ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Minho x Nich Khun] THIS TIME ::7:: โซดา โซจู
THIS TIME :: 7
โา โู
<นิุ>
อะไรันเนี่ย ไม่ิไม่ฝันมา่อนเลยว่าผมะ้อมาอยู่ในสถานาร์น่าื่นเ้นแบบนี้
นี่ผมอยู่ในประเทศเาหลีนะเนี่ย เาหลี็ปรอ้วยระบอบประาธิปไยหนิรับ ไม่ใ่บ้านป่าเมือเถื่อน
แล้วทำไมถึมีเรื่อแบบนี้เิึ้นเนี่ย
“เฮ้ นายนะ” หนุ่มนิรนามเรียผม
“เรียั้นหรอ” ผมหันหน้าึ้นไปมอหนุ่มนิรนาม
ทำไมหมอนี่มาอยู่รนี้เนี่ย ผม็นึว่าะเป็นเ้าายี่ม้าาวมา่วยผม แ่นี่อะไรเนี่ยเ็ายาโเท่าไ่ห่านผู้มีนามว่ามินโฮ มายืนทำไมรนี้!!!
“นิุ หลับาเี๋ยวนี้” มินโฮสั่ผม
“อะไรนะ หลับาหรอ” ผมเล็น้อย ไอ้เ็บ้านี่ิว่าั้นำลัเล่น่อนแอบอยู่หรอไ นี่มันนัเลนะ มันะระทำำเราั้นนะ
“หลับาเสะ แล้วนับ1ถึ10 ไม่ไ้ยินที่ั้นพูหรอ บอให้หลับาไ” มินโฮะอใส่ผม
“โอเๆ หลับๆ” ผมหลับา แล้ว้มหน้าล
หนึ่ สอ สาม สี่....
นี่ผมเล่น่อนแอบริๆหรอเนี่ย แล้วทำไมผม้อทำามที่หมอนี่สั่้วยละ
“ไม่เอาแล้ว ไม่เล่นแล้ว” ผมลืมาึ้น
แ่ทำไมลุๆถึลไปนอนับพื้นแบบนี้ละ แล้วนที่ยืนอยู่ มินโฮนี่หน่า
ผมไปหมแล้วริๆ นี่มันเิอะไรึ้นเนี่ย
“เป็นอะไรมารึป่าว” มินโฮเินเามาหาผม
“มันเิอะไรึ้น ั้นไปหมแล้วนะ” ผมถามมินโฮ
อย่าบอนะว่าหมอนี่ัารพวลุๆนอยู่หมั ไม่น่าเื่อเลยริๆ
“ลับบ้านันเถอะ เี๋ยวั้นไปส่” มินโฮส่มือมาให้ผม
“ไม่ ั้นไม่อยาลับไปที่นั่นอี” ผม้มหน้าล
มินโฮึแนผมให้ผมลุึ้นยืน แ่ผมยืนไม่ไหวเพราะไอ้ลุพวนี้มัน่อยท้อผม
“เป็นอะไรไปหละ ะรอให้ลุพวนี้มาปล้ำนายใ่มั้ย” มินโฮะโนใส่ผม
“ั้นเินไม่ไหว ไอ้บ้าพวนี้มัน่อยท้อั้นนะ” ผมโอรว
“ี่หลัั้นสิ” มินโฮมานั่ล้าๆผม
“ไม่เอาอะ” ผมไม่สนใ
มินโฮึแนผมมาพาอแล้วยาผมึ้น พร้อมับหยิบระเป๋าเินทาที่ออยู่ที่พื้น
“เฮ้ นาย บอว่าไม่ไ นายปล่อยั้นลนะ ปล่อยสิ” ผมโวยวายลอทา
“ถ้านายยัไม่หยุพู ั้นะทำให้นายหยุพู้วยัวั้นเอนะ” มินโฮู่ผม
“นายะทำไม นายะทำอะไรั้น” ผมทำเป็นไม่ลัวำู่
“ั้นะ...”
“นายะวาั้นลใ่มะ โอเๆ หยุ็ไ้” ผมรีบับททันที เพราะลัวำพูที่ะออมาาปามินโฮ
เือบไปแล้วนิุ ผมรู้สึร้อนแปลๆบริเวใบหน้า ทำไมมันร้อนอย่านี้ทั้ๆที่เรา2นำลัาฝนันอยู่
มินโฮแบผมมาหยุที่บ้านหลันึ
“นายพาั้นมาที่ไหนเนี่ย อย่าบอนะว่านายะทำอะไรั้น บอไว้เลยนะั้นหนะเทวันโสายำ” ผมู่มินโฮ
“สายำหรอ 55+ แล้วทำไมเทวันโสายำถึมาอยู่บนหลัั้นละ” มินโฮยียวน
“็ ็ วันนี้ฝนมัน ั้น ั้นเลยยาเะไม่ไ้” ผมพยายามหา้ออ้า
มินโฮไม่ไ้สนใสิ่ไร้สาระที่ผมพูเลยแม้แ่น้อย มินโฮพาผมเ้าไปในบ้านหลันั้นแล้ววาผมลบนโฟา
“นี่บ้านนายหรอ” ทำไมผมเพิ่ิไ้เนี่ย
“็นายบอไม่อยาลับบ้าน ั้น็ไม่รู้ว่าะพานายไปที่ไหน ว่าแ่นายไม่ิะอบุผู้มีพระุหน่อยหรอ”มินโฮหันมามอผม
“อบุ”
“เฮ้ ทำไมนาย้อ้มหน้า้วยละ ทำไมไม่มอหน้าั้น” มินโฮถาม
ผม็ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมผม้อ้มหน้า ร่าายมันไปเอริๆนะ ผมไม่รู้ ผมไม่รู้
“ฮัเ่ยยย!!!” มินโฮาม
“นายเป็นหวัหรอ าฝนแ่นี้็เป็นหวั นัเลที่ไหนเ้าอ่อนแอแบบนายบ้า” ผม่อว่ามินโฮ
“แล้วเพราะใรเล่า” มินโฮสบาผม
“โอเๆ ั้นผิเอ พอใรึยัละ” ผมอโทษมินโฮ
“ั้นนาย้อูแลั้นนว่าั้นะหายี็แล้วัน ามนี้นะ ั้นะไปอาบน้ำละ” มินโฮเินึ้นไป้าบนปล่อยให้ผมนั่อยู่นเียว
มินโฮเป็นหวัหรอ ผม้อูแลยัไมั่ละ ผม้อเ็ัวให้มินโฮรึป่าว ไม่นะ!!!!
หรือผม้อป้อนยา ริๆๆๆๆ เินั ไม่ๆๆๆๆ ไม่ใ่สิ ไม่เอาหรอ
เท่าที่ผมำไ้เวลาผมเป็นหวัลุ๊อูะให้ผมทานไ่สผสมับโา
ใ่สิ ั้นผมะทำให้มินโฮละัน
ไ่ไ่ๆ 2ฟอ็พอมั้ แล้วโาละอยู่ไหน อันนี้น้ำปลา อันนี้โยุ แล้วไหนละโา
ไอ้วเียวๆนี่มันอะไรเนี่ย
“โ... โู อ่านว่าโูรึป่าวนะ แล้วโูือโาใ่มั้ย” ผมหยิบวแ้วสีเียวๆมาู
“นเาหลีเ้าเรียโาว่าโูหรอ ฮิๆ ลั” ผมบ่นพึมพำับัวเอ
ไ่ไ่ โูไม่ใ่สิโา ผมเอาทั้2อย่ามาีผสมัน ทำไมผมถึเป็นแม่ศรีเรือนอย่านี้ละ ใรมีแฟนแบบผมมีวามสุมาแน่ๆเลย ริๆๆ
ผมเินึ้นไป้าบนเพื่อนำสิ่ที่ผมพยายามทำมาให้มินโฮิน
ว่าแ่มินโฮอยู่ไหน ห้อนั้นรึป่าว หรือห้อนี้ ห้อนั้นเปิไฟหนิ มินโฮอยู่ห้อนี้แน่ๆเลย
ผมเปิประูเ้าไปเห็นายหนุ่มเปลือยท่อนบน ท่อนล่านุ่ผ้าเ็ัว
อ๊า!!! ลาภลอย ไม่ใ่
“อ๊า.... ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้า ใส่เสื้อผ้าเี๋ยวนี้นะ” ผมสั่มินโฮ
“เ้ามาห้อนอื่นทำไมนายไม่เาะประูละ” มินโอหน้าแ้วยวามเินอาย
“ใระไปรู้ละ ั้นออไปรอ้านอนะ” ผมรีบเินออาห้อทันที
ร้อนๆ บ้านนายนี่ร้อนะมัเลย หายใไม่ออ หรือว่าเราะเป็นไ้เนี่ย เหื่อออเ็มเลย
หลัาที่มินโฮแ่ัวเสร็ผม็เอายาที่ผมปรุึ้นับมือมาให้มินโฮ
“นี่นาย เ็น้ำลาย้วย เห็นั้นโป๊แ่นี้นายถึับน้ำลายไหลเลยหรอ” มินโฮแวผม
“อย่ามาวนประสาทั้นนะ นี่ เอานี่ไป” ผมยื่นแ้วใหมินโฮ
“อะไรเนี่ย ให้ั้นทำไม” มินโฮทำหน้าเล็น้อย
“ินะ แล้วนายะหายี ั้นั้ใทำเอับมือเลยนะ” ผมทำท่าภาภูมิใ
“ป้อนหน่อยสิ ั้นเป็นนป่วยนะ” มินโฮส่สายามาทาผม
“มาไปละนะ ะินหรือไม่ิน ถ้าไม่ินั้นะเอาไปเททิ้” ผมทำท่าะึแ้วืน
“โอเๆ ิน็ิน แ่ถ้าั้นเป็นอะไรึ้นมาั้นะมาหลอนาย” มินโฮส่สายายียวนมาให้ผมพร้อมับยแ้วมาื่มนหม
“แล้วนายะไม่อาบน้ำหรอไ เี๋ยว็เป็นหวัแบบั้นหรอ” มินโฮถามผม
“ห้อน้ำอยู่ไหนละ” ผมหันไปถามมินโฮ
“นายาเ่อหรอไ นี่ไห้อน้ำ” มินโฮี้ไปที่ห้อน้ำในห้อนอนอัวเอ
“ั้นหมายถึห้อน้ำห้ออื่น ะให้ั้นอาบห้อนี้ไ้ยัไ ั้นไม่ไว้ใ...” ผมเือบพูำที่ไม่วรพูออมา
“นแปลหน้าใ่มั้ย นายหมายถึนแปลหน้าใ่มั้ย” มินโฮ้มหน้าล
“เอ่อ ...ือ ็ไ้ ห้อนี้็ห้อนี้” ผมรีบวิ่เ้าห้อน้ำทันที
ีนะเนี่ยที่ผมเอาุเ้ามาในห้อน้ำ้วย ถ้าให้ผมออไปใส่เสื้อผ้า้านอผมแย่แน่ๆเลย
เฮ้อ!!! สบายัวีั ไ้อาบน้ำแล้วมีวามสุัเลย ป่านนี้หมอนั่นหลับไปแล้วละ
เอาละนะ ผมะออาห้อน้ำละนะ หนึ่ สอ สาม....
ผมแอบแ้มประูเพื่อูว่ามินโฮหลับไปแล้วรึยั มอไม่ถนัเลย อ่าว นายนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย
ผมเปิประูว้าึ้นเพื่อะไ้มอให้เห็นัเน แ่แล้ว็มีนมาึประูให้ว้าว่าเิม
“ทำอะไรหนะ” ผมถามมินโฮ
“นาย... เพราะนาย นิุ เป็นเพราะนาย” ทำไมนายนั่นทำหน้ามึนๆแบบนี้ละ
มินโฮเินมาับไหล่อผม แล้วบีบมันแน่นนผมเ็บ
“ั้นเ็บนะ ปล่อยั้น นายะทำอะไร” ผมพยายามิ้นให้หลุาารับุมอมินโฮ
มินโฮผลัผมลไปบนเียนอน แล้วึ้นมาร่อมบนัวผม
“ไอ้เ็บ้า แะทำอะไรั้น ออไปนะ” ผมร้อโวยวาย
“ำ็เ็ สอำ็เ็ ทำไมนายไม่มอว่าั้นเป็นผู้ายนนึบ้า” หมอนี่ัพูาไม่รู้เรื่อ
มินโฮ้มหน้าลมาใล้ับหน้าอผม มันทำให้ผมหายใิั
“นะ นาย ะทำอะไร” ผมเริ่มพูาิั
มินโฮประบปาอผม้วยปาอัวเอ ทำไมผมถึไม่มีแรัืนละ
แล้วนี่มันรสาิอะไรเนี่ย ทำไมรสาิเหมือนเหล้าละ ไอ้เ็นนี้ไปินเหล้ามาเมื่อไร
นี่มันไม่ใ่เวลามาิว่าหมอนี่ินอะไรเ้าไป เพราะหมอนี่ำลัเอามือล้วเ้ามาในเสื้อยือผมแล้ว
ไม่นะ วันนี้ั้นยัไม่พร้อมนะ ไม่สิ วันไหน็ไม่ไ้ ไอ้เ็บ้า
ผมถอนปาออาปาอมินโฮ
“ไอ้เ็บ้า ปล่อยั้นนะ ่วย้วยรับ ่วย้วย” ผมร้อเรียให้นมา่วยโยลืมิไปว่าไม่มีใรมา่วยผมไ้
มินโฮพรมูบลบริเว้นออผม แล้วฝารอยไว้เพื่อเป็นหลัานวามเป็นเ้าอ
“อา... ไม่ๆ ทำแบบนี้ไม่ไ้นะ” ผมเผลอราออมาโยไม่รู้ัว ยิ่ทำให้มินโฮอบสนอแรึ้น
“บอให้หยุไ หยุเี๋ยวนี้” เสียะโนอผมท่าทาะไ้ผลแหะ มินโฮหยุารระทำทัหม
ผมผลัมินโฮออาัวผม นายายแน่ ไอ้เ็เวร
ผมทุบลไปที่ออมินโฮ ทุบๆๆๆๆ แ่ทำไมนายนี่ไม่อบโ้ผมละ
“เฮ้ นาย นาย นายหลับไปแล้วหรอ” มินโฮหลับไปแล้วริๆ้วย
“นายมาหลับอะไรอนนี้ละ ื่นมานะ ื่น” ผมปลุมินโฮ
ว่าแ่ผมะปลุหมอนี่ึ้นมาทำไมละ ....
-------------------------------------------
อัพแล้วๆ ามำอ
ะพยายามแ่่อเรื่อยๆนะ
อบุสำหรับทุอมเม้นเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น