[FICSNSD] CHEF K. [TAEYEONxTIFFANY]

CHEF K.

 

INTRO.

‘’ เชฟหน้าใหม่ไฟแรงประจำปี 2016 ได้แก่... ‘’ รางวัลเชฟหน้าใหม่ไฟแรงที่เชฟทุกคนใฝ่ฝัน เพราะนอกจากจะได้รางวัลให้เป็นที่ยอมรับและโด่งดังแล้ว จะถูกเชิญให้ไปเป็นเชฟประจำโรงแรมหรูระดับห้าดาวในเครือ ‘ ฮวัง กรุ๊ป ‘ ที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศอีกด้วย เชฟทุกคนต่างแย่งชิงตำแหน่งนี้อย่างดุเดือดการทำอาหารถือเป็นศิลปะรูปแบบหนึ่ง หากไม่มีใจรักในการทำแล้ว ก็คงจะมาถึงจุดนี้ไม่ได้ง่าย ๆ ยิ่งการก้าวขึ้นมาเป็นเชฟแถวหน้ายิ่งต้องมีความอดทน ไหวพริบและความสัมพันธ์ยิ่งเป็นสิ่งสำคัญ

‘’ เชฟคิม คิมแทยอน! ‘’ เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว คิมแทยอนเป็นผู้ได้รางวัลนี้ไป แทยอนก้าวขึ้นมาเป็นเชฟระดับแนวหน้าได้ภายในเวลาไม่กี่ปีหลังจากเรียนจบด้วยเงินส่งเสียของคุณฮวัง ริชาร์ด ใช่... เจ้าของฮวัง กรุ๊ปนั่นแหล่ะ แทยอนเป็นลูกสาวบุญธรรมของคุณฮวัง พ่อแม่ของแทยอนเสียตั้งแต่เขาอายุไม่ถึงสิบขวบ และด้วยความรักเพื่อนมากถึงมากที่สุดของคุณฮวังทำให้เขาเอ็นดูแทยอนเป็นพิเศษ ยิ่งแทยอนเป็นเด็กมีมารยาท น่ารัก มีน้ำใจ แถมยังเรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 ด้านการบริหาร เขายิ่งรักแทยอนเหมือนลูกแท้ ๆ อีกคนหนึ่ง เขายอมรับการตัดสินใจของเด็กคนนี้ แทยอนอยากเป็นเชฟที่เก่งเหมือนพ่อของเธอ และคุณฮวังก็ไม่เคยห้ามทั้ง ๆ ที่เขาอยากให้แทยอนมาบริหารโรงแรมช่วยกันกับลูก ๆ ของเขามากกว่า และแทยอนก็ทำให้เขาได้เห็นความสามารถที่ได้สายเลือดพ่อเธอมาเต็ม ๆ อีกครั้งด้วยการคว้ารางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่คนเป็นเชฟทั่วประเทศใฝ่ฝันถึงมาได้

‘’ เก่งมากนะแทยอน ขึ้นไปรับรางวัลเถอะลูก ‘’ คุณฮวังยิ้มพลางพยักหน้าให้ลูกสาวบุญธรรมของเขาขึ้นไปรับรางวัลนี้ ความจริงแทยอนสามารถเข้ามาทำงานตำแหน่งนี้ได้โดยที่ไม่ต้องไปแข่งขันเลยด้วยซ้ำแต่ใคร ๆ ต่างรู้ดีว่าเขาก็มีฐานะเป็นลูกสาวคนหนึ่งของคุณฮวัง ดังนั้นการที่แทยอนเข้าแข่งขันก็เป็นการพิสูจน์ตัวเองให้รู้ว่า เธอไม่ได้ใช้เส้นสายเพื่อตำแหน่งนี้เลย และทุกอย่างก็ถูกพิสูจน์แล้วด้วยการแข่งขันทำอาหาร แทยอนลงมือปรุงอาหารด้วยความสุขที่เธอมีส่งผ่านอาหาร หากอาหารจานนี้มีคะแนนเต็มสิบ แทยอนคงได้ไปเกินหนึ่งร้อย

แทยอนอยู่ในชุดฟอร์มเชฟสีขาวเรียบร้อย ค่อย ๆ ก้าวขึ้นเวทีก่อนจะเดินไปรับรางวัลที่แสนยิ่งใหญ่นั่นก่อนจะกล่าวขอบคุณออกมาอย่างนิ่มนวลตามนิสัย นักข่าวรัวแฟลชถ่ายรูปกันอย่างไม่เกรงใจดวงตาเรียว อาจเป็นเพราะแทยอนไม่ใช่แค่เชฟที่เก่งแค่เรื่องทำอาหาร หน้าตาที่ดูดี สะอาดสะอ้าน และความอบอุ่น น้ำเสียงนุ่มทุ้มของเขาคงทำให้ใคร ๆ ตกหลุมรักได้ไม่ยาก

‘’ เชฟคะขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ... ‘’

‘’ เชฟครับอะไรคือแรงบันดาลใจที่ทำให้มาได้ไกลขนาดนี้ครับ ‘’

‘’ เชฟคะ... ‘’

นักข่าวทุกสำนักพุ่งตรงเข้ามาทันที่เชฟแทลงจากเวที ใคร ๆ ก็รู้ว่าเชฟแทน่ะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ให้สัมภาษณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่ยิ่งเค้าได้รางวัลใหญ่แห่งปีขนาดนี้หากสำนักข่าวไหนได้ทำข่าวก็ต้องดังไปพร้อม ๆ กับเชฟหน้าเด็กคนนี้นี่แหละ คุณฮวังเห็นแบบนั้นก็สั่งบอดี้การ์ดเข้ากันตัวลูกสาวทันที เห็นทีคงต้องให้ลูกสาวมีบอดี้การ์ดสักชุดแล้วมั้ง ฮอตขนาดนี้

‘’ ขอบคุณคุณพ่อมากนะคะ ถ้าไม่ได้คุณพ่อ แทคงมาไม่ได้ไกลขนาดนี้ ‘’ เอ่ยขอบคุณพลางโค้งตัวลงอย่างสุภาพ อย่างที่แทยอนพูด ถ้าเธอไม่ได้คุณฮวังเลี้ยงดูส่งเสียเรียนจนจบ ตำแหน่งนี้ก็คงไม่ได้มาง่าย ๆ เธอสำนึกบุญคุณคุณฮวังเสมอ ท่านดีกับเธอมากเกินกว่าลูกบุญธรรมคนนึงจะได้รับ จริง ๆ คุณฮวังก็มีลูกอีกตั้งสองคน ไม่ต้องมาดูแลเอาใจใส่เขาขนาดนี้ก็ได้ แถมพี่เลโอก็เอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวแท้ ๆ โดยไม่รังเกียจอะไรเลย แต่ดูเหมือนว่าลูกสาวอีกคนของคุณฮวังจะไม่ได้คิดแบบนั้น...

คุณฮวังยิ้มพลางพยักหน้ารับ แทยอนยังเป็นเด็กดีมาเสมอ ไม่เคยทำให้เขาต้องปวดหัวเลยสักนิดเดียว ต่างจากลูกสาวคนเล็ก ไม่รู้ว่าเกลียดอะไรพี่เค้านักหนา ถึงขนาดขอไปเรียนต่อเมืองนอกเพราะเหม็นขี้หน้าพี่สาวคนนี้เหลือเกิน ‘’ แทยอน อาทิตย์หน้า น้องเราจะกลับมาแล้วนะ ‘’ ...

ทำไมคุณฮวังจะไม่รู้ว่าแทยอนน่ะรู้สึกกับลูกสาวเค้าแบบไหนมาตั้งแต่เด็ก แต่แทยอนเป็นเด็กดี ถ้าหากเด็กสองคนนี้จะรักกัน เขาก็ไม่คิดจะห้ามเลยสักนิด ดีเสียอีกถ้าเกิดแทยอนปราบพยศยัยลูกคนนี้ได้ คุณฮวังจะภูมิใจในตัวเด็กคนนี้อีกเป็นล้านเท่าเลย

‘’ คะ... คุณพ่อหมายถึง- ‘’ แทยอนนิ่งตอบเสียงตะกุกตะกัก กำลังจะกลับมางั้นหรอ เด็กคนที่จงเกลียดจงชังเขามาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะทำอะไรแทยอนก็ผิดในสายตาเธอเสมอ ทำไมแทยอนจะจำความรู้สึกนั้นไม่ได้ล่ะ สายตาจงเกลียดจงชังของเด็กดื้อคนนั้นแทยอนจำได้ดีเลยล่ะ ใครจะจำเรื่องราวของคนที่เราชอบไม่ได้กัน แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เด็กนั่นน่ะยอมลงทุนหนีเค้าไปเรียนต่างประเทศ ไปอยู่คนเดียวแบบนั้นก็คงโตเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผลขึ้นบ้างแล้วล่ะนะ

‘’ ฮวังมิยองของหนูน่ะ จะกลับมาแล้วนะ แทไม่ได้โกรธน้องใช่มั้ยลูก เรื่องตอนนั้นน่ะ ‘’

‘’ ไม่หรอกค่ะ แทเข้าใจ ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ’’

‘’ งั้น... พ่อวานแทยอนไปรับน้องที่สนามบินได้มั้ย ‘’

‘’ ไม่มีปัญหาค่ะ น้องมาวันไหนรบกวนคุณพ่อบอกแทด้วยแล้วกันนะคะ ‘’

คนไปรับน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่แทยอนก็ไม่รู้ว่าอีกคนจะมีปัญหามั้ย แต่เอาเถอะ ก็คงไม่พยศเท่ากับตอนเด็กหรอกมั้ง บางทีการที่ไม่เจอกันเกือบสิบปี ความเกลียดชังของเด็กคนนั้นอาจจะลดลงบ้างแล้วก็ได้ แทยอนหวังว่าจะเป็นแบบนั้น...

และวันที่แทยอนรอคอยก็มาถึง เธอออกจากบ้านแต่งตัวให้เรียบร้อยมารอที่สนามบินก่อนเวลาเกือบ 2 ชั่วโมง ก็ไม่รู้ว่าตัวเองตื่นเต้นอะไรนักหนาแค่ต้องมารับยัยเด็กที่เกลียดเธอมาตั้งแต่เด็กแทนคุณฮวัง ต่อหน้าคุณพ่อก็ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ในใจนี่กระโดดโลดเต้นเพียงแค่รู้ว่าน้องเค้าจะกลับมา ทำไมแทยอนถึงโกรธเด็กนี่ไม่เคยลงเลยสักที โดนด่าสารพัดมาตั้งแต่เด็กแต่ก็ยังแอบดูแลเธออยู่ห่าง ๆ จนน้องไปต่างประเทศนั่นแหละ

รองเท้าบู้ทส้นสูงสีดำ เสื้อโค้ทตัวใหญ่ ผมดัดเป็นลอนสีน้ำตาล ที่กำลังเดินออกมา แทยอนมองเธอชัดเจนเหมือนกล้องที่ปรับโฟกัสไว้ที่เธอคนเดียว เด็กน้อยของแทยอนกลับมาแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะจำแทยอนได้มั้ย แต่แทยอนน่ะจำได้ดีเลย สีหน้า แววตา ถึงจะโตเป็นสาวขึ้นมากขนาดนั้น แทยอนก็ยังจำแววตานั้นได้ดี โตเป็นสาวแล้วนะ สวยด้วย... แทยอนเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ‘’ ฮวังมิยอง... ‘’

เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาเชฟคิมคนเก่งของใคร ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน ต้องเป็นคนที่มารับเธอวันนี้แน่ ๆ เธอติดต่อกับคุณพ่อว่าจะกลับมาวันนี้ คิดว่าคุณพ่อจะมารับซะอีก ลูกสาวกลับมาทั้งทีกลับส่งใครก็ไม่รู้มารับ น่างอนจริง ๆ เลย อีกอย่างมาเรียกเธอว่ามิยองกลางสนามบินแบบนี้ เหอะ ! บ้าชะมัด เธอเกลียดชื่อนี้เพราะตอนเด็ก ๆ เด็กที่คุณพ่อรับมาเลี้ยงแถมยังแย่งความรักไปจากเธอจนหมดนั่นแหละ ที่เอาแต่เรียกมิยอง ๆ เธอเกลียดชื่อนี้เพราะเค้าคนนั้นนั่นแหละ ที่นู่นน่ะมีแต่คนเรียกเธอว่า ทิฟฟานี่ ไม่มีหรอกชื่อเชย ๆ แบบนี้

เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เค้าเรียกเธอว่ายังไงนะ ฮวังมิยอง งั้นหรอ...

‘’ จำพี่ได้มั้ยคะ ‘’ ว่าแล้วเชียว คุณพ่อนะคุณพ่อ! ส่งใครมารับไม่ส่ง ทำไมถึงส่งคนคนนี้มารับเธอ เธอเกลียดเค้าเข้าใส้ คุณพ่อก็ชอบยัดเยียดให้มาสนิทอะไรกันอยู่ได้ ไม่ใช่เค้าคนนี้หรอกเหรอที่แย่งความรักจากทุก ๆ คนในบ้านจนเธอต้องไปเรียนเมืองนอกน่ะ ก็เพราะเค้าไม่ใช่รึไง ‘’ ไม่ได้ !’’ ตอบไปทันทีแบบไม่ต้องสงสัยถึงเธอจะจำเค้าได้ เธอก็ไม่มีวันญาติดีด้วยหรอก ก็แค่ลูกที่คุณพ่อรับมาเลี้ยง ไม่รู้ทุกคนจะชื่นชมเอ็นดูอะไรนักหนา ความจริงที่เธอเกลียดเค้า มันจะเป็นอย่างนั้นไม่มีวันเปลี่ยน

‘’ จำไม่ได้แต่ตอบเร็วเชียวนะคะ เดี๋ยวพี่พากลับบ้านนะ คุณพ่อท่านไม่ว่างเลยให้พี่มารับแทน ‘’

‘’ อย่ามาเรียกตัวเองว่าพี่! ‘’

คนถูกตวาดอยู่กลางสนามบินได้แต่ชะงักไป กลับมาคราวนี้คิดว่าจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว กลับทั้งดื้อ ทั้งร้ายกว่าเดิมอีก ยัยเด็กคนนี้นี่ เอาเถอะ แทยอนได้แต่ถอนหายใจ แทยอนไม่ได้ปะทะคารมกับใครมานานแล้ว สงสัยต้องมาเริ่มกันใหม่จริงๆ ล่ะมั้ง ‘’ งั้นหนูจะเรียกพี่ว่าอะไรดีล่ะคะ หื้ม ‘’ สองมือล้วงกระเป๋าก่อนเอ่ยประโยคยียวนที่ยิ่งทำให้คนที่เกลียดขี้หน้าเค้าโมโหกว่าเดิม

‘’ เอางี้ละกันนะ เรียกพี่ว่าเชฟคิมก็ได้ ดีมั้ยคะ ‘’ พูดพลางยื่นหน้าเข้าไปให้ใกล้ พลางสำรวจใบหน้าของคุณหนูแสนดื้อคนนี้ไปด้วย สวยขึ้นกว่าเดิมจริง ๆ ด้วยนะ คิ้วเรียงตัวกันสวย ดวงตาสดใสที่ไม่เคยมีให้แทยอน จมูกโด่งเรียวยาว ริมฝีปากอมชมพู ฟันสีขาวที่เรียงตัวกันเป็นระเบียบ สำรวจอยู่สักพักก่อนจะได้ยินคำพูดที่ทำให้เค้าเจ็บปวดจากปากคนคนเดิม

‘’ คิดว่าได้รางวัลเชฟหน้าใหม่อะไรนั่นมันน่าภูมิใจนักรึไง ‘’ เอ่ยคำพูดดูถูกเค้าออกมา เค้าจะได้ออกไปจากชีวิตเธอเสียที คิดว่าตัวเองเท่หรอที่ถูกเรียกเชฟคิมอย่างนู้น เชฟคิมอย่างนี้ เหอะ ใหม่ ๆ ใครเค้าก็เห่อกันแบบนี้แหละ เดี๋ยวสักพักคนก็ลืม ‘’ ก็ภูมิใจนะคะ แต่ไม่ภูมิใจเท่ากับที่หนูรู้ว่าพี่ได้รางวัลนี้หรอก จริงมั้ย ไหนว่าจำกันไม่ได้ไง ‘’ อีกคนก็ยียวนกวนเธอแบบไม่มีที่สิ้นสุด ก็จะไม่ให้เธอรู้ได้ยังไงตั้งแต่เค้าได้รางวัล ทั้งคุณพ่อ ทั้งพี่เลโอโทรมาโม้ให้ฟังไม่หยุด แล้วก็เผื่อทั้งสองคนจะลืม ว่าเธอเกลียดเค้าสุด ๆ ไปเลย ยังโทรมาเล่าให้ฟังอยู่ได้ แต่ถึงพ่อและพี่ชายไม่โทรมาเธอก็ต้องรู้อยู่แล้วล่ะ ข่าวดังซะขนาดไหน แหม เชฟคิมดูดีอย่างนู้น เชฟคิมเก่งอย่างนี้ เชฟคิมคนอบอุ่นอะไรกัน สำหรับเธอมีแต่ คิมแทยอน คนกวนประสาทเท่านั้นแหละ

‘’ ฉันจะกลับบ้าน! ‘’ พูดอย่างอารมณ์เสียก่อนจะผลักอกอีกคนออกไปให้พ้นทาง ก่อนที่อีกคนจะวิ่งตามมาพร้อมกับลากกระเป๋าเธอมาด้วย หึ อยากมารับมากใช่มั้ย ได้ นี่ก็มารับแล้วนี่ คงหาทางกลับบ้านเองได้อยู่แล้วล่ะ ทิฟฟานี่สงบลงก่อนยืนรอให้เค้ากับคนขับรถช่วยกันยกกระเป๋าเธอขึ้นไปไว้ท้ายรถก่อนที่เค้าจะเดินมาเปิดประตูรถให้เธอ '' เชฟคิม ฉันหิวน้ำ ไปซื้อให้หน่อย ‘’

‘’ คะ? น้ำในรถก็มีนะ ‘’

‘’ ในรถมันไม่เย็น ฉันอยากกินเย็น ๆ หวังว่าคุณเชฟคิมจะทำให้ได้นะคะ ‘’ เธอจะให้เค้าไปซื้อน้ำและจะทิ้งเค้าไว้ที่นี่แหละ หาทางกลับบ้านเอาเองก็แล้วกัน เก่งนักไม่ใช่หรอ

‘’ งั้นรอแปปนึงนะคะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ ‘’ เอ่ยบอกผ่านหน้าต่างรถก่อนจะรีบวิ่งไปซื้อให้ เอาแต่ใจชะมัดแต่ช่างเถอะ คงเหนื่อยอยากดื่มน้ำเย็น ๆ ให้ชื่นใจแหละมั้ง มันก็ไม่ได้ลำบากอะไร แทยอนจัดการซื้อน้ำที่ยัยหนูจอมเอาแต่ใจต้องการ ก่อนจะเดินกลับมาที่รถ รถยนตร์คันหรูเพิ่งออกไปก่อนเค้าเดินมาถึงได้แปปเดียว แทยอนยืนอ้าปากค้าง นี่ทำแผนเพื่อที่จะชิ่งกลับบ้านแล้วปล่อยเค้าไว้แบบนี้น่ะหรอ จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย ได้...

‘’ แล้วเจอกันฮวังมิยอง ‘’

ไรท์อัพเรื่องนี้ลงที่ http://forums.soshifanclub.com/index.php?showtopic=113257 ถึงตอนที่ 10 แล้วนะคะ

ส่วนในบอร์ดนี้จะนำมาอัพเดทให้เรื่อย ๆ 

ฝากติดตามด้วยนะคะ สามารถเข้าไปพูดคุยกับได้ในทวิตเตอร์ที่แท็ก #เชฟคิม นะคะ 

หรือพูดคุยกับไรท์ได้ที่ twitter : @mintae22 นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

ฝากให้กำลังใจคอมเม้นท์แนะนำติชมได้เลยนะ