ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    All of Short Fictions { WonKyu }

    ลำดับตอนที่ #8 : [SF] : HBD E-Ro-Tic

    • อัปเดตล่าสุด 21 ก.ค. 55





    “ยินดีต้อนรับสู่โฮสต์คลับอันดับหนึ่งของย่านนี้นะครับ ใครคือเจ้าของวันเกิดครับ”


    วันนี้มีลูกค้ารายพิเศษมาเหมาทั้งร้านไว้ทำให้ผู้จัดการร้านลงมาต้อนรับด้วยตัวเอง...
    “หมอนี่เลย หาเด็กมาให้มันสักคนสิผู้จัดการ
    “ครับ..ทางร้านจะหาที่สุดให้ครับ”


    “พวกมึงนี่เลวเข้าเส้นจริงๆบอกจะเหมาผับจัดงานวันเกิดให้กู สัตว์เอ้ย...เหมาโฮสต์คลับให้กูเนี่ยนะ!”

    เจ้าของวันเกิดนั่งหน้าหงิกท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนๆ เหล้าแก้วแรกถูกกระดกเข้าปากทันทีรวดเดียวหมด แต่ยังไงก็ไม่กระเทือนอยู่ดี...

    “น่าพวกกูเหมาให้มึงก็ดีแล้ว อย่าเรื่องมาก...แดกเหล้าเป็นพอไอ้ซีวอน”

    “กูขอบใจพวกมึงมากกกก” เสียงสุดท้ายลากยาวเป็นพิเศษเพื่อเน้นคำขอบคุณที่ไม่ค่อยอยากจะพูดออกมาเท่าไหร่
    เพื่อนเวร...บอกให้ผับที่มีเด็กเอ๊าะๆไม่ใช่หนุ่มเอ๊าะๆ!!!


    ยิ่งดึก เมื่อเหล้าเข้าปากความคึกคะนองก็มากขึ้น เพื่อนๆอีกสามคนที่มาด้วยกันไปเต้นกันบนฟลอร์หมดทิ้งให้ซีวอนนั่งหน้าบูดเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียว..

    “ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ...”

    เสียงนุ่มที่เอ่ยขออนุญาตที่ยากแก่การปฏิเสธ ชายหนุ่มร่างบางในชุดสูทสีดำดูเข้ากันดีกับแก้วไวน์ที่เจ้าตัวถือมาด้วย..

    “คุณคือเจ้าของวันเกิดสินะครับ ผู้จัดการให้ผมมาบริการคุณ...น่ะครับ”

    นัยน์ตาหวานเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์....
    ริมฝีปากสีแดงอิ่มราวกับลูกเชอร์รี่...ชวนให้ลองชิมรสดูสักครั้ง
    จะหวานดั่งเชอร์รี่หรือจะนุ่มเหมือนวิปครีมน้า....

    เมื่อรู้ตัวว่าคิดอะไรอยู่ก็สะบัดหัวไล่ความคิดสกปรกๆออกและยิ้มให้ผู้มาใหม่ เมื่อมองไปทางฟลอร์เต้นรำเพื่อนๆที่เคยไปเต้นอยู่ก็พากันหายไปหมด ทั้งร้านจึงเหลือเพียงแค่เค้าและคนแปลกหน้าเมื่อครู่

    “เพื่อนๆผมล่ะ?”

    “ออกไปกับพี่ๆหมดแล้วครับ...”

    ยิ้มหวานๆที่ส่งมาให้ทำให้ใครหลายๆคนต้องมนต์เสน่ห์ รวมทั้งเค้า....

    “หลับตาสิครับ....”

    “หืม.....?”

    ถึงจะสงสัยแต่ก็หลับตาลงโดยง่าย ความรู้สึกนุ่มๆที่ริมฝีปากนี่มันอะไรกันนะ....หรือว่า...?
    ไม่รอที่จะหาคำตอบให้พบ มือหนารั้งร่างบางให้เข้ามาใกล้อีกและชิมความหวานริมฝีปากอิ่ม
    ลมหายใจที่มีกลิ่นของไวน์....
    ช่างน่าหลงใหลเสียจริง....

    ร่างบางผลักชายหนุ่มออกเบาๆก่อนจะส่งยิ้มให้ ไวน์แดงถูกรินเข้าปากและไหลเปรอะตามขอบปาก เจ้าตัวดูจะไม่ใส่ใจกับคราบตรงมุมปากนัก
    ร้ายกาจ....
    มีเสน่ห์เหลือล้นอย่างร้ายกาจ ท่าทางยั่วยวนที่ดูเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากที่แม้ได้ลิ้มลองเพียงน้อยนิดก็อยากจะชิมอีกครั้ง ผิวขาวลื่นมือที่น่าสัมผัส

    ทุกๆอย่างของคนๆนี้ทำลายกฎทุกข้อของชเวซีวอนโดยสิ้นเชิง....

    “คุณ...อยากเช็ดปากให้ผมไหมล่ะ?”

    “ด้วยความยินดี....”

    -- ตัดเกลี้ยงจ่ะ -- 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×