ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER : 4
ผ่านอีกวันที่แสนหนัก ผมลากร่างกายที่ดูเหมือนหนักอึ้งก่อนจะบิดกลอนประตูและทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม ในหัวคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่ ทั้งเสียใจ ทั้งดีใจคละปนในคราวเดียว
...เหนื่อยเหลือเกินคยูฮยอน
เปลือกตาหนักอึ้งก่อนจะค่อยๆปิดลง ....
“คยูอา ..คยู”
แรงเขย่าเบาๆที่ต้นคอทำให้ผมตื่น เสียงซองมินมาปลุกผมให้ไปอาบน้ำต่อ ผมยิ้มรับก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา เหลือบมองนาฬิกาตอนนี้เข็มสั้นวนไปที่เลขหนึ่งเรียบร้อย
“อาบน้ำเสร็จแล้วมาคุยกันหน่อย ฮยองมีเรื่องคุยด้วย”
“ครับ”
คว้าผ้าขนหนูผืนโปรด ชุดนอนสองสามชิ้นก่อนจะลงมือชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็วเพราะอากาศหนาวตอนต้นเดือนมีนาคมทำให้ผิวเหมือนโดนกรีดเป็นริ้วๆ
.... ถ้าร้องไห้ออกมาได้ก็คงดี ถ้าร้องไห้ต่อหน้าคนๆนั้นได้ก็คงจะดี .....
หยดน้ำที่ไหลผ่านดวงตาที่เผลอเปรียบเทียบกับน้ำตาที่ซ่อนไว้ด้านใน ต่างกันเพียงคยูฮยอนไม่มีโอกาสปล่อยให้น้ำตาแม้แต่สักหยดไหลออกมา เพราะไม่อยากอ่อนแอให้ซีวอนเห็น ไม่อยากให้ระคายถึงความสัมพันธ์ที่แสนเปราะบางนี้ของเรา ...
“อาบเสร็จแล้วเหรอ?”
“ครับ ฮยองยังไม่นอนเหรอ?”
“บอกแล้วไงว่าฉันมีเรื่องพูดกับนาย”
“อ๋อ ..ว่ามาเลยครับ ผมฟังอยู่”
“เฮ้อออ มานั่งข้างๆฮยองนี่เดี๋ยวเช็ดผมให้”
พี่ชายที่ผมอยู่ด้วยแล้วอุ่นใจที่สุดคงเป็นซองมินเนี่ยแหละมั้ง อย่างน้อยความอ่อนโยนของพี่เค้าก็ไม่ใช่สิ่งที่จับต้องไม่ได้เหมือนใครบางคนที่คอยหยิบยื่นให้ตลอดเวลา....
“ความสัมพันธ์นาย ..กับ ..เอ่อ..ซีวอนน่ะ ถึงขั้นไหนแล้ว”
“ครับ???? ก็พี่..น้อง..กันปกติ”
“เฮ้ออ อย่ามาโกหกสิคยู วันนี้เห็นนะ”
“เห็น?”
“นายแอบไปพบซีวอนใช่ไหมล่ะ?”
“ทำไมต้องแอบละ ผมก็เดินไปหาปกติเนี่ยแหละ”
“มันไม่ใช่แบบนั้น โอ้ยย ยังโชคดีนะเนี่ยที่เป็นฉันแล้วก็พี่เมเนเจอร์น่ะ”
“ฮยองกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
“นายรู้รึเปล่า ..รถนายน่ะ ...ไม่ได้ติดฟิลม์ทึบนะ”
“.........”
“โอเค พวกนายสองคนจะเป็น ..เอ่อ คบกันก็ไม่มีใครว่า แต่ทำให้มิดชิดหน่อยได้ไหม แฟนๆก็ยังอยู่นะคยู”
“ผมกับซีวอนไม่ได้เป็นอะไรกันนะครับที่จูบ ..นั่นก็เพราะเหงาเฉยๆ”
“พูดแบบนั้นแล้วตัวเองไม่รู้สึกอะไรจริงๆน่ะเหรอ?”
“ฝันดีครับ ผมนอนล่ะ พรุ่งนี้ต้องประชุมเรืองยูนิตเอ็มอีก”
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิ ..เด็กคนนี้มัน ..เฮ้ออ”
มีคนเห็นเหรอ? นั่นสินะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่มีคนเห็นพวกเราอยู่ด้วยกัน ในใจลึกๆผมหวังให้ใครสักคนเห็น หวังให้กลายเป็นข่าวครึกโครมบนอินเตอร์เนท เผื่อซีวอนจะหันกลับมาสนใจความรู้สึกจริงๆของผม
..แต่นั่นก็แค่คิด
ทุกวันนี้ผมทำได้เพียงหลับตาลงบนทรมาน ..เจ็บปวดที่แล่นเป็นริ้วๆ ..ในอกที่บีบแน่น น้ำตาที่จวนเจียนไหลได้ทุกนาที ..แต่ผมเป็นผู้ชาย ผมเข้มแข็งพอที่จะซ่อนมันไว้ไม่ให้ใครเห็น
ปิดเปลือกตาลงอีกครั้งพร้อมๆกับหยาดน้ำที่ไหลรินผ่านจมูกสวยได้รูป ....
เป็นอีกคืนที่ไม่สามารถสงบใจลงได้เลย ...
วันรุ่งขึ้นพวกเราที่อยู่หอเดินทางไปตึกเอสเอ็มกันแต่เช้าเพื่อประชุมเรื่องอัลบั้มใหม่ของซูจูเอ็ม แต่ที่พิเศษคือทางบริษัทตกลงจะเพิ่มซองมินและอึนฮยอกลงไปด้วยเพื่อชดเชยที่ว่างที่หายไป
คอนเซปต์คร่าวๆที่ผมได้ฟัง รู้สึกจั๊กจี้นิดหน่อยที่ต้องอุปโลกน์ตัวเองเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ อะไรนั่น แต่ก็นะ ... เพลงแบบนี้ทำเพื่อตีตลาดจีนและไต้หวันโดยเฉพาะ ..พวกเรามีหน้าที่แค่ปฏิบัติตาม ...
ผ่านไปหลายชั่วโมงจนเวลาล่วงเข้าเวลาค่ำ ตั้งแต่นาทีเริ่มประชุมจนถึงตอนนี้ผมยังไม่เห็นซีวอนฮยองเข้ามาร่วมประชุมด้วยเลย ที่นั่งข้างผม ..ว่าง ..มาตลอด ...
“วันนี้ไม่มีอะไรมากนะ ตั้งใจทำงานเหมือนที่ผ่านๆมาด้วยล่ะ อ่อ..ซีวอนคงจะมาร่วมโปรโมทกับเราไม่ได้สักระยะนะ เพราะเจ้าตัวมีงานถ่ายแบบที่นิวยอร์กแล้วเหมือนจะขอลาด้วยทั้งอาทิตย์เลย”
จบการประชุม ทุกคนวิจารณ์ถึงอัลบั้มใหม่เซ็งแซ่ ผมเองตื่นเต้นนิดหน่อยที่ได้รุ่นพี่เจย์ โชว์ มาเขียนเนื้อเพลงในอัลบั้มให้พวกเรา
........ดีใจจริงๆน่ะเหรอ? ความรู้สึกนี้คือดีใจจริงๆใช่ไหม?
ซีวอนไปนิวยอร์ก .... คงจะถ่ายแบบเสร็จแล้วแวะไปหาสเตลล่า ผมเข้าใจดีว่าซีวอนเป็นคนยึดติด ฉะนั้นผมเองไม่เคยเรียกร้องอะไรมากมาย ที่ยืนตรงนี้ก็มากพอแล้วสำหรับคนอย่างคยูฮยอน....
ที่น่าตกใจคือความเจ็บปวดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้กลายเป็นความชาชิน ตอนแรกเจ็บราวกับโดนทรมานทั้งเป็น นานเข้าความเจ็บเริ่มแปรเปลี่ยน หัวใจที่เต้นอยู่ตอนนี้ ..เรียกว่าหัวใจได้รึเปล่า?
หรือแค่เศษเนื้อเต้นได้? ผมรักซีวอนมากขนาดนี้เลยเหรอ?
คำถามที่ผมไม่สามารถตอบได้สักที ....
วันนี้งานหมดแล้ว ผมเลือกจะกลับไปนอนพักผ่อนที่หอเพราะช่วงนี้รับงานหนักติดกันหลายวันเหลือเกิน ร่างกายอ่อนล้าจนรู้สึกได้ชัด คนอื่นเตรียมไปทำงานต่อ ส่วนผมขอตัวกลับมาที่หอโดยได้พี่ผู้จัดการอาสามาส่ง...
หอพักที่เงียบสงบคนที่ชั้นนี้ออกไปทำงานกันหมด หอพักโล่งๆเงียบๆ ...ไม่ได้เห็นนานเท่าไหร่แล้วนะ
ผมลงมือต้มรามยอน.... จะหาว่าคุย เดี๋ยวนี้ผมต้มรามยอนเป็นแล้วนะครับ ....ซีวอนเป็นคนสอน ....
ยิ้มขื่นๆก่อนจะยกชามรายมอนมาตั้งหน้าโน๊คบุค เล่นเกมส์นิดหน่อยเพื่อคลายเครียด หากในใจกำลังบอกให้ผมเปิดดูทวิตเตอร์ ...เพราะ...ไม่ว่ากี่ครั้งที่ซีวอนไปนิวยอร์ก ....ก็มักจะดีใจและมีความสุขเสมอ
ซีวอนชอบทำท่าทางตลกๆจริงให้ตายสิ ผมอมยิ้มกับรูปที่เค้าอัพลงอย่างอารมณ์ดี ...เพราะแบบนี้ไง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถตัดใจจากซีวอนได้เลย รอยยิ้ม การเอาใจใส่ที่ทำให้เราเหมือนเป็นคนพิเศษตลอดเวลา ...
นั่งไล่อ่านที่แฟนๆเมนชั่นผมมาหา อ่านไปขำไป ....แต่ทำไมวันนี้แฟนชาวไทยถึงทวีตหาสเตลล่า...แล้วก็ผม??????
ชั่งใจอยู่นานว่าจะเปิดดีไหม ..ในใจตอนนี้อยากจะอ่านภาษาไทยออก ..เผื่ออย่างน้อยแฟนๆจะได้บอกผมได้ว่าเธอคนนั้นทวีตอะไรมา? แล้วเกี่ยวอะไรกับผม?
ผมเองเคยดีใจ ..ที่เป็นคนเดียวซีวอนเคยถ่ายรูปและอัพลงไซเวิลด์ ตอนนั้นในอกยินดีอย่างประหลาด ..รูปภาพแนวนี้..ผมจำได้ เคยบอกซีวอนว่าผมชอบรูปโทนสีนี้เพราะทำให้ผมดูดี ...
ผมไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ ..เหมือนจะชินชาไปแล้วมากกว่า
ไม่รู้สึกอะไรสักนิดกับเรื่องแบบนี้ ...ก็ปกติของคนเป็นแฟนกัน คนพิเศษของกันและกัน
ถ่ายรูปให้แล้วผิดตรงไหนเหรอ?
RRRRRRR
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นถูกเวลา ...เบอร์ของซีวอนึ้นอยู่หน้าจอ ..ชั่งใจว่าจะรับดีหรือไม่แต่ ....
“ว่าไงฮยอง สเตลล่าบินกลับเมื่อวาน วันนี้ไปแล้วเหรอ ......คอนเซ็ปใหม่ไม่มีอะไรมากครับ เดี๋ยวกลับมาค่อยฝึกท่าเต้นก็ได้ เสียงผมแปลก? แปลกตรงไหนครับ ผมก็เป็นแบบนี้แหละ ......เห็นเจ้าตัวนั่นแล้วนึกถึงผม? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เพราะพุงพลุ้ยเหมือนกัน ฮยอง~เห็นแบบนี้แฟนๆผมก็เยอะนะ อื้ม .... ......... .....ครับผมก็ว่างั้น ปล่อยให้สเตลล่าโกรธนานๆไม่ดี .......ครับ ....ผมเหรอ? ผมจะโกรธฮยองทำไม? อ่าผมต้องวางแล้ว เจอกันที่คอนฯเซี่ยงไฮ้ครับ”
ไอโฟนสี่ของผมถูกตรงไหนสักที่ ตอนจะปิดทุกอย่างลง...
ทำไมเวลาเผชิญหน้ากับซีวอน ..เหนื่อยจริงๆ
เหนื่อยใจ ... เหนื่อยมากๆ รู้สึกเกลียดที่ตัวเองเหมือนเด็กผู้หญิงมานั่งโกรธ นั่งเสียใจ ....แต่ได้แค่เกลียด เพราะสุดท้ายแล้วผมเองไม่สามารถตัดใจได้จริงๆ...
ความหวังที่มอบให้ ..เหมือนยาพิษที่กำลังฆ่าให้ตายทั้งเป็น
.......คำว่ารักที่ให้ไป ถ้าผมบอกว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่นซีวอนจะหน้ายังไง? .....
คยูฮยอนนายไม่ควรเลยจริงๆ ..นายไม่ควรถลำตัวเองเข้าไปลึก น่าจะรู้ตัวก่อนที่จะเป็นแบบนี้
เป็นอีกคืนที่หลับไปพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลตามจมูกสวยได้รูป .... อีกครา .....
TO BE CONTINUED
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น