ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : คำให้การของวิญญาณ
บทที่14 ำให้ารอวิา
มืออผมหิอ ้อนเล็ๆมาุที่ลำอทำให้ผมหายใไม่อออี่อไป าอผมเริ่มพร่ามัว อีไม่นาน...ผม็ะาย และนี่็ะเป็นุบที่ี เพราะผมะไ้ไม่้อมาเผิับเรื่อเลวร้ายแบบนี้อี่อไปแล้ว
แ่แล้วัวอผม็หลุลอยไปในวามมืมิอีรั้ ภาพบริเวรอบๆัวเริ่มพร่ามัว ผมเริ่มลับมาหายใไ้สะวอีรั้ นระทั่ผมมายืนอยู่ที่ที่หนึ่ มันือห้อทรสี่เหลี่ยมที่ถูทา้วยสีาวมุมัว บานประูสีน้ำาลเ้มั้ระห่านรหน้าอผม
“รี๊!!!!!!”เสียรีร้อัลั่นออมาาอีฝั่อประูบานนั้น ทำให้ผมใมา สอาพาร่าอผมเินไปทาประูนั้นทันที
บานประู่อยๆเปิออ้าๆ ลิ่นาวเลือระายละลุ้ไปทั่วบริเว ผมรีบเินเ้าไปโยไม่รีรอ แ่ภาพที่ผมเห็นนั้นสะให้สอาอผมรึอยู่ับที่
“พี่อโทษ พี่ไม่ไ้ั้ใ”หิสาวที่อยู่ในุนัเรียนมัธยมปลาย ำลันั่ร้อไห้ร่ำรวอยู่ แ่สิ่ที่อยู่ถัไปาเธอนั้น ือร่าอหิสาวบานที่นอนแน่นิ่อยู่บนออเหลวสีแส
วามทรำเ่าๆเริ่มปราึ้นมาในสมออผมอีรั้ ภาพที่ผมไม่มีวันลืม ใ่แล้ว!เธอือหิสาวนเียวับที่ผมเยฝันถึ ไม่ใ่สิ!เธอือนนเียวันที่ปราอยู่ในภาพหลอนอผม่าหา
แ่แล้วหิสาว็เริ่มเลื่อนัวออาอเลือนั้นอย่ารุรี้รุรนทำให้ผม้อรีบเบี่ยัวหลบเธอ แ่เธอ็เหมือนไม่เห็นผม เธอรีบ้าวยาวๆออาห้อไป
เสียหอบหายใถี่อร่าที่นอนมอยู่ในอเลือนั้น ทำให้ผม้อรีบเินเ้าไปใล้ร่าอเธอมาึ้น เผยให้เห็นรอยแผลเหวอะหวะบริเว้นออเธอ เลือสีแสไหลทะลัออมาาบาแผลอย่าไม่าสาย เสียรา่ำัออมาาลำออเธอ ร่าอเธอะระุสอสามรั้่อนที่ลมหายใเฮือสุท้ายอเธอะาหายไป
“เฮ้ย!!!!”ผมอุทานออมาเบาๆ่อนที่สายาอผมะเหลือบไปเห็นใบมีโนที่หล่นอยู่ไม่ไลาร่าอเธอ แ่่อนที่ผมะไ้ทำอะไรไปมาว่านั้น ภาพบริเวรอบๆัวอผม็พร่ามัวอีรั้ นผม้อำิ่สู่วามมืมนอีเ่นเย
****************************************************************************
ภาพที่สะท้อนในระาอผมในอนนี้ือบ้านอผมเอ ผมมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไันหรือว่าเรย์ะเป็นน่วยผมออมาาเหล่าวิาพวนั้น
“ว่าไ!!ฟื้นแล้วหรอ”เรย์พูึ้น
“อืม”
“ทำไมนายถึหมสิาทาเ้าบ้านล่ะ”เรย์ทำสีหน้าุน่อนที่ผมะเริ่มเล่าเหุาร์ทั้หมให้ฟั รวมถึเหุาร์์ที่ผมไปเอมาเมื่อี้
“อืม แปล ถ้าเธอพยายามะสื่อสารอะไรับนาย ทำไมเธอ้อทำร้ายนาย้วยล่ะ”เรย์ทำหน้าน่อนที่ะใ้วามิอย่าหนั
“ันิว่า...เธออาะำลัเือร้อน หรือไม่็ายไปแล้ว็ไ้”ผมิไ้แ่นี้
“อนนี้เรายัสันนิษานอะไรไ้ไม่มานัเพราะเรายัไม่หลัานไม่พอที่ะ่วนสรุปเรื่อนี้”เรย์พู
“อืม”ผมทอสายาออไปนอหน้า่าึ่อนนี้วามมืออรัิาลไ้แผ่ปลุมไปทั่วทุบริเวทำให้วามิอผมไม่ระ่าสัเท่าไร
******************************************************************************
ผมนั่เล่นอินเทอร์เน็พลาสืบ้น่าวีารรรรม แ่ผม็หาอะไรมเอนอาีารรมธรรรมาึ่็ไม่ไเี่ยว้อับหิสาวสอนนี้เท่าไรนั
แ่แล้ว...เสียรีร้ออใรบานที่เสียแทไปทุโสประสาทอผมัึ้นอย่าไม่มีสาเหุทำให้ผม้อรีบละสายาออาหน้าออมฯแล้วไปให้วามสนใับบริเวหน้า่าแทน
ถ้าอนนี้ผมสัเให้ีๆผมะเห็นเาอใรบานภายใ้ระบานทึบอหน้า่าห้อนอนอผม ผู้หิผมยาวอยู่ในุระโปรสีาว เธอ้อมาทาผม มืออเธอลูบไล้ามบานระูเหมือนว่าเธอพยายามะเ้ามาในห้อนอนอผม
“เรย์ เรย์!!!!”ผมะโนเสียั
เสียเล็บอเธอูับระหน้า่าทำให้สิอผมระเิไปให่ ยิ่อนนี้เสียาแรเย่าอบานหน้า่าทำให้ผมรุรี้รุรนไ้ไม่มา็น้อย
“พี มีไร!!!”แ่่อนที่เรย์ะถามอะไรผมไปมาว่านี้ สายาอเา็เหลือบไปเห็นสิ่ๆเียวที่ผมเห็นอยู่
“เราะทำยัไันี”ผมถามเรย์
“ะ....ันไม่รู้”บานหน้า่าเย่าแรึ้น ถามบานพับที่ิอยู่หลุระเ็นออมา เมื่อหน้า่าเปิออแล้วเสียรีร้อนั้น็หายไปรวมทั้ร่าอหิสาว้วย แ่ลับลายมาเป็นลิ่นเหม็นสาบอะไรบาอย่าที่โยมาเะมูอผม
แ่แล้วเหมือนสายาู่หนึ่สะให้ผม้อัวแ็ทื่อ ผม่อยๆหันไป้าหลั้าๆนระทั่ภาพที่ปราอยู่ในสายาอผมในอนนี้ทำให้ผม้อผะถอยหลัไปหลาย้าวเลยทีเียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น