ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เสียงกรีดร้องของหญิงสาว
บทที่13 เสียรีร้ออหิสาว
ระแสลมที่พัผ่านใบหน้าอผม เหมือนระแสไฟฟ้าที่๊อผมให้ผมหยุเลื่อนที่ าอผมเริ่ม้าวไม่ออ เมื่อพบว่าในวามมืนั้นลับมีร่าอใรบานำลัเินมาทาผม ร่าที่ผมมอไม่ถนัา แ่เสียอาเียนนั้น็ยัไม่ไ้เียบไป ทำให้นที่หลัอผมพาันลุเลียว
“วื!!!!!”เาอใรบานเลื่อนผ่านหน้าอผมไป ลิ่นแปลประหลาวนน่านลุเะผ่านมูอผมไป
เส้นผมที่ปลิวสลวยอผู้หินหนึ่ปลิวสยายท่ามลาสายลมที่พัอย่าบ้าลั่ ใบหน้าอเธอูีเผือและแฝไป้วยรอยแผลเหวอะหวะมามาย หยน้ำเหลือที่ไหลออมาาใบหน้าอเธอทำให้เ้าโรใบหน้าูผิไปาปิ รวมทั้ท่อนแนอเธอทีู่หัพับอไปอมาทำให้รูปร่าอเธอนั้นูไม่ไ้แม้แ่น้อย
เธอสำลอเอาอเหลวหนืสีแออมาาปาอเธอ ลิ่นาวเลือเริ่มละลุ้ไปทั่วบริเว ผมรีบยมือมาปิมูทันที ไม่ว่าวามลัวที่ผมำลัเผิอยู่นั้นมันะเป็นัวที่ะนำพาให้ผมไปสู่อะไร็าม แ่ผม็ยินีที่ะยอมรับมัน้วยวามเ็มใ
ัวอเธอสั่นสะท้านอย่าน่าเวทนาแ่ใบหน้าอเธอ็าบไป้วยวามอาาแ้น วาสีแ่ำที่มีแ่เลือ้อมาทาผมอย่าไม่วาา ทำให้ผมผะถอยหลัไปหลาย้าว
ร่าายอผมไปนับใรบาน วามเย็นยะเยือแล่นผ่านหลัอผมแล้ววิ่รเ้าสู่หัวใ ทำให้ผม้อหันหน้าไปูลับสิ่ที่อยู่้านหลัอผม
หิสาวอีนที่ใบหน้าอเธอาหายไปรึ่หนึ่เผยให้เห็นเส้นเลือที่แที่ำลัสูบีเลือไปเลี้ยสมอส่วนบน ปารึ่หนึ่ที่เหลืออเธอเผยอึ้นมาเล็น้อย เธอ่อยๆยมือึ้นมาแล้วมาับที่ไหล่อผม ัวอผมสั่นสะท้านไป้วยวามลัว ไม่มีเสียลมหายใหลุออมาารูมูอผมไปอนนี้ มีเพียแ่เสียหัวใที่เ้นระรัวอย่าไม่เป็นัหวะ
หิสาวทั้สอน ่อยๆย่าราย้วยท่าทาที่ผมิว่าูผิปิไปามนุษย์ธรรมา เพราะนหนึ่นั้นเธอพยายามลาร่าอนเอที่ปราศาท่อนา ส่วนอีนนั้นเินะโผละเผลมาทาผมอย่าเื่อ้า
“พว...เธอ...้อาร....อะ...อะ....ไร”ำพูที่สั่นไปามัหวะหัวใหลุออมาาปาอผมอย่ายาลำบา
“.....”เธอทัู้่ไม่อบอะไร เพียแ่เินมาทาผมใล้ึ้นเรื่อยๆ นผมไ้ลิ่นเหม็นสาปอร่าที่อยู่ประันหน้าผมในอนนี้
วามมืมิถาโถมิใอผมอีรั้ โสประสาทอผมไม่รับรู้ถึสิ่ใอี่อไปแล้ว แ่่อนที่ผมะหมสิไป เสียรีร้อที่ผมไ้ยินนั้นทำให้นที่หลัอผมลุัย เสียรีร้อที่่าน่าเวทนาและแฝไป้วยวามเ็บปวอย่าแสนสาหัส
******************************************************************************
บานระที่ลุลายสถาปัรรมทาฝรั่เศสถูั้ระห่านลาห้อที่ถูประับประาไป้วยแสอเปลวเทียนสีาวนวลที่ำลัทอประายมาาทุทิศทุทา
สายาอผมเริ่มปรับวามมัไ้อีรั้ ผมพยายามเพ่มอไปบริเวรอบๆที่ผมอยู่ในอนนี้ ลิ่นหอมออไม้ลอยอบอวลไปทั่วบริเว ทำให้ผม้อรีบพยุร่าอผมแล้วสอาอผม็้าวไปยัที่มาอลิ่นหอมนั้น
ท่ามลาวามมืมิที่อนธาลนั้น มีเพียเสียเทียนที่่วยส่อประายให้เห็นทานั้น บานระที่ส่อทุสรรพสิ่ แ่ภาพที่ผมมอไปในบานระลับเป็นวามว่าเปล่า ไม่มีแม้แ่เาอร่าอผม
“หึ...หึ”เสียหัวเราะอใรบานั้อไปทั่วบริเว ทำให้ผม้อรีบละสายาออาระบานนั้น แล้วเพ่มอเ้าไปในวามมือมิที่ไม่มีวามสิ้นสุ
“พรึ่บ!!!!!!!!!”เทียนทั้ห้อับลอย่าไม่มีสาเหุ ทิ้ไว้แ่แสที่บานระที่ระทบเ้าับระาอผม แ่สิ่ที่ผมเห็นอยู่นั้น ทำให้ผม้อรีบเพ่มอเสียใหม่ เพราะภาพที่ผมเห็นอยู่ ือภาพอเ็ทารที่โลมไป้วยเลือสีแเ้ม มันำลัปีนป่ายึ้นมาบนไหล่อผม ใบหน้าอมันบูเบี้ยวอไร้เ้าร่าอเ็น้อยไร้เียสา เสียระูหััลั่น ทำให้ผม้อรีบเอามือมาปัร่าอผมอย่าเป็นพัลวัน
“ไม่!!!!!ออไป”ผมะโนลั่น
แ่มัน็ยัะเียะายึ้นมาบนัวอผมอย่าไม่มีท่าทีว่าะหยุ สายสะืออมันเริ่มพันรอบออผม ทำให้ผมเริ่มรู้สึอึอั สายาอผมพร่ามัว ไม่มีแม้แ่อาาศที่สามารถเ้าสู่ระบบทาเินหายใอผมในอนนี้ มีเพียแ่ลิ่นาวๆที่ละลุ้อยู่ในลำออผม ทำให้ร่าอทรุลไปับพื้นทันที
.....นี่ือวามรู้สึอนที่ำลัะายใ่ไหม ทำไมมัน่าอ้าว้า โเี่ยว และน่าลัวนานี้....
แ่บาอย่าที่ำลัเลื่อนที่มาทาผมทำให้ผม้อลืมาโพลึ้นอีรั้ เพราะสิ่นั้นมันร้ายแรยิ่ว่าาอทารที่อยู่บนร่าายอผมในอนนี้เสียอี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น