คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Oh!>> แคร์...แค่รักนาย
“อ๊ากกกกก”
“พี่เจย์สั่งให้ผมมากัดพี่อ่ะ พี่เค้าบอกว่ามาปลุกแล้วไม่ยอมตื่น พี่เค้าเลยให้ผมมากัดอ่ะ”
โห่ โดนกัดแต่เช้าเลยเจ็บชะมัด จะดีใจดีมั้ยล่ะเนี่ย ที่เห็นด้งเป็นคนแรกเนี่ย แต่ทำไมต้องมากัดด้วยฟระ พี่เจย์นี่รักษาคำพูดดีจริงๆเลย ฮ้าววว ง่วง
“อูด้งอ่า พี่ขอนอนต่ออีกสักพักนะ”
“ไม่ได้ พี่คุน นี่มันสายแล้วนะ เหลือพี่อยู่คนเดียวอ่ะ ตื่นๆ ไม่งั้นผมกัดพี่นะ”
“อื้มมมม พี่ง่วงอ่ะ...อ๊ากกกกก เจ็บนะด้ง”
“ก็พี่ไม่ตื่นอ่ะ ตื่นเลยนะพี่”
“ทำไมชอบกัดนักนะ เดี๋ยวกัดปากเลยนี่”
“พี่บ่น อะไรของพี่อ่ะพี่คุน”
“ก็บอกว่าเดี๋ยวกัด....เอ้อ ป่าวๆๆ ไม่มีไรๆ”
พูดแล้วก้อยากกัดอยู่เหมือนกันนะ ดูดิปากแดงๆ แก้มย้วยๆ อ้าๆ น่ารักจริงด้งของพี่ พี่ต้องสู้แล้ว ปล่อยไว้ไม่ได้เดี๋ยวเสร็จไอ้ชานมัน สู้ๆ
“โอเค พี่ตื่นและ แล้วกำลังจะไปอาบน้ำ”
“............................”
“พี่จะอาบน้ำไง......อยากอาบด้วยกันมั้ยล่ะ”
“จะบ้าหรือพี่ ผมอาบแล้ว ผมไปก็ได้”
“หึหึ เขิลล่ะสิ”
........................................................................................................................
“ครบหรือยังเนี่ย ห๊ะ 1 2 3 4 5 6 อ้าว ไปไหนคนนึงเนี่ย”
“ขาดพี่คุนครับพี่” จุนโฮพูดขึ้น
“มันยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย ฮึ๋ย”
อะไรของมันนะ ตื่นสายอีกแล้วเมื่อคืนบอกแล้วนะว่าใครไม่ตื่นจะให้ไอ้ด้งไปกัด คิดว่านี่เป็นแผนการละกันนะคุน ฮ่าๆๆๆๆ
“อูยองอ่า”
“ครับผม”
“ไปกัดไอ้คุนมันนะ แล้วบอกให้มันตื่น”
“เอาจริงหรอพี่ ถ้าพี่คุนเค้าโกรธผมล่ะ”
“มันไม่โกรธแกหรอกน่า เชื่อฉันไปกัดมันซะ ไป๊!”
“คร้าบบบบ”
“พี่เจย์นี่เป็นแผนการของพี่หรือว่าหมั่นไส้ไอ้คุนกันแน่เนี่ย”
แทคย่นมันมากระซิบข้างหูผม มันก็ทั้งสองล่ะนะ แต่ผมก็รักศักดิ์ศรีผมนะ เพราะฉะนั้น…
“มันเป็นแผนการเว้ย”
เหอะ ภูมิใจครับพี่น้อง ภูมิใจมากๆๆๆ (<<ภูมิใจอะไรของเค้าเนี่ย)
ณ ห้องครัว 2PM
“เฮ้อ วันนี้มีอะไรกินบ้างน้า”
ไอ้แทคย่นมันบ่น งึมงำๆอะไรของมันก็ไม่รู้ ก็แหกตาดูซะสิมาถามชั้นทำไม
“อ้า พี่เจย์ เมื่อวานไอ้คุนกับอูยองมันซื้อซีเรียลมาด้วยหรอ”
“ไม่รู้ดิ ไม่เห็นมันบอกอะไรนี่ งั้นก็กินๆไปเหอะ ไม่มีอะไรกินแล้วนี่”
นี่แหละครับชีวิตที่แท้จริงของ ศิลปินวง2PM มันไม่มีอะไรจะกินจริงๆนะครับ เอาเถอะไม่รู้ใครซื้อมากินๆเข้าไปเหอะ ไม่ตายหรอกเนาะ
“อ่าๆ มาแล้วๆๆ อาหารเช้า”
ผมพูดขึ้นพร้อมยกชามซีเรียลมาวางไว้บนโต๊ะ ตกลงผมเป็นคนใช้พวกมันจริงๆใช่ป้ะ
“อ๊ากกก ซีเรียลไม่ได้กินตั้งนานแน่ะ” ไอ้ชานมันตาลุกวาวกับซีเรียลที่วางไว้ตรงหน้า
แล้วทุกคนก็เริ่มกินซีเรียลอย่างเอร็ดอร่อย มันอร่อยจริงๆนะ เอิ๊กกกก
“โหยย นี่พวกพี่อุตส่าห์เดินลงไปซื้อมาเลยหรอเนี่ย ผมรักพี่จัง” ไอ้โฮครับๆ
“ป่าว พอดีไอ้คุนกับด้งมันไปซื้อมาเมื่อคืนนี้อ่ะ” ผมตอบมัน
“ พวกผมไม่ได้ซื้อ ซีเรียลมานะพี่”
อ้าว มันไม่ได้ซื้อ แล้วใครซื้อวะ เอาแล้วไง ซีเรียลลึกลับ กินกันหมดซะแล้วด้วยสิ
“นี่พี่ อย่าบอกนะว่าเอามาจาก ในตู้ข้างบนนั้นน่ะ” จุนซูพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“อื้ม ใช่ พี่เจย์เค้าหยิบมาจากตรงนั้นแหละ”
อ้าว เฮ้ย ไอ้แทค ได้ข่าวว่าแกเป็นคนเห็นและก็หยิบออกมาด้วยนะเฟ้ยย ทำไมมาโยนให้กันอย่างงี้วะ เด๋วปั๊ดเหนี่ยวให้หน้าตึงเลยนี่
“แล้วมันทำไมอ่ะพี่ ซีเรียลมันทำไมครับ” ด้งพูดขึ้น
“ก็มันหมดอายุแล้วน่ะสิ รู้มั้ยซื้อมาตั้งปีนึงแล้วนะนั่นอ่ะ” จุนซูบอก
“0.0” <<<< หน้าของทุกคน
“ละ....แล้วทำไมพี่ไม่บอกให้เร็วกว่านี้อ่ะ” หนุ่มหน้าเหมือนเรนพุดขึ้น
“ก็ไม่ถามกัน ใครจะไปรู้เล่านึกว่าซื้อมาใหม่” หนุ่มจากแดกูตอบ
ช็อคเลยๆๆ ตอนนี้พูดอะไรไม่ออก นี่ไม่มีอะไรจะกินถึงขนาดต้องกินซีเรียลหมดอายุน่ะนะ
ให้ตายสิ ถ้าพวกมันไม่สบายกัน ผมก็โดนพี่จินยองว่าน่ะสิเนี่ย โอ้ยยย ทำไงดีๆๆ
“พี่เจย์ๆๆ “
“ฮะๆๆ ว่าไง”
“พี่เหม่ออะไรของพี่ตั้งนาน ไปซ้อมกันเถอะ”
“ละ...แล้ว พวกแกไม่เป็นอะไรใช่ป้ะ”
“จะบ้าหรอพี่ แค่ซีเรียลหมดอายุน่า”
โอ๊ยยยย ค่อยยังชั่วครับ นึกว่าจะโดนพี่จินยองว่าซะอีก ไม่ได้ห่วงพวกมันหรอก ทำไมต้องห่วงมันยังไม่เคารพผมเลย ขนาดผมเป็นลีดเดอร์นะ อายุมากสุดด้วย (<<จริงหรอเจย์ ที่ว่าไม่ห่วงน่ะ)
ณ JYP
ONLY yoU ~
พวกเรากำลังซ้อมเพลง ONLY you กันอยู่ครับ โดยมีพี่จินยองมาดูแลอย่างใกล้ชิดเลย น่าขนลุกชะมัดเลยอ่ะ
“อูยอง ทำไมนายถึงทำไม่ได้อ่ะ แค่นี้เองนะ นายไม่ได้ซ้อมมางั้นเหรอ”
“ครับ ฮึก”
“เอาไว้วันหลังนายต้องทำให้ได้นะ”
“ครับผม ฮึกๆๆ”
เมื่อพี่จินยิงไปแล้ว ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทุกคนไม่คาดคิด(มั้ง)เกิดขึ้น อูยองร้องไห้
“ฮึกๆ ฮือออออออ”
“เห้ย ด้งร้องไห้เหรอวะ” จุนซูพูด ทุกคนถึงกับตกใจ
“ปะ...ป่าวครับ ฮึก ฮือ”
“ไม่เป็นไรนะด้ง ไม่ต้องร้อง” มักเน่ปลอบรุ่นพี่ในวงอย่างอ่อนโยน
“ชั้น ฮึก ไม่เป็น...ฮึก ไร”
เฮ้ย! ไม่ได้นะ ปาร์คเจย์ เราต้องเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสนะ เอาไงดีๆวะ งั้นเอางี้ละกันนะ แล้วเอายังไหนล่ะเนี่ย เอายังงั้นแหละเนอะ
เท่าที่ผมได้ไตร่ตรองด้วยมันสมองอันน้อยนิสของผม จึงได้ผลสรุปว่า...
“ไอ้แทคๆ ไปลากไอ้คุนมันมาดิ๊” ผมดึงหูไอ้แทคมันลงมาใกล้ๆ เพื่อจะกระซิบอะไรบางอย่าง จะสูงไปไหน
“ว่าไงครับพี่” หลังจากที่ผมกระซิบไป ตัวไอ้คุนแทบลอยมาเลย อะไรจะเร็วปานนั้นน้า ไอ้แมวเอ้ยย
“ชั้นว่านะ แกต้องเปลี่ยนสถานะการณ์ตอนนี้ ให้เป็นโอกาสของแกแล้วนะเว้ย ด้งกำลังร้องไห้แบบนี้อ่ะ อารมณ์อ่อนไหวเลยเว้ย พอแกไปปลอบนะ มันจะรู้สึกว่ามีแกอยู่ข้างๆ ทีเนี้ยแหละ มันจะติดแกเลยเว้ย คุน” ผมกระซิบข้างหูไอ้คุนมัน
เป็นไงล่ะ แผนการณ์ของผม แจ่มใช่มะล่า ฮี่ฮี่ๆ ภูมิใจแบบไม่มีเหตุผลครับพี่น้อง
“พี่ไม่เห็นหรอไง คนอื่นๆก็ปลอบอูยองอยู่ แล้วผมจะไปแทรกยังไงล่ะพี่” หนุ่มหน้าหวานพูดขึ้นขณะที่ผมกำลังภูมิใจอยู่ น่านสิ จะทำไงให้พวกมันไปวะ = =
“เด๋วฉันจัดการให้ แกเตรียมคำปลอบโยนอันอ่อนโยนไว้ได้เลย” ไอ้แมวย่นคิดจะทำอะไรของมันนะ ไม่ปรึกษากันบ้างเลย
“เฮ้ยย เพื่อนๆ วันนี้พี่เจย์เลี้ยงไก่ทอดเว้ยยยย”
เอ้อ! ความคิดดีนี่หว่า พอพุดยังงั้นแล้วพวกนั้นมันก็จะมา มะรุมมะตุ้มตู ขอให้ตูเลี้ยงล่ะสิ มันจะได้อยู่ห่างจากด้ง จะได้มีช่องว่างให้นิชคุนไง เอ้อ ดีดี
อ้าวเฮ่ย!!!! ไอ้****แทคย่น ไปตายซะ เกี่ยวไรกับตูฟระเนี่ย มานี่เลยไอ้ตัวดี ฮึ้ยยย
“จิงดิ่ พี่เจย์” ไอ้ซู จะร้องเพลงให้เพราะอ่ะ ห้ามกินไก่นะเว้ย
“งั้นเราไปกันเหอะพี่” ไอ้ตี่เอ๋ย ชั้นไม่ได้บอกเหรอว่า กินไก่แล้วตาจะตี่อ่ะ
“เอาเยอะๆนะ พี่เจย์” แค่นี้ตัวคุนเมิงก็ยักษ์จะตายอยู่แล้ว นะไอ้ชาน
“ไปที่ไหนกันดีล่ะพี่” ไอ้แทคเอ๊ยย ตูจะฆ่าเมิงงงง แล้วดูมันมองผมดิ๊ สะใจมากนะนั่น อย่าให้ถึงเวลาเอาคืนบ้างละกัน ถึงเวลานั้นแล้วอย่าหวังว่าจะหยามเจย์คนนี้ได้ หึหึ
“พี่เจย์เดี๋ยวผมตามไปนะพี่ ฮือๆ” ด้งยังคงร้องไห้อยู่
“อื้ม ได้ๆ คุนดุแลด้งด้วยน้า ไปล่ะ” ผมฝากฝังน้องรักไว้กับน้องรัก 555+
“อ้าว พี่ งั้นผมก็อดกินไก่ เด่ พี่เจย์~” เสียงคุนนี่มันยังตะโกนตามหลังมาอีก
ปัง!
ไอ้คุนนี่ ถ้าผมอยู่ต่อ มันก็ไม่ได้อยู่กับด้งสองต่อสองดิ ทำไมมันซื่อแบบนี้วะ เห็นแล้วหมั่นไส้ ไม่ได้ดั่งใจเลยว่ะ อย่าให้ความแตกละกัน แต่ว่าทำไมไอ้พวกนี้มันถึงได้อารมณ์ดีกันนักนะ ไอ้ 4 ตัวนี่มันน่า...ตบให้คว่ำ อารมณ์ดีจังนะแทค เด๋วปั๊ดกัดหูขาดเล้ยยย
....................................................................................................................
“อ้าว พี่ งั้นผมก็อดกินไก่ เด่ พี่เจย์~”
โห ทำไมพี่เจย์ทำยังงี้นะ ทิ้งผมกับอุด้งที่รักของผมไปได้ยังไงกันนะ ใจร้ายที่สุด ยิ่งเป็นไก่ทอดของโปรดด้งด้วย รอกันหน่อยก้ไม่ได้ แผนอะไรก้ไม่รู้จะเวิร์คมั้ยเนี่ย มีอะไรไม่เตรี๊ยมกันก่อนอ่า แล้วยังงี้พอไปถึงไอ้พวกนั้นมันก็กินเรียบดิ แล้วที่รักของผมจะกินอะไรอ่ะ กระดูกไก่หรอไง ชิส์ ทิ้งกันลงคอนะ พี่เจย์
“พี่คุนครับ ฮึก ถ้าพี่อยากกินพี่ไปก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมตามไปทีหลังน่ะ”
ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเพลิน อูยองก็พูดประโยคนี้ขึ้นมา ด้วยท่าทางที่น่าสงสารมาก นั่งกอดเข่าตัวเองในมุมห้อง นายรู้มั้ยมันทำให้นายดูหม่นหมอง ชั้นไม่ชอบนายตอนนี้เลยนะ อยากให้นายยิ้มมากกว่านะด้ง ชั้นอยากเข้าไปกอดนายไว้จิงๆเลย จะได้รู้ว่าพี่จะไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก
“พี่ไม่ปล่อยให้นายอยู่คนเดียวหรอกนะ”
“ผมก็แค่เสียใจ และผิดหวังนิดหน่อยเอง ฮือ”
“อูยอง นายมองหน้าพี่นะ”
ผมพูดพร้อมกับประครองใบหน้าของอูยองขึ้นมา ผมไม่ได้อยากเห็นน้ำตาของเค้าหรอกนะ ผมแค่อยากจะปลอบเค้าเท่าที่ทำได้แค่นั้นเอง ผมค่อยๆปาดน้ำตาให้เค้า ผมรู้สึกเจ็บแทนเค้า ผมไม่อยากเห็นเจ้าน้ำตานี่อีกเลย ให้ตายสิ
“พี่แค่ไม่อยากเห็นนายร้องไห้นะด้ง อย่าร้องนะเด็กน้อย”
“ทำไมพี่ถึงแคร์ผมขนาดนี้นะ ทำไมคนอื่นถึงไม่แคร์ผมเหมือนพี่บ้าง TT”
พี่ขอให้พี่แคร์นายได้คนเดียวไม่ได้หรอด้ง พี่คนเดียวที่แคร์นายมันไม่พอหรือไงนะ ทำไมนายยังต้องการคนอื่นๆอีกล่ะ พี่คงดีไม่พอสินะ เริ่มจะท้อแล้วนะด้ง พี่แคร์แค่นายไม่พอใช่มั้ย...
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวพวกนั้นมันกินไก่ทอดของนายหมดนะ ไป”
“ครับ พี่คุน”
พี่ขอโทษนะด้งที่พี่ท้อ พี่ไม่รู้ว่าพี่จะสู้ไหวมั้ย พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ต้องสู้กับอะไร สู้กับใจตัวเอง สู้กับใจของนาย หรือสู้กับคนอื่นเพื่อที่จะได้นายมา พี่พยายามที่สุดแล้ว แต่เมื่อนายไม่อยากได้พี่ นายไม่อยากให้พี่แคร์นาย พี่ก็จะทำ แต่ขอเวลาพี่ทำใจหน่อยนะ แต่กว่าพี่จะทำใจได้ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน พี่ก็แค่...รักนาย แค่นั้นเอง
.............................................................................................................................................
อันยองๆ ค่ะ รีดเดอร์ ^^,TT
เฮ้อ~ ตอนนี้ สภาพจิตใจของฮอทเทสทุกคน ก็คงจะเหมือนกันไรเตอร์ ใช่มั้ย?
ไรเตอร์รู้ว่าทุกคนต่างมีความคิดของตัวเองนะ และทุกคนก็คงอยากให้คนอื่นคิดเหมือนตัวเองด้วย
ตอนนี้ ไรเตอร์คิดว่าไรเตอร์คนนี้ ทำใจได้แล้วแหละ
แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้น เรื่องที่เลวร้ายต่างๆนาๆ
มันทำให้ไรเตอร์คนนี้ หมดแรงอีกครั้งและอีกครั้ง
เมื่อไรเตอร์คิดว่าไรเตอร์พร้อมที่จะสนับสนุนอีก 6 คน
แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีก มันก็หมดแรงอีกเช่นกัน
แต่ยังไงซะ ไรเตอร์จะซัพพอร์ต 2PM ซัพพอร์ต AOM ควบคู่กันไป จะได้เหมือนเป็นกำลังใจ ให้ทั้ง 7 คนเช่นเดิม
ตอนนี้ ไรเตอร์ก็ยังรอ แม้จะไม่ค่อยจะมีหวัง แต่ไรเตอร์ก็ยังหวัง
แค่อยากเห็นพวกเค้า อยู่ด้วยกัน 7 คน ตลอดไป แค่นั้นเอง...
กลับมาเรื่องฟิคกันเถอะ อิอิ
คือว่า ช่วงนี้ จิ้นแทคเจย์ ไม่ค่อยออกอ่ะนะ
ช็อตของคุนด้งเลยเยอะไปหน่อยอ่ะ 5555+
รับรองครั้งต่อไป ไรเตอร์จะเอาคู่แทคเจย์(ซึ่งเป็นคู่หลัก)มาให้จิ้นกันแน่ๆ
ขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ รีดเดอร์ทุกท่าน
I'M WAITING FOR...EVER
ความคิดเห็น