ใครจะไปเหมือแกล่ะ ทั้งๆที่มีพี่จุนซูคอยดูแลแล้ว และยังมีพี่แทคที่คอยหว่านล้อมตลอด แล้วมาวันนี้ยังมีเด็กใหม่จากเมืองไทยมาหลงสเน่ห์อีก แล้วจะเลือกใครล่ะจ๊ะหนุ่มน้อย~”จุนโฮว่า ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าของผมโยนมาให้และเดินไปหยิบกระเป๋ามัน ผมมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง
“เลือกบ้าเลือกบออะไรของแกเล่า! ฉันไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น พี่จุนซูเค้าก็เป็นคนดีสุภาพบุรุษของเค้าแบบนี้แหละ ส่วนพี่แทคก็มีแฟนอยู่แล้วนะ แล้วไอ้เด็กใหม่นั้น ถึงมันจะหน้าตาดีแต่ก็ไม่ใช่ฉันจะชอบสักหน่อย”ผมร่ายยาวเป็นหางว้าว ไอ้โฮได้แต่หัวเราะก๊าก เป็นอะไรของมัน?
“ทำไมต้องพูดยาวขนาดวะ ก็แค่ล้อเล่น แต่ถ้าให้ฉันแสดงความคิดเห็นเลือกนิชคุณดีกว่านะ ฉันจะเชียร์นาย ฮ่า”
“ใครจะไปเลือกคนที่จูบคนอื่นตามใจชอบเล่า!!!” อ๊ะ! ตายและ นี่ฉันเผลอตะโกนเรื่องนี้ออกไปเหรอเนี่ย ผมมองไปรอบๆทุกคนต่างจ้องมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ซวยแล้ว! เฮ้ย! แต่ไม่เป็นไร ก็ไม่ได้เอ่ยชื่อว่าเป็นนิชคุณนี่นา มีแค่ไอ้โฮที่รู้ ไม่เป็นเป็นไร ผมจึงอมยิ้มออกมา
“นี่! นิชคุณนักเรียนแลกเปลี่ยนจากไทยจูบแกเหรอ??!!!” แง่ะ ผมหุบยิ้มทันที ไอ้ตี๋! แกจะฆ่าฉันรึไง ผมก้มหน้าลงพร้อมกับเอามือปิดหน้าด้วยความอับอาย ถึงจะรู้ว่าไม่ทันแล้วก็ตามที แง้ๆๆ ด้งอยากมุดดิน
“ไม่เป็นไรนะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว แค่โดนจูบเอง” ไอ้ตี๋ว่า พลางลูบหลังผมเบาๆ
“ฉันไม่ได้เสียใจเรื่องจูบ แต่ฉันจะฆ่าแกนั่นแหละ ไอ้เพื่อนเลว!!!!” ผมวิ่งไล่ไอ้โฮไปเรื่อยๆ แม้ว่าคนทั้งโรงเรียนจะมองเราสองคนยังไง อาจารย์ที่ยืนมองจะส่งเสียงบอกให้หยุดยังไง ผมไม่ได้ยินทั้งนั้น รู้แค่ว่าตอนนี้ ฉันจะบีบคอแกไอ้เพื่อนทรยศ ถ้าได้ตัวเมื่อไรนะ แกจะต้องโดนฉีกแน่
“ไอ้ตี๋~ ไอ้เพื่อนชั่ว!!”
“ฉันรู้ว่าแกกำลังคลุ้มคลั่ง แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันนะเว้ย!!”ไอ้ตี๋ ยังคงตะโกนกลับมา ไม่เกี่ยวบ้านลุงแกเหรอ ถ้าแกไม่จะโกน ก้ไม่มีใครรู้ แล้วแบบนี้ฉันจะเอาหน้าฉันไปไว้ที่ไหน แกก็รู้ฉันน่ะ คนดังนะเว่ย!!
“ความผิดแกเต็มๆเลย ไอ้เพื่อเลว!!”
"อ๊ากกกกก!!"
...................................................
TT OTL ขอโทษคร้าบ รู้ตัวว่ามาช้า แง้ๆๆ แต่ยังไงก็มาแล้วอ่ะเนอะ อ่านกันให้สนุกเถอะ ฮ่าๆๆๆ
รู้สึกตอนนั้ ด้งโฮ จะเด่นมาก ไรเตอร์ชอบให้มันกัดกันอ่ะ ฮาดี ก๊ากกกก
อ้อ ตอนนี้เพลงใหม่ Take off ออกแล้วนะคะ อ๊ากก เวอร์ชั่นญี่ปุ่น กรี๊ดดดดด
แถมตอนนี้ยังอยู่ที่ไทยกันด้วยอ่ะ อยากไปหาจัง แต่ไม่มีโอกาส ฮึกๆ
เค้าจะรอสามีอยู่ที่บ้านนะ รีบกลับมาหาเค้าล่ะ(อ๊ากก รองเท้าใครปามาเนี่ย?)
ฮ่าๆๆ ไรเตอร์เพ้อคนเดียวอีกแล้วก๊ากกก
ไปล่ะ ขอให้สนุกนะคะ เม้นวันละนิดจิตแจ่มใสค่ะ
ปล. วันนี้ไม่มีโบนัสอะไรนะ พอดีอัพในโน๊ตบุ๊คอ่ะค่ะ
nu eng
ความคิดเห็น