ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER : 1
.
.
.
“ซีวอนฮยอง ..ระหว่างเรามันเรียกว่าอะไร?”
“....... ฮยองก็ไม่รู้”
เป็นเพียงประโยคเดียวที่ผมสามารถตอบคยูฮยอนเวลาเค้าถามคำถามนี้ทุกครั้ง ผมรู้นะครับ....เวลาผมตอบไปแบบนั้น น้องเล็กของผมจะหน้าหมองลง ...เพียงชั่วครู่ก็หันกลับมายิ้มหวานให้ผม
“ไม่เป็นไรครับ ผมกับฮยองเราเป็นแบบนีก็ดีแล้วเนอะ”
“เป็นแบบไหน..”
RR
ยังไม่ทันได้ประจบประโยคดี เสียงเตือนของแบล็คเบอร์รี่ก็ดังขึ้นขัดบทสนทนา เมื่อรู้ว่าใครส่งมาทำให้ผมยิ้มไม่ออก ...ขณะที่ผมกำลังตัดสินใจว่าจะคุยกับน้องให้รู้เรื่องหรือตอบข้อความดี คยูฮยอนกลับยิ้มให้ผม
“ฮยองตอบข้อความของสเตลล่านูนาก่อนก็ได้ครับ นานๆทีจะว่างคุยกัน เดี๋ยวผมไปหาของกินที่มินิมาร์ทข้างล่างก็ได้ครับ”
“เดี๋ยวสิ..”
ไม่ทันได้รั้งไว้ คยูฮยอนก็เผ่นแผล่วออกจากระเบียงไปแล้ว ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว ลมเย็นๆริมระเบียงไม่ได้ช่วยให้หัวใจที่ว้าวุ่นสงบขึ้นมาเลย กลับยิ่งทำให้คิดหนัก
....สเตลล่าที่นานๆครั้งจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาห้าปี ....
...... คยูฮยอนที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลามาสี่ปี .....
STELLA H KIM : “ซีวอนอา วันนี้ทำงานหนักไหม?”
SIWON CHOI : “ก็ไม่เท่าไหร่”
STELLA H KIM : “.....วันนี้มีแฟนๆของเราเมนชั่นมาหาฉันในทวิตเตอร์ ฉันมีความสุขนะที่อย่างน้อยก็มีคนชอบเราบ้าง”
SIWON CHOI : “อืม ...แล้วแฟนๆเมนชั่นมาว่าอะไรละ?”
STELLA H KIM : “ก็ประมาณว่าอยากให้พวกเรารักกันนานๆ แต่งงานไวๆ อะไรแบบนั้นน่ะ”
SIWON CHOI : “เหรอ ... แล้วเธอตอบพวกเขาไปว่าไง?”
STELLA H KIM : “ฉันไม่ได้ตอบหรอก กลัวว่าจะเป็นเรื่องน่ะ ......”
SIWON CHOI : “ดีแล้วละ....”
STELLA H KIM : “ฉันเห็นรูปที่เธอบังคับให้คยูฮยอนหอมแก้มเธอ”
SIWON CHOI : “แล้ว?”
STELLA H KIM : “ไม่อะไรหรอก แต่ฉันไม่ชอบให้เธอทำแบบนี้”
SIWON CHOI : “รอบที่แล้วก็หอมแก้มฮยอกแจ ก็ไม่มีอะไรนี่ แฟนๆก็เข้าใจว่าเซอร์วิส”
STELLA H KIM : “แต่ฉันไม่ชอบให้เธอทำแบบนี้กับคยูฮยอน! รอบที่แล้วไปดูหนังกันมาอย่าคิดว่าฉันจะไม่รู้นะ”
SIWON CHOI : “อย่าทำตัวแบบนี้นะ เธอไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของฉัน ถ้าจะหาเรื่องแบบนี้ก็ไม่ต้องคุยดีกว่า ทำงานมาเหนื่อยๆยังต้องมาตอบคำถามอะไรแบบนี้อีก”
PING
PING
PING
PING
PING
PING
PING
จากนั้นผมก็เลิกแชทบีบีกับสเตลล่าเพราะรำคาญความจู้จี้จุกจิกเต็มทน เวลาอยู่ด้วยกันรังแต่ทำให้ผมหนักใจกับความเจ้ากี้เจ้าการของเธอ แฟนๆส่วนมากรู้ว่าเราคบกัน แต่ผมก็ยังอยากรักษาพืนที่ส่วนตัวของผม ไม่อยากให้เธอเข้ามาวุ่นวาย
“ซีวอนฮยองเป็นอะไรรึเปล่า? จิ้มบีบีไป คิ้วขมวดไป ฮ่าฮ่า ระวังจะไม่หล่อนะ”
เสียงจากด้านหลังทำให้ผมคลายความหงุดหงิดได้มาก คยูฮยอนกลับขึ้นมาพร้อมกับเบียร์เย็นๆและสแนคสองสามห่อ พวกเรานั่งจิบเบียร์พลางคยกันไปพลาง
เวลาผมอยู่กับคยูฮยอน เพียงแค่รอยยิ้มหวานๆก็ทำให้ผมมีความสุข เราไม่จำเป็นต้องพูดคุย เพียงแค่สายตาที่สื่อผ่านกัน เราสองคนก็เข้าใจสิ่งที่ต้องการจะสื่อ ....
เค้าว่ากันว่า ...ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ....
“คยูฮยอนอา ... หันหน้ามาหน่อยสิ”
“ครับ?”
ผมจับแก้มของคยูทั้งสองข้างก่อนก่อนจะจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใส นัยน์ตาสีดำขลับชวนหลงใหล ลมเย็นๆที่ทำให้ค่ำคืนนี้สงบเงียบ เสียงหัวใจเต้นปนกันจนเป็นจังหวะเดียว ...ที่ราบเรียบทว่าสะท้อนดังก้อง....
“คยูฮยอนรู้รึเปล่า มีคนบอกฮยองว่าดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ”
“...รู้ครับ”
“แล้วคยูเห็นอะไรในดวงตาของฮยอง?”
“ผม.....เห็นแต่ตัวเองสะท้อนในตาฮยองครับ”
“เพราะตอนนี้ในหัวใจของฮยองมีแต่คยูไง ทุกๆนาที ฮยองอยากให้พวกเราอยู่ข้างๆกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ....”
“แล้วฮยองละฮ่ะ ... เห็นอะไรในตาของผม”
“อืม......”
นัยน์ตาสีนิลสนิทสะท้อนเงาของผมในแววตา หยาดน้ำที่หล่อเลี้ยงดวงตาทำให้คยูฮยอนดูน่าหลงใหลขึ้นไปอีก ผมอยากเห็นตัวเองที่สะท้อนในแววตาของชัดๆ ...สูญเสียการควบคุมสติของตัวเอง เมื่อผมเลื่อนหน้าเข้าใกล้น้องมากขึ้น
ใกล้จนปลายจมูกชนกัน ลมหายที่คลอเคลียไม่ห่าง ริมฝีปากที่ใกล้เพียงแสงลอดผ่าน
“ขอจูบ ...ได้ไหม?”
ผมเห็นน้องเล็กของเรายกยิ้มขึ้นเบาๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายโน้มคอผมลงมาจูบเสียเอง สัมผัสนุ่มบนริมฝีปาก รสชาติขมเฝื่อนของเบียร์เมื่อครู่ผสมกับกลิ่นหวานลึกของแอลกอฮอล์
ผมถอนจูบออกมาเพราะหากเกินเลยไปมากกว่านี้มันจะไม่จบลงแค่จูบแน่นอน ....
คยูฮยอนยกมือปาดน้ำสีใสที่ไหลย้อนตามคางก่อนจะก้มหน้างุดเพราะหน้าขาวๆตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงไปเสียแล้ว
“จูบเก่งใช่เล่นนะเรา”
“ฮยองสอนผมเอง”
“ฮ่าฮ่า ดูสิปากเจ่อเชียวนะ”
ผมกับคยูฮยอนจ้องกันและกันครู่นึง ก่อนผมจะโน้มคอลงไปมอบจูบให้น้องอีกครั้ง.....
ผมบอกแล้วไงครับ ..เราสองคนสื่อสารกันผ่านสายตา ....
ผมถอนจูบออกมาอีกครั้งและดื่มเบียร์อีกอึกใหญ่ๆ คยูฮยอนเองก็เช่นกัน เราสองคนนั่งเงียบกันสักพักก่อนคยูฮยอนจะเริ่มบทสนทนาอีกครั้ง
“ระหว่างผมกับฮยองคืออะไร?”
“ระหว่างเรามันมากกว่าค่าพี่น้อง มากกว่าคำว่าเพื่อนหรือคนพิเศษ พวกเราสื่อสารกันผ่านสายตา ...ฮยองไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร ...แต่ฮยองมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับคยูฮยอนนะ”
“ผมก็เหมือนกัน แต่ผมรู้นะว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร”
“งั้นเหรอ? เรียกว่าอะไรละ”
“ผมเรียกมันว่า รัก ครับ”
TBC...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น