ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER : 6
ผมพูดไปแล้ว ..สิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจนานนับปี
ผมชอบ..ไม่สิ “รัก” ชเวซีวอนคนนี้มากขนาดไหน
ปฏิกิริยาไม่ต่างจากที่คาดไว้เท่าไหร่ มือของซีวอนยังคงอบอุ่นและล่อลวงให้คนแบบผมตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
เสียงน้ำจากฝักบัวที่ไหลลงพื้นเอื่อยๆทำให้ผมที่พยายามข่มตาให้หลับก่อนที่ซีวอนจะอาบน้ำเสร็จเป็นไปได้ยากเย็น ... ผมนอนจ้องไปยังเตียงอีกฝั่งที่ว่างเปล่า โคมไฟสีเหลืองนวลที่กำลังส่องสว่างในห้องมืดๆ ซีวอนเปิดโคมไฟหัวเตียงไว้เพราะไม่อยากให้แสงไฟจากเพดานด้านบนกวนผมที่กำลังจะหลับ...
เพราะเป็นแบบนี้ไง ..เพราะใจดีและอ่อนโยนเสมอมา ร้องไห้ไปเยอะแยะมากมาย พอมาถึงนาทีที่กลัวมาตลอด ..น้ำตาที่คิดว่าจะไหลกลับไม่มีแม้แต่สักหยด
คง .. ชินไปแล้วล่ะมั้ง... เจ็บจนชินไปแล้วนะโจคยูฮยอน
เสียงน้ำหยุดไหลพร้อมๆกับผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเตรียมออกไปข้างนอก ซีวอนเลิกคิ้วเป็นเชิงถามผมเพียงตอบเร็วๆว่าจะไปหาแทบินฮยองเพราะจะเล่นเกมส์ก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากห้อง
“เดี๋ยวก่อนคยูฮยอน..”
“ครับ ฮยอง?”
“ได้นะ ..ถ้าเป็นคยูฮยอนน่ะ”
“ผมไม่เข้าใจ?”
“ถ้าเป็นคยูฮยอน ฮยองนอนกับคยูฮยอนได้นะ”
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ได้อยากได้แค่เซ็กส์จากฮยองนะ”
ทำไมตอนนี้มันยิ้มยากจริงๆ ผมพยายามทำน้ำเสียงล้อเล่นแบบที่ผ่านๆมา แต่ผมเองรู้สึกว่ามันช่างแห้งแล้งเหลือเกิน ซีวอนจะรู้ตัวรึเปล่าตอนที่พูดน่ะ ..ไม่ได้สบตาผมเลยนะ
ผมรีบเดินออกมาจากห้องโดยที่ไม่มองหน้าใครทั้งสิ้น มันทั้งจุก ทั้งเจ็บ เหนื่อยจนอยากจะหลับๆไปซะ ตื่นขึ้นมาผมและซีวอนก็ยังจะเป็นแค่”พี่น้อง”เหมือนเดิม ผมเดินไปยังห้องของฮีชอลและอีทึกฮยองที่อยู่ถัดไป ไม่รู้สินะ..ผมแค่รู้สึกว่าเวลาอยู่กับฮยองสองคนนี้ผมสบายใจเพราะไม่ต้องปิดบังอะไร ..
“ผมจะนอนที่นี่” ไม่ว่าเปล่า ผมกระโดดทับอีทึกฮยองที่นอนเล่นไอแพดจนเจ้าตัวจุกแต่ผมรู้..อีทึกฮยองใจดี ตามใจผมยังกับอะไร ขอแค่นี้ทำไม่จะไม่ให้ล่ะ
“ไม่ให้เว้ย ไปนอนกับซีวอนสิ ฉันขี้เกียจย้ายไปย้ายมา”
“ฮีชอล น้องขอแค่นี้เอง เดี๋ยวฉันย้ายเองก็ได้”
“ไม่เอา นอนแม่งด้วยกันหมดนี่แหละ!” ฮีชอลฮยองเอ่ยเสียงสูงนิดๆแบบที่เจ้าตัวชอบทำเวลาต้องการหยอกล้อ ผมยิ้มให้ฮยองทั้งคู่บางๆและยึดไอแพดของอีทึกฮยองมาเล่น ก็...แฟนๆของผมไม่ได้ลงเกมส์แองกรีเบิร์ดมาให้นี่นา...ทุกทีจะยืมของซีวอนเล่นตลอด
อีกแล้ว ..เผลอนึกถึงซีวอนจนได้ ...เมื่อไหร่นะที่ทุกความคิดของผมจะต้องมีคนชื่อ”ชเวซีวอน” ...
“สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ ซีวอนพูดอะไรมาอีกล่ะถึงหนีมานอนที่นี่น่ะ” ผมแกล้งหลับไปงั้นเอง ผมได้ยินทั้งหมดนั่นแหละ .. ที่ฮีชอลฮยองคุยกับอีทึกฮยอง ผมพลิกตัวกลับไปอีกด้านเพื่อหันไปมองฮีชอลฮยองที่นอนข้างๆ
“ไม่ได้พูดอะไรหรอกครับ ผม..คิดไปเองนั่นแหละ” ผมปิดฮีชอลฮยองไม่ได้ แต่ตอนนี้ผมไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดได้จริงๆมันตันไปหมด มือนิ่มๆของฮยองลูบหัวผมอย่างอ่อยโยนมันทำให้ผมรู้สึกเศร้าจนน้ำตาแทบไหล
“ร้องเถอะ ถ้ามันทำให้สบายใจขึ้นนะคยูฮยอนอา..” เสียงจากอีทึกฮยองที่นอนอีกฝั่งดังเบาๆข้างหู สองคนนี้ไม่เคยดูอะไรพลาดจริงๆ มันคงถึงที่สุดแล้ว ...ผมกำเสื้อฮีชอลฮยองจนแน่นและร้องไห้ออกมาจนตัวโยน
จะทำยังไงดีกับรักครั้งนี้นะคยูฮยอน ....
ผมค่อยๆขยับเปลือกตาที่ดูหนักอึ้งเพราะร้องไห้เกือบหมดคืน หันไปมองคนที่นอนข้างๆกลายเป็นซีวอนที่กำลังนอนกอดผมแทนที่ฮีชอลกับอีทึกฮยอง?
“ฮยอง .. ฮยอง”
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“ผมมานอนนี่ได้ไง เมื่อคืนผมนอนกับอีทึกฮยองนะ”
“ฮยองพากลับมาเองแหละ ..ไม่อยากนอนคนเดียว”
“เอาเถอะครับ ปล่อยผมหน่อย กอดแน่นจัง อึดอัดนะ~” ตอนนี้มันไม่แรงแล้วล่ะ..ผมเหนื่อย ตอนนี้สีหน้ารู้สึกผิดของซีวอนกำลังทำร้ายผม เพราะแบบนี้ไง ..ผมถึงไม่พูด เพราะรู้ว่าคนดีๆแบบซีวอนจะต้องพยายามทำตัวเหมือนเคย ทั้งๆที่ในใจคงกำลังสับสนอย่างหนัก ผมไม่น่าทำตามที่ใจสั่งเลย จริงๆ..
“ขอโทษ...”
“ขอโทษทำไม? ฮยองไม่ผิดนะ ทั้งหมดนี่เป็นเพราะผมงี่เง่าเอง ฮยองใส่ใจทำไม?”
“ขอโทษที่พูดจาไม่ได้คิด ..ขอโทษที่พูดแบบนั้น”
นิ้วเรียวยาวเกลี่ยน้ำตาที่ไหลออกจากนัยน์ตาบวมช้ำอย่างอ่อนโยนก่อนจะรั้งคนที่กำลังปล่อยให้น้ำตาไหลเข้ามาในอ้อมกอด ...
ผมจะทำยังไง ..คนๆนี้ คนที่ดีกับผมจนตกหลุมรัก ทำยังไงกับรักครั้งนี้ดี ทำยังไงถึงจะจัดการความรู้สึกยังไงดี ผมรักคนๆนี้จนสุดหัวใจไปซะแล้ว..
“ปล่อยผมเถอะ ฮยอง..”
“ก็หยุดร้องไห้สิ ยิ่งมาร้องไห้เพราะฮยอง ..ยังไงก็ปล่อยไม่ได้”
“ผมสัญญา..”
“หื้อ?”
“ผมสัญญาว่าจะตัดใจแน่ๆ อาจจะใช้เวลาสักหน่อย ผมไม่ทำอะไรแน่ๆ”
น้ำเสียงจะร่าเริงไหม ริมฝีปากจะยิ้มอย่างที่อยากให้ยิ้มรึเปล่า ..ผมเองก็ไม่รู้
เพราะการพูดอะไรตรงข้ามกับหัวใจมันช่างเหนื่อยและหนักเหลือเกิน
“ไม่ต้องก็ได้”
“ครับ?”
“ฮยองสัญญาว่าจะทำตัวเหมือนเดิม จะเป็นพี่ที่เดิมเหมือนเดิม ไม่มีทางรังเกียจคยูแน่นอน”
“แต่ผม..” กลืนคำว่า ไม่ต้องการ ลงคอไปทันทีเมื่อเห็นสายตาคาดหวังให้ผมตอบรับข้อเสนอนี้
ข้อเสนอที่เหมือนตอกตะปูย้ำไม่ว่ายังไง เราสองคน คงเป็นได้แค่พี่น้องจริงๆ พี่ชายที่แสนดีกับน้องชายซนๆ ภาพอิมเมจในฝันที่ชวนให้ยิ้มตาม แต่..ผมไม่ได้ดีถึงขนาดนั้น
“อย่าเลยครับ ฮยองออกห่างผมก็ได้นะ ผมบอกแล้ว นี่ความผิดผม ไม่จำเป็นต้องทำดีด้วยก็ได้”
“คยูอา..”
“เอ้าลุกๆๆๆ จะเที่ยงแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเร็วๆ วันนี้แฟนๆรออยู่นะ ฮยอง!” ผมไม่เปิดโอกาสให้ซีวอนได้พูดอีก เพราะทุกคำพูดช่างเหมือนมีดที่คอยแทงลงแผลซ้ำๆ
ผม..ที่ไม่มีแรงกระทั่งยกมือต้านมีดเล่มนั้น ....
วันนี้แฟนๆมากันเยอะเหมือนเดิม พี่สาวฝ่ายเมคอัพบ่นผมตลอดเวลาเพราะตาบวมๆนี่มันชัดจนต้องใช้เครื่องสำอางมากกว่าเดิมหลายเท่า ผมเพียงยิ้มและก้มหน้านั่งดูเมนชั่นไทม์ไลน์ผ่านไอโฟนที่ไหลเร็วจนอ่านไม่ทัน
“คยูโอปป้าไฟต์ติ้ง!”
“วันนี้ก็สู้ๆนะคะ มาพยายามด้วยกัน”
“เมื่อวานฉันเห็นที่ซีวอนอปป้าอุ้มพี่กลับห้องนะ คิคิคิคิคิคิ วันนี้ก็วอนคยูเยอะๆนะ!!”
ไม่แปลกใจเท่าไหร่เลยแฮ่ะ ..แฟนๆเดี๋ยวนี้หูตายิ่งกว่าสัปปะรด ผมยิ้มกับข้อความนี้นานหลายนาที จนเพิ่งรู้สึกตัวว่า..มันไม่ได้เป็นเหมือนเดิม ผมกับซีวอนไม่เหมือนเดิมแล้ว..
วันนี้ตั้งแต่ตอนเดินทางมาสถานที่จัดคอนเสิร์ต พอขึ้นรถตู้ผมเลือกนั่งข้างฮยอกแจถึงแม้สายตาเขียวๆจากทงเฮส่งมาให้ก็เถอะ มาสก์ที่ซีวอนซื้อมาให้ผมก็ทิ้งไปหมดแล้ว เหลือเพียงมาส์กสีขาวที่ผมไปขอจากทางโรงแรมโดยอ้างว่า”ไม่สบาย”...
ผมสังเกตเห็นสีหน้ากระอักกระอวนใจของซีวอน แต่พยายามทำเป็นไม่ใส่ใจ เพราะผมบอกแล้วว่านี่คือความผิดของผม ฉะนั้นก็เป็นหน้าที่ๆผมต้องตัดใจ
ผมไม่ต้องการความสงสารหรือความอ่อนโยนเพราะมันยิ่งทำให้ผมรัก .รัก ชเวซีวอนขึ้นไปอีก.....
ผมทำตัวงี่เง่าผมรู้ดี ผมพยายามเดินออกห่างซีวอนให้มากที่สุด บนเวทีคอนเสิร์ตผมต้องยิ้มเพราะไม่อยากให้แฟนๆไม่สบายใจ เวลาซีวอนเดินมาหาผมจะเดินไปอีกทาง ไปเล่นกับอีทึกฮยองบ้าง ฮยอกแจบ้าง เซอร์วิสตามป้ายไฟหลากสี ความสนุกสนานพวกนี้... บางทีอาจทำให้ผมลืมเรื่องปวดใจ ...แม้ชั่ววินาทีก็ยังดีกว่าลืมไม่ได้ ....
ลืมสักเพียงนาที เพื่อจะกลับไปเป็นคยูฮยอนที่ไม่ใส่ใจกับเรื่องใดๆรอบตัว
ลืม..ความเจ็บปวดนี้สักพัก ....
บนเวทีโซโล่ที่เหลือเพียงผม แสงไฟที่ส่องสว่างจนแสบตา เสียงแฟนๆที่กรี๊ดกันเบากว่าปกติ ผม...ร้องเพลงนี้ช้าๆ ซึมซับทุกความหมาย ทุกคำ ... เพียงเพลงรักเศร้าๆที่ซีวอนเป็นคนเลือกให้
เป็นเพียงสามนาทีบนเวทีที่ยาวนานสามชั่วโมงที่ผมสามารถร้องไห้ได้โดยไม่มีใครสงสัย
คยูฮยอนกำลังอ่อนแอจนไม่อาจควบคุมสิ่งใดได้เลย
ถ้าเพียงรักครั้งนี้จะไม่เคยเกิดขึ้น
ถ้าเพียงคยูฮยอนจะเป็นแค่น้องชายที่ดี
ถ้าเพียงคยูฮยอนเลือกที่จะรักคนอื่น .....
怎样面对一切,
zen yang mian dui yi qie
จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งเช่นไร,
我不知道。
wo bu zhi dao
ผมไม่รู้จริงๆ
TO BE CONTINUED
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น