Fic-Circus Cake วงเวียนหัวใจ [2PM,TJ,KD,CH]

ลำดับตอนที่ #2 : Circus 1

Circus 1

 

“สมน้ำหน้า สมควรแล้วที่มึงโดนแบบนี้!”ร่างสูงกำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อนสนิทสุดหล่อ และเพื่อนสนิทของเขากำลังซ้ำเติมเขาด้วยคำพูดแรง!!

 

“แหมมม! พูดยังกะมึงดีมากมายอย่างนั้นแหละ ไอ้คุณ!! มึงเองก็พอๆกับกูนั่นแหละ!!”ร่างสูงหมั่นไส้ นิชคุณเพื่อนซี้จึงว่านิชคุณเข้าให้

 

“แต่ยังไงซะ กูก็ไม่ต้องไปทำงานร้านเบเกอรี่ แบบมึงก็ละกัน ไอ้แทค!!” นิชคุณพูดแทงใจดำของแทคยอนซุ่งทำให้เจ้าตัวไม่สามารถเถียงได้ เพราะมันเป็นเรื่องจริง

 

นิชคุณเป็นเพื่อนกับแทคยอนมาตั้งแต่สมัยประถมแล้ว นิชคุณเป็นคนหล่อมากๆ มักจะป๊อบปูล่าเสมอในหมู่สาวๆ แต่เขาเป็นคนที่เย็นชากับคนอื่นๆเสมอ ยกเว้นกับเพื่อนซี้ของเขา มักจะมีสาวๆเข้ามาหานิชคุณๆเสมอๆถ้าเขาอยากได้ล่ะก็ เขาก็จะได้ แต่ถ้าเขาเห็นแล้วไม่ถูกใจ ก็ไม่ชอบให้ใครตามตื้อเขาเหมือนกัน

 

“แม่ง คุยกับมึงไม่ได้ช่วยให้กุสบายใจขึ้นเลยว่ะ! กูไปนั่งดื่มๆกับสาวตรงนู้นยังดีวะกว่า!!”แทคยอนพูดก่อนจะเดินไปหาสาวๆที่กำลังจ้องเขาอยู่อย่างไม่วางตา

 

แต่ก็มีสาวๆจ้องมองนิชคุณเหมือนกัน แค่เขาไม่สนใจก้เท่านั้นเอง  นิชคุณนั่งดื่มอยู่คนเดียวไปเรื่อยๆ

 

“ต้องการอะไรเพิ่มมั้ยครับ?”ร่างสุงมองพนักงานในผับที่เดินมาถามเขา ก่อนที่จะส่ายหน้าเบาๆ

 

ฟึ่บบบ

 

“นายชื่ออะไร?”ร่างสูงกระชากพนักงานตรงหน้าก่อนที่จะเอ่ยถามชื่อด้วยน้ำเสียงเรียบ พนักงานคนนั้นจึงงงเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถาม

 

“จางอูยองครับ”ร่างบางจึงรีบแกะมือนิชคุณออกก่อนที่จะรีบเดินออกไป

 

จางอูยองเหรอ? ...น่าสนใจดีนี่

 

เมื่อร่างสูงที่นั่งดื่มอยู่เห็นอูยองเดินเข้าไปในห้องน้ำหลังร้าน นิชคุณจึงลุกขึ้นและเดินตามไปอย่างไม่เร่งรีบเท่าไร เมื่อมาถึงในห้องน้ำร่างสูงสอดส่องมองหาคนที่ตัวเองต้องการจะเจอ ก่อนที่จะเห็นร่างบางอยู่หน้าอ่างล้างหน้ากำลังล้างมืออยู่ ร่างสูงจึงเอื้อมมือไปล๊อกประตูห้องน้ำ เพื่อที่จะไม่ให้มีใครมาขัดจังหวะเขาได้

 

“นี่ จางอูยอง”เมื่อร่างบางได้ยินเสียงเรียกของใครบางคนจึงเงยหน้าขึ้นมาดู ก่อนที่จะตกใจว่าคนที่เรียกนั้นคือนิชคุณ

 

นิชคุณเดินเข้าประชิดตัวอูยองมากขึ้นจนตอนนี้ ร่างบางหลังติดกับกำแพงและไม่มีทางหนีแล้ว ร่างสูงเอามือข้างนึงยันกับกำแพงไว้เพื่อให้ร่างบางไม่มีทางหนี และใช้มืออีกข้างนึง เชยคางร่างบางให้มองหน้าตน

 

“อูยอง! นายคิดว่าฉันหน้าตาดีรึเปล่า” ร่างสูงถามอูยองเสียงเรียบ ทำให้ร่างบางงงไม่น้อยเลยทีเดียว

 

“คะ...ครับ คุณหล่อมาก - -;” ร่างบางตอบอย่างตะกุกตะกัก

 

“งั้นเหรอ? งั้นนายก็จูบฉันหน่อยสิ” ร่างสูงพูดเสียงเรียบพร้อมกับยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปใกล้ๆกับใบหน้าของร่าบาง

 

“ห๊ะ!!...นี่นายพูดอะไรของนายเนี่ย!!”อูยองไม่เข้าใจในสิ่งที่ร่างสูงต้องการที่จะได้จากเขา

 

“ออกไปไกลๆตัวฉันนะ!!”อูยองเริ่มที่จะขัดขืนและดิ้นรนที่จะออกมาจากการรัดกุมของร่างสูงตรงหน้า

 

“นายหนีฉันไม่พ้นหรอกน่า...จางอูยอง”ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมกับเริ่มไซร้ซอกคอขาวเนียนของคนตรงหน้า

 

อูยองขัดขืนอย่างรุนแรง ไม่ว่าจะผลักหรือทุบหรือตี ร่างสูงก็ไม่ปล่อยตัวอูยองออกจากอ้อมแขนสักที อูยองจึงใช้ปากของเขาให้เป็นประโยชน์ โดยกัดเข้าไปที่หูซ้ายของร่างสูงที่กำลังละเมิดสิทธิส่วนตัวของเขา ร่างสูงจึงสะดุ้งแล้วผละออกจากอูยองในทันที

 

“หึ...”นิชคุณยกยิ้มมุมปาก พร้อมกับกระชากคอเสื้อของร่างบางเข้ามาใกล้ตัวเอง พร้อมก้มหน้าลงไปหาร่างบาง อูยองจึงหลับตาปี๋ เพราะว่าไม่มีทางหนีได้

 

“...”

 

“>_o”

 

“หึ...ฉันทำไม่ลงน่ะ แต่คราวหน้าฉันไม่ปล่อยไปแน่”นิชคุณจึงปล่อยอูยองก่อนที่จะเดนออกไปจากห้องน้ำ ทิ้งให้ร่างบางมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น...

 

วันต่อมา...

 

ภายในร้านเบเกอรี่ที่ชื่อว่า Circus Cake มีชายหนุ่มหน้าตาดี(ถึงดีม๊ากกก)สี่คนกำลังช่วยกันจัดร้านกันอย่างขมักขเม่นก่อนที่จะเปิดร้านอีกภายในหนึ่งชั่วโมง

 

เจบอมกำลังจัดเค้กและขนมต่างๆวางใส่ในตู้แช่ตรงเคาท์เตอร์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย และเช็ครายชื่อขนมอย่างละเอียดที่ถ้วน ก่อที่จะไปปรับมอนิเตอร์ให้อยาในอุณหภูมิที่เหมาะสมกับขนมเค้ก

 

อูยองกำลังตั้งใจกับการปัดฝุ่น กวาดพื้น และเช็ดพื้นให้สะอาดเอี่ยมอ่อง เพื่อที่ลูกค้าเข้ามาจะได้ไม่หาว่าร้านของเราสกปรก แถมยังสะอาดใสปิ๊งมากอีกด้วย

 

ชานซองเป็นเชฟทำขนมเค้ก จึงเตรียมของที่ต้องใช้ในการทำขนมอยู่ในครัว อย่างละเอียด จัดวางแป้งต่างๆ พร้อมด้วยสมุดจดเทคนิคต่างๆในการทำเค้ก ถึงแม้เค้าจะเก่งมาก แต่ก็ใช่ว่าจะจำได้หมดทุกอย่างนี่นา

 

จุนซูชายหนุ่มเจ้าของร้านกำลังจัดโต๊ะและเก้าอี้ให้เข้าที่ และเช็ดให้สะอาด พร้อมกับวางของตกแต่งเล็กๆน้อยๆเช่น ดอกไม้ ผ้าปูโต๊ะสีน้ำตาลอ่อนๆที่ดุไม่หวานไปและไม่หม่นหมองเกินไป

 

ร้าน Circus Cake แห่งนี้ เป็นร้านเบเกอรี่ที่ถือว่าไม่ดังเท่าไรแต่คนในละแวกนั้นก็รู้จักร้านนี้ อยู่มากเหมือนกัน ในตกแต่งอย่างสวยงาม ในโทนสีน้ำตาลอ่อนซึ่งเหมาะกับทุกเพศทุกวัย โต๊ะและเก้าอี้จัดวางอยู่ในมุมที่เหมาะสม ซึ่งชั้นบนของร้านเป็นห้องเช่าของเจบอมที่มาขอจุนซูเช่าอยุ่ และเป็นที่นั่งพักหรือแอบงีบของพนักงานในร้านอีกด้วย

 

“มาๆมาประชุมกันหน่อย”เจ้าของร้านรูปงามเรียกพนักงานในร้านมาประชุมก่อนที่จะเปิดร้าน

 

“วันนี้ฉันจะต้องออกไปที่บริษัทของพ่อซะหน่อย ฉันอาจจะกลับตอนร้านใกล้ๆปิดน่ะนะ ฝากดูด้วยนะ เจบอม”จุนซูพูดกับทุกคนพร้อมกับพูดฝากร้านไว้ให้เจบอมเป็นคนดูแล เพราะเจบอมเป็นเพื่อนสนิทกับจุนซูมาตั้งนานแล้ว และทำงานที่นี่มานานแล้วด้วย เจบอมพยักหน้างึกงักก่อนที่จุนซูจะพูดต่อ...

 

“อ้อ!มีอีกเรื่องนึง วันนี้น้องชายฉันจะมาทำงานที่นี่นะ ฝากนายทุกคนดุแลด้วยนะ แต่ไอ้นั่นมันค่อนช้างจะชอบอู้บ้างอะไรบ้าง ก้บังคับมันไปเถอะ ถ้าบังคับไม่ได้รุมทำร้ายเลยยิ่งดี 55”เจ้าของร้านพูดแนวติดตลก เพราะไอ้แทคมันเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา

 

กรุ๊งกริ๊ง~

 

ระหว่างที่ประชุมกันอยู่นั้น ก็มีเสียงกริ่งหน้าประตูซึ่งแสดงถึงการมีคนเปิดประตูเข้ามาในร้าน แต่ตอนนี้ร้านยังไม่เปิดนี่นา

 

“ขอโทษนะครับ คือว่าร้านเรายังไม่เปิดนะครับ”อูยองเดินไปหาคนที่เพิ่งเดินเข้าร้านมาหมาด ดูจากลักษณะแล้วหน้าจะยังอยู่ในวัยเรียน ประมาณมัธยมปลายล่ะมั้ง

 

“คือว่า...ผมอยากจะมาสมัครเป็นพนักงานที่นี่น่ะครับ”ร่างบางยิ้มตาหยี ให้กับทุกคนที่อยู่ในร้านซึ่งยิ้มตามมารยาท แต่ไม่มีใครรู้เลยว่ารอยยิ้มนั้นมันทำให้ใครๆหลายคนหลงในรอยยิ้มนั้นจนหาทางออกไม่เจอ

 

“นั่งลงก่อนสิ^^”จุนซูจึงบอกให้ร่างบางตรงหน้านั่งลงที่โต๊ะ ก่อนจะเริ่มสัมภาษณ์

 

“ไหนแนะนำตัวสิ๊”จุนซูถามอย่างอารมณ์ดี โดยที่มองหน้าร่งบางอย่างไม่วางตา ไม่ใช่แค่จุนซูที่มองใบหน้าน่ารักนั้น ยังมีเชฟมือทองของร้านที่จ้องมองอยุ่จากเคาท์เตอร์ ไม่วางตาเหมือนกัน

 

“ผมชื่อ ลีจุนโฮ ครับ^^ เรียนอยู่มัธยม ผมทำงานได้หลังเลิกเรียนน่ะครับ แต่ตอนนี้ก็ใกล้จะปิดเทอมแล้วด้วยครับ^^อ้อ!แล้วที่ผมอยากมาทำงานที่นี่เพราะเค้กดูท่าทางน่าอร่อยดี แล้วผมก้ต้องหาเงินเลี้ยงชีพตัวเองด้วย เอ่อ...ว่าแต่คุณพอจะมีห้องให้ผมอยู่มั้ยครับ?แฮ่ๆ”จุนโฮพูดอย่างละเอียดก่อนจะยิ้มแห้งๆ

 

“ตกลงนายมาหางานทำหรือมาหาห้องว่างกันแน่เนี่ย”จุนซูพุดพร้อมกับอมยิ้ม

 

หลังจากนั้นก็บอกให้จุนโฮนั่งรอก่อน เพื่อที่จะปรึกษากับคนอื่นๆในร้าน ผลสรุปคือจะรับจุนโฮทำงาน และเรื่องห้องเจบอมก็บอกว่าให้มาเป็นรูมเมทกับเขาก็ได้ ทำให้จุนโฮดีใจกระโดดโลดเต้นอย่างกระดี๊กระด๊า ก่อนที่ทุกคนจะแนะนำตัวเองให้จุนโฮได้รู้จัก

 

“แล้วนายจะเริ่มทำงานเมื่อไรล่ะ จุนโฮ”เจบอมถามน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามาใหม่

 

“วันนี้เลยก็ได้ครับ”เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันเสาร์จุนโฮจึงไม่ต้องไปเรียน

 

ก่อนร้านเปิดอีกครึ่งชั่วโมง...

 

พนักงานในร้านเริ่มทยอยกันไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้าน ชุดพนักงานเป็นเสื้อเชิ๊ตสีขาวกางเกงสีดำและมีผ้ากันเปื้อนผูกเอวสีน้ำตาลเพื่อให้เหมาะกับสีของร้าน

 

ร่างสูงตำแหน่งเชฟของร้านกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพนักงานอยุ่หน้าล๊อกเกอร์ และก็มีใครบางคนเดินเข้ามา

 

“อ๊ะ!คือ ฉันขอโทษ งั้นฉันไปก่อนละกัน”จุนโฮที่เดินเข้ามารีบหันหลัง และทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็โดนชานซองจับแขนไว้ซะก่อน

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันจะเสร็จแล้ว^^”ร่างสูงอมยิ้มเมื่อได้เห็นหน้าแดงๆของร่างบางตรงหน้า

 

น่ารักชะมัดเลย!!

 

ร่างบางไม่พูดอะไรก่อนที่จะเดินก้มหน้าด้วยความเขินไปยืนอยู่หน้าลีอกเกอร์ของตน ก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าออกมาจากล๊อกเกอร์ และกำลังจะถอดเสื้อ แต่ก็รู้สึกเหมือนมีคนมองเขาอยู่

 

“นี่!อย่ามองสิ”ร่างบางตะโกนเบาๆ(?)ใส่ร่างสูงที่กำลังจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา

 

“ที่นายยังเห็นของฉันเลย แล้วฉันจะเห็นของนายบ้างไม่ได้เหรอไง?”ชานซองพุดพร้อมทำหน้ทะเล้น+ทะลึ่ง - -

 

“จะบ้าเหรอ!! ก็ไหนนายบอกว่าไม่เป็นไรไง”

 

“ไม่เป็นไร ก็ไม่ได้แปลว่า ฉันจะไม่มองของนายนี่นา”

 

“ไอ้....ไอ้...บ้า!!”ร่างบางตะโกนหน้าแดงพร้อมกับหอบเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เพื่อหนีร่างสูงที่จ้องมองเขาตลอดเวลา

 

จนถึงตอนนี้ เจ้าของร้านอย่างจุนซูได้ออกไปที่บริษัทแล้ว ถึงเขาจะมีร้านเบเกอรี่แต่ก็ต้องไปช่วยงานที่บริษัทของพ่อเขาเหมือนกัน

 

กรุ๊งกริ๊ง~

 

“ร้านยังไม่เปิดครับ”เจบอมพูดกับคนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน

 

“ฉันอ๊คแทคยอน พี่จุนซูบอกให้ฉันมาทำงานที่นี้”ร่างสูงพุดออกมา ทำให้เจบอมต้องเงยหน้าขึ้นมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของคนตรงหน้า อะไรกัน!ไม่เห็นเหมือนพี่ชายนายเลยสักนิส ทั้งท่าทางและหน้าตาถึงแม้จะดูหล่ออยู่มากเหมือนกันก้เถอะ แต่มันไม่ใช่อ่ะ!!ท่าทางไร้มารยาทแบบนั้น เฮอะ!จุนซูออกจะแสนดี แล้วทำไมน้องชายถึงเป็นแบบนี้!!

 

“นี่!ไม่ทราบว่านายจะมองฉันอีกนานมั้ย?”แทคยอนพุดพร้อมจ้องไปที่คนตัวเล็ก

 

“ก็นายดูไม่เหมือนพี่ชายนายเลยสักนิด”ร่างเล็กพูดไปตามที่ใจคิด

 

“ก็แน่สิ ฉันดูดีกว่าพี่จุนซูอยู่แล้วแหละ”แทคยอนพูดพร้อมกับเก๊กท่าเท่ห์ แต่สำหรับเจบอมแล้วมันไม่เท่ห์เลย

 

“เชอะ! จุนซูดูดีกว่าตั้งเยอะ!!”เจบอมเมินใส่แทคยอน ที่กำลังอับอายกับท่าทางของตัวเอง แล้วก้มมองดูตัวเอง

 

ฉันดูไม่ดีตรงไหนกันเนี่ย!สาวๆออกจะตรึม แต่นายกล้ามากนะที่เมินใส่ฉันน่ะ นายเสร็จฉันแน่!!

 

“นี่!นายน่ะ ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว ชุดอยู่ในล๊อกเกอร์ อ้อ!ไปหาน้ำหอมมาฉีดด้วย เหม็นบุหรี่ชะมัด อย่าให้แนต้องวีน!!”เจบอมตะโกนใส่หน้าแทคยอนที่กำลังอมยิ้มกับท่าทางของคนตรงหน้า เอิ่ม...มันน่ายิ้มตรงไหนเนี่ย

 

แทคยอนจึงเดินไปที่ล๊อกเกอร์ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหาน้ำหอมแถวๆนั้น มาฉีดตามคำสั่งของเจบอม

 

“แทคยอน! นายไปเอาน้ำหอมกลิ่นนี้มาจากไหนกัน!”ร่างเล้กถาม พร้อมกับทำจมุกฟุดฟิดไปตามตัวของร่างสูง  และมันก้อดไม่ได้ที่แทคยอนจะใช้มือโอบกอดร่างเล็กตรงหน้าไว้อย่างแน่นหนา ทำให้จุนโฮ และอูยอง ต่างก็อึ้งๆไปตามกันเลยทีเดียว

 

“นี่!อ๊คแทคยอน!!ปล่อยนะเว้ย!!”เจบอมซึ่งกำลังดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของแทคยอนตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิด

 

“ช่วยไม่ได้นี่เจบอม นายบอกให้ฉันฉีดน้ำหอมด้วย แล้วฉันจะไปหามาจากไหนเล่า ฉันก็เลยหยิบมาจากล๊อกเกอร์ที่สองด้านบนสุด ที่มีป้ายเขียนว่า ปาร์คเจบอมไง”ร่างสูงพูดหน้าตากวนอวัยวะเบื้องล่างสุดๆ เพื่อยั่วโมโหร่างเล็ก - -

 

“ห๊ะ...นี่นาย!!”ร่างเล็กกระทืบเท้าไปที่เท้าของร่างสูงก่อนที่จะเตะระหว่างขาแทคยอนอย่างแรง ทำให้ร่างสูงตัวงอลงไปคุกเข่ากับพื้นด้วยความจุกอย่างแรง

 

“ปาร์คเจบอม ฝากไว้ก่อนเถอะ!!”แทคยอนพูดพร้อมชึ้หน้าเจบอมที่กำลังแลบลิ้นใส่เขาอย่างน่าเอ็นดู แต่สำหรับแทคยอนแล้วมันน่าหมั่นไส้มากกว่า -*-

 

ปาร์คเจบอม นายไม่ได้อยู่ที่นี่อย่างมีความสุขแน่...อ๊ากก จุกชะมัดอ่ะ

 

การทะเลาะกันระหว่างเจบอมและแทคยอน ทำให้ จุนโฮ อูยอง และชานซอง หัวเราะร่วน ถึงแม้จะได้รับสายตามองค้อนของเจบอมมาก็ตามที

 

อีกไม่กี่นาที ต่อมาร้านก็เปิดได้สักที ผู้คนมานั่งกินของว่างกันไม่มากนัก แต่ก็เยอะอยู่เหมือนกัน(?)ทำให้พนักงานบางคนในร้านแอบอู้งาน อย่างเช่น อ๊คแทคยอน

 

ไอ้บ้านั่นไปไหนนะ...อู้งานรึไง

 

ร่างเล้กเดินขึ้นบันไดไปตามหาคนอู้งาน ก็เจอคนตัวโตกำลังจะหยิบบุหรี่ที่เขาเกลียดแสนเกลียดขึ้นมาสูบ

 

“นี่!!ที่นี่นายห้ามสูบบุหรี่ ฉันไม่ชอบ!!”เจบอมพูดพร้อมกับหยิบบุหรี่ออกมาจากมือแทคยอนก่อนจะเหยียบ แล้วโยนมันทิ้งไป

 

“ทำไมไม่ไปทำงาน มานั่งอู้อยู่ได้”ร่างบางพูดอย่างอารมณ์เสีย

 

“ก็ฉันขี้เกียจนี่นา นายก็ไปทำเองสิ ฉันไม่ได้สมัครใจมาทำซะหน่อย”ร่างสูงพูดหน้าตาเฉย

 

“นี่ มานี่เลย”เจบอมดึงหูแทคยอนให้เดินตามลงมาข้างล่างอย่างว่าง่าย(?)

 

“โอ๊ยยย เจ็บๆๆ”

 

บอกดีๆไม่ได้รึไงวะ...

 

กรุ๊งกริ๊ง~

 

“ยินดีต้อนรับครับ”จุนโฮพูดในขณะที่ลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน

 

“รับอะไรดีครับ”เป็นอูยองที่เดินมารับออร์เดอร์กับลูกค้าที่เข้ามาใหม่

 

ทำไมรู้สึกคุ้นๆนะ???

 

“เค้กวนิลา”ลูกค้าพุดเสียงเรียบ ซึ่งอูยองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเข้าไปใหญ่

 

“เค้กวนิลลานะครับ รอสักครู่นะครับ”อูยองพูด ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป แต่ก้โดนใครบบางคนจับข้อมือไว้

 

“ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ จางอูยอง”นิชคุณพูดพร้อมเอาฮู้ดลง เผยให้เห็นหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา ทำให้ลูกค้าในร้านบางคนถึงกับอึ้งไปกับความหล่อนั้น

 

“นะ...นี่ นาย!”อูยองคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอกับคนตรงหน้าอีกครั้ง

 

“ตอบฉันมาสิ”ร่างสูงพูดพร้อมกับบีบข้อมือให้แน่นขึ้น

 

“ฉันเจ็บนะ ไอ้บ้า!”

 

“ตอบมา!!”

 

“ก็ฉันทำงานประจำที่นี่ ส่วนที่ผับนั่นก็แค่งานพาร์ทไทม์ที่ไปเฉพาะบางวันเท่านั้นแหละ ทีนี้นายจะปล่อยฉันได้หรือยัง ห๊ะ!!”อูยองตะโกนใส่หน้านิชคุณอย่างทนไม่ได้ ก่อนที่นิชคุณจะปล่อยมือออกจากข้อมือของอูยอง ก่อนที่อูยองจะรีบเดินออกไป

 

“อ้าว!!ไอ้คุณ”แทคยอนที่เดินสวนกับอูยองโบกมือให้เพื่อนซี้ ทำให้อูยองต้องหยุดถามบางอย่าง

 

“พี่แทค นั่นเพื่อนพี่เหรอ?”

 

“อื้ม ใช่ๆ มันชื่อ นิชคุณน่ะ”ร่างสูงบอกก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับเพื่อน

 

นิชคุณงั้นเหรอ...?

 

“นี่! ไอ้คุณ มองซะขนาดนั้น ไม่เดินตามไปจับกดเลยล่ะห๊ะ?!!”แทคยอนพูดแกมประชด กับเพื่อนตัวแสบที่เอาแต่มองคนแก้มป่องไม่ให้ละสายตา

 

“เอาเถอะ! แต่คนนั้นฉันจองนะเว้ย”แทคยอนพูดพร้อมกับเหล่ไปมองเจบอมที่กำลังจดอะไรบางอย่างอยู่หน้าเคาท์เตอร์

 

“ก็ใช้ได้นี่หว่า”นิชคุณพูดยิ้ม

 

“ก็ดี แต่ฤทธิ์เยอะชะมัดเลยว่ะ เพิ่งเจอกันวันเดียวเกือบช้ำไปทั้งตัวแน่ะ”แทคยอนพูดพร้อมกับทำท่าบีบแขนตัวเอง

 

โป๊กกกกก

 

“โอ๊ยยย ใครวะ!”แทคยอนร้องเสียงหลงเมื่อมีอะไรบางอย่างมาปะทะกับหัวของเขา

 

“นี่! อ๊คแทคยอน ให้มาทำงาน ไม่ได้ให้มานั่งคุยกับเพื่อนนาย ไปทำงานซะ!!”เจบอมที่เอาถาดขนมมาตีหัวแทคยอนพูดอย่างอารมณ์ขึ้น อุตส่าห์ลากลงมาได้ ยังจะอู้อีก

 

ทำให้แทคยอนต้องลุกขึ้นไปทำงานอย่างเสียไม่ได้ เมื่อนิชคุณเห็นภาพนั้น จึงยิ้มมุมปากพลางนึกในใจ

 

โชคดีนะเว้ย...เพื่อน!!



..................................................................................................

ไรเตอร์มาแล้ววว ได้ฤกษ์คุยซะที ^^
นี่อีกเรื่องนึงของไรเตอร์นะคะ ขอให้ประสบความสำเร็จเหมือนเรื่องที่แล้วด้วยเถอะ เพี้ยง!!

เรื่องนี้ก็จะมีหลากหลายรสชาติให้เสพกัน(?)
ยังไงก็ช่วยแสดงความคิดเห็นกันด้วยนะคะ^^
เพื่อที่ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจต่อไป จุ๊บๆ

ส่วนถ้ามี sf คงเอาไปลงในเรื่องเก่านะคะ

ไรเตอร์ก็ไม่มีไรมาก ก็ช่วยติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ^^
nu eng