คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Chapter 1
เด็กหนุ่มแก้มป่องก้าวขาอย่างช้าๆ พลางทอดสายตามองไปทั่วโรงเรียนไฮสคูลแห่งนี้ ด้วยความที่อยู่ต่างจังหวัดมาตั้งแต่เกิด อูยองจึงได้เรียนในโรงเรียนเล็กๆ แต่ที่นี่กลับแตกต่าง บริเวณอันกว้างขวางตึกเรียนที่ค่อนข้างหรู และเด็กนักเรียนที่ดูเป็นคนมีฐานะซะส่วนใหญ่ ถึงครอบครัวของอูยองไม่ได้รวยค้ำฟ้า แต่ก็พอมีเงินให้เค้าเรียนที่นี่ได้แหละนะ
เด็กนักเรียนที่แต่งชุดยูนิฟอร์มสีกรมท่า พูดคุยกันให้เสียงดังลั่นสนั่นโรงเรียน คงจะไม่ได้เจอกันช่วงปิดเทอมสินะ ที่โรงเรียนนี้จะแบ่งเป็นสามชั้นปีตามอายุ อูยองเข้ามาเรียนที่นี่ในฐานะเด็กปีสอง ซึ่งเดาได้ว่าคงต้องใช้เงินจำนวนมาก ก็ไม่รู้ว่าแม่ของเขาไปเอเงินมาจากไหนเยอะแยะ = =
ตุ้บ!!
“นี่ เดินยังไงของนายเนี่ย ไม่มีตาดูรึไง?” อูยองที่ล้มลงไปก้นจ้ำเบ้า ช้อนสายตาขึ้นมามองคนที่ชนเค้าอย่างเคืองๆ ใบหน้าที่สะอาดหมดจด เรียกได้ว่าหล่อปานเทวดาเลยแหละ แต่…นิสัยนี่ไม่ไหวจะทนนะ
เฮอะ! นายนั่นแหละ ทีชนฉัน
“อะไร ยังจะมามอง ไม่เคยเห็นคนหล่อรึไง” ร่างสูงพูดพลางทำหน้าทะเล้น ทำให้อูยองหมดความอดทนในที่สุด
“คำขอโทษอ่ะ ไม่คิดจะพูดหน่อยเรอะ!” อูยองพูดเสียงแข็งพลางมองใบหน้าหล่อๆนั้นอย่างไม่พอใจ ร่างสูงตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะก้มมองป้ายชื่อที่ติดอยู่ตรงหน้าอกบนชุดยูนิฟอร์มของร่างบางะยกยิ้มออกมา
“จางอูยอง นายน่ะ! เป็นแค่รุ่นน้องอย่ามาทำเป็นอวดดีไปหน่อยเลย” ร่างสูงพูด พลางจับไปที่ปลายคางของคนแก้มป่องอย่างถือวิสาสะ อูยองจึงสะบัดหน้านี้ ทำให้ร่างสูงไม่พอใจเล็กน้อย อูยองมองป้ายชื่อของคนตรงหน้าบ้าง และเลยไปมองเข็มรูปดาวเล็กๆที่ติดเรียงกันอยู่สามเข็ม ทำให้รู้ว่าคนคนนี้เป็นรุ่นพี่ปีสาม
“ก็ทำตัวให้มันน่าเคารพหน่อยสิ หน้าตาก็ดี หัดทำตัวให้ดีเหมือนกับหน้าตาซะบ้าง เฮอะ!” อูยองได้ที จึงสั่งสอนร่างสูงที่ยืนอึ้งอยู่กับคำพูดของรุ่นน้องแก้มป่อง และก็เดินจากไป ไม่เคยเลยสักครั้งที่มีคนมาพูดจากับเค้าแบบนี้ ถึงเค้าจะแบดบอยยังไง สาวๆก็ยังคงชอบเค้าอยู่ดี ทุกคนยอมเค้าแทบจะทุกอย่าง แต่เด็กนี่อะไรกัน!
จางอูยอง !! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน
____________________________
หลังจากที่ต้องอารมณ์เสียกับคนอย่างนิชคุณ อูยองจึงเลือกที่จะเดินตามหาห้องเรียนของตัวเอง แต่โรงเรียนนี่มันใหญ่เกินไปจริงๆนั่นแหละ ให้ตายสิ! อูยองจึงเดินออกมาจากตึก ตั้งใจจะถามคนที่น่าจะรู้ทางดีกว่า อูยองมองไปก็เห็นร่างบางที่นั่งทำสีหน้าเศร้าสร้อยอยู่ที่ม้านั่งข้างๆตึก จึงรีบตรงเข้าไปหาทันที
“เอ่อ…สวัสดี” อูยองเอ่อยอย่างกล้าๆกลัวๆ กลัวว่าคนในโซลจะนิสัยเหมือนไอ้บ้าหน้าหล่อนั่นหมด ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เค้าคงจะรีบเก็บกระเป๋าแล้วย้ายไปอยู่กับตาและยายที่ปูซานดีกว่า
“หวัดดี ^^” เด็กหนุ่มร่างบางหันมาตอบรับคำทักทายของอูยอง รอยยิ้มที่ยิ้มให้อูยองนั้น ถึงจะดูสดใสและน่ารักอยู่มากโข แต่มันทำให้อูยองรู้สึกว่ามันมีความเศร้าและเหงาอยู่ในรอยยิ้มนั้น
“ฉัน จางอูยอง เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่” อูยองยิ้มตอบพร้อมกับแนะนำตัว ถึงเค้าจะเพิ่งเจอกับจุนโฮแต่กลับรู้สึกว่าจุนโฮนั้นดีกว่าคนที่ชื่อนิชคุณอยู่มาก ก็ไม่เสียหายอะไรที่จะรู้จักกันเอาไว้
“ลีจุนโฮ เรียกจุนโฮ ก็ได้” จุนโฮแนะนำตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มแบบเดิม
“นาย ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ ฉันหาห้องเรียนไม่เจอน่ะ” เมื่อแนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อย อูยองจึงขอความช่วยเหลือจากคนตรงหน้า และหยิบใบที่ทางโรงเรียนส่งมาให้ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงและส่งให้จุนโฮอ่าน
“เอ๊ะ! ห้อง B ปี 2 เหรอ?” จุนโฮถามด้วยสีหน้าตกใจ จนทำให้อูยองนั้นตกใจไปด้วย อูยองพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบ และเริ่มกังวลว่ามีเรื่องอะไรหรือป่าว? ทำไมจุนโฮถึงตกใจขนาดนั้น
“จริงอ้ะ! งั้นเราก็ได้เรียนห้องเดียวกันน่ะสิ” จุนโฮยิ้มอย่างดีใจ จนอูยองสังเกตเห็นว่าความเศร้าและความเหงาที่อยู่ในรอยยิ้มนั้นลดลงไปจนเกือบไม่เห็นแล้วด้วยซ้ำ
อะไร จะดีใจขนาดนั้นน้า~~~
จุนโฮที่ดูพูดเยอะขึ้นกว่าตอนแรกที่เจอ กำลังจูงแขนของอูยองไปที่ห้องเรียน ระหว่างก็ถามคำถามอะไรไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละ อูยองเองก็ดีใจเหมือนกันที่เข้ามาก็ได้เจอเพื่อนดีๆสักคน
กึก
อยู่ดีจุนโฮก็หยุดเดินทำให้อูยองต้องหยุดเดินตามไปด้วย อูยองมองหน้าจุนโฮก่อนที่จะเงยหน้ามองคนตรงหน้า ชายหนุ่มผมสีดำ หน้าตาที่หล่อเหลาคล้ายๆกับคนอิตาลี่ รูปร่างที่เรียกได้ว่าหุ่นดีมาก อูยองทำท่าไตร่ตรองคนคนนี้
ฉันเคยเห็นนายคนนี้ที่ไหนกันนะ?
“จุนโฮ เมื่อกี้ฉันไปหานายที่ห้อง แต่นายก็ไม่อยู่” ร่างสูงพูดเสียงเบาๆพลางมองไปยังมือของจุนโฮที่จับข้อมือของอูยองอยู่ จุนโฮจึงปล่อยข้อมือของอูยองออกช้าๆ พลางยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ดูเศร้าอีกครั้ง
“อ๋อ พอดีฉันไปเจอเพื่อนใหม่มาน่ะ นี่ จางอูยอง” จุนโฮแนะนำอูยองให้ชานซองรู้จัก อูยองก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย ชานซองเองก็เช่นกัน
“ฉัน ฮวังชานซองนะ เป็นแฟ…” ยังไม่ทันที่ชานซองจะพูดจบ จุนโฮก็พูดแทรกออกมาซะก่อน
“เอ้อ พวกเราต้องไปแล้วล่ะ แล้วค่อยคุยกันนะ” จากนั้นจุนโฮก็รีบลากอูยองออกไปจากตรงนั้นทันที ทิ้งให้ชานซองไม่ค่อยเข้าใจกับการกระทำของจุนโฮ คนเป็นแฟนกัน แล้วทำไมต้องทำเหมือนไม่อยากเจอหน้ากันด้วย - -
จุนโฮ เป็นอะไรของเค้านะ? คนเค้าอุตส่าห์คิดถึงจะแย่
ในที่สุด…จุนโฮก็พาอูยองมาถึงห้องเรียน จุนโฮและอูยองจับจองที่นั่งข้างหน้าต่างแถวที่สาม ส่วนอูยองนั่งข้างๆจุนโฮ อูยองที่เห็นร่างบางเงียบไปก็อดที่จะถามไม่ได้ ว่าระหว่างจุนโฮและชานซองนั้นคืออะไรกันแน่?
“จุนโฮ นายกับชานซองเป็นแฟนกันเหรอ?” จุนโฮที่ได้ยินดังนั้นรีบเอามือปิดปางบางนั้นอย่างรวดเร็ว พลางใช้นิ้วชี้ของอีกมือแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง เป็นสัญญาณบอกให้เบาๆ อูยองจึงพยักหน้าเป็นสัญญาณว่า ก็ได้
“ก็คงจะใช่ล่ะมั้ง” จุนโฮตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนัก
“ทำไมถึงคงจะใช่ล่ะ? มีอะไรหรือป่าว?” อูยองพูดพลางแตะไหล่บางของจุนโฮเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบโยนไปในตัว
“ชานซองน่ะ เค้าเป็นนักแสดงที่กำลังดัง เลยไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องของเราหรอก และก็มีพวกแฟนคลับชานซองอยู่ทั่วโรงเรียน ส่วนใหญ่ก็มักจะไม่ค่อยชอบหน้าฉันเพราะฉันสนิทกับชานซองน่ะ ฉันเลยต้องทำตัวห่างๆจากเค้า ถึงไม่อยากจะทำก็เถอะ” อูยองถึงบางอ้อว่าเคยเห็นชานซองที่ไหน ที่แท้ก็ในโทรทัศน์นี่เองถึงจะอยู่ต่างจังหวัดก็ใช่ว่าจะไม่มีทีวีซะหน่อยนะ อูยองที่เห็นจุนโฮเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อล้นอยู่ในดวงตา จึงชวนจุนโฮคุยเรื่องอื่นแทน เพื่อที่จะให้จุนโฮอารมณ์ดีขึ้น
ถึงฉันจะไม่เคยมีความรัก แต่ฉันก็เข้าใจนายนะ จุนโฮ
___________________________
“ไง ไอ้คุณ เดินหน้ามุ่ยมาเชียว เป็นไรของมึงวะ??” ทันทีที่เดินมาที่โต๊ะประจำกลุ่ม เพื่อนตัวดีของเค้าทั้งสองก็ถามคำถามที่นิชคุณไม่อยากจะตอบเท่าไร
“ป่าวเว้ย! แค่เจอเด็กมันอวดดีใส่” นิชคุณพูดพลางทำสีหน้าไม่สบอารมณ์
“อะไรกัน คนอย่างนิชคุณมีคนที่กล้าอวดดีใส่ด้วยงั้นเหรอ?” จุนซูพูดขึ้นพลางตบไปที่ไหล่กว้างนั้นอย่างแรงจนคนโดนตบทำหน้าเบ้
“ไอ้แทค มึงมองอะไรของมึงวะ?” นิชคุณเห็นเพื่อนอีกคน ที่ยิ้มจนเห็นฟันใหญ่ๆนั้นจะออกมาเดินเล่นข้างนอกอยู่แล้วเหม่อมองอะไรบางอย่าง จุนซูและนิชคุณจึงมองตามสายตาของแทคยอนไปก็พบกับ…ชายหนุ่มร่างเล็ก ผิวขาว หน้าหวานเหมือนผู้หญิง แต่ดันเป็นผู้ชาย = = แต่แปลกที่ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียน
“อะไรไอ้แทค? มึงชอบแบบนี้เหรอวะ?” จุนซูพูดขึ้นพลางจับหน้าของเพื่อนตัวเองให้หันมาอีกทางนึง ก่อนที่ไอ้ยักษ์ตัวนี้จะวิ่งเข้าไปขย้ำเขาซะก่อน
“ก็น่ารักนี่หว่า” แทคยอนพูดพลางทำสีหน้าเพ้อฝัน ที่เป็นคนอื่นทำอาจจะดูน่ารักนะ แต่พอไอ้นี่ทำแล้วมันขัดลูกหูลูกตาว่ะ = =
หลังจากนั้นไม่นานเสียงออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งสามจำเป็นต้องขึ้นห้องเรียนไป ทั้งสามคนนี้เป็นบุคคลที่ฮอตมากในโรงเรียน ถ้าไม่นับรวมดาราดังอย่างชานซองอ่ะนะ เดินไปไหนสาวๆก็กรี๊ดไปซะหมด จึงทำให้ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะชอบนัก แต่ใครจะสนล่ะ? ก็คนมันหล่อนี่หว่า
“อ่า…นักเรียนทุกคนวันนี้ครูมีคนจะมาแนะนำให้พวกเธอรู้จัก” หลังจากครูคิมพูดจบ นักเรียนในห้องก็ต่างพากันส่งเสียงฮือให้ลั่น ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินมาที่หน้าห้องอย่างช้า
ทั้งปกคลุมไปด้วยความเงียบ ร่างเล็ก ผิวขาว หน้าตาที่หวานเหมือนกับผู้หญิงแบบนี้ ทำให้แทคยอนเผลอยิ้มออกมา ทั้งจุนซูและนิชคุณต่างพากันมองหน้ากันอย่างงงๆ
“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปาร์คเจบอม จะมาเป็นครูฝึกสอนที่นี่ครับ ^^” ทันทีที่เจบอมพูดจบทั้งห้องก็ส่งเสียยงฮือฮาอีกครั้ง รอยยิ้มหวานนั่นทำให้ทั้งหนุ่มๆสาวๆคลั่งไคล้เขามากเลยทีเดียว
“จากนี้ครูก็จะขอมอบหน้าที่โฮมรูมคาบนี่ให้ครูเจบอมละกันนะ” ครูคิมหลังจากที่ทิ้งภาระให้ร่างเล็กแล้วก็เดินออกไป ร่างเล็กได้แต่ยิ้มอย่างสุภาพ
“อ่า…ใครมีคำถามอะไรจะถามก็ถามได้นะครับ” เจบอมเปิดโอกาสให้นักเรียนในห้องถามคำถาม แต่ละคำถามนี่มันแปลกๆอยู่นะ…
“ครูครับ ครูเป็นผู้ชายจริงๆเหรอครับ?” = =
“เอ่อ…จริงสิครับ”
“ครูคะ ทำไมครูหล่อแบบนี้ล่ะคะ” ><
“ไม่ทราบสิครับ”
“เอ่อ ครูมีแฟนรึยังคะ?” เจบอมที่เริ่มจะเหลืออดกับคำถามแปลกๆแบบนี้ แต่ต้องข่มใจไว้
“ไม่มีหรอกครับ”
“เป็นแฟนกันมั้ยครับ?”
ตึง เส้นความอดทนหมดสิ้นกันซะที!!!
เจบอมเดินตรงไปหาแทคยอนที่ถามคำถามสุดท้ายกับเค้า ก่อนจะกระชากคอเสื้อให้คนร่างใหญ่ลุกขึ้น ทั้งห้องตกอยู่ในอาการตกใจอีกครั้ง เมื่อกี้ยังดูใจดีและอ่อนโยนอยู่เลย แต่นี่มันคนละคนกันชัดๆ
“นี่ พวกนายเห็นฉันเป็นอะไรห๊ะ??!! ฉันน่ะเป็นครูของนายน่ะ หัดมีความเคารพกันซะบ้างสิ” เจบอมผลักแทคยอนให้นั่งลงไปอย่างเดิมก่อนจะเดินมาหน้าห้อง ด้วยอารมณ์ที่ฉุนจัด
“ต่อไปนี้นะ ถ้าใครลามปามฉันอีกละก็ ได้เห็นดีกันแน่!!” จากนั้นนักเรียนทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ มี่แต่แทคยอนเท่านั้นแหละที่ยิ้มอยู่กับตัวเองเหมือนคนบ้า แต่ทำไงได้ก็คนมันกำลังจะตกหลุมรักนี่นา ><
หน้าเด็กชะมัดเลย แถมยังน่ารักซะด้วย >< ปาร์คเจบอม ฉันชักจะอย่างลามปามนายซะแล้วสิ
___________________________
“จุนโฮ ตื่นได้แล้วนะ ได้เวลาไปกินข้าวแล้ว” อูยองที่กำลังปลุกร่างบางตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีทีท่าว่าจุนโฮจะลืมขึ้นมาสักครั้ง จนอูยองเองก็จะหมดแรงเหมือนกัน
“เดี๋ยวฉันปลุกเอง” เสียงทุ้มทำให้อูยองต้องหันไปมองก็เจอกับร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นนักแสดงดาวรุ่งพุ่งแรงในตอนนี้
ชานซองค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆร่างบางก่อนจะใช้มือเขย่าที่แขนเล็กเบาๆ แต่ร่างบางก็ไม่ตื่น ชานซองจึงใช้ปลายจมูกกดลงไปที่แก้มอมชมพูนั้นเบาๆ ทำให้ร่างบางลืมตาขึ้นมาและก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า…
“ชานซอง…”
“ได้เวลาไปกินข้าวแล้วไปกันเถอะ” ชานซองว่าก่อนจะจับมือของร่างบาง แต่จุนโฮก็สะบัดออกเบาๆ พลางเดินไปควงแขนอูยองแทน ชานซองส่ายหน้าเล็กๆ ก่อนจะเดินตามร่างบางทั้งสองไปยังโรงอาหาร ส่วนอูยองที่เป็นคนกลางก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ตามน้ำไปกับจุนโฮ
จากนั้นอูยองก็ขอตัวไปซื้ออาหารก่อน จุนโฮกะจะตามไปแต่อูยองบอกว่าไม่เป็นไร จุนโฮจึงจำเป็นต้องนั่งเฝ้าโต๊ะอยู่กับชานซองแบบสองต่อสอง ชานซองเอาแต่มองหน้าจุนโฮ ส่วนจุนโฮก็ได้แต่หลบสายตา
“จุนโฮ ฉันคิดถึงนาย” ชานซองพูดออกมาในบรรยากาศที่เงียบแบบนั้น ทำให้หน้าขาวขึ้นสีแดงระเรื่อ แต่จุนโฮกลับทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก
“ถ้าคิดถึงกัน แล้วทำไมไม่โทรมาหาสักครั้งล่ะ ตลอดปิดเทอมนอกจากจะไม่ได้เจอหน้านายแล้ว ยังไม่ได้ยินเสียงนายอีก” จุนโฮว่าอย่างน้อยใจ ก่อนจะเสหน้ามองไปทางอื่น
“นายก็รู้นี่ว่าฉันต้องทำงานน่ะ” ชานซองบอกพลางกุมมือนิ่มๆของจุนโฮไว้หลวมๆ
“อื้ม ฉันก็รู้ แต่มันไม่ชินซะทีนี่นา” จุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจแบบเดิมพลางทำแก้มป่อง ชานซองที่เห็นท่าทีน่ารักนั้นก็อมยิ้มออกมา
“แต่นายก็เห็นฉันในโทรทัศน์นี่นา” ชานซองว่าพลางลูบหัวจุนโฮเบาๆ จุนโฮปัดมือนั่นออกเพราะกลัวว่าจะมีแฟนคลับชานซองมาเห็นเข้า จุนโฮไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะมีอันตรายจากแฟนคลับหรอก เค้าเป็นห่วงร่างสูงนี่มาก กลัวว่าตัวเค้าจะทำให้ชานซองเสียชื่อเสียง กลัวว่าจะทำให้ชานซองลำบาก จุนโฮจึงต้องยอมทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากจะทำ
ขอโทษนะ ชานซอง ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองนายไม่ดี
____________________________________________________________________________________
ฮู้วววว~~~ ไรเตอร์มาแล้ว นี่ก็เป็นฟิคของหนุ่มๆบ่ายสองนะคะ เป็นเรื่องราวในโรงเรียนไฮสคูลธรรมดานี่แหละค่ะ
แต่ละคนแต่ละคู่ก็จะมีเรื่องราวความรักที่แตกต่างกันไปนะคะ ออกแนวน่ารักๆ บ้าๆบอๆ 5555 ไม่มี NC นะบอกก่อน
ไรเตอร์ยังไม่บรรลุถึงขนาดจะแต่งเเบบนั้น อิอิ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยละกันนะคะ....
และก็คอมเม้นท์ให้กำลังใจกันนิดนึงก็ดีน้าาาาาา ><
การเดินทางแห่งความรักของหนุ่มๆบ่ายสองจะเป็นยังไงโปรดติดตามตอนต่อไป สู้เขา ไรเตอร์และรีดเดอร์ ^^
ละลายยยยย >< พี่คุณอ่ะ
ความคิดเห็น