เจ้าหญิง เจ้าชาย ดวงดาว

ลำดับตอนที่ #2 : วันเกิด

"สำหรับชั้นแล้ว แค่มีเค้าอยู่ข้างๆก็มีความสุขที่สุดแล้วหล่ะค่ะ"
                                 
                                   "มันเป็นสิ่งที่โลกขาดไม่ได้นะคะ"

"ผมไม่เคยคิดเลยครับว่าจะรักใครเท่าเค้า"
              

                                             "ครับ และนี่ก็เป็นความคิดเห็นจากทางบ้าน........"

         
            "จุนเซ ปิดวิทยุเถอะจ่ะ เปิดซีดีดีกว่านะ"
            'ไร้สาระ' เธอคิด สำหรับเธอแล้ว ตั้งแต่พ่อพาผู้หญิงคนนั้น ไม่สิผู้หญิงพวกนั้น มารู้จักเธอ เธอก็ไม่อาจเชื่อได้อีกแล้ว ทั้งๆที่คิดมาตลอดว่าพ่อคงจะรักแม่มาก มากที่สุด ทั้งๆก่อนจะจากเธอไปแม่พูดถึงพ่อด้วยเสียงที่อ่อนโยนเสมอ ทำไมกลับลืมแม่ได้ง่ายดาย เธอไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาด เรื่องไร้สาระทั้งนั้น
            
            ---------------------------------------------------------------------------
             
           "นี่จุนเซ วันนี้ไม่ต้องรีบมารับหรอกนะ ซัก 5 โมงครึ่งค่อยมารับ"
           "แบบนั้นผมก็โดนคุณคิมดุแย่สิครับ วันนี้จะมีงานเลี้ยงวันเกิดคุณหนู"
           "น่า ชั้นมีซ้อมดนตรีกับเพื่อนหน่ะ ใกล้วันงานโรงเรียนแล้วด้วย เดี๋ยวชั้นคุยกับคุณป้าเองนะ"
           คนขับรถรับคำสั่งแล้วจึงขับรถออกไป ยูจินรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องดนตรีทันที ห้องที่ว่านี้เป็นห้องที่ดัดแปลงมาจากห้องเก็บของที่อยู่บนหอคอยของโรงเรียน โดยกลุ่มของเธอ ได้ร่วมเงินกันปรับปรุงห้องนี้เป็นห้องดนตรีขึ้นมา ตามคำอนุญาตจากอาจารย์ (ในโรงเรียนนี้มีห้องเล็กๆที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อยู่มาก ซึ่งนักเรียนสามารถขออนุญาตใช้ห้องในการทำกิจกรรมกลุ่มต่างๆได้) โดยห้องนี้มีข้อดีตรงที่สามารถเห็นวิวได้ทั่วโรงเรียน และอยู่ชั้นสูงจึงไม่ค่อนมีใครมารบกวน
            "มาแล้วจ้า"
            "ฟู่" "ปั้ง" "เฮ!!!"
            "Happy Birth Day จ้า"
            เสียงสดใสจากเพื่อนๆทั้งหลายของเธอ ที่แท้การนัดซ้อมพิเศษตอนเช้า ก็เพื่อเรื่องนี้เอง โธ่เอ๊ยรีบแทบตาย
            "ตกใจหมดเลย พวกเธอเนี่ย...แต่ก็ขอบคุณมากน้า"
            "เนี่ยคิดดู พี่เฮียวบินอุตส่าห์ลงมืออบเค้กเองเชียงนะ" แทซอง รุ่นน้องเกรด 10 ที่เด็กที่สุดในวง ที่เข้าวงมาด้วยความสามารถในการเล่นเบสที่ทำให้ทุกคนอึ้งเมื่อปีที่แล้วแทนพี่ฮยอนซองที่จบไป และยังทำให้ทุกคนอึ้งยิ่งขึ้นเมื่อความจริงปรากฎว่าเขาคือน้องชายที่พึ่งกลับมาจากอังกฤษของพี่มินเฮผู้จัดการวงคนปัจจุบัน
             "เฮียวบินน่ะนะทำเค้ก -O-"
             "ผัวะ!!!o_O"มือของเฮียวบินซัดเข้ามาเต็มๆหัวยูจิน
             "ประสาทจริงๆเธอเนี่ย เชื่อเข้าไปได้ ชั้นเนี่ยนะจะทำเค้ก" เฮียวบินพูดด้วยเสียงห้าวๆตามแบบของเธอ เฮียวบินเป็นเพื่อนรักของยูจินมาตั้งแต่ประถม ซึ่งตังแต่โตด้วยกันมายูจินก็ไม่เคยเห็นว่าเพื่อนคนสวยของเธอจะมีมุมไหนที่หวานแหววกะเค้าซักที ตั้งแต่ผมสีดำสนิทซอยประบ่า ตาที่เป็นสีเทาเพราะคอนแทคเลนส์  หูข้างซ้ายที่เจาะจนนับรูไม่ถูก ไปถึงเครื่องประดับต่างๆ และเฮียวบินยังมีพรสวรรค์ในการเล่นกีต้าร์ โดยเฉพาะ กีต้าร์ไฟฟ้าด้วยแล้ว ยูจินเชื่อเสมอว่า เพื่อนเธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่เล่นกีต้าร์ไฟฟ้าได้เก่งที่สุดในโซล
              "555++ เธอต้องเป็นคนที่หลอกง่ายที่สุดในโลกแน่ๆ"
              "ซอย ซางฮุก ชั้นจะฆ่านาย"
              "เฮ้ แทซองแหย่เธอก่อนทำไมลงที่ชั้นหล่ะ เฮ้ย.." ซางฮุกนักร้องนำสุดหล่อประจำวงอุทาน และเอี้ยวตัวหลบหมัดเล็กๆที่เหวี่ยงมาเต็มแรงอย่างได้หวุดหวิด
              "พี่ยูจินโหดแบบนี้หล่ะน้า ถึงไม่มีหนุ่มมาตกหลุมรักซักที"
              "นายก็อย่ามาตกหลุมรักชั้นละกั๊น"ยูจินหันไปแลบลิ้นใส่
              "แหวะ"
              "เอ้าถ้าไม่รีบเป่าเทียนล่ะก็ ได้กินเค้กหน้าเทียนแน่" เสียงพี่มินเฮผู้จัดการผู้แสนเข้มงวด เละพี่ชายที่แสนใจดีของทุกคนเตือน เพราะเทียนเริ่มจะละลายแล้ว เมื่อร้องเพลงเสร็จก็เริ่มเป่าเค้ก และเริ่มกินเทียน(เอ๊ะ?)
              "แหมะ" "ว้าย!!"
              "สุขสันต์วันเกิดจ้า ขอให้มีความสุขมากๆนะ 555+" เฮียวบินพูดหลังจากแปะครีมสีขาวลงไปบนหน้ายูจิน
              "เฮียวบิน รับการแก้แค้นของชั้นซะดี ด....ว้าย" ยังไม่ทันที่ยูจินจะได้ป้ายเฮียวบินคืน เธอก็ถูกล็อกจากด้านหลัง และทุกคนก็เอาครีมมาป้ายเธออย่างสนุกสนาน ไม่เว้นแม้แต่พีมินเฮที่มักจะเงียบขรึมซะส่วนใหญ่
              "อ้า เลอะหมดเลย อ้าวทำไมพวกเธอก็เลอะหล่ะ 555++"ยูจินพูดอย่างแปลกใจ ก็ทั้งๆที่เธอเป็นคนโดนแกล้งนี่นา
              "กริ๊งงงงงง" เสียงออดห้องเรียนดังขึ้นทำให้ทุกคนต้องสลายตัวไปตามระเบียบ และคงไม่ต้องบอกนะว่าอาจารย์จะดุพวกเธอขนาดไหนที่เข้าห้องเรียนในสภาพที่เลอะครีมทั้งตัว

                 -----------------------------------------------------------------

               "คุณหนูคะได้เวลาแล้วนะคะ" คุณคิม หรือป้าคิม หัวหน้าแม่บ้านของบ้านชอง เคาะประตูเข้ามาเรียกยูจิน เพื่อลงไปทักทายแขกที่มางานวันเกิดเธอ งานวันเกิดของเธอปีนี้จัดที่สระว่ายน้ำ มีการประดับไฟและตั้งซุ้มคอกเทลอย่างสวยงาม แขกที่มาในงานส่วนมากบางคนเธอเคยคุยด้วยเพียงไม่กี่ประโยคด้วยซ้ำ ภรรยาไม่ก็ลูกๆของบรรดากรรมการ และผู้จัดการบริษัทของพ่อเธอทั้งนั้น
               "ค่ะสักครู่จะลงไป" ยูจินมองกระจกเป็นครั้งสุกท้าย ทั้งผมที่ทั้งเกล้า และไดร์ปล่อยลงมาเป็นลอนสวยทันสมัย ประดับด้วยปิ่นมุกประดับเพชร ของขวัยจากคุณพ่อที่ได้ตอนเช้านี้ ชุดวันพีชสีขาวสง่าบนร่างสูงโปร่ง และยังกำไลข้อมือที่มาเป็นชุดกับปิ่นปักผมด้วย
               สายตาทุกคู่จับจ้องที่ยูจินเมื่อเธอเข้าไปในงาน
               "ขอบคุณนะคะที่มาร่วมงานในวันนี้ คุณพ่อก็ฝากมาขอบคุณทุกท่านและขอโทษด้วยที่ท่านอยู่ต้อนรับไม่ได้ เชิญทุกคนตามสบายเลยนะคะ" หลังจากเธอพูดเสร็จแขกต่างๆก็เริ่มทยอยกันนำของขวัญมามอบและอวยพรเธอ ในที่สุดยูจินก็ปลีกตัวออกมาได้ เธอรีบเดินมาตรงที่เพื่อนๆยืนอยู่
                "ซางฮุกอยู่ไหน"
                "เอ๋ ทำไมหรอ ไปห้องน้ำมั้ง"
                "หลังจากนี้จะมีเต้นรำน่ะสิ ถ้าชั้นเต้นกับซางฮุกจะได้ไม่มีใครมาขอชั้นเต้นต่อน่ะสิ" แน่หล่ะใครจะกล้าขอผู้หญิงคนน้นเต้นรำถ้าในงานนั้นเธอควงมากับลูกชายคนเดียวของมาเฟียที่มีอิทธิพลที่สุดในโซล
                "ไม่ต้องพึ่งพี่ซางฮุกก็ไม่มีใครอยากเต้นกับพี่อยู่แล้วหล่ะน่า มีแต่โดนเหยียบเท้าฟรีเปล่าๆ 5555++"
                "แทซอง นาย"
                "เฮ้ซางฮุกเจ้าหญิงของเรามีเรื่องอยากให้นายช่วยนะ"พี่มินเฮเรียกวางฮุกที่เดินมาพอดี
                "คร้าบเจ้าหญิง มีอะไรให้ช่วย"ซางฮุกโค้งแล้วเงยหน้าข้นมาอย่าง กวนๆ
                "ชั้นจะให้นายเต้นรำกับชั้นหน่อยน่ะ"
                "ตามรับสั่งคร้าบ"
                ตามคาด หลังจากเต้นรำกัยซางฮุกแล้ว ก็ไม่มีใครขอเธอเต้นรำอีก แต่ยูจินไม่รู้หรอกว่าผลจากการหลีกเลี่ยงการเต้นรำกับคนอื่นๆด้วยวิธีนี้ จะส่งผลกับเธอมากกว่าที่คาดไว้ O-O*
              --------------------------------------------------------------------
         
                "ราตรีสวัสดิ์ค่ะ แม่" สาวน้อยยิ้มแล้วพูดกับรูปของแม่ก่อนหลับในคืนนั้น